«Ο Μ. Αντώνιος είχε πολλά χαρίσματα. Ένα χάρισμα, μεγάλο αδελφοί μου, ενώ ήταν αγράμματος ενώ δεν μπορούσε να διαβάσει, εξ’ ακοής μόνον, από την ανάγνωση που έκαναν άλλοι, είχε μάθει από στήθους την Αγία Γράφη, ήξερε απ’ έξω την Αγία Γραφή. Εδώ μέσα στο μυαλό του ήταν η Αγία Γραφή. Η μνήμη του ήταν βιβλίο, Αγία Γραφή.
Έλεγε μάλιστα «ό,τι κάνετε, θα πρέπει να έχετε για πρώτη μαρτυρία της Γραφής, να είναι σύμφωνο με την Αγία Γραφή». Ξέρετε εσείς κανένα αγράμματο άνθρωπο που να ξέρει την Αγία Γραφή απ’ έξω; Ένα βοσκό πάνω στο Μέτσοβο ξέρω και πραγματικώς καταπλήσσομαι. Ξέρει όλο το Ευαγγέλιο απ’ έξω. Και μεγάλα τεμάχια της Παλαιάς Διαθήκης, πολλά τεμάχια της Παλαιάς Διαθήκης. Είναι ειδικό χάρισμα αυτό. Και ξέρω και μεγάλους και τρανούς θεολόγους και επισκόπους που δεν ξέρουν ένα ρητό της Αγίας Γραφής απ’ έξω, ένα ρητό!
Όταν παρουσιαζόταν ένα δύσκολο χωρίο, άλλο χάρισμα, πήγαινε, γονάτιζε, προσευχόταν, ζητούσε ερμηνεία από τον Θεό και το εξηγούσε. Είχε χάρισμα ερμηνείας όπως λέγεται στην Αγία Γραφή. Δεν ήξερε γράμματα ανθρώπινα αλλά ήταν «διδακτός Θεού» όπως λέγει ο προφήτης και ο Ευαγγελιστής, δηλαδή θεοδίδακτος».
Όταν παρουσιαζόταν ένα δύσκολο χωρίο, άλλο χάρισμα, πήγαινε, γονάτιζε, προσευχόταν, ζητούσε ερμηνεία από τον Θεό και το εξηγούσε. Είχε χάρισμα ερμηνείας όπως λέγεται στην Αγία Γραφή. Δεν ήξερε γράμματα ανθρώπινα αλλά ήταν «διδακτός Θεού» όπως λέγει ο προφήτης και ο Ευαγγελιστής, δηλαδή θεοδίδακτος».
