Σφοδρές αντιδράσεις έχουν ξεσπάσει στο Ηνωμένο Βασίλειο με αφορμή την απόφαση του πρωθυπουργού Κιρ Στάρμερ να επιβάλλει υποχρεωτικές ψηφιακές ταυτότητες για κάθε ενήλικα στην Αγγλία, την Ουαλία, τη Σκωτία και τη Βόρεια Ιρλανδία ως το 2029.
Η αρχική φημολογία για το όνομα της ψηφιακής ταυτότητας ήταν ότι θα ονομάζεται «Brit Card» (κάρτα των Βρετανών) και η κυβερνητική πρόφαση για την έκδοσή της είναι ότι θα χρησιμοποιηθεί κυρίως σαν κάρτα εργασίας, ως αντίμετρο στη μαύρη εργασία που ευνοεί την παράνομη μετανάστευση. Ρητά και ξεκάθαρα ο Κιρ Στάρμερ δήλωσε ότι: «δεν θα μπορείς να εργαστείς πουθενά στο Ηνωμένο Βασίλειο, αν δεν έχεις ψηφιακή ταυτότητα. Είναι τόσο απλό».
Η πρόθεση της κυβέρνησης είναι να υποχρεώσει όλους τους ενήλικες να φέρουν τη νέα ψηφιακή ταυτότητα στο κινητό τους, ως ένα ψηφιακό έγγραφο που θα τους συνοδεύει παντού για να αποδεικνύουν – όπου χρειαστεί – το νόμιμο δικαίωμα εργασίας τους. Με λίγα λόγια όποιος θα θέλει να επιβιώσει οικονομικά (και βιολογικά), θα πρέπει να φέρει αυτή τη νέα ψηφιακή ταυτότητα.
Μια τεχνοφασιστική πολιτική που εκτός από τα τρομακτικά πεδία χειραγώγησης που ανοίγει, ουσιαστικά οδηγεί συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες στο περιθώριο για το τελικό «ξεφόρτωμα». Οι ηλικιωμένοι, οι άστεγοι, οι τεχνολογικά αναλφάβητοι και φυσικά οι αντιρρησίες συνειδήσεως θα πρέπει αργά ή γρήγορα να διαλέξουν προσαρμογή ή «θάνατο», εντός και εκτός εισαγωγικών. Είναι το φαινόμενο της ψηφιακής «ανέχειας», μια νέα μορφή κοινωνικής εξορίας, οργουελικού τύπου.
Το αφήγημα ότι οι ψηφιακές ταυτότητες έχουν τάχα στόχο να καταπολεμήσουν τη μαύρη εργασία των λαθρομεταναστών, είναι ένα πρόσχημα για να παγιδευτούν όλοι οι Βρετανοί στα δίχτυα της ψηφιακής χούντας.
Όπως σχεδιάζεται να γίνει και στην Ελλάδα, έτσι και η βρετανική ψηφιακή ταυτότητα δεν αρκείται στον ρόλο της ταυτοποίησης, αλλά ήδη προωθείται ως έγγραφο άσκησης (εργασιακών για την ώρα) δικαιωμάτων. Παρόμοιο μέτρο με αυτό που προωθεί ο Στάρμερ λειτουργεί ήδη στην Αυστραλία, την Εσθονία και τη Δανία.
Η «καθεστωτική» απόφαση του Βρετανού πρωθυπουργού ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων από πολιτικούς, οργανώσεις και απλούς πολίτες που εναντιώνονται στην παραβίαση των ελευθεριών όπου μοιραία θα οδηγήσει αυτό το σύστημα εργασιακής (για αρχή) ταυτοποίησης.
Αρκετοί πολιτικοί από τη Σκωτία και τη Βόρεια Ιρλανδία έχουν ήδη δηλώσει ότι θα αντιταχθούν σε αυτό το μέτρο, όχι μόνο για λόγους ελευθεριών του πολίτη, αλλά και για εθνικούς λόγους, καθώς θεωρούν ότι η «Brit Card» επιδιώκει τη «βρετανοποίηση» των χωρών (του ΗΒ) πέραν της Αγγλίας υπό ένα καθεστώς κεντρικοποίησης των δεδομένων και των εξουσιών. Προκειμένου να καταλαγιάσει τις αντιδράσεις, ο Κιρ Στάρμερ διέψευσε ότι η ψηφιακή ταυτότητα θα ονομάζεται «Brit Card», αλλά ο καθένας αντιλαμβάνεται ότι ελάχιστη σημασία έχει το πώς θα ονομαστεί ένα όπλο μαζικού ελέγχου. Το ζήτημα είναι τι σκοπούς έχει, πόσους πολίτες θα παγιδέψει, πόσες συνταγματικές ελευθερίες θα χαθούν, και όχι πώς θα πλασαριστεί επικοινωνιακά.
Ο Πρωθυπουργός της Σκωτίας, Τζον Σουίνι, δήλωσε ότι είναι αντίθετος σε ένα υποχρεωτικό σύστημα ψηφιακής ταυτότητας του Ηνωμένου Βασιλείου, εκτιμώντας ότι θα παραβιάσει την καθημερινότητα των πολιτών και σχολιάζοντας χαρακτηριστικά ότι ο Κιρ Στάρμερ «προσπαθεί να αναγκάσει κάθε Σκωτσέζο να δηλώσει Βρετανός». Ας μη βιαστούν όμως κάποιοι να πανηγυρίσουν αυτήν την είδηση, καθότι η σκωτσέζικη κυβέρνηση έχει ήδη παρουσιάσει δικό της πρόγραμμα για ψηφιακή ταυτότητα (ScotAccount) που προορίζεται και ως μέσο πρόσβασης σε δημόσιες υπηρεσίες. Η μόνες διαφορές σε σχέση με τη Βρετανική ψηφιακή ταυτότητα, είναι ότι θα είναι προαιρετική (τουλάχιστον αρχικά) και ότι θα αφορά μόνο Σκωτσέζους πολίτες.
