ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 6η Οκτωβρίου 2025
ΜΑΝΤΙΚΗ: ΜΙΑ ΣΟΒΑΡΗ ΔΙΑΧΡΟΝΙΚΗ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΛΟΙΜΙΚΗ ΝΟΣΟΣ
Αφότου ο άνθρωπος, με την πτώση του, την ανταρσία του κατά του Θεού, έχασε την κοινωνία του με Αυτόν, ένοιωσε το τρομακτικό υπαρξιακό του κενό. Η αποκοπή του από την Πρόνοια του Θεού, τον βύθισε σε φοβερά βάθη ανασφάλειας και απόγνωσης, τα οποία αναγκάστηκε να τα γεμίσει με ψευδαισθήσεις. Επί πλέον η διακοπή κοινωνίας με το Θεό, τον οδήγησε σε λαθεμένες αντιλήψεις γι’ Αυτόν, διότι «ἐματαιώθησαν ἐν τοῖς διαλογισμοῖς αὐτῶν, καὶ ἐσκοτίσθη ἡ ἀσύνετος αὐτῶν καρδία» και έτσι, «μετήλλαξαν τὴν ἀλήθειαν τοῦ Θεοῦ ἐν τῷ ψεύδει, καὶ ἐσεβάσθησαν καὶ ἐλάτρευσαν τῇ κτίσει παρὰ τὸν κτίσαντα», «ἤλλαξαν τὴν δόξαν τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ ἐν ὁμοιώματι εἰκόνος φθαρτοῦ ἀνθρώπου καὶ πετεινῶν καὶ τετραπόδων καὶ ἑρπετῶν» (Ρωμ.1,22-25). Αυτή είναι η ειδωλολατρία, η χειρότερη αποστασία από το Θεό, η λατρεία των κτισμάτων αντί του Δημιουργού τους!
Λατρεύοντας οι άνθρωποι την κτίση και το στοιχεία της φύσεως, και αντιμετωπίζοντας την εχθρότητα του φυσικού κόσμου, καθότι, όπως επεσήμανε ο Θεός στον Αδάμ, στο εξής θα είναι, «ἐπικατάρατος ἡ γῆ ἐν τοῖς ἔργοις σου· … ἀκάνθας καὶ τριβόλους ἀνατελεῖ σοι» (Γεν.3,17-18), αισθάνθηκαν την ανάγκη να δημιουργούν σχέσεις εξάρτησης από αυτήν. Πίστευαν πως η «θεοποιημένη» υλική κτίση έχει απόλυτη κυριαρχία σ’ αυτούς και ιδιαίτερα οι «δυνάμεις», οι «θείες» οντότητες, οι οποίοι «κρύβονται» σ’ αυτήν, έπρεπε να εξευμενίζονται για να είναι ευμενείς προς αυτούς, με τα απίστευτα τελετουργικά τα οποία εφεύρε η σκοτισμένη διάνοιά τους, ακόμα και με ανθρωποθυσίες, οι οποίες τελούνταν, όχι μόνο στο απώτερο παρελθόν, αλλά και ως τους πρώτους χριστιανικούς χρόνους!
Το κενό του Θεού, που είχε δημιουργηθεί, στην ψυχή τους προκαλούσε φοβερά αισθήματα φόβου για το άδηλο μέλλον τους και γι’ αυτό αισθάνθηκαν την ανάγκη να το «γνωρίζουν» απευθυνόμενος στις «θεϊκές δυνάμεις» της φύσεως. Έτσι γεννήθηκε η μαντική, η οποία υπήρξε μια από τις χειρότερες μορφές δεισιδαιμονίας και σατανικής επηρείας στην ανθρωπότητα.
Αρχικά στράφηκε προς τον μυστηριώδη έναστρο ουρανό και νομίζοντας ως «θεούς» τα άστρα, προσπαθούσε, με τις κινήσεις και τις θέσεις τους, να μαντέψει τις θελήσεις και διαθέσεις τους, για τον ίδιο και τον κοινωνικό του περίγυρο. Έτσι γεννήθηκε η αστρολογία, κυρίως στις ανατολικές χώρες (Χαλδαία, Βαβυλώνα, κλπ.), η οποία εξαπλώθηκε σε όλο τον αρχαίο κόσμο και δυστυχώς έφτασε και ως τις μέρες μας, όπου δυστυχώς «ανθεί»!
