Επάνω στον Σταυρό πέθαινε ο Χριστός και κάτω από τον Σταυρό πέθαινε ο εκατόνταρχος Λογγίνος.
Πέθαινε τότε ο Χριστός μήπως κι έτσι πιστέψουνε οι άνθρωποι ότι πραγματικά τους αγαπάει και τους θέλει πολύ.
Έπεσε νεκρός τότε ο Σπόρος Χριστός σε όλη την γη, σε όλα τα χώματα.
Μερικά πέτρινα δεν Τον δέχτηκαν-κορόιδεψαν .
Μερικά άλλα είχαν αγκάθια και πνίγηκε στην αυτοαπασχόληση τους.
Το χώμα του εκατόνταρχου ήτανε πέτρινο αλλά εκεί έσπασε κι έγινε έτοιμο-ανοιχτό και μπόρεσε αυτός τότε και είδε επάνω στον Σταυρό πως ο Χριστός ήταν ο Κύριος.
Το κεφάλι του από την όραση αυτή τότε κόπηκε από αυτούς που πριν τον υπάκουαν και μετά με διαταγή πετάχτηκε σε σκουπιδότοπο.
Δύο θάνατοι μαζί έγιναν τότε.
Δυο θάνατοι που ωστόσο δίνανε και οι δύο ζωή!
Πηγή Ζωής μια σκοτεινή τρύπα έγινε για όλη την γη με την Ανάσταση του Χριστού.
Τόπος ζωής έγινε κι εκείνος ο σκουπιδότοπος όταν μετά από χρόνια ένας άνθρωπος τυφλός θεραπεύτηκε εκεί αγγίζοντας μέσα στα σκουπίδια το κεφάλι του Λογγίνου που κάποτε ήταν εκατόνταρχος κι άφησε τον Σπόρο-Λόγο να μπει και να ριζώσει μέσα του και μετά να βλαστήσει ζωή αληθινή εκεί μέσα στα σκουπίδια.
Δύο θάνατοι μαζί όταν συμβούνε, ένας του Θεού κι ένας του ανθρώπου, ο λόγος τότε ζωντανεύει και σπόρος γίνεται και Ζωή μεγάλη βλαστάνει τότε εκεί!
π.Σιλουανός Βοντετσιάνος
