Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος ἀπαγορεύει τὶς σχέσεις μὲ τοὺς αἱρετικούς:
«Συνερχομένων οὖν ὑμῶν ἐπὶ τὸ αὐτὸ οὐκ ἔστι κυριακὸν δεῖπνον φαγεῖν·» (Α΄ Κορ. ια΄ 20). Ὅταν συναθροίζεσθε εἰς τὸν αὐτὸν τόπον τῆς λατρείας μὲ τὰς διαιρέσεις σας αὐτάς, δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ φάγετε ἀκατακρίτως καὶ πρὸς ὠφέλειάν σας τὸ δεῖπνον, ποὺ ὁ Κύριος συνέστησε. Τρώγετε δὲ βέβαια δεῖπνον καὶ τώρα, ἀλλ’ αὐτὸ εἶναι βεβήλωσις τοῦ ἱεροῦ δείπνου, ποὺ μᾶς παρέδωκεν ὁ Κύριος.
«Καταδιώκω, ὄχι τὸν αἱρετικό, ἀλλὰ τὴν αἵρεση. Δὲν ἀποστρέφομαι τὸν ἄνθρωπο, ἀλλὰ μισῶ τὴν πλάνη καὶ θέλω νὰ τὸν ἀποσπάσω ἀπ’ αὐτήν. Δὲν κάνω πόλεμο πρὸς οὐσία (γιατὶ ἡ οὐσία εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ), ἀλλὰ θέλω νὰ διορθώσω τὴ γνώμη, ποὺ τὴ διέφθειρε ὁ διάβολος».
- Ὁ Ἅγιος Λουκᾶς ὁ Ἰατρός μᾶς συμβουλεύει: «Νὰ μὴ συναναστρέφεστε μὲ αἱρετικούς!
Νὰ τὸ ξέρετε, νὰ τὸ θυμᾶστε καὶ νὰ μὴ συναναστρέφεστε μὲ τοὺς αἱρετικούς.
Νὰ μὴ ἀπομακρύνεστε ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία, μὴ σχίζετε τὸ χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ.
Νὰ θυμᾶστε ὅτι ὁ Χριστὸς στὴν ἀρχιερατική του προσευχὴ παρακαλοῦσε τὸν Πατέρα Του, λέγοντας: «ἵνα πάντες ἓν ὦσι, καθὼς σύ, πάτερ, ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν σοί, ἵνα καὶ αὐτοὶ ἐν ἡμῖν ἓν ὦσιν, ἵνα ὁ κόσμος πιστεύσῃ ὅτι σύ με ἀπέστειλας» (Ἰω. 17, 21). Ὁ Κύριος θέλει τὴν ἑνότητα τῆς Ἐκκλησίας».
Ξέρετε ὅμως τί ἔλεγαν οἱ μεγάλοι ἅγιοι γιὰ τοὺς ἀνθρώπους ποὺ σχίζουν τὸν χιτῶνα τοῦ Χριστοῦ;
- Ὁ Ἅγιος Κυπριανός, ἐπίσκοπος Καρθαγένης, εἶπε ὅτι οἱ ἄνθρωποι οἱ ὁποῖοι ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὴν Ἐκκλησία καὶ δὲν ἔχουν κοινωνία μαζί της καὶ μάρτυρες νὰ εἶναι, ἀκόμα καὶ μὲ τὸ αἷμα τους, δὲν καθαρίζουν τὴν ἁμαρτία τους, διότι ἡ βαριὰ αὐτὴ ἁμαρτία τῆς διαίρεσης τῆς Ἐκκλησίας δὲν καθαρίζεται οὔτε μὲ τὸ αἷμα.
Καὶ ὁ ἅγιος ἱερομάρτυρας Ἰγνάτιος ὁ Θεοφόρος εἶπε ὅτι αὐτὸς ποὺ προκαλεῖ σχίσμα στὴν Ἐκκλησία, δὲ θὰ κληρονομήση τὴν βασιλεία τοῦ Θεοῦ.
Ὅλοι οἱ αἱρετικοί, ὅμως, εἶναι κήρυκες τοῦ σχίσματος.
Ἐνῶ ὁ ἀπόστολος Παῦλος λέει:«Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, σκοπεῖν τοὺς τὰς διχοστασίας καὶ τὰ σκάνδαλα παρὰ τὴν διδαχὴν ἥν ὑμεῖς ἐμάθετε ποιοῦντας, καὶ ἐκκλίνατε ἀπ’ αὐτῶν» (Ρωμ. 16, 17). Καὶ στὴν ἄλλη ἐπιστολή του λέει τὸ ἑξῆς: «εἴ τις ὑμᾶς εὐαγγελίζεται παρ’ ὃ παρελάβετε, ἀνάθεμα ἔστω» (Γαλ. 1, 9). Καὶ ὅλοι οἱ αἱρετικοὶ εὐαγγελίζονται ὄχι αὐτὸ ποὺ εὐαγγελίζεται ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἡ ὁποία μᾶς γέννησε πνευματικά.