Στην αρχαία Ελλάδα, υπό την επήρεια της ειδωλολατρικής θρησκείας, δημιουργήθηκαν τα μαντεία, στα οποία, χαρισματικοί (υποτίθεται) άνθρωποι (άνδρες και γυναίκες), μπορούσαν να μεταφέρουν στους ζητητές των χρησμών τις θελήσεις των «θεών» και να μαντέψουν το μέλλον, το οποίο μόνοι αυτοί «γνώριζαν». Ονομαστά μαντεία ήταν αυτό της Δωδώνης και των Δελφών στον ελλαδικό χώρο, του Διδυμαίου και του Κλαρίου Απόλλωνος στην Μ. Ασία, κ.α. Στη Δωδώνη, οι εκεί ιερείς του Διός, οι Σελλοί, οι οποίοι έμεναν «άλουτοι» (εσαεί άλουστοι), «ανυπτόποδες» (δεν έπλεναν τα πόδια τους) και «χαμεύοντες» (κοιμώμενοι χαμαί στη γη), για να βρίσκονται σε συνεχή επαφή με αυτή και να «αντλούν» (υποτίθεται) από αυτή τη «δύναμή» τους και την «ικανότητά τους να μαντεύουν», από το θρόισμα των φύλλων της «ιεράς δρυός» και το πέταγμα και το κρώξιμο των πτηνών, σύμφωνα με την Ιλιάδα του Ομήρου. Μαζί τους υπήρχαν και γυναίκες μάντισσες, οι Πέλειες ή Πλειάδες, που χρησμοδοτούσαν από το τους ήχους του κρουόμενου χάλκινου «ιερού λέβητα» και άλλους ήχους του μαντείου.
Στους Δελφούς τους χρησμούς έδινε η Πυθία, ύστερα από χρήση παραισθησιογόνων και αναθυμιάσεων πρόφερε άναρθρες κραυγές, τις οποίες χάλκευαν οι ιερείς σε χρησμούς. Μάλιστα τα μαντεία είχαν αποκτήσει τέτοια δύναμη, ώστε πραγματικά ποδηγετούσαν, όχι μόνο τις ελληνικές πόλεις – κράτη, αλλά και βαρβάρους λαούς. Περιττό να αναφέρουμε πως οι όποιοι χρησμοί που δίνονταν δεν ήταν πραγματική πρόβλεψη για το μέλλον, αλλά δόλια τεχνάσματα των μάντεων, ώστε να έχουν διπλή ερμηνεία και να φαίνονται αληθινοί οι χρησμοί, έχοντας την ευθύνη της διάψευσης, όσοι δεν τις ερμήνευαν σωστά! Δηλαδή, τα μαντεία, όπως καταδείχτηκε από τους σοφούς και αποδείχτηκε στους ύστερους χρόνους, ήταν κέντρα απάτης και απίστευτης οικονομικής εκμετάλλευσης! Να σημειώσουμε, όπως αναφέρουν αρχαίοι ιστορικοί και κύρια ο Ηρόδοτος, είχαν αποκτήσει τέτοιον πλούτο, ώστε δάνειζαν ιδιώτες και κράτη με υπέρογκους τόκους! Λειτουργούσε κάτι σαν το σημερινό «Διεθνές Νομισματικό Ταμείο»! Να σημειώσουμε επίσης πως το δελφικό μαντείο, συντάσσονταν σχεδόν πάντα με τους εχθρούς και εισβολείς της Ελλάδος, εξαγοραζόμενο από αυτούς, όπως λ.χ. κατά τους περσικούς πολέμους και την ρωμαιοκρατία! Είναι επίσης γνωστό πως ο φοβερός και αδελφοκτόνος πελοποννησιακός πόλεμος υποδαυλίζονταν από τους Δελφούς. Να προσθέσουμε ακόμα πως τα μαντεία και κύρια το δελφικό, ήταν αυτά που καλλιεργούσαν τις πλέον ακραίες δεισιδαιμονίες στις μάζες, αποδίδοντας τα φυσικά φαινόμενα στην «μήνη των θεών», με τους κατά τόπους αντιπροσώπους τους, τους διαβόητους και αδίστακτους «πυθαϊστές»!
