π. Στέφανος Στεφόπουλος
Μιά μικρή απορία. (11)
Στη σημερινή ευαγγελική περικοπή, Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, ακούσαμε γιά μιά ακόμη φορά πως ο Κύριος δεν φόρεσε τη σάρκα μας γιά να κρίνει αλλά γιά να σώσει τον κόσμο.
Ο κόσμος όμως παραδόθηκε στον Άρχοντα του κόσμου τούτου στην καλύτερη εκδοχή, ενώ στη χειρότερη ανακάτεψε το σκοτάδι με το φως κι ας υπογράμμισε ο Απ. Παύλος ότι “τις δε συμφώνησις Χριστώ προς Βελίαλ;” (Β’ Κορ. 6, 15).
Ακόμη, στην Αποκάλυψη (γ, 15), προαναγγέλεται στον άγγελο της εν Λαοδικεία εκκλησίας ότι ο Κύριος τους χλιαρούς, που δεν είναι ούτε ψυχροί ούτε θερμοί, θα τους εμμέσει.
Όταν, λοιπόν, ο κόσμος εκκοσμικεύει την Εκκλησία και σχετικοποιεί το ιερό Ευαγγέλιο και τους αγίους Πατέρες της Εκκλησίας αντί ο ίδιος να εκκλησιαστικοποιείται κι εμείς οι κληρικοί συμπλέουμε δείχνοντας παρεξηγημένη και σε αθεολόγητη βάση ενσυναίσθηση υιοθετώντας απόψεις όπως :
“ο κόσμος άλλαξε”,
“οι νέοι άλλαξαν τώρα πιά”,
“νέα παιδιά είναι ας ζήσουν ελεύθερα”,
“ο Χριστός είναι αγάπη”…
πιστεύουμε πως έτσι θα σώσουμε τον κόσμο;
Η εκκοσμίκευση του Ευαγγελίου, τελικά, είναι γιά τον κόσμο η ιδανική “Εκκλησία” ή η ταφόπλακα της σωτηρίας του;
