Τό Ἀντίδωρο στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία εὐωδιάζει

 «Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»

ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ

ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ

Τό Ἀντίδωρο στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία εὐωδιάζει

            Στίς 3 Μαΐου κάθε ἔτους ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τήν μνήμη τοῦ ἁγίου Νεομάρτυρος Ἀχμέτ, ὁ ὁποῖος ἐμαρτύρησε στήν Κωνσταντινούπολι τό 1682.

            Καταγόταν ἀπό τήν Κωνσταντινούπολι καί ἦταν, πρίν γνωρίση τήν Ὀρθόδοξη Πίστι, Τοῦρκος στήν ὑπηκοότητα καί Μουσουλμᾶνος στό θρήσκευμα. Ἀσχολεῖτο μέ τό ἔργο τοῦ λογιστοῦ καί, πρίν βαπτισθῆ, ὠνομαζόταν Πάτ Σιουρούνης. Ἀντί γιά σύζυγο, σύμφωνα μέ τούς ὀθωμανικούς νόμους, κρατοῦσε κοντά του μία νεαρά σκλάβα καί μία γριά, πού ἦταν καί οἱ δύο ὀρθόδοξες Χριστιανές καί κατήγοντο ἀπό τήν Ρωσία. Ἡ γριά γυναῖκα μετέβαινε συχνά στήν Ἐκκλησία τῶν Χριστιανῶν καί ἐπιστρέφοντας ἔφερε καί ἔδινε ἀντίδωρο στήν ἄλλη νεαρά σκλάβα.

            Ὅταν συνέβαινε αὐτό καί εὑρισκόταν πλησίον της ὁ Ἀχμέτ, αἰσθανόταν νά ἐξέρχεται ἀπό τό στόμα τῆς νεαρᾶς σκλάβας του μία ὡραιότατη εὐωδία. Τήν ἐρώτησε ἀρκετές φορές νά μάθη τί τρώγει καί γιατί τό στόμα της εὐωδιάζει τόσο ὡραῖα.  Ἐκείνη, χωρίς νά γνωρίζει ὅτι τό Ἀντίδωρο τοῦ εὐωδίαζε, τοῦ ἔλεγε ὅτι δέν ἔφαγε τίποτε. Αὐτός ὅμως ἐπέμενε νά μάθη τί εἶναι αὐτό πού τοῦ εὐωδιάζει.  Τελικά ἡ νεαρά σκλάβα τοῦ εἶπε ὅτι ἔτρωγε μόνο ἁγιασμένο ἄρτο, πού τῆς ἔφερε κάθε φορά ἡ γερόντισσα σκλάβα του, ὁσάκις ἐπήγαινε στήν Ἐκκλησία.

            Τό ἀφεντικό τους «ραπίσθηκε» ἀπό τήν Θεία Χάρι καί ἤθελε τώρα νά ἰδῆ πῶς λαμβάνουν αὐτόν τόν ἄρτο οἱ Χριστιανοί, καθώς καί τήν τάξι τῶν Ἀκολουθιῶν τῆς Ἐκκλησίας τους. Μία ἡμέρα, λοιπόν, ἐφόρεσε χριστιανικά ἐνδύματα καί μετέβη στόν πατριαρχικό ναό νά παρακολουθήση τήν θεία Λειτουργία. Ὁ Δεσπότης Χριστός γνωρίζοντας τά βάθη τῆς καρδιᾶς του, τοῦ ἐπρόσθεσε καί ἄλλα ἀποκαλυπτικά μυστήρια. Εἶδε ὁ Ἀχμέτ τόν Ἱερέα, ἐνῶ μετέβαινε πρός τό Ἅγιο Βῆμα, μετά τήν Μεγάλη Εἴσοδο, νά εἶναι ὁλόφωτος καί νά μή πατᾶ στό ἔδαφος. Παράλληλα ἔβλεπε ὅτι, ὅταν ὁ Πατριάρχης εὐλογοῦσε τόν λαό, ἀπό τά δάκτυλά του, ἔβγαιναν ἀκτῖνες φωτός καί ἐπήγαιναν καί ἐφώτιζαν τίς κεφαλές τῶν Χριστιανῶν. Ἀποροῦσε ὅμως, διότι δέν ἐφώτιζαν καί τήν ἰδική του κεφαλή. Ἐπισκέφθηκε τήν Ἐκκλησία τῶν Ὀρθοδόξων τρεῖς φορές καί ἔβλεπε τά ἴδια θαυμαστά σημεῖα.

            Ἐπίστευσε πλέον ἀκραδάντως καί ἐκάλεσε τόν ἱερέα νά τόν βαπτίση. Ὁ Ἱερεύς μέ τήν ἄδεια  τοῦ Πατριάρχου τόν ἀνεγέννησε μέ τό ἅγιο Βάπτισμα καί ἀπό τότε ἔζησε ὡς κρυπτοχριστιανός, φοβούμενος τήν ὀργή τῶν συμπατριωτῶν του.

            Σέ κάποια συγκέντρωσι εἶχαν μαζευθῆ  πολλοί μεγιστᾶνες καί συζητοῦσαν ποιό εἶναι τό μεγαλύτερο καί ὡραιότερο ἀγαθό στόν κόσμο. Ἀνάμεσά τους ἦταν καί ὁ Χριστιανός Ἀχμέτ. Μέχρι τότε δέν ἤξεραν τίποτε γιά τήν Ὀρθόδοξη Πίστι του. Ἐθεώρησε ὅτι τώρα ἦταν τό θέλημα τοῦ Θεοῦ νά ἐφαρμόση τόν νόμο του πού λέγει: «Πᾶς οὖν ὅστις ὁμολογήσει ἐν ἐμοὶ ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ὁμολογήσω κἀγὼ ἐν αὐτῷ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. Ὅστις δ᾿ ἂν ἀρνήσηταί με ἔμπροσθεν τῶν ἀνθρώπων, ἀρνήσομαι αὐτὸν κἀγὼ ἔμπροσθεν τοῦ πατρός μου τοῦ ἐν οὐρανοῖς. (Ματθ.10,32-33). Ἐστάθη  ὄρθιος καί μέ δυνατή φωνή εἶπε: «Ἡ Πίστις τῶν Ὀρθοδόξων Χριστιανῶν εἶναι τό μεγαλύτερο ἀγαθό τοῦ Θεοῦ στόν κόσμο». Κατόπιν ὡμολόγησε ἐνώπιον ὅλων ὅτι εἶναι Χριστιανός καί ὅτι ἀρνήθηκε τήν πλάνη τῶν Μουσουλμάνων καί τόν ψευδοπροφήτη τους Μωάμεθ. Ἀμέσως τόν ἅρπαξαν οἱ ἄλλοι τόν μετέφεραν στόν δικαστή τους καί, χωρίς διαδικασίες, ἀποφασίσθηκε ὁ διά ξίφους θάνατός του. Τόν ἔσφαξαν στόν τόπο πού λέγεται Κεαπχανέ Μπαξέ καί ἔτσι ὁ Ἀχμέτ ἔλαβε τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου καί εἰσῆλθε στήν αἰώνια δόξα μαζί μέ τούς ἀπ᾿ αἰώνων Ἁγίους τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας μας.

Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου