ΜΑΣ ΤΟ ἐξηγεῖ τὸ ἀντιαιρετικὸ Γραφεῖο τῆς Ἱ. Μ. Πειραιῶς: Δὲν μποροῦμε
διότι, «Μᾶς τὸ ἀπαγορεύει ἡ γνήσια ἐκκλησιολογία τῆς Μίας, Ἁγίας,
Καθολικῆς καὶ Ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ, ὅπως αὐτὴ ἔχει
ὁριοθετηθεῖ ἀπὸ τὶς Ἅγιες Συνόδους, κατανοήθηκε ἀπὸ τοὺς Ἁγίους καὶ
θεοφόρους Πατέρες καὶ βιώνεται, ἐν Ἁγίῳ Πνεύματι, ἀπὸ τὸ ἐκκλησιαστικὸ
πλήρωμα. Κι’ αὐτὸ διότι δὲν ὑπάρχουν “πολλὲς ἐκκλησίες”, οὔτε “μητέρες”,
οὔτε “ἀδελφές”, ἀλλὰ Μία καὶ Μοναδική, Αὐτὴ ποὺ ἵδρυσε ὁ Σωτήρας καὶ
Λυτρωτής μας Χριστός, συνέπηξε τὸ Πανάγιο Πνεῦμα τὴν Ἁγία Ἡμέρα τῆς
Πεντηκοστῆς καὶ φανερώνεται σὲ κάθε λειτουργικὴ σύναξη μὲ γνώμονα τὴν
γνήσια πίστη.
Αὐτὴ ποὺ ὁμολογοῦμε στὸ γνήσιο (καὶ ὄχι παραχαραγμένο)
“Σύμβολο τῆς Πίστεως”, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν Ὀρθόδοξη
Καθολικὴ Ἐκκλησία μας, ἡ ὁποία, μόνη Αὐτή, διασώζει καὶ βιώνει μὲ κάθε
ἀκρίβεια τὴν “ἅπαξ ἀποκαληφθεῖσαν τοῖς ἁγίοις πίστιν” (Ἰουδ.3), χωρὶς
καμιὰ προσθαφαίρεση, σὲ ἀντίθεση μὲ τὴν δυτικὴ «ἐκκλησία», ἡ ὁποία,
ἀφότου ἀποκόπηκε ἀπὸ τὴν Μία καὶ Ἀδιαίρετη Ἐκκλησία, ἔπαψε νὰ εἶναι
Ἐκκλησία, παραλλάσσοντας συνεχῶς τὴν πίστη τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι ἡ
ἀληθινὴ Ἐκκλησία, ἡ Ὀρθόδοξη Καθολικὴ Ἐκκλησία, διότι ἔχει ὡς κεφαλή Της
τὸν Κύριο Ἰησοῦ Χριστό, […] καὶ ὄχι κάποιον “Πάπα”, ὁ ὁποῖος Τοῦ πῆρε
τὴ θέση, ἐξορίζοντάς Τον στὸν οὐρανό, καὶ ὁρίζοντας τὸν ἑαυτό του, μὲ
δαιμονικὴ ἀλαζονεία, ὡς “ἐπὶ γῆς ἀντιπρόσωπό” Του, παρὰ τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ
Ἴδιος μᾶς διαβεβαίωσε ὅτι θὰ εἶναι αἰωνίως παρὼν στὴν Ἐκκλησία Του,
“ἕως τῆς συντελείας τοῦ αἰῶνος” (Ματθ. 28, 20) καὶ ὡς ἐκ τούτου, Αὐτοῦ
ἀεὶ παρόντος, δὲν ἔχει ἀνάγκη ἀντιπροσώπου!»! Συμφωνοῦμε ἀπόλυτα!
