2oν Μέρος
Στὸ προηγούμενο 3ο μάθημα προπαγάνδας ἔγινε λόγος γιὰ τὸ «μεταπατερικὸ» ἁμάρτημα, πού, στὴν οὐσία, ἀποτελεῖ ἐπανάληψη τοῦ προπατορικοῦ ἁμαρτήματος, μὲ τὴν διαφορὰ ὅτι στὴν θέση τοῦ πονηροῦ ὄφεως βρίσκονται οἱ ἰθύνοντες νόες τῶν τεχνολογικῶν ἑταιρειῶν, μεταξὺ τῶν ὁποίων συγκαταλέγονται προεχόντως κάποιοι δισεκατομμυριοῦχοι τῆς Σίλικον Βάλεϊ ποὺ ἔχουν προσχωρήσει στὴν αἵρεση τοῦ μετανθρωπισμοῦ.
Σὲ ποιὸ σημεῖο μπορεῖ νὰ φθάσει ἡ παράνοια τῶν μετανθρωπιστῶν (τεχνο-οὐτοπιστῶν) προκύπτει μὲ ἐνάργεια ἀπὸ τὴν μελέτη τῶν σχεδίων τους γιὰ τὴν μελλοντικὴ ψευδο-ἀνάσταση τῶν ἀνθρώπων ἐκείνων ποὺ ἔχουν ὑποβληθεῖ σὲ κρυογονικὴ συντήρηση, μὲ τὴν ἐλπίδα ὅτι χάρη στὴν προηγμένη τεχνολογία τοῦ μέλλοντος θὰ καταστεῖ ἐφικτὴ ἡ ἀπόψυξή τους καὶ ἡ ἐπαναφορὰ στὴν ζωὴ διὰ τῆς μετατροπῆς τοῦ νοῦ τους σὲ λογισμικό, ἀκριβέστερα: διὰ τῆς μεταφορτώσεως τῶν περιεχομένων τοῦ ἐγκεφάλου τους σὲ τεχνητὰ σώματα.
Τὸ ἀκόμη πιὸ ἀνατριχιαστικὸ καὶ μακάβριο εἶναι ὅτι ἑταιρεῖες κρυογονικῆς συντήρησης, ὅπως ἡ Alcor, ἀντιμετωπίζoυν τοὺς κρυοσυντηρημένους ὄχι ὡς (ἔστω προσωρινὰ) νεκροὺς ἀλλὰ ὡς «ἀσθενεῖς» (ἢ «νεκροφανεῖς»), τῶν ὁποίων ἔχουν ἀνασταλεῖ οἱ ζωτικὲς λειτουργίες! Συνήθως, τὸ κεφάλι τῶν ἐν λόγω «ἀσθενῶν» ἔχει ἀφαιρεθεῖ ἀπὸ τὸ σῶμα τους καὶ διατηρεῖται σὲ ὑγρὸ ἄζωτο μαζὶ μὲ τὸ περικάλυμμα-περίβλημα τοῦ ἐγκεφάλου, ὥστε αὐτὸς νὰ ἔχει αὐξημένη προστασία κατὰ τὴν διάρκεια τῆς κρυοσυντήρησης, μέχρι νὰ ἔλθει ἡ ὥρα ποὺ θὰ εἶναι δυνατὴ ἡ δημιουργία ψηφιακῶν ἀντιγράφων τοῦ μυαλοῦ τους.
Ὅσοι ἀσπάζονται τὴν αἵρεση τοῦ μετανθρωπισμοῦ θὰ μποροῦσαν νὰ ὀνομαστοῦν καὶ «ἀθανατιστὲς» [1], στὸ μέτρο ποὺ ἡ βασικὴ καὶ ἔσχατη ἐπιδίωξή τους εἶναι ἡ ὑπερνίκηση τοῦ θανάτου.
