Ένας μοναχός φύτεψε μια ελιά και προσευχόταν συνέχεια γι’αυτήν.
«Κύριε στείλε μου βροχή» έλεγε
Και ο Κύριος έστειλε βροχή στη γη.
Μια άλλη φορά το δέντρο ήταν γεμάτο με υγρασία και ο μοναχός προσευχόταν:
« Και τώρα, Κύριε, σας ζήτω να στείλετε πολύ ήλιο, γιατί το δέντρο μου χρειάζεται ζεστασιά»
Και ο Κύριος έστειλε ήλιο.
Το δέντρο μεγάλωνε και ο μοναχός συνέχιζε να προσεύχεστε γι’αυτό:
«Κύριε, δώσε λίγο παγετό για να ενισχυθούν οι ρίζες και τα κλαδιά»
Και ο Κύριος έστειλε παγετό, αλλά το δέντρο με τον παγετό πάγωσε και ξεράθηκε.
Μετά από αυτό ο μοναχός ήταν πολύ αναστατωμένος. Πήγε λοιπόν σε έναν άλλο μοναχό, για να πει την ιστορία του και να μοιραστεί τη θλίψη του.
Εκεί του απάντησε ο άλλος μοναχός:
«Κοίτα, έχω κι εγώ μια ελιά»
Το δέντρο του είχε μεγαλώσει και ήταν πολύ όμορφο.
«Αλλά προσευχήθηκα διαφορετικά» συνέχισε
«Είπα στον Θεό ότι, Εκείνος είναι ο Δημιουργός αυτού του δέντρου και ότι ξέρει καλύτερα τι χρειάζεται γι’αυτό. Απλά ζήτησα από τον Θεό να το φροντίσει και το κάνει!»
Αυτό ισχύει και για εμάς. Συχνά Του απευθυνόμαστε κατά τη γνώμη μας και ζητάμε ό,τι νομίζουμε πως χρειαζόμαστε, αλλά μόνο ο Θεός ξέρει τι πραγματάκια χρειαζόμαστε.
Πρέπει να Τον εμπιστευόμαστε εντελώς! youtube
