«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
216. Τήν ἀγάπη πρός τόν Θεό καί πρός τούς ἀνθρώπους, στίς ὁποῖες ἐπικρέμεται ὅλος ὁ νόμος καί οἱ Προφῆτες (Ματ.22,37-40) τίς ἐξεπλήρωσε, ὅσο κανείς ἄλλος, ὁ Ἰησοῦς. Ἀπ᾿ αὐτό φαίνεται πολύ καθαρά ὅτι ὁ Ἰησοῦς εἶναι Θεός καί ὁ Θεός εἶναι ἀγάπη (Α΄Ἰωάν.4,8). Αὐτές τίς δύο μᾶς τίς ἔδωσε σάν ἐντολές. Ἐδῶ εἶναι τό μυστήριο διά τοῦ ὁποίου οἱ ἐντολές τοῦ Θεοῦ κτυποῦν τόν ἐχθρό, ὅταν κάποιος ζῆ μ᾿ αὐτές. Ἡ βίωσις αὐτῶν τῶν ἀρετῶν καίει τόν διάβολο, τόσο φοβερά, ὥστε ἐπαναστατοῦν καί οἱ δυνάμεις τοῦ ἄδου καί μ᾿ αὐτές ὑποδαυλίζει τούς ἀνθρώπους τοῦ κόσμου, οἱ ὁποῖοι νικημένοι ἀπ᾿ αὐτόν, τούς στρέφει ἐναντίον τοῦ Ἰησοῦ καί τῶν μαθητῶν Του.
217. Ἐάν δύο ἄνθρωποι ἀπό ἀνάμεσά σας συγκατατεθοῦν νά κάνουν μαζί ἕνα ἔργο (τήν σωτηρία τους), γιά τό ὁποῖο θά προσευχηθοῦν, ὁ Πατήρ Μου ὁ Ἐπουράνιος θά τούς τό δώση, διότι ὅπου ὑπάρχουν δύο ἤ τρεῖς συγκεντρωμένοι στό ὄνομά Μου, ἐκεῖ εἶμαι κι ἐγώ ἀνάμεσά τους (Πρβλ.Μτ.18,19-20).
Τά λόγια αὐτά, ἐκτός ἀπό τήν κατά λέξιν ἔννοιά τους, ἔχουν ἀκόμη καί τό ἑπόμενο νόημα: Ἡ γῆ εἶναι τό σῶμα καί ἰδιαίτερα ἡ καρδία· αὐτοί οἱ δύο-τρεῖς εἶναι οἱ δυνάμεις τῆς ψυχῆς, οἱ ὁποῖες, ἐάν συμφωνήσουν ἐπί τῆς γῆς, συγκεντρωμένοι σ᾿ ἕνα λογισμό, τότε θά εἶναι καί ὁ Θεός ἀνάμεσά τους. Ἡ ἕνωσις τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς ἐπάνω στήν γῆ τῆς καρδίας, σημαίνει τήν ἀγάπη, διότι μόνο αὐτή ἑνώνει τά διεστῶτα. Ἐνῶ ἡ ἀγάπη ζητῶντας κάτι ἀπό τόν Θεό, ὁ Πατήρ ἀπαντᾶ στούς δύο-τρεῖς πού εἶναι ἐπί τῆς γῆς, χαρίζοντάς τους τήν οὐράνια ἀγάπη Του, ἡ ὁποία εἶναι ὁ Υἱός Του καί ἔτσι μαθαίνουμε ἔχοντας τόν Θεό, ὁ Ὁποῖος εἶναι ἡ ἀγάπη ἐν μέσῳ ἡμῶν.
218. Τό θαῦμα τῆς συνενώσεως τῶν δυνάμεων τῆς ψυχῆς, ἐχθρεύεται τό φονικό ἔργο τῆς ἁμαρτίας, πού γίνεται ὄχι μέ τίς δικές της δυνάμεις, ἀλλά στό ὄνομα τοῦ Θεοῦ.
219. Ἡ ἀγάπη κλίνει πρός τήν ἐλευθερία, ὅπως ἡ πλάστιγγα.
