Η «ΕΞΥΠΝΗ», ΔΑΙΜΟΝΙΚΗ ΨΗΦΙΑΚΗ ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ
Γράφει ὁ κ. Κωνσταντῖνος Βαθιώτης,
τέως Ἀναπληρωτὴς Καθηγητὴς Νομικῆς Σχολῆς Δ.Π.Θ.
ΥΠΟΘΕΤΙΚΟΙ ΧΑΦΙΕΔΕΣ
Σὲ ἕνα γερμανικὸ βιβλίο γιὰ τὴν ψηφιακὴ δικτατορία, γραμμένο ἀπὸ τοὺς δημοσιογράφους Στέφαν Ἄουστ καὶ Τόμας Ἀμάν, βρίσκουμε τὸν ἑξῆς παραλληλισμό: [1]
Ἂς φαντασθοῦμε ὅτι ζοῦμε σὲ ἕνα κόσμο, ὅπου μόλις φεύγουμε ἀπὸ τὰ σπίτια μας, μᾶς ἀκολουθοῦν δεκάδες χαφιέδες. Ἕνας χαφιὲς σημειώνει τὴν ἀκριβῆ ὥρα, κατὰ τὴν ὁποία κλειδώνουμε τὴν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ μας καί, ἀκολούθως, βγαίνουμε στὸν δρόμο, ἐνῶ παράλληλα σημειώνει τί κουβαλᾶμε μαζί μας. Ἕνας ἄλλο χαφιὲς παρατηρεῖ σὲ ποιὲς βιτρίνες σταματᾶμε, τί κοιτᾶμε καὶ τί τελικὰ ἀποφασίζουμε νὰ ἀγοράσουμε. Ὁ ἑπόμενος χαφιὲς καταγράφει τὶς συναντήσεις ποὺ ἔχουμε, προγραμματισμένες ἢ μή, ἀλλὰ καὶ τὸ περιεχόμενο τῶν συνομιλιῶν μας.
Ἂν αὐτὸ γινόταν καθημερινά, τότε οἱ χαφιέδες, ποὺ προφανῶς δουλεύουν γιὰ τὸ σύστημα παρακολούθησης τῶν πολιτῶν, θὰ ἦταν σὲ θέση νὰ προβλέψουν ποιὲς μέρες καὶ ὧρες θὰ φεύγουμε ἀπὸ τὰ σπίτια μας, τί θὰ φορᾶμε καὶ ποιὰ βήματα θὰ ἀκολουθοῦμε.
Σὲ περίπτωση ποὺ ἤμασταν ἀνυποψίαστοι γιὰ τὴν ὕπαρξη τῶν χαφιέδων καὶ ἐρχόταν κάποιος νὰ μᾶς πληροφορήσει γιὰ τὸ ἔργο τους, θὰ αἰσθανόμασταν σίγουρα πολὺ ἄβολα, ἰδίως ἂν δὲν μποροῦσαν νὰ ἀπαντήσουν στὴν ἐρώτησή μας γιὰ ποιὸν λόγο παρακολουθούμαστε τόσο ἐξονυχιστικά. Τὸ πιθανότερο εἶναι ὅτι τὸν λόγο τῆς παρακολούθησής μας δὲν θὰ τὸν γνώριζαν οὔτε οἱ ἴδιοι οἱ χαφιέδες ποὺ ἐκτελοῦν ἄνωθεν ἐντολές.
ΨΗΦΙΑΚΟΙ ΧΑΦΙΕΔΕΣ
Αὐτό, λοιπόν, ποὺ συμβαίνει στὸ παράδειγμα τῶν ὑποθετικῶν χαφιέδων, γίνεται κάθε φορά, ποὺ ἀνοίγουμε τὸν ὑπολογιστὴ ἢ τὸ κινητό μας καὶ μπαίνουμε στὸ Διαδίκτυο, τὸ ὁποῖο βρίθει ἀπὸ ψηφιακοὺς χαφιέδες. Οἱ χαφιέδες αὐτοὶ δὲν ἀνήκουν κατ’ ἀνάγκην στὸν μηχανισμὸ παρακολούθησης τῶν κρατικῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν. Μόλις πληκτρολογήσουμε ἕνα ἐρώτημα στὴν μηχανὴ ἀναζήτησης τῆς Google, ἡ ἑταιρεία αὐτὴ ἐνεργοποιεῖ τοὺς χαφιέδες της. Τὸ ἴδιο ἰσχύει καὶ γιὰ τὴν λειτουργία τοῦ Facebook, τὸ ὁποῖο ἀριθμεῖ δισεκατομμύρια μέλη.
Ἡ χρήση τοῦ Ἴντερνετ συνεπάγεται τὴν ἀποθήκευση δεκάδων προσωπικῶν δεδομένων: τὴν τοποθεσία μας, τὴν συσκευὴ ποὺ χρησιμοποιοῦμε, τὶς σελίδες ποὺ ἀνοίγουμε, τὸν χρόνο παραμονῆς σὲ αὐτές, τοὺς φίλους μας, τὶς προτιμήσεις μας (ὅπως προκύπτει ἀπὸ τὰ like ποὺ πατᾶμε), τὰ πρόσωπα μὲ τὰ ὁποῖα ἐπικοινωνοῦμε, τὴν ταχύτητα μὲ τὴν ὁποία πληκτρολογοῦμε, τὶς φωτογραφίες ποὺ ἀνεβάζουμε ἢ κατεβάζουμε κ.ο.κ.
Ὁ πρώην διευθύνων σύμβουλος τῆς Google Ἔρικ Σμὶντ (Eric Schmidt) εἶχε κάνει τὴν ἑξῆς ὀργουελικὴ δήλωση: [2] «Γνωρίζουμε ποῦ βρίσκεστε. Γνωρίζουμε ποῦ ἤσασταν. Γνωρίζουμε πάνω-κάτω τί σκέπτεστε». Κι ἔτσι, ἀξιοποιώντας ἡ Google καὶ οἱ λοιπὲς ἑταιρεῖες τεχνολογίας τὴν γνώση τους γιά μᾶς, διαμορφώνουν κατὰ τέτοιον τρόπο τὰ διαφημιστικά τους μηνύματα, ὥστε νὰ μᾶς χειραγωγοῦν.
Χάρη στὴν προηγμένη τεχνολογία παρακολούθησης, ἀποθήκευσης καὶ ἀνάλυσης τῶν δεδομένων, ὁ Μεγάλος Ἀδελφὸς ποὺ περιγράφεται στὸ «1984» τοῦ Ὄργουελ μᾶλλον ὠχριᾶ. Διότι ἐνῶ στὴν Ὠκεανία τοῦ Οὐίνστον Σμὶθ ὑπῆρχαν μόνο τηλεοθόνες ἀποστολῆς καὶ ὑποδοχῆς εἰκόνας καὶ ἤχου, σήμερα μικροὶ καὶ μεγάλοι ἔχουν πάνω τους μία φορητὴ ὀθόνη, ἰδανική, γιὰ νὰ γίνει ὁ καθένας μας κωθώνι.
Ἔχοντας συνεχῶς μαζί μας τὸ ἔξυπνο κινητὸ τηλέφωνο, στὴν οὐσία κουβαλᾶμε πάνω μας τὸν πιὸ φανατικὸ σπιοῦνο, ὁ ὁποῖος ἐκπέμπει διαρκῶς τὴν θέση μας, στέλνοντας μέιλ, φωτογραφίες, προσωπικὲς σημειώσεις καὶ δεκάδες ἄλλες πληροφορίες, χωρὶς νὰ συνειδητοποιοῦμε ὅτι ὅλα αὐτὰ συμβαίνουν στὸ τηλεφωνικὸ παρασκήνιο.
Ὁ Γουίλιαμ Μπίνεϊ (William Binney), πρώην ἀξιωματοῦχος τῶν μυστικῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Ὑπηρεσίας Ἐθνικῆς Ἀσφαλείας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν καὶ πληροφοριοδότης, ἤδη τὸ 2014 διεπίστωνε ὅτι δὲν εἴμαστε πλέον πολὺ μακριὰ ἀπὸ τὸ ὁλοκληρωτικὸ κράτος. Ἡ ὑποδομὴ ἤδη ὑπάρχει.