- Ὁ Ὅσιος Παΐσιος στὸ βιβλίο του «Μὲ πόνο καὶ ἀγάπη γιὰ τὸν σύγχρονο ἄνθρωπο» τονίζει: «Οἱ Καθολικοὶ πᾶνε σιγὰ-σιγὰ νὰ κουτσουρέψουν τοὺς Ἁγίους. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος μῦθος, λένε».
Ἡ Ἁγία Αἰκατερίνη, λένε, δὲν ἦταν μεγάλη Ἁγία· ἕνας μικρὸς βασιλίσκος ἦταν ὁ πατέρας της. Ὁ Ἅγιος Νικόλαος ἦταν μικρὸς Ἅγιος. Ὁ Ἅγιος Γεώργιος μῦθος. Ὁ Ἀρχάγγελος Μιχαὴλ δὲν ὑπῆρχε· ἦταν μία παρουσία τοῦ Θεοῦ. Τὸ ἴδιο καὶ ὁ Ἀρχάγγελος Γαβριήλ». Μετὰ θὰ ποῦν: «Ὁ Χριστὸς δὲν εἶναι Θεός· ἦταν μόνον ἕνας δάσκαλος μεγάλος». Μετὰ θὰ προχωρήσουν καὶ ἄλλο: «Ὁ Θεὸς εἶναι μία δύναμη».
Καὶ μετὰ θὰ ποῦν: «Ὁ Θεὸς εἶναι ἡ φύση»! ἐνῶ ὑπάρχουν γεγονότα χειροπιαστά, Προφῆτες, προφητεῖες, τόσο ζωντανὰ θαύματα, φθάνουν καὶ μερικοὶ δικοί μας στὸ σημεῖο νὰ πιστεύουν τέτοιες χαζομάρες.
Ἦλθε καὶ σ’ ἐμένα κάποιος νὰ πάρη εὐλογία, γιὰ νὰ πάη στὴν Ἰταλία νὰ σπουδάση Λειτουργικὴ καὶ νὰ κάνη διατριβή. «Εἶσαι στὰ καλά σου; τοῦ εἶπα. Θέλεις νὰ πᾶς στοὺς Ἰησουίτες νὰ κάνης τὴν διατριβή σου καὶ ἦλθες νὰ σοῦ δώσω καὶ εὐλογία; Αὐτοὶ δὲν ξέρουν τί τοὺς γίνεται! Ἐκεῖ διδάσκουν Οὐνίτες, Ἰησουίτες, δὲν ξέρω τί!».Θέλει προσοχὴ ἀπὸ ὅλες τὶς ἀπόψεις. Γιατί ἔτσι κάνουν· πᾶνε, σπουδάζουν στὴν Ἀγγλία, Γαλλία κ.λπ., πιάνουν τὰ εὐρωπαϊκὰ μικρόβια καὶ κάνουν μετὰ διατριβή. Μελετοῦν λ.χ. τοὺς Ἕλληνες Πατέρες σὲ μετάφραση ποὺ ἔκαναν οἱ ξένοι στὴν γλώσσα τους. Ἐκεῖνοι, εἴτε ἐπειδὴ ἀπὸ πονηριά, πρόσθεσαν καὶ τὰ δικά τους τὰ λανθασμένα. Οἱ δικοί μας πάλι, οἱ Ὀρθόδοξοι, ποὺ μάθανε τὶς ξένες γλῶσσες, παίρνουν ἀπὸ ΄κεῖ τὰ ξένα μικρόβια καὶ τὰ μεταφέρουν ἐδῶ καὶ μετὰ τὰ διδάσκουν κιόλας. Φυσικά, ὅταν προσέξη κανείς, εὔκολα ξεχωρίζει τὸν χρυσὸ ἀπὸ τὸ κεχριμπάρι».
Στὸ “Πηδάλιον” ὁ ΣΤ΄ Ἀποστολικὸς κανὼν λέγει: «Ἐπίσκοπον, ἢ Πρεσβύτερον αἱρετικῶν, δεξαμένους Βάπτισμα, ἤ θυσίαν, καθαιρεῖσθαι προστάσσομεν, τίς γὰρ συμφώνησις Χριστῷ πρὸς βελίαρ; ἢ τίς μερὶς πιστῷ μετὰ ἀπίστου;».