220. «Οὕτω γάρ ἠγάπησεν ὁ Θεός τόν κόσμον, ὥστε τόν Υἱόν αὐτοῦ τόν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτόν μή ἀπώληται, ἀλλ᾿ ἔχει ζωήν αἰώνιον» (Ἰωάν.3,16). Αὐτή ἡ ἀγάπη εἶναι μεγαλύτερη ἀπό τήν ἀγάπη μέ τήν ὁποία ἐδημιούργησε τόν κόσμο. Ἀπό τόν καιρό ἐκεῖνο, τόσο πολύ ὑψώθηκε ὁ ὑδατοφράκτης τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ ὥστε ἡ ἀγάπη γεννήθηκε στόν κόσμο στό πρόσωπο τοῦ Ἰησοῦ, οὐράνια φωτιά στίς καρδιές τῶν ἀνθρώπων.
221. Ἡ ἐν Πνεύματι ἀγάπη τοῦ Ἰησοῦ ἐκδηλώνεται σέ τρεῖς ἡλικίες:
Στήν ἀγάπη τοῦ πλησίον σου σάν νά εἶναι ὁ ἴδιος ὁ ἑαυτός σου (Ματ. 19,19)·
Στήν ἀγάπη πού εἶναι περισσότερη ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ ἑαυτοῦ σου· κι αὐτή εἶναι ἡ ἀγάπη πρός τούς ἐχθρούς (Ματ.5,44)·
καί στήν ἀγάπη σάν θυσία στούς ἀνθρώπους (Ἰωάν.15,13).
Μέχρι τό μέτρο τῆς ἀγάπης πρός τούς ἐχθρούς μας εἴμεθα ὑποχρεωμένοι νά φθάσουμε ὅλοι οἱ χριστιανοί, οἱ ὁποῖοι ἔχουμε τόν πόθο τῆς σωτηρίας· ἐνῶ στήν τρίτη κατηγορία τῆς ἀγάπης φθάνουν πολύ ὀλίγοι.
222. Ἡ ἀγάπη δέν ἔχει ἀνθρώπινα ὅρια, οὔτε χῶρο, οὔτε χρόνο· δέν χάνεται ποτέ, εἶναι δυνατή, ὥστε διαπερνᾶ καί πέραν τοῦ μνήματος καί φθάνει στόν Ἰησοῦ, τόν τέλειο ἐκφραστή τῆς ἀγάπης· διέρχεται μέσα ἀπό τόν ἄδη, ὁ ὁποῖος δέν ἠμπορεῖ νά σταθῆ ἐνάντιος καί φθάνει μέχρι τόν οὐρανό.
223. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἰδιότης τοῦ Θεοῦ, διά τῆς ὁποίας ἐδημιούργησε τόν ὁρατό καί ἀόρατο κόσμο καί ὅλη τήν κτίσι, ἡ ὁποία Τόν γνωρίζει σάν Πατέρα τῆς ἀγάπης. Ἐάν ἐξακολουθούσαμε νά μένουμε σ᾿ αὐτή τήν ἀπέραντη ἀγάπη, θ᾿ ἀντανακλοῦσε καί σ᾿ ἐμᾶς ἡ θεία καταγωγή της, πού εἴμεθα κατ᾿ εἰκόνα καί ὁμοίωσι παιδιά τοῦ Πατρός· τότε θά εἴχαμε κι ἐμεῖς πλῆθος ἀπό θεῖες ἰδιότητες διά τῆς χάριτος καί ὄχι διά τῆς φύσεώς μας.
224. Ἡ ἀγάπη εἶναι ἡ πλέον κοντινή καί ἀνώτερη ὁδός ἀπό ὁποιαδήποτε ἄλλη, γιά τήν τελείωσί μας (Α΄Κορ.12,31). Μέσῳ αὐτῆς τῆς ἀγάπης ἔχουμε μέσα μας τήν Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΥ ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (+1910-1989) «ΜΕΓΑΣ ΚΑΘΟΔΗΓΟΣ ΨΥΧΩΝ», ΑΠΑΝΘΙΣΜΑ ΣΟΦΩΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΩΝ ΛΟΓΩΝ ΣΕ 500 ΚΕΦΑΛΑΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ - ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μον. Δαμασκηνός Γρηγοριάτης.
