«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
254. Μία δικαία καί αἰώνια κρίσις δέν γίνεται παρά μόνο ἐάν κληθοῦν ὅλοι οἱ μάρτυρες, ὅλοι οἱ ἄνθρωποι, ὅλων τῶν αἰώνων γιά νά ἰδοῦν ὅλα τά ἔργα καί νά τά γνωρίσουν ὅλοι οἱ ἀπόγονοί τους καί μέ δικαιοσύνη νά λάβουν τόν αἰώνιο μισθό τους. Τότε θά ἰδοῦν οἱ βοηθοί τοῦ Κολόμβου τό πλῆθος τῶν τρελλῶν γιά τούς ὁποίους ἐπίστευαν ὅτι γεννήθηκαν τρελλοί. Τότε ὁ Λούθηρος θά ἰδῆ τόν ἀρχηγό τοῦ πλήθους τῶν αἱρέσεων, ἐνῶ ὅσοι ἀπ᾿ αὐτόν ἐξαπατήθηκαν, ὀργισμένοι γιά τήν κρίσι θά λέγουν: «Κύριε, Κύριε δέν ἐπροφητεύσαμεν ἐμεῖς στό ὄνομά Σου καί μέ τό ὄνομά Σου ἐδιώξαμε δαιμόνια καί ἐκάναμε πολλά θαύματα; Ἀλλά θ᾿ ἀκολουθήση ἡ ἀπάντησις: «Ποτέ δέν σᾶς ἐγνώρισα ἐσᾶς. Φύγετε ἀπό Μένα, ἐργάτες τῆς ἀνομίας»! (Πρβλ. Ματ.7,22-33) καί θά ὑπάγουν ὅλοι αὐτοί οἱ ἐργάτες τῆς ἀνομίας μ᾿ αὐτούς πού τούς ἀκολούθησαν μέχρι τέλους. Καί ἔτσι στήν συνέχεια καθένας θά ἰδῆ καί θά συγκομίση τούς καρπούς του, μή ὑποπτευόμενοι τί καρποί τῶν ἔργων τους θά εἶναι, καλοί ἤ κακοί! Διότι ἡ ἐπίγεια ζωή εἶναι ὁ καιρός τῆς σπορᾶς, ἐνῶ ἡ μέλλουσα ἡ καιρός τῆς συγκομιδῆς.
255. Στήν γῆ ὑπάρχουν πλῆθος ἀνθρωπίνων νόμων· στήν κρίσι ὅμως τοῦ Θεοῦ ὑπάρχουν μόνο δύο: ὁ νόμος τῆς ἀγάπης πρός τόν Θεό καί ὁ νόμος τῆς ἀγάπης πρός τόν συνάνθρωπο, στούς ὁποίους περιέχονται ὅλη ἡ Γραφή καί οἱ Προφῆτες. Στήν θέσι τῶν χειρογράφων εἶναι τά βιβλία τοῦ θανάτου καί τό Βιβλίο τῆς Ζωῆς, στά ὁποῖα εἶναι γραμμένα ὅλα τά ἔργα τῶν ἀνθρώπων.
256. Τήν ἡμέρα τῆς κρίσεως ἐκπληρώνεται τέλεια ὁ λόγος: «Ἔλεος καί ἀλήθεια προπορεύσονται πρό προσώπου σου»(Ψαλμ.88,15), διότι τότε οἱ ἄνθρωποι θά ἐρωτοῦν περί:
1. Τῶν ἔργων τῆς ἀγάπης καί
2. τῆς ὁμολογίας τῆς ὀρθοδόξου Πίστεως, σύμφωνα μέ τόν λόγο: «Ὅς γάρ ἄν ἐπαισχυνθῇ με καί τούς ἐμούς λόγους ἐν τῇ γενεᾷ ταύτῃ τῇ μοιχαλίδι καί ἁμαρτωλῷ, καί ὁ Υἱός τοῦ ἀνθρώπου ἐπαισχυνθήσεται αὐτόν, ὅταν ἔλθῃ ἐν τῇ δόξη τοῦ πατρός αὐτοῦ μετά τῶν ἀγγέλων τῶν ἁγίων» (Μαρκ.8,38).
Ἔλεος καί ἀλήθεια, ἀγάπη καί θάρρος στήν ὁμολογία τοῦ Θεοῦ καί ἀπό τό ἄλλο μέρος, μῖσος καί ψεῦδος, εἶναι αὐτά τά ὁποῖα χωρίζουν τούς ἀνθρώπους στά δύο, σέ καλούς καί κακούς, καθώς διαχωρίζει ὁ τσοπάνης τά πρόβατα ἀπό τά ἐρίφια· τά πρόβατα στά δεξιά καί τά ἐρίφια στά ἀριστερά.