Ὅπως ἐπισημαίνεται σχετικῶς [2], «μόνο ἀφοῦ ὁ ἄνθρωπος καταστεῖ ἀθάνατος, θὰ εἶναι σὲ θέση νὰ ξεπεράσει χάρη στὴν ἀναβάθμισή του ὅλους τοὺς διανοητικοὺς καὶ ψυχικοὺς περιορισμοὺς ἐπιτυγχάνοντας τὴν τελείωσή του». Ἕνα ἀκόμη ἐπιχείρημα ὑπὲρ τῆς ἀθανασίας ποὺ προβάλλεται ἀπὸ τοὺς μετανθρωπιστὲς εἶναι ὅτι «ἡ θνητότητα ἀκυρώνει κάθε νόημα, καθιστώντας τὴν ζωὴ παράλογη καὶ ἀβίωτη. Ὄντας ἀθάνατος, ὁ ἄνθρωπος θὰ μπορεῖ ἐπιτέλους νὰ νοηματοδοτήσει γνήσια τὴν ὕπαρξή του δίχως τὸν φόβο τῆς φθορᾶς καὶ τῆς προσωρινότητας τῶν δημιουργῶν του» [3].
Ἕνας ἀποστομωτικὸς ἀντίλογος ἔρχεται ἀπὸ τὴν φιλόσοφο Χάνα Ἄρεντ (Hannah Arendt), ἡ ὁποία ἤδη ἀπὸ τὸ 1958 ἔγραφε: [4] Ἡ ἐπιθυμία νὰ ξεφύγουμε ἀπὸ τὴν ἀνθρώπινη κατάσταση βρίσκεται κι αὐτή, ὑποθέτω, στὴ βάση τῆς ἐλπίδας νὰ ἐπεκτείνουμε τὴ διάρκεια τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς πολὺ πέρ’ ἀπὸ τὸ ὅριο τῶν ἑκατὸ χρόνων. Αὐτὸς ὁ μελλοντικὸς ἄνθρωπος, τὸν ὁποῖο οἱ ἐπιστήμονες μᾶς λένε πὼς θὰ παραγάγουν πρὶν περάσουν ἑκατὸ χρόνια, μοιάζει κυριευμένος ἀπὸ τὴν ἀνταρσία κατὰ τῆς ἀνθρώπινης ὕπαρξης, ὅπως μᾶς ἔχει δοθεῖ, ἕνα δῶρο χωρὶς δωρητὴ (γιὰ νὰ μιλήσουμε τὴν κοσμικὴ γλώσσα) ποὺ θέλει νὰ τὸ ἀνταλλάξει, ἂς ποῦμε, μὲ κάτι ποὺ ἔφτιαξε ὁ ἴδιος.
Εὔστοχα συμπληρώνει ἡ ἴδια ὅτι ἡ ἀθανασία θὰ ἰσοδυναμοῦσε μὲ ἀπώλεια τῆς ἀτομικότητας: [5] Ἡ μοναδικότητα τοῦ ἀνθρώπου ἔγκειται στὸ ὅτι διαθέτει, σὲ ἀντίθεση μὲ τὰ ὑπόλοιπα ζῶα, βιογραφία, τὴν ὁποία δημιουργεῖ καὶ διαμορφώνει νοηματοδοτώντας τὴν θνητότητά του. Ὄντας ἀθάνατο, ἀργὰ ἢ γρήγορα τὸ ἀνθρώπινο εἶδος θὰ ὁμογενοποιηθεῖ, καθὼς ὁ βίος καθίσταται ζωή, ἔτσι ὥστε ἡ μεμονωμένη ἀνθρώπινη ὕπαρξη δίχως ἀτομικότητα νὰ μὴ διαφέρει ἀπὸ τὴν ἄλλη περισσότερο ἀπ’ ὅσο δύο ἄνθη τοῦ ἴδιου εἴδους.
