«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
235. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ἔχει δύο ἡλικίες.
Ἡ πρώτη ἡλικία τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ ἄρχισε ταυτόχρονα μέ τήν ἔλευσι τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Αὐτός εἶναι Υἱός καί θεία ἐνέργεια τῆς Βασιλείας. Αὐτός γεννᾶται διά τοῦ Ἁγίου Πνεύματος σέ κάθε ψυχή, ἡ ὁποία γίνεται παρθενική· ἐνῶ ἡ Χάρις του, χωρίς νά κομματιάζεται μετέχεται ἀπό πλήθη εὐσεβῶν χριστιανῶν, οἱ ὁποῖοι γίνονται οὐράνιοι ἄνθρωποι, ἀκόμη κι ἄν ἐξωτερικά ὑποφέρουν ἀπό διάφορες δοκιμασίες αὐτοῦ τοῦ αἰῶνος. Μάλιστα συμβαίνει, ὅταν ὑποφέρουν καί ὑπομένουν, εὐχαριστοῦν καί δοξολογοῦν τόν Θεό γιά ὅλες τίς στενοχώριες τους.
Ἡ Βασιλεία στήν πρώτη αὐτή φάσι της εἶναι ἀόρατη· διακρίνεται ἰδιαίτερα γιά τήν «ὑπομονή τῶν ἁγίων». Αὐτή δέν ἔχει παρά μόνο μία ἐσωτερική παρουσία γι᾿ αὐτόν πού τήν ζῆ καί στήν ἔλλειψι συγκεκριμένων ἐπιχειρημάτων, αὐτός δέν ἔχει παρά τήν διαβεβαίωσί της διά τῆς θυσίας τῆς ζωῆς του, πού εἶναι καί ὁ τελευταῖος λόγος.
Σ᾿ αὐτό τό διάστημα τῆς ἀοράτου Βασιλείας ὁ χριστιανός χαίρεται μέσα στίς περιπέτειές του, καίεται σέ μιά τέτοια φωτιά πού κατέρχεται ἀπό τόν Ἰησοῦ στήν γῆ: εἶναι τό πῦρ τῆς ἀγάπης πρός τούς ἀνθρώπους.
Ἐν περιλήψει, ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ὁπουδήποτε εὑρίσκεται ἕνας ἄνθρωπος ἔχοντας στό ἐσωτερικό του, σάν κέντρο τόν Χριστό. Δέν εἶναι μία βασιλεία ὁραμάτων, ὅπως ζητοῦν νά τήν βλέπουν οἱ ἄνθρωποι. Ἐδῶ τίθεται τό βάρος στήν ἀρετή, ὄχι στά ἀσυνήθιστα χαρίσματα ἤ ὁράματα. Τό πιό θαυμαστό ὅραμα εἶναι, ὅταν ἕνας ἄνθρωπος διακρίνεται γιά τήν καθαρότητά του καί τήν ταπείνωσι τῆς ψυχῆς του.
Γιά νά εἶναι φωτισμένη ἡ συνείδησί του ἀπό τόν Θεό, καθαρή καί ταπεινή ἀπό καρδίας, αὐτό εἶναι τό μοναδικό θετικό γνώρισμα τῆς Βασιλείας. Σέ μιά τέτοια ψυχή ἀναπαύεται ὁ Ἰησοῦς. Αὐτός δέν πρέπει νά ὁμιλῆ, εἶναι ἀρκετό μόνο νά ὑπάρχη· ἡ παρουσία του καί μόνο ὁμιλεῖ δυνατώτερα ἀπό ὅ,τι τά λόγια πού θά ὁμιλήση.
Ἡ δεύτερη φάσι τῆς Βασιλείας τοῦ Θεοῦ θά ἔλθη κατά τρόπο ὁρατό: Ὅπως ἡ ἀστραπή φαίνεται ἀπό τήν ἀνατολή μέχρι τήν δύσι, διότι ταυτίζεται μέ τήν Δευτέρα Παρουσία τοῦ Ἰησοῦ, πού θά ἔλθη μέ πολλή δόξα καί μεγαλοπρέπεια.
Μέχρι τότε ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ εἶναι ἀναμενόμενη. Ὅταν θά ἔλθη, θά ἐπιβεβαιωθῆ ἀπό τόν Ἴδιο τόν Ἰησοῦ, πού θά εἶναι ὁ Βασιλεύς τῶν Οὐρανῶν. Δέν θά ἔχουμε μόνο μία ἐπιβεβαίωσι, ἀλλά μία μεταμόρφωσί της καί ἀπό ἀόρατη πού ἦτο θά λάμψη μέσα σέ μία ἐκτυφλωτική δόξα καί θά γίνουν ὁ οὐρανός καινός καί ἡ γῆ καινή. (Ματ.19,28).
