«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Βοήθησε με, Δέσποτα Κύριε; νά βαδίσω κι ἐγώ τόν δρόμο τοῦ σταυροῦ, διότι πλατειά ἦταν ἡ ὁδός τῆς ζωῆς πού ἐβάδιζα μέχρι τώρα.
Ὅταν ἀπό τό βάρος τοῦ σταυροῦ θ' ἀδυνατήση ὁ τράχηλος μου, τότε στεῖλε μου νέα βοηθό, ὅπως κάποτε τόν Κυρηναῖο.
Στό τέλος μου, Δέσποτα, ὅταν τά βάσανα θά'ναι πιό πολλά, ποθῶ ν' ἀκούσω κι' ἐγώ τήν ὑπόσχεσι πού ἔδωσες τότε στόν ληστή.
Νά ἔχω καί 'γώ μιά παρηγοριά, μερίδιο στόν «Δεῖπνο» Σου νά λάβω ὅπως ἤσουν στήν Σταύρωσι μέ τόν Πατέρα ἐν τῇ δόξῃ Αὐτοῦ.
Ὅπως εἶδες τότε τήν Μητέρα κοντά στόν σταυρό Σου ἱσταμένη, ἔτσι κι ἐγώ νά 'χω δίπλα μου τόν ἅγιο φύλακά μου.
Μέ τό χωρισμό τοῦ σώματος δέξαι τό ταλαίπωρο πνεῦμα μου μήπως τυχόν ἐμποδισθῆ ἀπό τά ἀόρατα τελώνια.
Μετά στό Δικαστήριο πηγαίνοντας νά εἶσαι πολυέλεος, Κύριε, καί μή μέ τιμωρήσης τότε μέ τίς φλόγες τῶν αἰωνίων βασάνων!
Ἀπόσπασμα ἀπό ἐδῶ