Ἑρμηνεία: «Οἱ ὀρθόδοξοι Χριστιανοὶ πρέπει νὰ ἀποστρέφωνται τοὺς αἱρετικοὺς, καὶ τὰς τῶν αἱρετικῶν τελετάς. Μᾶλλον δὲ αὐτοί, οἱ αἱρετικοί δηλ. πρέπει νὰ ἐλέγχωνται καὶ νὰ νουθετῶνται ἀπὸ τοὺς Ἐπισκόπους καὶ Πρεσβυτέρους, μήπως ἤθελαν καταλάβουν καὶ ἐπιστρέψουν ἀπὸ τὴν πλάνην των. Διὰ τοῦτο ὁ παρὼν Κανὼν διορίζει ὅτι, ὅποιος Ἐπίσκοπος ἤ Πρεσβύτερος ἤθελεν ἀποδεχθῆ ὡς ὀρθὸν καὶ ἀληθινὸν τὸ βάπτισμα τῶν αἱρετικῶν (1) ἢ τὴν παρ’ αὐτῶν προσαγομένην θυσίαν, ὁ τοιοῦτος προστάζομεν νὰ καθαιρεθῆ. Ἐπειδὴ ποία συμφωνίαν ἔχει ὁ Χριστὸς μὲ τὸν διάβολον; ἤ ποίαν μερίδα ἔχει ὁ πιστὸς μὲ τὸν ἄπιστον;
- Διηγήθηκε ὁ Ἅγιος Παΐσιος: «Κάποτε μοῦ ἦλθαν δύο καθολικοί. Ὁ ἕνας ἦταν ἡλικιωμένος καὶ ἤξερε γράμματα. Ἴσως νὰ ἦταν γραμματέας τοῦ Βατικανοῦ ἢ δημοσιογράφος. Δὲν ξέρω ἀκριβῶς, δὲν θέλησα να δείξω ἐνδιαφέρον μεγάλο. Μοῦ λέει, λοιπόν, ὁ ἕνας: «Ἔλα νὰ ποῦμε τὸ “Πάτερ ἡμῶν…”». Γιὰ νὰ τὸ ποῦμε μαζί, τοῦ εἶπα, πρέπει νὰ συμφωνοῦμε στὸ δόγμα. Ὅμως μεταξὺ ἡμῶν καὶ ὑμῶν χάσμα μέγα ἐστί. Ὕστερα μοῦ λέει: «Μόνο οἱ Ὀρθόδοξοι εἶναι κοντὰ στὸ Θεό καὶ μόνο αὐτοὶ θὰ σωθοῦνε; Ὁ Θεὸς εἶναι μὲ ὅλο τὸν κόσμο». Ναί, τοῦ εἶπα, ἐσὺ μπορεῖς νὰ μοῦ πῆς καὶ πόσος κόσμος εἶναι κοντὰ στὸ Θεό; Ἔχουμε λοιπόν διαφορές. Εἴμαστε, φυσικά, παιδιά τοῦ ἑνός Πατέρα, ἀλλά μερικά μένουν στὸ σπίτι καὶ μερικὰ γυρίζουν ἔξω».
- Καὶ στὸ βιβλίο «Λόγοι Γέροντος Παϊσίου» ἀναφέρεται γιὰ τοὺς αἱρετικούς:
«Ὁ διάβολος ἔχει τρία πλοκάμια. Γιὰ τοὺς πτωχοὺς τὸν κουμμουνισμό, γιὰ τοὺς πιστοὺς τὸν οἰκουμενισμὸ καὶ γιὰ τοὺς πλουσίους τὴν μασονία. Εἶναι καὶ μερικοὶ ποὺ ξεκινοῦν μὲ καλὴ διάθεση. Ἀλλά, ὅταν μαζεύωνται τί μάγοι, τί πυρολάτρες, τί Προτεστάντες, ἕνα σωρὸ – ἄκρη δὲν βρίσκεις-, γιὰ νὰ φέρουν τὴν εἰρήνη στὸν κόσμο, πῶς νὰ βοηθήσουν; Ὁ Θεὸς νὰ μὲ συγχωρέση, αὐτὰ εἶναι κουρελοῦδες τοῦ διαβόλου».
«Οἰκουμενισμός, καὶ κοινὴ ἀγορά, ἕνα κράτος μεγάλο, μία θρησκεία στὰ μέτρα τους. Αὐτὰ εἶναι σχέδια διαβόλων. Οἱ Σιωνιστὲς ἑτοιμάζουν κάποιον γιὰ Μεσσία».
