Ερωτήσεις Αδαούς

Πρωτ. Στέφανος Στεφόπουλος

Μιά μικρή απορία. (29)
Τελικά όλες οι μεγάλες υποθέσεις των τελευταίων ετών, όπως η μεγαλύτερη παγκόσμια απάτη όλων των εποχών, δηλαδή τα πειραματικά σκευάσματα που ευφυέστατα και παραπλανητικά “βάπτισαν” ως εμβόλια κατά του κορωνοϊού και τώρα οι ψηφιακές ταυτότητες με τον Προσωπικό Αριθμό, γιά την νομική υπηρεσία της Εκκλησίας μας και συνακόλουθα από την Ιεραρχία, δεν αποτελούν εκκλησιολογικού, θεολογικού, λατρευτικού τύπου θέματα.
Συνεπώς πρόκειται περί καθαρώς διοικητικών, νομικής φύσεως θεμάτων που αφορούν αποκλειστικά στη σχέση του πολίτη με την Πολιτεία.
Είναι έτσι όμως;
Δυστυχώς δεν είναι!
Και θα δικαιολογήσω με απλά λόγια τη θέση μου αυτή.
Λένε πως ο Π. Α. είναι διοικητικό μέτρο χωρίς αντίκτυπο στην πίστη και τη λατρευτική μας ζωή.
Ερωτώ και απορώ.
Η ανθρωπολογία είναι ή όχι δόγμα της Εκκλησίας μας;
Η δαιμονική θεωρία του μετανθρωπισμού δεν προσβάλλει την ορθόδοξη ανθρωπολογία;
Η αντικατάσταση του ανθρώπου με νοήμονες μηχανές δεν προσβάλλει την ανθρώπινη υπόσταση;
Η αριθμοποίηση που επιβάλλεται στανικά δεν επιτίθεται στον πυρήνα του ψυχοσωματικού ανθρώπου ως “κατ εικόνα” και “καθ ομοίωσιν” πλάσματος του Θεού;
Η στέρηση της ελευθερίας και η καταστρατήγηση του αυτεξουσίου δεν προσβάλλει το πλάσμα-άνθρωπο αλλά και τον Πλάστη του;
Η καταπάτηση των ατομικών δικαιωμάτων του ανθρώπου δεν παραβιάζει το Σύνταγμα που αναγνωρίζει και προστατεύει τον κάθε άνθρωπο ως πλάσμα του Θεού με προσωπικότητα και αξιοπρέπεια;
Ή μήπως δεν συμβαίνει κάτι τέτοιο, όπως η στέρηση της ελευθερίας και η καταστρατήγηση των ατομικών δικαιωμάτων;
Μου δημιουργείτε την εντύπωση ότι δεν διαβάζετε τις λεπτομέρειες, τα ψιλά γράμματα και ότι ως νομικοί χειραγωγείσθε.
Εξάλλου μιά νομική ομάδα που συμβουλεύει το Σώμα της Διοικούσης Εκκλησίας δεν θα έπρεπε να βλέπει πίσω απ τις λέξεις και πέρα από το σήμερα;
Δε βλέπετε ότι αυτή η συγκέντρωση τόσο πολλών στοιχείων που συνιστούν – τα περισσότερα ίσως εξ αυτών – ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα σε έναν αριθμό που θα χαρακτηρίζει εμένα, εσάς, όλους, θα βρίσκεται στα χέρια υπεύθυνων και ανεύθυνων, επιτηδείων κλπ ανθρώπων χωρίς ασφαλιστικές δικλείδες;
Δεν βλέπετε ότι οι νομικίστικοι όροι δεν αναλύονται σαφώς στους πολίτες όπως είναι οι περιορισμοί στη χρήση των προσωπικών δεδομένων;
Μη μου πείτε ότι τα προβλέπει αυτά το ΦΕΚ, γιατί ο κόσμος δεν γνωρίζει καν τι είναι το ΦΕΚ, πόσο μάλλον το περιεχόμενο αυτού.
Δε θα μπλέξω όμως με τα νομικά θέματα. Εμένα με αφορά κυρίως το ότι ένα θεολογικό θέμα που προσβάλλει μάλιστα ένα δόγμα της Εκκλησίας μας, δηλαδή το ανθρωπολογικό, “απεκδύεται” του θεολογικού χαρακτήρος του και καθίσταται μια νομική πράξη άνευ εκκλησιαστικής σημασίας.
Στην ουσία του όμως αυτό το θέμα, αφού προσβάλλει δογματική αλήθεια, μήπως καθίσταται και μιά ιδιότυπη αίρεση;