Ἁγίου Δημητρίου τοῦ Ροστώφ
«ΠΛΟΥΤΟΣ ἐάν ρέη, μή προστίθεσθε καρδίαν» (Ψάλμ. 61. 11). Μή θαμπώνεσαι ἀπό τόν πλοῦτο. Θαμπώσου ἀπό τή δόξα καί τήν παντοδυναμία τοῦ Θεοῦ, καί στήριξε σ' Αὐτόν κάθε ἐλπίδα σου. Μή δίνης τήν καρδιά σου στό χρυσάφι. Δῶσε τήν στόν Κύριο καί μή φοβᾶσαι οὔτε γι' αὐτή τή ζωή οὔτε γιά τήν ἄλλη.
Ἡ τσιγκουνιά καί ἡ φιλαργυρία εἶναι σημάδια τόσο ὀλιγοπιστίας ὅσο καί ὑπερηφάνειας. Ὅ πιστός καί ταπεινός ἄνθρωπος εἶναι πάντα ἐλεήμων. Γνωρίζει πῶς ὁ Θεός εἶναι πλούσιος, καί ὁ πλοῦτος Του δέν τελειώνει ποτέ. Καί ὅτι εἶναι πανάγαθος καί μισθαποδότης, γι' αὐτό καί δέν εἶναι δυνατό νά τόν ἐγκαταλείψη. «Νεώτερος ἐγενόμην καί γάρ ἐγήρασα καί οὐκ εἶδον δίκαιον ἐγκαταλελειμμένον, οὐδέ τό σπέρμα αὐτοῦ ζητοῦν ἄρτους» (Ψάλμ. 36. 25), διαβεβαιώνει ὁ ψαλμωδός. Καί ὁ Κύριος παρατηρεῖ: «Ἐμβλέψατε εἰς τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ, ὅτι οὐ σπείρουσιν οὐδέ θερίζουσιν οὐδέ συνάγουσιν εἰς ἀποθήκας, καί ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος τρέφει αὐτά· οὔχ ὑμεῖς μᾶλλον διαφέρετε αὐτῶν;... Μή οὔν μεριμνήσητε λέγοντες, τί φάγωμεν ἤ τί πίωμεν ἤ τί περιβαλώμεθα;... οἶδε γάρ ὁ πατήρ ὑμῶν ὁ οὐράνιος ὅτι χρήζετε τούτων ἁπάντων. Ζητεῖτε δέ πρώτον τήν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καί τήν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καί ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμιν» (Ματθ. 6. 26, 31-33).
Ὁ ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ εἶναι καί ὀλιγαρκής. Πλοῦτος τοῦ εἶναι ἡ χάρις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ποῦ τόν ἐπισκιάζει. Θησαυρός τοῦ εἶναι ἡ ζωντανή παρουσία τοῦ Κυρίου γύρω του καί μέσα του, πού τοῦ χαρίζει τήν εἰρήνη, «τήν πάντα νοῦν ὑπερέχουσαν». Καθημερινό του βίωμα εἶναι τό ψαλμικό: «Ἀγαθός μοι ὁ νόμος τοῦ στόματός σου (Κύριε) ὑπέρ χιλιάδας χρυσίου καί ἀργυρίου» (Ψάλμ. 118. 72). «Κρεῖσσον ὀλίγον τῷ δικαίω ὑπέρ πλοῦτον ἁμαρτωλῶν πολύν· ὅτι βραχίονες ἁμαρτωλῶν συντριβήσονται, ὑποστηρίζει δέ τούς δικαίους ὁ Κύριος» (Ψάλμ. 36. 17).
Μή δένεσαι μέ τά χρήματα γιά νά μήν ἀποκοπῆς τελείως ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ. Μήν εἶσαι φιλάργυρος, γιά νά μήν περιπέσης σέ ἀπιστία ἤ σέ πλάνη. «Ρίζα γάρ πάντων τῶν κακῶν ἐστιν ἡ φιλαργυρία, ἧς τινές ὀρεγόμενοι ἀπεπλανήθησαν ἀπό τῆς πίστεως καί ἑαυτούς περιέπειραν ὀδύναις πολλαῖς» (Ἅ' Τιμ. 6. 10).
Μήν ἀρνῆσαι τή βοήθειά σου σ' ὅσους ἔχουν ἀνάγκη, γιά νά μή σοῦ ἀρνηθῆ καί ὁ Θεός τή βοήθεια Τοῦ ὅταν θά τήν χρειασθῆς. Μήν κλείνης τήν πόρτα σου στόν φτωχό, γιά νά μή σοῦ κλείση καί ὁ Θεός τή θύρα τοῦ ἐλέους Του. «Μακάριος ὁ συνιῶν ἐπί πτωχόν καί πένητα· ἐν ἡμέρα πονηρά ρύσεται αὐτόν ὁ Κύριος» (Ψάλμ. 40. 1)
Ἀπό τό βιβλίο: «Πνευματικό Ἀλφάβητο»
