π. Σπυρίδων Σκουτής
Πριν χρόνια, όταν χειροτονήθηκα, είχα στην Αθήνα μια συζήτηση με ένα παλικάρι ροκά-μεταλά που είχε αναζητήσεις.
Ήταν μια φοβερή κουβέντα που δεν κάνεις ούτε καν στα πιο τρελά σου
όνειρα με ανθρώπους «της Εκκλησίας», ξέρετε τους ανθρώπους των τύπων
«απ’έξω κούκλα και από μέσα πανούκλα».
Φτάσαμε στο θέμα της μουσικής και η κουβέντα πήρε φωτιά όπως καταλαβαίνετε. Όταν λοιπόν του είπα ότι έπαιζα πιάνο από μικρός,
και είχα πολλά ακούσματα από λαϊκά μέχρι ροκ άρχισε να γουρλώνει τα
μάτια του. Ενώ λοιπόν η κουβέντα ξεκίνησε με Μανώλη Χιώτη, Χατζηδάκη,
Yanni και Σπανουδάκη φτάσαμε στους Scorpions, κλπ. Το παλικάρι τα είδε
όλα στην κυριολεξία και αναφώνησε «Τι λες ρε πάτερ! Σοβαρά μιλάς;;;;;»
Του υπενθύμισα λοιπόν ότι και εμείς
οι παπάδες ήρθαμε στον κόσμο όπως όλοι οι άνθρωποι, παίζαμε όταν ήμασταν
παιδιά με playmobil και playstation, φάγαμε παίζοντας τα γόνατα μας
στις πλατείες, και παλεύαμε στα κύματα της ζωής, μέχρι να έρθει αυτή η
στιγμή να γίνει πραγματικότητα ο κρυμμένος μας πόθος, με τη βοήθεια του
Θεού να ενδυθούμε την Ιεροσύνη του Κυρίου, σε μια διακονία που ούτε οι
άγγελοι έχουν, αλλά δόθηκε σε ανθρώπους.
Κάναμε πολλές συζητήσεις. Τελικά πήγε και εξομολογήθηκε σε έναν φίλο ιερέα. Η πρώτη του εξομολόγηση έγινε μετά δακρύων και κράτησε αρκετή ώρα. Όταν τον ρώτησα πως βίωσε την εξομολόγηση, μου απάντησε ότι ήταν σαν να ένιωθε ότι πρόδωσε κάποια αγάπη και τώρα τη θέλει πίσω. Του απάντησα ότι βρίσκεται σε σωστό δρόμο και να συνεχίσει έτσι με τη βοήθεια του Κυρίου.
Κάναμε πολλές συζητήσεις. Τελικά πήγε και εξομολογήθηκε σε έναν φίλο ιερέα. Η πρώτη του εξομολόγηση έγινε μετά δακρύων και κράτησε αρκετή ώρα. Όταν τον ρώτησα πως βίωσε την εξομολόγηση, μου απάντησε ότι ήταν σαν να ένιωθε ότι πρόδωσε κάποια αγάπη και τώρα τη θέλει πίσω. Του απάντησα ότι βρίσκεται σε σωστό δρόμο και να συνεχίσει έτσι με τη βοήθεια του Κυρίου.
Τελικά, διαπίστωσε ότι ο εξομολόγος
δεν ήταν εξωγήινος, αλλά ο ιερέας-πατέρας που με τη διαχείριση της
χάριτος τον οδηγεί σιγά σιγά στον δρόμο της θεραπείας, με προορισμό την
σωτηρία της ψυχής. Η εξομολόγηση δεν ήταν τελικά κάποιο "μαστίγωμα" αλλά
μια αγκαλιά της χάριτος.
Αγαπητά μου παιδιά, μην φοβάστε την εξομολόγηση και τους ιερείς. Δείτε το ότι είμαστε οι γιατροί με τα μαύρα:). Ελάτε στην Εκκλησία έστω με προβληματισμούς και αμφισβητήσεις και θα βρείτε τον κρυμμένο θυσαυρό στα βάθη της καρδιά σας με την βοήθεια του Κυρίου. Ελάτε να δείτε, να ψάξετε εκεί που πήρατε το Άγιο βάπτισμα, και μέσα σε αυτή την σιωπή της αναζήτησης θα ανατείλει ο ήλιος της δικαιοσύνης Χριστός ώστε να φωτίσει την ύπαρξη σας. Στην Εκκλησία τα ερωτήματα θα γίνουν απαντήσεις.
Οι ιερείς δεν είμαστε εξωγήινοι ούτε
εξωκοσμικά όντα. Προσπαθούμε να είμαστε πιστοί μαθητές του Χριστού γιατί
μας δόθηκε η παρακαταθήκη στο δρόμο της διακονίας των Αποστόλων και
αυτή την αποστολή θα την πάμε μέχρι τέλους ένεκεν του Ονόματος Του.
http://euxh.gr