257. Γιά ἕνα προσωρινό σφάλμα, ἀκολουθεῖ μία αἰώνια τιμωρία;
Ἡ ἐρώτησις αὐτή γεννᾶται σχεδόν σ᾿ ὅλα τά μυαλά τῶν ἀνθρώπων. Πράγματι, δέν ἤσουν ἐλεήμων στούς πτωχούς, στούς μικροτέρους ἀδελφούς τοῦ Θεοῦ, διότι δέν τούς ἔδωσες νά φᾶνε, δέν τούς ἐνέδυσες, δέν τούς ὑποδέχθηκες, ὅταν ἦλθαν κοντά σου σάν ξένοι, δέν τούς ἐπισκέφθηκες ὅταν ἦσαν στήν φυλακή, μόνο γι᾿ αὐτό τό ἔργο ἦλθες σ᾿ αὐτή τήν ὀλιγόχρονη ζωή, μπορεῖ λοιπόν ὁ Θεός νά σέ ρίξη στό πῦρ καί στούς δαίμονες νά βασανίζεσαι στούς αἰῶνες τῶν αἰώνων. Τί μεγάλο μυστήριο μπορεῖ νά κρύβεται, κάτω ἀπό τήν ἐρώτησι αὐτή;
Παρά ταῦτα ὑπάρχει ἡ ἀπάντησις: ὁ πεινασμένος καί ὁ διψασμένος, ὁ ξένος καί ὁ ἀσθενής καί ὅλοι οἱ παρόμοιοι, οἱ φυλακισμένοι, μέ τήν μυστική ἔννοια δέν εἶναι μόνο οἱ πτωχοί, ἀλλά ὁ Ἴδιος ὁ Σωτῆρας μας Ἰησοῦς Χριστός, τόν Ὁποῖον ἐλάβαμε ὅλοι, ὁ καθένας μας στό Ἅγιο Βάπτισμα.
258. Ἐνώπιον τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καί τοῦ Ἁγίου Του Πνεύματος, πού εἶναι θεμέλια γιά τήν κατά Θεόν ζωή μας, ἠμποροῦμε στήν περίοδο αὐτή τῆς ἐπί γῆς ζωῆς μας νά διαλέξουμε μία ἀπό τίς δύο συμπεριφορές: Εἴτε τήν προδοσία τοῦ Ἰούδα, εἴτε τήν ἀγάπη τοῦ Ἰωάννου. Ἀπ᾿ αὐτές ἐξαρτᾶται ἡ τύχη μας γιά τήν αἰωνιότητα τοῦ Θεοῦ ἤ τῆς κολάσεως. Κι ἄν ἀκόμη ἐζήσαμε τά χρόνια τοῦ Μαθουσάλα, τό ἴδιο θά μᾶς γίνη.
Ἑπομένως: Δέν ὑπάρχει ἀδικία στόν Θεό, ὅταν μᾶς πληρώνη μέ αἰώνιο μισθό γιά μικρά καί ἀσήμαντα ἔργα.
259. Πολλοί ἄνθρωποι, ἰσχυρότεροι ἀπό ἄλλους στόν κόσμο αὐτόν, εἶναι τελείως ἀπειθεῖς στό κήρυγμα τοῦ θείου λόγου, ἐνῶ μερικοί ἀπ᾿ αὐτούς νικοῦνται ἀπό τόν τελευταῖο λόγο τῶν Ἁγίων, καί τελειώνουν μέ μετάνοια τήν ζωή τους. Στό τέλος σέ ὅλους θά εἶναι δικαία ἡ κρίσις τοῦ Θεοῦ καί θά εἶναι δικαία διότι σέ ὅλους ὁ Θεός ἔδωσε τήν εὐκαιρία νά Τόν ὁμολογήσουν καί δέν θά ἠμποροῦν ν᾿ ἀπολογηθοῦν ὅτι δέν ἄκουσαν τίποτε περί Θεοῦ.
Αὐτή εἶναι ἡ μυστική λογική τῆς Θείας Προνοίας: Ὅλος ὁ κόσμος πού ζῆ στήν ἁμαρτία, ἄς ἑτοιμάζεται νά «συγκρουσθῆ» μέ τόν Ἰησοῦ!
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (+1910-1989) «ΜΕΓΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΣ ΨΥΧΩΝ», ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΣΟΦΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΕ 500 ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης.
