ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«· διατί μετά τῶν τελωνῶν καί ἁμαρτωλῶν ἐσθίει ὁ διδάσκαλος ὑμῶν;
Ἡ ἁμαρτία ἀμαύρωσε τό κατ’ εἰκόνα· καί ἐγκέντρισε ὁ Σατανᾶς τήν ἀθάνατη ψυχή μέ τό δηλητήριο τοῦ ψεύδους, τῆς ἀνυπακοῆς καί τοῦ θανάτου. Ὁ Θεός ἐν τῇ μεγάλη Του εὐσπλαχνίᾳ καί φιλανθρωπίᾳ ἐπενέβη καί δέν λύθηκε αὐτοστιγμεί καί βίαια ἡ ἕνωσις ψυχῆς τε καί σώματος· ἀφήνοντας ἐν καιρῷ τήν λύσιν αὐτήν καί τήν διάλυσιν τοῦ σώματος εἰς τά ἐξ ὧν συνετέθη.
Σκοπός τῆς ἄκρας αὐτῆς οἰκονομίας, ὁ ἄνθρωπος, νά συγκλονιστεῖ καί νά ζητήσει διά τῆς μετανοίας τήν ἐπάνοδον καί ἀποκατάστασιν, ὥστε νά ἐπανέλθει εἰς τήν προτέραν ἀρχέγονη μακαριότητα καί νά καταστεῖ πάλι κατά Χάριν ἀθάνατος.
Καί ἰδού ἔρχεται σήμερα ὁ Διδάσκαλος Μεσσίας νά ἐπιβεβαιώσει αὐτήν τήν ἀλήθεια μέ τήν προσωπική Του παρουσία στήν οἰκία τοῦ πρώην τελώνη καί νῦν Ἀποστόλου καί Εὐαγγελιστοῦ Ματθαίου. Οἰκτίρμων καί Ἐλεήμων ὁ Τριαδικός Θεός δέν θά ἄφηνε τό πλάσμά Του, τό Ἀδαμιαῖο γένος, νά βασανίζεται ἐσαεί καί μαζί ὅλη ἡ δημιουργία νά συστενάζει.
Ἔτσι ἔπραξε αὐτό πού ἤξερε ἀπ’ ἀρχῆς ὡς Θεός καί εἶχε ἀναγγείλει διά τοῦ προφήτου Ὠσηέ: «ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν». Ὁ Ἕνας τῆς Παναγίας Τριάδος, ἔλαβε ἀτρέπτως σάρκα καί ψυχή ἔννουν, ξέχωρη τῆς θεότητος καί ἦλθε ἀπό τόν οὐρανό διά νά καλέσει ἐκείνους πού ἀγάπησε εἰς τέλος· δηλαδή τούς τελώνας καί ἁμαρτωλούς ὥστε διά τῆς μετανοίας νά σωθοῦν.
Ὅταν εἶδαν αὐτό οἱ Φαρισαῖοι ἀντέδρασαν καί διαμαρτυρήθηκαν στούς μαθητάς τοῦ Κυρίου. «Διατί ὁ Διδάσκαλός σας τρώγει μαζί μέ τούς τελώνας καί τούς ἁμαρτωλούς;»
Ταλαίπωροι Φαρισαῖοι, ὑποκριτές!! Τολμᾶτε, νά ὑποδείξετε στόν Υἱόν τοῦ Θεοῦ μέ ποῖον τρόπον θά ἐκδηλώσει τήν ἀγάπη Του στό πεπτωκώς Ἀδαμιαῖο γένος γιά νά τό σώσει; Θεός ὤν, θέλησε νά ἀποκαταστήσει παγκλήρως τόν ἄνθρωπον μέ τήν παρουσία Του· ταπεινά ἀνάμεσα στούς ἁμαρτωλούς καί μέ τήν σταυρική Του θυσιαστική ἀγάπη νά ὁδηγήσει τόν Ἀδάμ παγγενῆ στήν ἀληθινή μετάνοια καί σωτηρία. Ποιά προσφορά τοῦ Χριστοῦ μεγαλύτερη ἀπ’ αὐτήν, θά μποροῦσε νά γίνει εἰς τούς αἰῶνας; Ἀκριβῶς καμία.