Είναι επίσης αποδεδειγμένο ιστορικά, πως τους διωγμούς κατά των χριστιανών στα πρωτοχριστιανικά χρόνια, τις υποκινούσαν κατά κύριο λόγο τα καταρρέοντα μαντεία. Αυτά εξωθούσαν τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους να διώκουν, μέχρις αφανισμού, τους χριστιανούς, ως δήθεν «εντολή των θεών»! Είναι επίσης γνωστό πως τους ποιο σκληρούς διωγμούς επί Διοκλητιανού, τις επέβαλαν τα σκοταδιστικά και αδίστακτα ειδωλολατρικά ιερατεία των μικρασιατικών μαντείων, Κλαρίου και Διδυμαίου Απόλλωνος, πείθοντας τον θρησκομανή αυτοκράτορα, ότι οι όποιες κακοδαιμονίες της αυτοκρατορίας οφείλονταν στην δυσφορία των «θεών», λόγω της αύξησης των χριστιανών! Φυσικά, το κίνητρό τους ήταν η ερήμωσης των σκοταδιστικών εκείνων κέντρων της ειδωλολατρίας και η απώλεια πλούτου, λόγω της θεματικής προέλασης του Χριστιανισμού και της ραγδαίας κατάρρευσης του παγανισμού!
Όμως ήρθε ο Χριστός στον κόσμο να λύσει τα έργα του διαβόλου, να απαλλάξει τον άνθρωπο από την σατανική αιχμαλωσία, τη δουλεία της αμαρτίας, τη φθορά και το θάνατο. Να τον απαλλάξει από κάθε είδους δεισιδαιμονίας και εξάρτησης από τις δαιμονικέ δυνάμεις και εν προκειμένω από την μαντική. Δίδαξε την αγάπη του Θεού και την Πρόνοιά Του σε κάθε άνθρωπο και φανέρωσε, ότι η διαχρονική κακοδαιμονία στην ανθρωπότητα οφείλεται στην ενέργεια του Σατανά, στον οποίο είχε υποδουλωθεί.
Ο αναγεννημένος εν Χριστώ άνθρωπος δεν έχει πια ανάγκη να μάθει το μέλλον του, το οποίο είναι πια ελπιδοφόρο, διότι ο Λυτρωτής μας νίκησε το διάβολο και κατάργησε το θάνατο για τους πιστούς του. Δεν υπάρχουν «θεϊκές δυνάμεις» της φύσεως, τις οποίες πρέπει να φοβάται και να εξαρτά τη ζωή του από αυτές. Απόκρυφες δυνάμεις υπάρχουν μεν, όμως δεν είναι «θεϊκές», αλλά δαιμονικές, χωρίς πια ισχύ, αφού την δύναμή τους την κατέλυσε ο Χριστός επί του Σταυρού, ώστε να μην έχουν καμιά επιρροή στους πιστούς Του. Επιρροή έχουν μόνον σε όσους εθελούσια αρνούνται την εν Χριστώ αναγέννηση και παραμένουν αιχμάλωτοι του «απ’ αρχής ανθρωποκτόνου» Σατανά (Ιωάν,8,44).
Ο Απόστολος Παύλος κατέδειξε έμπρακτα την δαιμονική φύση της μαντικής, στους Φιλίππους της Μακεδονίας. Σύμφωνα με το κείμενο του βιβλίου των Πράξεων των Αποστόλων: «᾿Εγένετο δὲ πορευομένων ἡμῶν εἰς προσευχὴν παιδίσκην τινὰ ἔχουσαν πνεῦμα πύθωνος ἀπαντῆσαι ἡμῖν, ἥτις ἐργασίαν πολλὴν παρεῖχε τοῖς κυρίοις αὐτῆς μαντευομένη. … διαπονηθεὶς δὲ ὁ Παῦλος καὶ ἐπιστρέψας τῷ πνεύματι εἶπε· παραγγέλλω σοι ἐν τῷ ὀνόματι ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ ἐξελθεῖν ἀπ᾿ αὐτῆς. καὶ ἐξῆλθεν αὐτῇ τῇ ὥρᾳ» (Πραξ.16,16-18). Η άτυχη εκείνη κόρη είχε καταληφθεί από πονηρό πνεύμα, το οποίο «προφήτευε» με το στόμα της, προς οικονομική ωφέλεια των αφεντικών της. Ο Παύλος την απελευθέρωσε εκβάλλοντας το ακάθαρτο πνεύμα της μαντικής, ώστε στο εξής έπαψε να «προφητεύει», γεγονός το οποίο εξόργισε τους εκμεταλλευτές της, κινούμενοι εναντίον αυτού και των συνεργατών του.