Ἡ ἑπόμενη γενιὰ τῶν ἔξυπνων κινητῶν καὶ τῶν λοιπῶν ἔξυπνων συσκευῶν θὰ ἐπιτρέψει τὴν ἀσταμάτητη καὶ ταυτοχρόνως πλήρη ἀποστολὴ δεδομένων γιὰ κάθε μας δραστηριότητα. Τὰ ροῦχα μας, οἱ οἰκιακὲς συσκευές, τὰ ἔπιπλα, τὰ αὐτοκίνητα θὰ στέλνουν διαρκῶς πληροφορίες, οἱ ὁποῖες θὰ συλλέγονται ἀπὸ τὸ ἀδηφάγο σύστημα. Τὸ διαδίκτυο τῶν Πραγμάτων θὰ καταγράφει χωρὶς κανένα κενὸ τὴν καθημερινότητά μας. Ἀπὸ τὴν καταγραφὴ αὐτὴ θὰ ἐπωφελοῦνται οἱ μυστικὲς ὑπηρεσίες καὶ οἱ μεγαλοεπιχειρήσεις τοῦ Διαδικτύου.
Ἤδη ἀπὸ τὸ 2013 κάποιοι ἀναρωτιοῦνταν, ἂν βρισκόμαστε πρὸ τῶν πυλῶν τῆς ψηφιακῆς δικτατορίας καὶ τοῦ ὁλοκληρωτικοῦ κράτους ἐπιτήρησης, στὸ ὁποῖο ὅλοι συμπράττουν, ἄλλοι μὲ ἐνθουσιασμὸ καὶ ἄλλοι ἀναγκαστικὰ [3]. Μήπως εἴμαστε οἱ «χρήσιμοι ἠλίθιοι» τῶν ὁμίλων ἐπιχειρήσεων τοῦ Διαδικτύου, οἱ ὁποῖοι μὲ τὴν καθοριστικὴ συμβολή μας συγκεντρώνουν ἀμέτρητες πληροφορίες, τὶς ὁποῖες ἀξιολογοῦν, συσχετίζουν καὶ τελικῶς ἐμπορεύονται; Ἐφόσον ἡ γνώση εἶναι δύναμη, μήπως τελικῶς οἱ ὅμιλοι αὐτοί, οἱ ὁποῖοι γνωρίζουν γιὰ μᾶς πολὺ περισσότερα ἀπ’ ὅσα ἐμεῖς οἱ ἴδιοι γιὰ τὸν ἑαυτό μας, θὰ κατακυριεύσουν τὸν κόσμο;
Στὸ ἐγγὺς μέλλον, σημείωναν οἱ Ἄουστ καὶ Ἀμάν, δὲν θὰ εἶναι διαθέσιμα μόνο τὰ ἐπικοινωνιακὰ καὶ οἰκονομικὰ δεδομένα μας, ἀλλὰ καὶ οἱ γενετικὲς καὶ ἰατρικὲς πληροφορίες μας. Μόλις συμβεῖ αὐτό, ὁ ψηφιακὸς ἑαυτός μας θὰ πρέπει νὰ ἀποκτήσει ἀντίστοιχα δικαιώματα μὲ τὸν πραγματικὸ ἑαυτό μας, ὥστε νὰ ἔχουμε τὸν πλήρη ἔλεγχο σὲ ὅλα τὰ ἀποθηκευμένα δεδομένα μας καί, ἐπιπλέον, νὰ προστατεύεται τὸ δικαίωμά μας στὴν ψηφιακὴ λήθη (right to digital oblivion). Χωρὶς δυνατότητα πληροφοριακῆς αὐτοδιάθεσης δὲν μπορεῖ νὰ ὑπάρξει δημοκρατία οὔτε στὸν ψηφιακὸ οὔτε στὸν πραγματικὸ κόσμο. Διότι ἀπέναντι στὰ Big Data ὁ Big Brother μοιάζει μὲ νᾶνο [4].
