ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΠΙΣΤΕΩΣ ΜΑΣ
ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΛΑΝΗ ΤΟΥ ΠΑΠΙΣΜΟΥ
Τό θαῦμα τοῦ θείου Φωτός τοῦ Παναγίου Τάφου ἐξάγει μόνον ὁ Ὀρθόδοξος Πατριάρχης
Τό μεσημέρι κάθε Μεγάλου Σαββάτου στόν ναό τοῦ Παναγίου Τάφου τῶν Ἱεροσολύμων λαμβάνει χώραν ἕνα ἐξαίσιο καί καταπληκτικό θαῦμα τῆς Ὀρθοδοξίας. Ὁ ἑκάστοτε πατριάρχης Ἱεροσολύμων ἤ ἐκπρόσωπος αὐτοῦ φορώντας μόνο ἕνα λευκό στιχάριο καί κρατώντας δύο δεσμίδες ἀπό 33 κεράκια ἡ καθεμία μπαίνει μόνος αὐτός στό κουβούκλιο, ὅπου εἶναι ὁ Πανάγιος Τάφος τοῦ Κυρίου μας. Οἱ ὑπόλοιποι κληρικοί ἄλλων ἐκκλησιῶν μένουν ἔξω καί περιμένουν κρατώντας καί αὐτοί τά κεριά τους στά χέρια. Ὁ Πατριάρχης γονατίζει ἐνώπιον τοῦ Τάφου καί διαβάζει μία εὐχή. Κατόπιν ἔχοντας βαμβάκι στά χέρια του σάν νά σφογγίζει μ᾿ αὐτό τήν πλάκα τοῦ Τάφου καί ἀμέσως τά βαμβάκι παίρνει φωτιά. Τό πλέον παράδοξο εἶναι ὅτι ἡ φωτιά αὐτή δέν ἔχει τήν καυστική της ἰδιότητα ἐπί μισή περίπου ὥρα.
Κατόπιν ὁ Πατριάρχης ἐξέρχεται ἀπό τήν μικρή θύρα τοῦ Παναγίου Τάφου καί μέσα σέ ἀλαλαγμούς χαρᾶς ἔρχεται τό πλῆθος τῶν Πιστῶν ἀπό διάφορα χριστιανικά δόγματα καί παίρνουν τό Φῶς τοῦ Παναγίου Τάφου.
Μετά τήν ἐμφάνισί του τό Ἅγιο Φῶς, κυκλοφορεῖ σάν γαλάζιες γλῶσσες μέ ταχύτητα μέσα στόν ναό τῆς Ἀναστάσεως. Τά καντήλια ἀνάβουν μόνα τους, καθώς καί πολλά ἀπό τά κεριά τῶν χιλιάδων Προσκυνητῶν. Ὅλοι οἱ Προσκυνητές διακατέχονται ἀπό βαθειά συναισθήματα χαρᾶς καί δοξάζουν τόν Χριστό γιά τήν παρουσία τοῦ Ἁγίου Φωτός πού εἶναι μία ἀναμφισβήτητος διά μέσου τῶν αἰώνων ἀπόδειξις τῆς Ἀναστάσεώς Του, ἀλλά καί τῆς βεβαιότητος τῆς ἀληθείας τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεώς μας.
Παλαιότερα ἐπεχείρησαν καί ἀρχηγοί ἄλλων «ἐκκλησιῶν» νά τό παραλάβουν, ἀλλά δέν ἀξιώθηκαν, διότι ὁ Χριστός ἀναγνωρίζει μόνο τήν Ἐκκλησία πού ἵδρυσε στόν κόσμο καί ἁπλῶς ἀνέχεται τίς ἄλλες «ἐκκλησίες», στίς ὁποῖες, μέσῳ αὐτοῦ τοῦ ζωντανοῦ θαύματος, παρέχει αὐταπόδεικτη τήν ἀλήθεια τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως.
Στήν εἴσοδο τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀναστάσεως, ὅπου μέσα εἶναι καί ὁ Τάφος τοῦ Κυρίου μας, ὑπάρχει ἀνάμεσα στίς ἄλλες κολώνες καί μία ραγισμένη. Τό ἄνοιγμα τῆς ρωγμῆς εἶναι περίπου δύο μέτρων καί στό ἐσωτερικό της εἶναι καπνισμένη. Τό γεγονός αὐτό μᾶς ὑπενθυμίζει τό ἑξῆς θαῦμα πού συνέβη τό 1549, ὅταν οἱ Ἀρμένιοι δωροδόκησαν τότε τούς Τούρκους, κατακτητές τῆς Παλαιστίνης, γιά νά ἐπιτρέψουν στόν Ἀρμένιο Πατριάρχη νά μπῆ αὐτός μέσα καί νά βγάλη τό Ἅγιο Φῶς. Γιά τήν ἐπιτυχία τοῦ σκοποῦ τους ἔδιωξαν ἔξω ἀπό τόν ναό τούς Ὀρθοδόξους καί ἔκλεισαν τίς θύρες. Ὁ ὀρθόδοξος Πατριάρχης σκεκόταν περίλυπος στόν ἐξωνάρθηκα μέ τό ποίμνιό του καί προσηύχοντο.
Ὁ Ἀρμένιος Πατριάρχης γονάτισε μπροστά στόν Τάφο τοῦ Κυρίου καί παρακαλοῦσε μέ ἱδρῶτα καί κόπο τόν Χριστό νά τοῦ δώση τό Φῶς Του. Τελικά ὁ Χριστός ἔκανε τό θαῦμα Του καί ἔστειλε τό Φῶς, ὄχι στόν Ἀρμένιο τοῦ ὁποίου ἡ Ἐκκλησία εἶναι αἱρετική, ἀλλά στόν Ὀρθόδοξο πατριάρχη ἀπό τήν ρωγμή τῆς κολώνας πού ἀνοίχθηκε ἐκείνη τήν στιγμή γι᾿ αὐτόν τόν σκοπό. Πατριάρχης Ἱεροσολύμων τότε ἦταν ὁ Σωφρόνιος ὁ Β΄.
Ὅταν εἶδε αὐτό τό θαῦμα ἀπό τόν ἀπέναντι μιναρέ ὅπου εὑρισκόταν ἕνας μουσουλμᾶνος, ὁ χότζας τό ὄνομά του Τούνομ, ἐξεπλάγη. Κατέβηκε ἀμέσως κάτω καί τό ἀνεκοίνωσε στούς ἄλλους ὅτι ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἔχει τήν ἀληθινή Πίστι. Τόν ἅρπαξαν οἱ ὁμόθρησκοί του καί τόν σκότωσαν ἐπί τόπου. Ἔτσι ὁ μουσουλμᾶνος αὐτός, ἅγιος μάρτυς Ἀχμέτ, βαπτίσθηκε μέσα στό αἷμα του καί ἔλαβε σέ δευτερόλεπτα τό στεφάνι τοῦ μαρτυρίου καί ζῆ πλέον τήν ἀθάνατη ζωή τοῦ παραδείσου.
