«Μακάριος εἶναι ὁ ἄνδρας ποὺ δὲν πορεύτηκε στὴ βουλὴ τῶν ἀσεβῶν καὶ δὲν στάθηκε στὴν ὁδὸ τῶν ἁμαρτωλῶν».
(Ψαλμ. α΄1)
Πραγματικά, ὁ Ἅγιος Δημήτριος, δὲν καταδέχθηκε ποτὲ κάτι μὴ θεοσεβὲς στὸ νοῦ του οὔτε βάδισε σὲ πράξη μὴ θεάρεστο, ἀλλὰ φυλάγοντας ἀμίαντη τὴν ἀπὸ τὸ βάπτισμα κατὰ Χριστὸν θεία χάρη, εἶχε τὸ θέλημα ποὺ ἁρμόζει στὸ νόμο τοῦ Κυρίου, σὰν βίβλος τοῦ Θεοῦ καὶ πλάκα θεοχάραχτη ἤ σὰν πινακίδα γραμμένη μὲ τὸ δάκτυλο τοῦ Θεοῦ καὶ τοποθετημένη ἐμπρὸς σὲ ὅλους σὲ κοινὸ ὄφελος.
Ἁγίου Γρηγορίου τοῦ Παλαμᾶ
