― Νάουσα 29 Αὐγούστου 1943 ἀριθ. φύλ. 4
«ΑΓΑΠΑΤΕ ΑΛΛΗΛΟΥΣ»
―Αὐτὴ εἶνε ἡ ἐντολὴ τοῦ Ἀρχηγοῦ τῆς Ἐκκλησίας μας. Σπουδαιότερα λόγια ἀπ᾿ αὐτὰ δὲν ἠκούσθησαν οὔτε θ᾿ ἀκουσθοῦν ποτέ. Τοῦ Χριστιανισμοῦ ἡ οὐσία, τῆς οἰκογενείας ἡ εὐτυχία, τοῦ ἔθνους ἡ εὐημερία, τῆς ἀνθρωπότητος ἡ εἰρήνη, ὅλων τῶν κοινωνικῶν προβλημάτων ποὺ συνταράσσουν τὸν κόσμον ἡ λύσις εὑρίσκεται μέσα εἰς τὰς δύο αὐτὰς λέξεις, τὰς ὁποίας εἶπεν ὁ ΙΗΣΟΥΣ ὁ Ναζωραῖος.
«Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ κόσμος, ἡ σύγχρονος ἀνθρωπότης, δὲν ἠθέλησε ν᾿ ἀκούσῃ τὰ θεϊκὰ αὐτὰ λόγια. Ὡς σύνολον δὲν τὰ ἐφήρμοσε: ὄχι τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» ἀλλὰ τὸ «μισεῖτε ἀλλήλους» ἔγινε τὸ σύνθημά της. Ἐμπρὸς λοιπόν, ἄνθρωπε, μὴ χάνεις καιρόν. Ἄφησε τὸ Εὐαγγέλιον. Φόνευσε, ἐξόντωνε. Καὶ τὰ ἀποτελέσματα εἶναι μπροστά μας: ζῶμεν εἰς μίαν ἐπίγειον κόλασιν.
Κινδυνεύει νὰ πραγματοποιηθῇ εἰς τὰς ἡμέρας μας ὅ,τι προεῖπεν ὁ Ντοστογιέβσκυ: Χωρὶς ἀγάπην Χριστοῦ ―γράφει ὁ φιλόσοφος αὐτὸς εἰς τὸ σύγγραμμά του «Ἀδελφοὶ Καραμαζώφ»― θὰ ἐρημωθῇ ὁ κόσμος, θὰ ὐποφέρουν οἱ πτωχοί, θὰ φοβοῦνται οἱ πλούσιοι, θὰ σείεται ἡ γῆ, θὰ αἱματοκυλιέται ἡ ἀνθρωπότης, θὰ ἀλληλοσφάζωνται, καὶ τόσον μεγάλη θὰ εἶναι ἡ λύσσα τοῦ μίσους των, ὥστε θὰ πολεμοῦν μέχρις ὅτου πέσουν ὅλοι νεκροί. Καὶ ἂν μείνουν μόνον δύο ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ οἱ δύο αὐτοί, μολονότι θὰ ἐξουσιάζουν ὁλόκληρον τὸν πλανήτην, δὲν θὰ εἶνε εὐτυχεῖς. Ὁ ἕνας θὰ φονεύσῃ τὸν ἄλλον· ἐκεῖνος δὲ ποὺ θὰ μείνῃ, βλέπων γύρω του τὰ ἑκατομμύρια πτώματα, θὰ τρελλαθῇ καὶ θὰ αὐτοκτονήσῃ. Ἕνας δὲ θὰ γελᾷ ἐπάνω εἰς τὰ καπνίζοντα ἐρείπια τῆς ἀνθρωπότητος: ὁ Σατανᾶς. Φρικτὸν Ὅραμα ποὺ κινδυνεύει νὰ γίνῃ πραγματικότης. «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους!» Ἡ ἀγάπη σῴζει, τὸ μῖσος καταστρέφει. Πότε θὰ τὸ ἐννοήσῃ ὁ κόσμος; Εἴθε νὰ μὴ εἶνε μακρὰν ἡ ἡμέρα ἐκείνη. Τότε τὰ δικαστήρια θὰ κλείσουν, αἱ φυλακαὶ θὰ ὑψώσουν λευκὰς σημαίας, ἡ κοινωνικὴ δυστυχία θὰ ἐκλείψῃ· οἱ πόλεμοι θὰ παύσουν, τὰ ἔθνη θ᾿ ἀποτελέσουν μίαν οἰκογένειαν μὲ ἀρχηγὸν τὸν Ἰησοῦν Χριστόν ―
Ὦ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ! ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, βασιλεία ἀγάπης, δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας.
ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ. ― Εἰς τὰς 6 τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς [29 Αὐγούστου] ἑσπερινὸν κήρυγμα εἰς τὸν Ἱ. Ναὸν τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Θὰ ὁμιλήσῃ ὁ ἱεροκήρυξ ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης,
ΘΕΜΑ: Ἡ Ἑλλὰς πιστεύουσα εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν.
«Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους». Ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ κόσμος, ἡ σύγχρονος ἀνθρωπότης, δὲν ἠθέλησε ν᾿ ἀκούσῃ τὰ θεϊκὰ αὐτὰ λόγια. Ὡς σύνολον δὲν τὰ ἐφήρμοσε: ὄχι τὸ «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους» ἀλλὰ τὸ «μισεῖτε ἀλλήλους» ἔγινε τὸ σύνθημά της. Ἐμπρὸς λοιπόν, ἄνθρωπε, μὴ χάνεις καιρόν. Ἄφησε τὸ Εὐαγγέλιον. Φόνευσε, ἐξόντωνε. Καὶ τὰ ἀποτελέσματα εἶναι μπροστά μας: ζῶμεν εἰς μίαν ἐπίγειον κόλασιν.
Κινδυνεύει νὰ πραγματοποιηθῇ εἰς τὰς ἡμέρας μας ὅ,τι προεῖπεν ὁ Ντοστογιέβσκυ: Χωρὶς ἀγάπην Χριστοῦ ―γράφει ὁ φιλόσοφος αὐτὸς εἰς τὸ σύγγραμμά του «Ἀδελφοὶ Καραμαζώφ»― θὰ ἐρημωθῇ ὁ κόσμος, θὰ ὐποφέρουν οἱ πτωχοί, θὰ φοβοῦνται οἱ πλούσιοι, θὰ σείεται ἡ γῆ, θὰ αἱματοκυλιέται ἡ ἀνθρωπότης, θὰ ἀλληλοσφάζωνται, καὶ τόσον μεγάλη θὰ εἶναι ἡ λύσσα τοῦ μίσους των, ὥστε θὰ πολεμοῦν μέχρις ὅτου πέσουν ὅλοι νεκροί. Καὶ ἂν μείνουν μόνον δύο ἄνθρωποι, ἀλλὰ καὶ οἱ δύο αὐτοί, μολονότι θὰ ἐξουσιάζουν ὁλόκληρον τὸν πλανήτην, δὲν θὰ εἶνε εὐτυχεῖς. Ὁ ἕνας θὰ φονεύσῃ τὸν ἄλλον· ἐκεῖνος δὲ ποὺ θὰ μείνῃ, βλέπων γύρω του τὰ ἑκατομμύρια πτώματα, θὰ τρελλαθῇ καὶ θὰ αὐτοκτονήσῃ. Ἕνας δὲ θὰ γελᾷ ἐπάνω εἰς τὰ καπνίζοντα ἐρείπια τῆς ἀνθρωπότητος: ὁ Σατανᾶς. Φρικτὸν Ὅραμα ποὺ κινδυνεύει νὰ γίνῃ πραγματικότης. «Ἀγαπᾶτε ἀλλήλους!» Ἡ ἀγάπη σῴζει, τὸ μῖσος καταστρέφει. Πότε θὰ τὸ ἐννοήσῃ ὁ κόσμος; Εἴθε νὰ μὴ εἶνε μακρὰν ἡ ἡμέρα ἐκείνη. Τότε τὰ δικαστήρια θὰ κλείσουν, αἱ φυλακαὶ θὰ ὑψώσουν λευκὰς σημαίας, ἡ κοινωνικὴ δυστυχία θὰ ἐκλείψῃ· οἱ πόλεμοι θὰ παύσουν, τὰ ἔθνη θ᾿ ἀποτελέσουν μίαν οἰκογένειαν μὲ ἀρχηγὸν τὸν Ἰησοῦν Χριστόν ―
Ὦ Κύριε Ἰησοῦ Χριστέ! ἐλθέτω ἡ βασιλεία Σου, βασιλεία ἀγάπης, δικαιοσύνης καὶ ἀληθείας.
ΕΙΔΟΠΟΙΗΣΙΣ. ― Εἰς τὰς 6 τὸ ἀπόγευμα τῆς Κυριακῆς [29 Αὐγούστου] ἑσπερινὸν κήρυγμα εἰς τὸν Ἱ. Ναὸν τοῦ Ἁγίου Μηνᾶ. Θὰ ὁμιλήσῃ ὁ ἱεροκήρυξ ἀρχιμ. Αὐγουστῖνος Καντιώτης,
ΘΕΜΑ: Ἡ Ἑλλὰς πιστεύουσα εἰς τὴν Θείαν Πρόνοιαν.