Στὸν εὔλογη ἀπορία σχετικὰ μὲ τὴν διαχείριση τοῦ ἀνεξέλεγκτου ὑπερπληθυσμοῦ ἐξαιτίας τῆς ἐπίτευξης τῆς «ἀθανασίας», ἡ ἀπάντηση εἶναι ἡ ἑξῆς: [6] «ἡ ἀνθρωπότητα θὰ ἀποικίσει σταδιακὰ ἄλλους πλανῆτες, καθὼς ἡ διάσχιση τῶν ἀχανῶν ἀποστάσεων τοῦ διαστήματος θὰ εἶναι πολὺ εὐκολότερη γιὰ ἀθάνατα ὄντα. Ἐν τούτοις, μέχρι νὰ ἐπιτευχθεῖ ἡ μετεγκατάστασή της σ’ ἕνα νέο πλανήτη ἢ ἕνα διαστημικὸ σταθμό, ἕνα πρῶτο μέτρο γιὰ τὴν ἀντιμετώπιση τοῦ ὑπερπληθυσμοῦ θὰ ἦταν πιθανῶς ἡ ἀπαγόρευση τῆς ἀναπαραγωγῆς καὶ τῶν γεννήσεων».
Ποιὸς ἄλλος μπορεῖ νὰ κρύβεται πίσω ἀπὸ τέτοιες προπαγανδιστικὲς ἰδέες, ἂν ὄχι ἐκεῖνος ὁ σεσημασμένος ἀντίδικος, ποὺ σκέπτεται καὶ ἐνεργεῖ ὡς «πίθηκος» Χριστοῦ; Ἤγγικεν, λοιπόν, μᾶλλον τὸ πλήρωμα τοῦ χρόνου, γιὰ νὰ προπαγανδίσει ὁ διάβολος στοὺς ἀνθρώπους τὴν κάκιστη ἀπομίμηση τῆς Ἀναστάσεως τοῦ Κυρίου μέσῳ τῆς τεχνολογίας!
Μὲ τὴν πρόβλεψη αὐτή, ἐναρμονίζεται μία «προφητεία» τοῦ Κούρτσβαϊλ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία «ἡ νοημοσύνη ἔχει ἀναλάβει νὰ παίξει τὸν ρόλο τοῦ Μεσσία»: «ἡ νοημοσύνη εἶναι οὐσιαστικὰ ἡ ἐκτέλεση ὑπολογισμῶν, ὁ ἀλγοριθμικὸς μηχανισμὸς ποὺ σχετίζεται μὲ τὰ ἀνεπεξέργαστα πληροφοριακὰ δεδομένα τῆς δημιουργίας. Καὶ σὲ αὐτὸ τὸ μεσσιανικὸ ὅραμα, ἡ νοημοσύνη τῶν μηχανῶν θὰ λυτρώσει τὸ σύμπαν ἀπὸ τὴν ἀνυπολόγιστη βλακεία του» [7].
Ἀπὸ τὴν ἄλλη πλευρά, ὅμως, ὁ Ἔλον Μάσκ ἔχει χαρακτηρίσει τὴν «νέα ἐποχὴ» τῆς Τεχνητῆς Νοημοσύνης ὡς τὴν μεγαλύτερη ὑπαρξιακὴ ἀπειλή μας, σὲ σχέση δὲ μὲ τὴν ἀνάπτυξή της ἔχει μιλήσει γιὰ «ἕνα τεχνολογικὸ μέσο ἐπίκλησης τοῦ διαβόλου» [8].
Μόλις πληροφορηθοῦμε ὅτι γιὰ τὸν κίνδυνο δημιουργίας μίας μηχανῆς ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀφανίσει ὁλόκληρο τὸ εἶδος μᾶς ἔχουν μιλήσει καὶ ἄλλοι μεγάλοι ψευδοφιλόσοφοι-βασιλιάδες τοῦ καπιταλισμοῦ, ὅπως ὁ Πῆτερ Τὶλ (Peter Thiel) καὶ ὁ Μπὶλ Γκέιτς (Bill Gates), τότε θὰ συνειδητοποιήσουμε πόσο σοβαρὰ (καὶ προχωρημένα) εἶναι τὰ πράγματα.