«ΔΕΝ ΕΧΩ ΤΙΠΟΤΕ ΝΑ ΚΡΥΨΩ»
Δυστυχῶς, ἡ συμπαγὴς πλειοψηφία τῶν πολιτῶν χρησιμοποιεῖ ἀνεπιφύλακτα τὰ ἐργαλεῖα ἠλεκτρονικῆς παρακολούθησης, ἐνεργοποιώντας τοὺς ψηφιακοὺς χαφιέδες, μὲ τὸ ἐπιχείρημα ὅτι «δὲν ἔχει τίποτα νὰ κρύψει».
Ὅποιος, ὅμως, αὐτοκαθησυχάζεται μὲ αὐτὴν τὴν δικαιολογία, στὴν πραγματικότητα περιφρονεῖ τὰ δικαιώματά του, ξεχνώντας ὅτι πάντοτε θὰ ἔχει κάτι νὰ κρύψει ἀπὸ τοὺς τρίτους, ἀφοῦ εἶναι ἄνθρωπος καὶ ἄρα ἰσχύει γι’ αὐτὸν ὁ ἀπόλυτος κανόνας «οὐδεὶς ἀναμάρτητος».
Ἀλλὰ ἀκόμη κι ἂν ὑποθέσουμε ὅτι ὑπάρχουν κάποιοι ἄνθρωποι ποὺ δὲν ἔχουν περιπέσει (οὔτε πρόκειται νὰ περιπέσουν) σὲ κάποιο ὀλίσθημα καὶ ἄρα ἡ ζωή τους δὲν θὰ ἔχει ποτὲ κάποια κρυφὴ πτυχή. Σὲ αὐτὴν τὴν περίπτωση τίθεται τὸ ἑξῆς ἐρώτημα: «Τί θὰ γίνει, ἂν τὸ σύστημα περιέλθει σὲ κάποιον “βρώμικο”, ποὺ μισεῖ τοὺς καθαρούς;» [5]. Μήπως, ὅμως, ἐν ἔτει 2025, εἰδικὰ ἐδῶ στὴν Ἑλλάδα, βρισκόμαστε ἤδη ἀντιμέτωποι μὲ πολλοὺς βρώμικους ποὺ μισοῦν τοὺς καθαρούς;
ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΙΑ
Εὔστοχα ὁ Πολωνὸς κοινωνιολόγος Ζύγκμουντ Μπάουμαν (Zygmunt Bauman) ἐπισημαίνει ὅτι τὸ ἔθνος-κράτος δὲν εἶναι σήμερα ὁ μόνος «ὀργανισμὸς σὲ κρίση», ἀλλὰ ὅτι τέτοιος ὀργανισμὸς εἶναι καὶ τὸ ἄτομο, τὸ ὁποῖο, ἀποδεχόμενο τὴν ἠλεκτρονικὴ/ψηφιακὴ ἐπιτήρησή του, παραδίδεται σὲ μία κατάσταση ἐθελοδουλίας (voluntary servitude)» [6].
Ἤδη ἀπὸ τὸ 1546 ὁ Ἐτιὲν ντὲ Λὰ Μποεσί, στοχαζόμενος γιὰ τὶς ρίζες τῆς τυραννίας, ὁδηγήθηκε στὸ συμπέρασμα ὅτι ἡ ἐξουσία τοῦ τυράννου δὲν ξεκινᾶ ἀπὸ αὐτὸ ποὺ κάνει ἢ λέει ὁ ἴδιος ὁ τύραννος, ἀλλὰ ἀπὸ μία πράξη ἐθελουσίας ὑποταγῆς τῶν ὑπηκόων του, οἱ ὁποῖοι δέχονται νὰ ὑποταχθοῦν μὲ ἀντάλλαγμα τὴν ἀσφάλεια, τὴν προστασία καὶ τὰ προνόμιά τους [7].