Παρέα με την υποκρισία του Σκωτσέζου πρωθυπουργού ο οποίος διεκδικεί έναν πιο «βελούδινο» και πιο… εθνοκεντρικό τεχνοφασισμό, η «Brit Card» προκαλεί και μια πολιτική καραμπόλα (για τους λάθος λόγους) με τα αριστερά κόμματα που τάσσονται υπέρ της αθρόας λαθρομετανάστευσης. Ενδεικτικά, το σκωτσέζικο κόμμα των «Πρασίνων» καταγγέλλει ότι η «Brit Card» θα στοχοποιήσει άδικα τους λαθρομετανάστες που αναζητούν μια καλύτερη ζωή στη Βρετανία και θα μετατρέψει τον κάθε δημόσιο υπάλληλο σε «συνοριοφύλακα». Κι όμως, κάποιες χώρες έφτασαν στην κατάντια να μάχονται ΚΑΤΑ των ψηφιακών ταυτοτήτων οι πολιτικοί πραματευτάδες των ανοιχτών συνόρων. Έχει κι αυτό το ενδιαφέρον του ως… αλλοπρόσαλλη εξέλιξη.
Όμως πέρα από τα… μαλλιοτραβήγματα των επιτήδειων, υπάρχουν και υγιείς αντιδράσεις απέναντι σε αυτό το όνειδος που φέρνει ο Στάρμερ. Ένα αίτημα συλλογής υπογραφών που καλεί την κυβέρνηση του Ηνωμένου Βασιλείου να ακυρώσει τις υποχρεωτικές ψηφιακές ταυτότητες, έχει φτάσει ήδη τα 2 εκατομμύρια υπογραφές και συνεχίζει δυναμικά. Στην αίτηση που ήδη έχει ξεπεράσει κατά πολύ τις 100.000 υπογραφές που απαιτούνται για να συζητηθεί το θέμα στο Βρετανικό Κοινοβούλιο, οι πολίτες επικυρώνουν την εξής διατυπωμένη θέση:
«Πιστεύουμε ότι οι ψηφιακές ταυτότητες θα ήταν ένα βήμα προς τη μαζική επιτήρηση και τον ψηφιακό έλεγχο και ότι κανείς δεν πρέπει να αναγκάζεται να εγγραφεί σε ένα κρατικά ελεγχόμενο σύστημα ταυτότητας. Αντιτιθέμεθα στη δημιουργία οποιουδήποτε εθνικού συστήματος ταυτότητας. Οι ψηφιακές ταυτότητες ακυρώθηκαν το 2010, κατά την άποψή μας, για καλό λόγο».
Να σημειωθεί ότι το 2010, η τότε κυβέρνηση υπό τον Ντέιβιντ Κάμερον – εν μέσω σφοδρών αντιδράσεων – είχε καταργήσει το πρόγραμμα Identity Cards Act (που είχε προωθήσει νωρίτερα η κυβέρνηση του Τόνι Μπλερ), θεωρώντας το σχέδιο εξαιρετικά «παρεμβατικό» στα δικαιώματα, αλλά και αχρείαστα δαπανηρό.
Η βρετανική κυβέρνηση δήλωσε ότι η νέα ταυτότητα θα χρησιμοποιεί κρυπτογράφηση τελευταίας τεχνολογίας. Ίσα – ίσα όμως, που τα άλματα της τεχνολογίας της τελευταίας δεκαετίας όχι μόνο δεν έχουν θωρακίσει τις βάσεις δεδομένων, αλλά τις έχουν καταστήσει απείρως πιο ευάλωτες.
Ο Άλαν Γούντγουορντ, καθηγητής και ειδικός στον κυβερνοχώρο στο Πανεπιστήμιο του Σάρεϊ, δήλωσε ότι εάν τα δεδομένα παραχωρηθούν σε μια τεράστια βάση δεδομένων για λόγους διασταύρωσης, «είναι σαν να ζωγραφίζουμε στο σύστημα έναν τεράστιο στόχο που θα γράφει “έλα να με χακάρεις”».
Ο Κιρ Στάρμερ έχει ήδη προχωρήσει σε επαφές με τεχνολογικούς κολοσσούς όπως η Palantir, η OpenAI και η Nvidia, που ουσιαστικά αποτελούν εταιρείες που «καταβροχθίζουν» τα μητρώα και τα ψηφιακά δεδομένα ολόκληρων κρατών, υποθηκεύοντας τις ελευθερίες των λαών μέσα σε σκοτεινά συμβόλαια.
Τα σοβαρότατα γεγονότα που εξελίσσονται στο Ηνωμένο Βασίλειο δείχνουν τον ψηφιακό κλοιό που στενεύει ταχύτατα όσο οι εξουσίες βιάζονται να συνδεθούν στο δίκτυο της μαζικής παρακολούθησης, πρώτα σε εθνικό επίπεδο και ύστερα σε παγκόσμιο.
Διαπιστώνοντας και μια θετική πλευρά του ζητήματος, βλέπουμε ότι ο αγώνας που δίνεται στην Ελλάδα εναντίον των ηλεκτρονικών ταυτοτήτων δεν είναι μια απομονωμένη μάχη μερικών «ρομαντικών», αλλά μια πάλη υπέρ των δικαιωμάτων που απλώνεται σαν «φωτιά» σε όλα τα δυτικά κράτη και μοιραία θα πάρει τη μορφή μια συντονισμένης παγκόσμιας διαμαρτυρίας.