Μάλιστα, ὁ Τίλ, πρώην ἰδιοκτήτης τῆς PayPal, νῦν ἰδιοκτήτης τῆς Palantir (ἑταιρείας παρακολούθησης τῶν πάντων), μυστικοσύμβουλος τοῦ Τρὰμπ καὶ παντρεμένος μὲ τὸν Μὰτ Ντανζάισεν, διαχειριστὴ χαρτοφυλακίου τῆς ἀμερικανικῆς ἐπενδυτικῆς τράπεζας BlackRock, δίνει τὰ τελευταῖα χρόνια διαλέξεις γιὰ τὸν Ἀντίχριστο, προτρέποντας τὸν κόσμο νὰ πηγαίνει στὴν ἐκκλησία! Ἆραγε, αὐτὸ τὸ γεγονὸς δὲν πρέπει νὰ σημάνει συναγερμό;
Ὁ συναγερμὸς θὰ ἠχήσει ἀκόμη πιὸ δυνατά, μόλις ὁ ἀναγνώστης διαβάσει τὸ ἀκόλουθο διαφωτιστικὸ ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ πρόσφατο δοκίμιο τοῦ Προέδρου Ἐφετῶν Ἀθηνῶν Δημήτρη Ὀρφανίδη μὲ τίτλο «Homo Sapiens ἢ Cyborg Sapiens; Ἔννομη τάξη γιὰ τὸν Ἄνθρωπο ἢ τὸν Μετάνθρωπο»: [9]
«Ὁ Fereidoun M. Esfandiary, ὁ ὁποῖος μετονομάστηκε σὲ FM-2030, ἕνας ἀπὸ τοὺς πρώτους καθηγητὲς σπουδῶν μελλοντολογίας στὴν Νέα Σχολὴ Κοινωνικῆς Ἔρευνας τῆς Νέας Ὑόρκης, κατὰ τὴν δεκαετία τοῦ 1960 περιέγραψε τὸν “διάνθρωπο” ὡς τὸν μεταβατικὸ ἄνθρωπο πρὸς τὴν ἐποχὴ τοῦ μετανθρωπισμοῦ. Ὡς χαρακτηριστικὰ τοῦ διανθρώπου ἀναφέρει ἕνα παγκοσμιοποιημένο lifestyle, τὴν ἀνδρογυνία, τὴν ἐντατικὴ χρήση τῶν τηλεπικοινωνιῶν, τὴν ἐξωσωματικὴ γονιμοποίηση, τὴν ἀπουσία θρησκευτικῶν πεποιθήσεων καὶ τὴν ἀπόρριψη τῶν παραδοσιακῶν οἰκογενειακῶν ἀξιῶν».
Ὑπάρχει κάποιος ὑγιῶς σκεπτόμενος ποὺ δὲν μπορεῖ νὰ συνδυάσει αὐτὴν τὴν πληροφορία μὲ τὴν ἀτζέντα ποὺ προωθεῖ λυσσαλέα ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων τὰ τελευταῖα χρόνια;
Λίγες ἀράδες παραπάνω [10], ὁ Ὀρφανίδης ἀκτινογραφεῖ μαεστρικὰ τὸ modus operandi τῶν νεοταξίτικων ἐλίτ. Μὲ αὐτὸ ἀξίζει νὰ ὁλοκληρωθεῖ τὸ σημερινὸ μάθημα προπαγάνδας:
«Τὸ κοινὸ χαρακτηριστικὸ τῆς Πρώτης Βιοτεχνολογικῆς “Ἐπανάστασης” μὲ τὶς προηγούμενες βιομηχανικὲς ἐπαναστάσεις εἶναι ἡ ὕπαρξη μίας ἐλίτ, ἡ ὁποία, ὅπως καὶ οἱ προηγούμενες, ἔχει συμφέρον νὰ ἐλέγχει τὴν κοινωνία, ἄρα τὴ συνείδησή της.