Ὁ Χριστιανισμός διακρίνεται σέ δύο δημιουργίες τοῦ ἀνθρώπου. Ὅταν θά ἔλθη ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ μέ τήν δόξα Αὐτοῦ, ὅλη ἡ κτίσις θά ἀνακαινισθῆ, διά τοῦ φωτός καί θά γίνη πνευματική, πληρωμένη θείας δόξης καί ἀκλόνητη στούς ἀτελείωτους αἰῶνες.
Καί, ὅταν σκέπτεσαι ὅτι σέ κάθε ἄνθρωπο, πού εἶναι δεκτικός, εἶναι κρυφή μέσα του ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, σάν ἕνας ἀόρατος κόκκος: ἡ τελειότης, οὔτε μία δοκιμασία αὐτοῦ τοῦ κόσμου (μπορεῖ νά ὑπάρχουν χιλιάδες πειρασμοί, εἴτε ἀκόμη καί ὁ θάνατος), δέν μποροῦν νά μᾶς ἀποσπάσουν ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Ὁποῖος ἐργάζεται μέ τελειότητα τήν σωτηρία μας, τόν σκοπό μας καί τήν καταγωγή μας, ἐφ᾿ ὅσον εἴμεθα παιδιά τοῦ Θεοῦ.
Μία τέτοια ὅμως διαδικασία γιά τόν θεῖο προορισμό μας δέν γίνεται στόν ἄνθρωπο, ὁ ὁποῖος δέν θέλει νά ὑποφέρη τίποτε στήν ζωή του.
236. Ἡ Βασιλεία τοῦ Θεοῦ ὁμοιάζει μέ ἕνα μικρό κόκκο, τόν ὁποῖον ἐπῆρε ὁ Ἄνθρωπος καί τόν ἔριξε στόν κῆπο Του, στόν κόσμο καί ἔγινε ὁ κόκκος-χριστιανός ἕνα μεγάλο δάσος καί τά πετεινά τοῦ οὐρανοῦ κατώκησαν ἐκεῖ στά κλαδιά του.
Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν δέν εἶναι γιά τά πετεινά, ἀλλά γιά τούς ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι ζοῦν «σάν πετεινά» ἀποσπασμένοι ἀπό τήν γῆ καί τήν ἀνθρώπινη φύσι, ζῶντας πλέον κατά τήν οὐράνια φύσι καί κάτω ἀπό τήν φροντίδα τοῦ Θεοῦ, παρά γιά τήν φροντίδα τοῦ κόσμου. Τά πετεινά αὐτά εἶναι «ἀετοί» καλοῦνται νά κρίνουν τόν κόσμο (Α΄Κορ.6,2).
237. Ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν εἶναι μία ζύμη, τήν ὁποίαν ἐπῆρε ἡ γυναῖκα (Θεοτόκος Μαρία) καί τήν ἔβαλε σέ τρεῖς θῆκες ψωμιοῦ: ἡ ψυχή, τό σῶμα καί τό Πνεῦμα, μέχρι νά γίνη ἡ ζύμωσις.
238. Γιά τήν αἰωνιότητά μας μέσα στήν Βασιλεία τοῦ Ἰησοῦ, οὔτε ἡ ἀξία τῆς ζωῆς, οὔτε ἀκόμη κάποια ἄλλη ἀξία εἶναι ἀπ᾿ αὐτή μεγαλύτερη.
239. Οἱ παροῦσες δοκιμασίες δέν εἶναι ἄξιες νά τεθοῦν στήν ζυγαριά μέ τήν μελλοντική δόξα.
240. Ὑπάρχουν πολλοί τρόποι γιά νά εἰσέλθη κάποιος στήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, ἀλλά μόνο μία θύρα: ὁ Ἰησοῦς.
241. Ἐάν δέν ἠμπορῆς νά κατανοήσης τήν Βασιλεία τοῦ Θεοῦ, τό λιγώτερο νά τήν δεχθῆς σάν ἕνα παιδί τό ὁποῖο δέν καταλαβαίνει τί συμβαίνει γύρω του, οὔτε τόν διάλογο τῶν ἄλλων ἀνθρώπων.
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (+1910-1989) «ΜΕΓΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΣ ΨΥΧΩΝ», ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΣΟΦΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΕ 500 ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης.