Μόνον ἀρρωστημένες διάνοιες πού δικαιώνουν ἑαυτούς, ὄντας αὐτοκατάκριτοι, θά μποροῦσαν νά ἀντιδράσουν μέ τόση κακία στήν σωτηριώδη αὐτή προσφορά τοῦ Θεανθρώπου στό πλάσμά Του. Γι’ αὐτό σέ ἄλλη περίπτωση τούς εἶπε: «…οἱ τελῶναι καί αἱ πόρναι προάγουσιν ὑμᾶς εἰς τήν βασιλεία τοῦ Θεοῦ». Θά μποροῦσαν κι αὐτοί νά χαροῦν, ὅπως καί οἱ Ἅγιοι Ἄγγελοι, γιά κάθε ἁμαρτωλό πού μετανοεῖ· πόσο μᾶλλον ὅταν ἡ πρόσκληση τοῦ Μεσσίου Ἰησοῦ εἶναι προσφορά πρός ὁλόκληρο τόν κόσμο.
Διά τῆς Ὀρθοδόξου πίστεως, ἐκεῖ στήν τρυφερή καρδιά τοῦ Ἰησοῦ, χωράει ὁ καθένας πού θά θελήσει νά ἐπιτύχει τήν πνευματική του ἀφύπνιση, τήν κάθαρση, τό φωτισμό, τή θέωση, μέσῳ τῆς θεοπρεποῦς ὁμολογίας καί πίστεως· ὅτι δηλαδή ὁ Ἰησοῦς εἶναι ὁ Μεσσίας ὁ Σωτῆρας καί ὁ Λυτρωτής τοῦ κόσμου.
Θέλει ὁ Θεάνθρωπος νά δώσει, στίς ταλαιπωρημένες ψυχές ἀπό τήν ἁμαρτία, τήν ἐμπειρία τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ καί τήν γνώση και τήν ὑπομονή τοῦ Χριστοῦ· ὥστε νά ἀποφύγουν οἱ ἄνθρωποι νά κινοῦνται μέ πιθανολογίες καί σοφιστεῖες λατρεύοντας ψεύτικα ξόανα· καί οὕτως ἡ Ἄκτιστος Χάρις νά παιδαγωγεῖ τόν νοῦ καί τήν διάνοια πρός κοινωνία μέ τόν Χριστόν καί εἰς σωτηρίαν.
Τότε καί μόνον τότε ἡ καρδιά θά ἀναζητήσει τήν αἰτία τῆς πτώσης καί θά ποθήσει τήν θεραπεία ἀπό τόν Ἰατρόν τῶν ψυχῶν καί τῶν σωμάτων ἡμῶν Ἰησοῦν, τόν Θεόν. Καθ’ ὅτι ὄχι μόνον σήμερα συνέφαγε μέ τούς τελῶνες, ἀλλά καί ἐκάλεσε τόν πρῶτον ἐξ’ αὐτῶν καί τοῦ χορήγησε δύναμιν ἐξ ὕψους γιά νά διδάσκει στό ἐξῆς τούς Ἰουδαίους καί τόν κόσμον ὅλον νά βαδίζει ἀπρόσκοπτα ἄνευ πλάνης καί νά μήν σκοντάφτει (βλέπε μακαρισμούς).