Αλλά και η Εκκλησία στο εξής εντάσσει την μαντική με τις απόκρυφες τέχνες, ως έργα του Σατανά και τους μάντεις, ως συνεργοί του. Μια σειρά από Ιερούς Κανόνες απαγορεύουν, με καθαίρεση τους κληρικούς και αφορισμό τους λαϊκούς, κάθε ενασχόληση με κάθε είδους μαντικής, όπως οι «Αποστολικές Διαταγές», ο «ΚΔ΄ κανόνας της Συνόδου της Αγκύρας», ο «ΞΑ΄ κανόνας της Πενθέκτης Συνόδου», κλπ. Επίσης όλοι οι μεγάλοι Πατέρες και Διδάσκαλοι της Εκκλησίας, καταδεικνύουν την μαντική ως δαιμονική τέχνη και την κατατάσσουν στα θανάσιμα αμαρτήματα, ως εθελούσια άρνηση της Πρόνοιας του Θεού, ως έμμεση άρνηση του ιδίου του Θεού. Και δεν κανονίζονται μόνον οι κατ’ επάγγελμα μάντεις, αλλά και όσοι καταφεύγουν σ’ αυτούς, για να «μάθουν το μέλλον» τους.
Αν και πέρασαν δύο χιλιετίες, αφότου ήρθε η εν Χριστώ απελευθέρωση από τις σατανικές δυνάμεις, ο άνθρωπος παραμένει σε μεγάλο βαθμό, με τη θέλησή του, δέσμιος σ’ αυτές και εξαρτώμενος από αυτές. Η μαντική είναι η διαχρονική πνευματική λοιμική νόσος της ανθρωπότητας.
Αυτή η κατάσταση υπάρχει και στην εποχή μας, ως μια κραυγαλέα αντίφαση. Να συνυπάρχει η αγυρτεία της μαντικής, όπως και κάθε μορφής αποκρυφισμού, με την σύγχρονη λογικοκρατία και την κυριαρχία του θετικισμού! Δεν χρειάζεται να αναλύσουμε περαιτέρω την σημερινή κατάσταση όσον αφορά την ενασχόληση με τις πάμπολλες μορφές μαντικής, όπως των μέντιουμ, της χαρτομαντείας, της κρυσταλλομαντείας, των καρτών ταρώ, της ιριδομαντείας, της καφεμαντείας κ.α. Αποκορύφωμα όλων ο σύγχρονος οίστρος της Αστρολογίας, η οποία έχει γίνει «τρόπος ζωής» για πληθώρα συνανθρώπων μας και είναι ίσως ο ποιο πρόσφορος και διαδεδομένος τρόπος εισβολής του αποκρυφισμού στον σημερινό αποστατημένο κόσμο!