ΜΟΝΤΕΡΝΟΙ ΕΧΘΡΟΙ
Τὸ μεγάλο πρόβλημα τῆς σημερινῆς ἐποχῆς [8] εἶναι ὅτι οἱ μοντέρνοι ἐχθροὶ τῆς ἐλευθερίας δὲν ἔρχονται κατὰ πάνω μας μὲ στολὲς καὶ τάνκς. Προσποιοῦνται ὅτι εἶναι φίλοι μας ποὺ θέλουν νὰ κάνουν καλύτερο τὸν κόσμο μας (πρβλ. τὸν ὅρο «φιλικὸς φασισμὸς» [9]). Συμπεριφέρονται, ἑπομένως, ἔξυπνα, ὀρθότερα: πονηρὰ (σὰν τὸν σατανᾶ), χωρὶς νὰ ἐνδιαφέρονται ἂν ζήτησε κανεὶς τὴν βοήθειά τους. Ἔτσι, θυμίζουν καλεσμένους σὲ πάρτι, γιὰ τοὺς ὁποίους καθένας νομίζει ὅτι κάποιος ἄλλος τοὺς προσκάλεσε.
Ἂν δὲν πολεμήσουμε, λοιπόν, τὴν ἔξυπνη ψηφιακὴ δικτατορία, αὐτὸ θὰ σημάνει τὸ τέλος τῆς ἐλευθερίας μας. Γιὰ νὰ μπορέσουμε, ὅμως, νὰ τὴν πολεμήσουμε, πρέπει νὰ ταυτοποιήσουμε τοὺς καμουφλαρισμένους ἐχθρούς μας καὶ νὰ ἀναγνωρίσουμε τὰ σατανικὰ ὅπλα ποὺ χρησιμοποιοῦν. Ἡ προπαγάνδα, ἡ λογοκρισία, ποὺ βαπτίσθηκε ἐξωραϊστικὰ «πολιτικὴ ὀρθότητα», καὶ ἡ ἐξαγορὰ τῶν ἐπιδραστικῶν προσωπικοτήτων ἀνήκουν προεχόντως στὴν κατηγορία αὐτῶν τῶν ὅπλων ποὺ χρησιμοποιοῦνται ἀπὸ τὶς λεγόμενες «πληροφοριακὲς ἀπολυταρχίες» [10].
ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΣ ΔΑΙ-ΜΟΝ-ΑΔΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Καί, δυστυχῶς, ὅλα αὐτὰ τὰ ὅπλα ἐπιστρατεύθηκαν ἀπὸ τὰ γρανάζια τῆς ἔξυπνης ψηφιακῆς δικτατορίας, γιὰ νὰ πειστεῖ ὁ ἑλληνικὸς λαὸς ὅτι καὶ ὁ Προσωπικὸς Δαι-μον-αδικὸς Ἀριθμός, μὲ τὸν ὁποῖο θὰ ἐπιχειρήσουν νὰ «σφραγίσουν» κάθε Ἕλληνα πολίτη, εἶναι «γιὰ τὸ καλό του», εἰδικότερα γιὰ τὴν εὐκολία, τὴν ταχύτητα καὶ τὴν ἀσφάλειά του.
Ἐπειδή, ὅμως, ζοῦμε στὴν ἐποχὴ τοῦ θαυμαστοῦ ἀνάποδου κόσμου, γνωρίζουμε πολὺ καλὰ ὅτι κάθε τεχνολογικὸ προϊὸν ποὺ προπαγανδίζεται ἀπὸ τοὺς τελάληδες τῆς Νέας Τάξης Πραγμάτων εἶναι «γιὰ τὸ κακό μας» καὶ ἐξυπηρετεῖ ἀποκλειστικὰ τὸν ἑξῆς διττὸ σκοπό: Τὴν μείωση καὶ τὸν ἔλεγχο τοῦ πληθυσμοῦ. Συνεπῶς, ἂς ἐπωφεληθοῦμε ἀπὸ τὸ ἠθικὸ δίδαγμα τοῦ παραμυθιοῦ «Ἡ Χιονάτη καὶ οἱ ἑπτὰ νᾶνοι»:
Γιὰ νὰ μὴ βρεθοῦμε φαρμακωμένοι καὶ ἀκινητοποιημένοι μέσα σὲ ἕνα γυάλινο φέρετρο (στὸν 21ο ἀπαταιώνα ἔχει κατασκευασθεῖ ἕνα γυάλινο ψηφιακὸ πανοπτικὸ γιὰ τὸν κάθε πολίτη!), περιμένοντας τὸ βασιλόπουλο νὰ μᾶς δώσει τὸ φιλὶ τῆς ζωῆς, ἂς πάρουμε τὴν ζωὴ στὰ χέρια μας, συνειδητοποιώντας ποιοὶ ψυχοπαθεῖς μᾶς κυβερνοῦν, ποιὲς μισάνθρωπες βλέψεις ἔχουν καὶ πῶς πρέπει νὰ θωρακιστοῦμε ἀπέναντί τους.