Θεωροῦμε, ἁγία γερόντισσα, ὅτι καί μόνον μέ τήν ἐμφάνισή Του ὁ Κύριος ἤγειρε κάθε γένος ἀνθρώπων καί τό ἀπήλλαξε ἀπό τήν δυσωδία καί τό σκοτάδι τῶν εἰδώλων[1] καί δυνάμει κατέστησε εὐσεβεῖς τούς πάντας ἀνθρώπους. Ἄλλωστε καί στόν μέλλοντα αἰῶνα ἡ δύναμις τῆς Δευτέρας Παρουσίας Του θά ἐγείρει ὅλους ἀπό τόν θάνατο, ἄν καί δέν θά τούς ἀξιώσει ὅλους τῆς ἀληθινῆς ζωῆς. Δηλαδή, οἱ μέν Δίκαιοι οἱ πιστεύσαντες καί ἀγαθά ἔργα πράξαντες μέ μετάνοια καί ἐξομολόγηση, ἔλαβαν τόν Ἰησοῦν ὥστε γενέσθαι υἱοί Θεοῦ. Οἱ δέ ἀσεβεῖς καί δυσσεβεῖς καί ὅσοι δέν ἔλαβαν ἐδῶ μέ ἐξομολόγηση καί μετάνοια τήν συγχώρηση τῶν ἁμαρτιῶν, θά ἀναστηθοῦν μέν ἀλλά θά ὑποστοῦν ζωή δεινότερη ἀπό τόν θάνατο· ἀφοῦ παραδοθοῦν σέ ὀδύνη καί θλίψη καί αἰσχύνη αἰώνια.[2]
Ἐν τούτοις, ἀδελφοί, ὅσοι πιστεύουν ὀρθῶς(Ὀρθοδόξως) στόν Κύριό μας Ἰησοῦ Χριστό καί ἐπιδεικνύουν τήν πίστιν μέ ἔργα καί φυλάσσουν τούς ἑαυτούς των μέ ἀγάπη, παρθενία καί δικαιοσύνη· μέ τήν κοινήν Ἀνάστασιν θά ἀκούσουν ἀπό τόν Ἴδιον τόν Βασιλέα τῶν οὐρανῶν αὐτά τά λόγια πού ἄκουσε σήμερα στόν οἶκό του ὁ Ἀπόστολος καί Εὐαγγελιστής Ματθαῖος καί τό κατέγραψε στό Εὐαγγέλιό του[3].
Χριστιανοί μου, ὁ Θεός ὅ,τι πολυτιμότερο θά μποροῦσε νά δώσει στόν ἄνθρωπο τό ἔδωσε, γενόμενος ὁ Ἴδιος ἄνθρωπος καί παραμένοντας παντοτινά στήν Ἐκκλησία Του πού εἶναι τό Σῶμά Του. Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιον Ἰωάννη τόν Δαμασκηνόν ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι: «τό μόνον καινόν ὑπό τόν ἥλιον». Αὐτός λοιπόν ὁ Ἥλιος τῆς Δικαιοσύνης συντρώγει σήμερα μέ τελῶνες καί ἁμαρτωλούς μέ σκοπόν, εἰ δυνατόν, νά ὁδηγήσει πάντας εἰς μετάνοιαν.
Στούς δέ ἀντιλέγοντας καί σκληρόκαρδους μέ συμπάθεια λέγει: «μάθετε ἀπ’ ἐμοῦ, ὅτι πρᾶος εἰμι καί ταπεινός τῇ καρδίᾳ καί εὑρήσετε ἀνάπαυση ταῖς ψυχαῖς ὑμῶν», καθώς ἐπίσης «ἔλεον θέλω καί οὐ θυσίαν».
Σ’ αὐτήν τήν θείαν διδασκαλίαν ἔγκειται ἡ ἐλπίδα τῆς χριστιανικῆς κλήσεως. Ὁ Ἅγιος Εὐαγγελιστής Ματθαῖος εἶναι σήμερα μάρτυς τοῦ λόγου τό ἀληθές.
Τό Ἅγιο Πνεῦμα, ἀδελφοί, εἴθε ἄς φωτίζει τίς καρδιές μας ὁδηγῶντας ἡμᾶς στήν ἐν Χριστῷ ἑνότητα. Γένοιτο, γένοιτο!!
