Ὁ δεσπότης βλέπει ὅτι δὲν ἔγινε τίποτα μὲ τὸν πρῶτο ἐπιθεωρητὴ καὶ ἡ Πολεμίδα βρίσκεται ἀκόμα στὴν πόλι, δὲν τολμᾷ ὅμως νὰ διαμαρτυρηθῇ γιὰ τὴν ἀπραξία του, τὴ στιγμὴ ποὺ τὸν εἶχε βεβαιώσει γιὰ τὴν τιμωρία τῆς δασκάλας.
Ἔρχεται δεύτερος ἐπιθεωρητής, ὁ κ. Δελαπόρτας. Αὐτὸς ἦταν καὶ παλαιότερα στὴ Φλώρινα, ἀλλὰ πῆγε γιὰ μετεκπαίδευσι 3,5 χρόνια καὶ ἐπέστρεψε. Ἤξερε ἀπὸ παλαιότερα τὴν ἀδελφὴ Πολεμίδα καὶ τὴν ἐκτιμοῦσε ἰδιαίτερα καὶ αὐτὸς καὶ ἡ σύζυγός του, ποὺ ἦταν νηπιαγωγός. Μόλις μαθαίνει τὴν ἔλευσι τοῦ νέου ἐπιθεωρητοῦ, ἔρχεται ὁ δεσπότης. Τὸν βρίσκει καὶ λέει τὰ ἴδια λόγια, ποὺ εἶπε καὶ στὸν πρῶτο. Αὐτὸς τὸν ἀκούει καὶ δὲν τοῦ λέει τίποτα γιὰ τὴν γνωριμία του μὲ τὴ δασκάλα ποὺ κατηγορεῖ. Σκέπτεται: Μήπως κάτι ἄλλαξε στὰ 3,5 χρόνια τῆς ἀπουσίας του;
Τὴν ἴδια μέρα ἡ Πολεμίδα, χωρὶς νὰ ξέρῃ, ἐπισκέφτηκε τὴν σύζυγό του, ὅταν ἔμαθε τὴν ἐκ νέου ἔλευσί τους στὴν πόλι. Ὁ ἐπιθεωρητὴς τῆς εἶπε γιὰ τὴν ἐπίσκεψι τοῦ δεσπότη στὸ γραφεῖο του καὶ τὶς κατηγορίες ἐναντίον της. Καὶ ἀντί γιὰ τιμωρία τὴν ἔκανε διευθύντρια τοῦ σχολείου.
Ὁ δεσπότης, ὅσο ἔβλεπε τὴν προστασία τοῦ Θεοῦ στὴν εὐσεβῆ δασκάλα, τόσο περισσότερο φούντωνε ἡ κακία μέσα του.