Δυστυχῶς, τὴν ὥρα ποὺ γράφονταν αὐτὲς οἱ γραμμές, κυκλοφόρησε στὸ Διαδίκτυο ἕνα βίντεο μὲ τὴν πεπλανημένη θέση τοῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης, Πρεσπῶν & Ἐορδαίας Εἰρηναίου γιὰ τὸ φοβερὸ καὶ τρομερὸ ὅπλο ποὺ ἑτοιμάζεται νὰ στρέψει μαζικὰ ἐναντίον τῶν πολιτῶν ἡ παροῦσα κυβέρνηση, δηλ. τὸν Προσωπικὸ Δαι-μον-αδικὸ Ἀριθμό. Ὁ Σεβασμιώτατος, συντασσόμενος μὲ τὴν διοικοῦσα Ἐκκλησία (ἡ ὁποία, μετὰ τὴν ἀνθρωποκτόνα στάση της στὸ ζήτημα τοῦ μαζικοῦ-πειραματικοῦ ἐμβολιασμοῦ κατὰ τοῦ κορωνοϊοῦ, μᾶς πρόδωσε γιὰ μία ἀκόμη φορὰ εὐλογώντας τὸν ἱστὸ τῆς ψηφιακῆς δικτατορίας) δὲν βλέπει καμία ἀπειλὴ γιὰ τὶς συνταγματικὲς ἐλευθερίες τῶν πολιτῶν, ὑπολαμβάνοντας ὅτι ὁ ἑνιαῖος αὐτὸς ὑπεραριθμὸς εἶναι ἀνώδυνος, ἐπειδὴ ἐμπεριέχει ὡς βάση τὸν ΑΦΜ!
Ἰσχύει τὸ ἀκριβῶς ἀνάποδο: Στὴν μοναδικότητα τοῦ Προσωπικοῦ Ἀριθμοῦ ὑποκρύπτεται ἡ δαιμονικότητά του: Ὅποιος θὰ ἔχει πρόσβαση σὲ αὐτόν, θὰ μπορεῖ νὰ κτίζει τὸ «ἠλεκτρονικὸ βιοπορτραῖτο» καθενὸς ἐξ ἡμῶν καί, τὸ ἀκόμη χειρότερο, νὰ μᾶς ἀποκλείει ἀπὸ τὸν κοινωνικο-οικονομικὸ βίο, ὅταν δὲν θὰ συμμορφωνόμαστε σὲ ὅ,τι ἀπαιτοῦν οἱ διαχειριστὲς τῆς «ἔξυπνης» ψηφιακῆς δικτατορίας, ὁπότε καὶ θὰ μᾶς κολλᾶνε τὴν στάμπα τοῦ «ἀρνητῆ».
Ὑπάρχει, ὅμως, μία ἀκόμη πιὸ τρομακτικὴ προοπτικὴ τῆς ἀριθμοποίησής μας: ἡ ἐμφύτευση τοῦ Δαι-Μον-αδικοῦ ἀριθμοῦ κάτω ἀπὸ τὸ δέρμα μας, ὥστε, στὴν ἀπόλυτη δυστοπία ποὺ ἔχει σχεδιάσει ἡ Νέα Τάξη Πραγμάτων γιὰ τὴν ἀνθρωπότητα, νὰ ἀνιχνευόμαστε «εὔκολα, γρήγορα, σίγουρα» μέσα ἀπὸ τὶς ψηφιακὲς πύλες ἐλέγχου ποὺ θὰ στηθοῦν σὲ κομβικὰ σημεῖα τῶν πόλεων ἢ/καὶ νὰ συνδεόμαστε ὀργανικὰ (σὰν νὰ εἴμαστε «ἔξυπνοι ψυγειοκαταψύκτες») μὲ τὸ διαδίκτυο. Τέλος, ἐκτιμᾶται ὅτι σταδιακὰ θὰ καταργηθοῦν τὰ μετρητὰ καὶ θὰ περάσουμε στὸ ψηφιακὸ νόμισμα, τὸ ὁποῖο, ὅμως, θὰ λειτουργεῖ, μόνο ἐφόσον οἱ πολίτες θὰ μποροῦν νὰ πιστοποιηθοῦν μέσῳ τοῦ Προσωπικοῦ Δαι-Μον-αδικοῦ ἀριθμοῦ!