Ο μακαριστός π. Αντώνιος Αλεβιζόπουλος είχε επισημάνει, εδώ και χρόνια αυτή την λίαν ανησυχητική κατάσταση: «Στις τελευταίες δεκαετίες η ποικιλόμορφη μαντεία κερδίζει έδαφος και στη χώρα μας. Είναι ενδιαφέροντα τα στοιχεία που προκύπτουν από γκάλοπ της εταιρείας Κάππα Research, που έγινε για λογαριασμό του περιοδικού Ταχυδρόμος στην Αθήνα και στον Πειραιά από 3-8 Ιουλίου 1992, σε δείγμα 555 ατόμων. Στην ερώτηση πόσο παίρνουν υπόψη τους το ωροσκόπιο στις αποφάσεις τους, στις επιλογές τους και στο τι πρέπει να προσέξουν, απάντησαν με “πολύ” 3,25% με “αρκετά” 7,94%, “λίγο” 23,10% και “καθόλου” 58,84%. Στην ερώτηση, κατά πόσο πιστεύουν πως τα άστρα επηρεάζουν τις δραστηριότητές μας απάντησαν 11,55% με “ναι”, 20,58% με “μάλλον ναι”, 11,73% με “μάλλον όχι” και μόνο 46,21% με “όχι”. Από τους ερωτηθέντες, ανεξάρτητα από το ποια σημασία δίνουν στα ζώδια 11,01% παρακολουθούν σχεδόν καθημερινά το ωροσκόπιο, 30,87% ευκαιριακά, 13,36% “αραιά και πού”, 22,38% “πολύ σπάνια” και μόνο 16,97% δεν παρακολουθούν ποτέ το ωροσκόπιο. Το γκάλοπ έδειξε επίσης πως από τους ερωτηθέντες 15,70% πιστεύουν στη χειρομαντεία, 11,01% στα μέντιουμ, 14,98% στην καφεμαντεία. Στην ερώτηση “σας έχουν πει ποτέ το φλιτζάνι” απάντησαν με “ναι” 54,15%, ενώ 40,07% έχουν δεχθεί να τους ρίξουν τα χαρτιά και 8,30% πήγαν σε μέντιουμ (Ταχυδρόμος 29.7.1992)»[1]! Τα ποσοστά αυτά, σε σχέση με το σύνολο του πληθυσμού είναι μεγάλα. Με άλλα λόγια στις μέρες μας η μαντική έχει μεγάλη «πέραση», πολύ ανησυχητική για όσους γνωρίζουμε τα ολέθρια αποτελέσματα της μαντικής και των άλλων μορφών αποκρυφισμού.
Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, τονίζουμε, με τον πλέον δραματικό τρόπο, στο χριστεπώνυμο πλήρωμα της καθ’ ημάς Ιεράς Μητροπόλεως, όπως και στους αγαπητούς αναγνώστες μας την καταστροφική δράση όλων των μορφών του αποκρυφισμού στη ζωή μας. Και τούτο, διότι, πίσω από αυτές κρύβεται ο μισάνθρωπος διάβολος, του οποίου έργο είναι η απομάκρυνσή μας από την αγάπη και τη χάρη του Θεού και την πρόσδεσή μας στο ολέθριο άρμα του, για την απώλεια της σωτηρίας μας και γενικά για την ολοκληρωτική – ψυχοσωματική μας καταστροφή. Η μαντική αποτελεί μια από τις χειρότερες και πλέον ύπουλες παγίδες του διαβόλου, να μας αποσπάσει από την Πρόνοια του Θεού και να μας κάμει έρμαια της δεισιδαιμονίας, του φόβου και της ανασφάλειας και εν τέλει, δούλους δικούς του.
Τέλος, επισημαίνουμε, πως οποιαδήποτε ενασχόλησή μας με τον αποκρυφισμό και εν προκειμένω με τη μαγεία, μας ατονεί τις πνευματικές μας αντιστάσεις και ολίγο – κατ’ ολίγο αποκοβόμαστε την αγιαστική χάρη, που λάβαμε με το άγιο Βάπτισμα και το Χρίσμα και βαίνουμε να ομοιωθούμε με τον αντίδικό μας το διάβολο!
Και όπως έλεγε ο άγιος Ιουστίνος Πόποβιτς: «Ο άνθρωπος είναι τοποθετημένος στο δρόμο ανάμεσα στον παράδεισο και στην κόλαση, ανάμεσα στον Θεό και στο διάβολο. Κάθε σκέψη και λογισμός του ανθρώπου και κάθε αίσθησή του φέρνει λίγο την ψυχή ή στον παράδεισο ή στην κόλαση. Εάν είναι έλλογος (δηλ. κατά Θεόν) η σκέψη και ο λογισμός συνδέει τον άνθρωπο με τον Θεό Λόγο, τον Απερινόητο και Ακατάληπτο και αυτό για τον άνθρωπο ήδη είναι παράδεισος. Εάν όμως η σκέψη είναι χωρίς και κατά του Θεού Λόγου, τότε αναπόφευκτα συνδέει τον άνθρωπο με το παράλογο και το ανόητο, με το Διάβολο, και αυτό είναι ήδη κόλαση»[2]!
Μακριά λοιπόν από τα καταστροφικά έργα του ολετήρα μας!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