Ὅλες οἱ ἐλίτ, τῶν προβιομηχανικῶν μὴ ἐξαιρουμένων, διέθεταν μέσα γιὰ τὴ χειραγώγηση τῆς συνείδησης. Καμία, ὅμως, δὲν διέθετε τὶς τεράστιες τεχνολογικὲς δυνατότητες ποὺ διαθέτει ἡ σημερινή. Ἔλεγχος τῆς συνείδησης ἐπιτυγχάνετο καὶ κατὰ τὸ παρελθὸν καὶ ἐπιτυγχάνεται καὶ σήμερα ποικιλοτρόπως, ὡστόσο, ποτὲ δὲν ὑπῆρξε ἕως τώρα στὴν Ἱστορία ἡ πιθανότητα νὰ ἐπιτευχθεῖ ὁ ἀπόλυτος ἔλεγχος, δηλαδὴ ὁ ἀποκλεισμὸς τῆς ἀπρόβλεπτης ἀντίδρασης τοῦ ἀνθρώπου. Ἔχοντας οἱ ἐλὶτ τὴν ἐμπειρία τῆς ἀπρόβλεπτης ἀντίδρασης τῆς συνείδησης, ἡ ὁποία στὴν Ἱστορία ἀποκαλεῖται “καταλυτικὸ γεγονός”, τὸ ὁποῖο στὸ παρελθὸν τοὺς προκάλεσε ἀναταράξεις καὶ τοὺς ἐπέφερε ἀνατροπές, μὲ τὴ βιοτεχνολογία ἐπιδιώκουν τὴν ἐπίτευξη τοῦ ἀπόλυτου ἐλέγχου».
Συμπληρώνω: Ἄρα, μέσῳ τῆς βιοτεχνολογίας ὑπηρετεῖται ὁ ἀρχέγονος στόχος τῆς ἐπιβολῆς μίας παγκόσμιας δικτατορίας, στὴν κεφαλὴ τῆς ὁποίας θὰ βρίσκεται ὁ ἔχων τὸν ἀπόλυτο ἔλεγχο τῆς ἀνθρωπότητας, δηλ. ὁ παγκόσμιος κυβερνήτης, μονολεκτικῶς: ὁ Ἀντίχριστος!
Σημειώσεις:
[1] Βλ. καὶ O’ Connell, Ὁ ἄνθρωπος τοῦ μέλλοντος. Ἡ προσπάθεια νὰ ἐπιμηκύνουμε τὴ ζωή μας καὶ νὰ λύσουμε τὸ πρόβλημα τοῦ θανάτου, μτφ.: Γ. Στάμου, ἔκδ. Κλειδάριθμος, Ἀθήνα 2020, σελ. 62, ὑποσ. 13. [2] Θ. Τάσης, Φιλοσοφία τῆς ἀνθρώπινης ἀναβάθμισης, ἔκδ. Ἁρμός, Ἀθήνα 2021, σελ. 158. [3] Τάσης, ὅ.π. [4] Arendt, Ἡ ἀνθρώπινη κατάσταση (Vita Antiva), μτφ.: Στ. Ροζάνης / Γέρ. Λυκιαρδόπουλος, ἔκδ. «Γνώση», Ἀθήνα 1986, σελ. 13. [5] Τάσης, ὅ.π., σελ. 160. [6] Τάσης, ὅ.π., σελ. 159. [7] O’ Connell, ὅ.π., σελ. 113. [8] O’ Connell, ὅ.π., σελ. 116. [9] Ἔκδ. Σάκκουλα, Ἀθήνα-Θεσσαλονίκη, 2024, σελ. 22. [10] Ὀρφανίδης, ὅ.π., σελ. 19/20.