Γιὰ τὴν ἄρση τῆς τεράστιας ἐκκλησιαστικῆς πλάνης ὅτι ὅλα ἔχουν τάχα καλῶς μὲ τὸν Προσωπικὸ Ἀριθμό, γι’ αὐτὸ πρέπει ἀφ’ ἑνὸς νὰ εἴμαστε «ὑπάκουοι στὴν Ἐκκλησία», ἀφ’ ἑτέρου νὰ «ἐμπιστευόμαστε τὴν ἑλληνικὴ πολιτεία», συνιστᾶται τὸ βιβλίο τοῦ γράφοντος «Ἀπὸ τὸν ἐμβολιασμὸ στὴν ἀριθμοποίηση τῶν ζωανθρώπων – καὶ στὸ βάθος τσιπάρισμα», ἔκδ. Νοῶν, Ἀθήνα 2025. Στὴν σελίδα 182 ἑπ. τοῦ ἐν λόγω βιβλίου, ὁ Μητροπολίτης Εἰρηναῖος θὰ πληροφορηθεῖ (ἐλπίζω μὲ μεγάλη ἀνησυχία) τὶς προφητικὲς θέσεις τοῦ φλογεροῦ Μητροπολίτου Φλωρίνης, μακαριστοῦ Αὐγουστίνου Καντιώτη γιὰ τὰ «ἀπαίσια σχέδια τῶν σκοτεινῶν δυνάμεων, τῶν ὀπαδῶν τοῦ Ἀντιχρίστου».
Σημειώσεις:
[1] Stefan Aust / Thomas Ammann, Digitale Diktatur. Totaluberwachung, Datenmissbrauch, Cyberkrieg, 2024, σελ. 10.
[2] Aust/Ammann, ὅ.π., σελ. 11.
[3] Aust/Ammann, ὅ.π.
[4] Aust/Ammann, ὅ.π., σελ. 336.
[5] Ἱερομ. Χριστόδουλος Ἀγγελόγλου, Στὴ δύση τῆς ἐλευθερίας, ἔκδ. Ἅγιον Ὄρος 1997, σελ. 59.
[6] Bauman/Lyon, Liquid surveillance: A conversation, 2013, σελ. 122.
[7] Ἐτιὲν ντὲ λὰ Μποεσί, Πραγματεία περὶ ἐθελοδουλείας, μτφ.: Π. Καλαμαρᾶς, ἔκδ. Πανοπτικόν, 2012, σελ. 8. Βλ. καὶ Curcio, Ἡ εἰκονικὴ αὐτοκρατορία. Ἡ ἀποικιοποίηση τοῦ φαντασιακοῦ καὶ ὁ κοινωνικὸς ἔλεγχος, μτφ.: Π. Καλαμαρᾶς, ἔκδ. Ἐλευθεριακὴ Κουλτούρα, Ἀθήνα 2016, σελ. 130.
[8] Ἐπ’ αὐτοῦ βλ. Welzer, Die smarte Diktatur. Der Angriff auf unsere Freiheit, 2016, σελ. 9.
[9] Ἀπὸ τὸ ὁμότιτλο βιβλίο τοῦ Bertram Gros, Friendly Fascism. The New Face of Power in America, 1980, σελ. 3.
[10] Ἐπ’ αὐτοῦ βλ. Guriev/Treisman, Spin Dictators. The Changing Face of Tyranny in the 21st Century, 2022.
