ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 29η Σεπτεμβρίου 2025
Η ΠΕΡΙ «ΑΡΠΑΓΗΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ» ΠΡΟΤΕΣΤΑΝΤΙΚΗ ΚΑΚΟΔΟΞΙΑ
Βασικό γνώρισμα των αιρετικών, σε όλες τις εποχές, είναι η ψυχολογική βία, ο πνευματικός καταναγκασμός, η διασπορά φόβου, στους οπαδούς τους, προκειμένου να τους κρατούν εδραίους στις ομάδες τους. Οι αιρεσιάρχες, παρερμηνεύοντας και παραχαράσσοντας τις Άγιες Γραφές και διατυπώνοντας δικές τους αυθαίρετες δοξασίες, ως δήθεν «θείες αποκαλύψεις», τους κατατρομοκρατούν, επικεντρώνοντας συνήθως τη θεματολογία τους στην «εσχατολογία», δηλαδή στα όσα μέλλουν να συμβούν στο τέλος του κόσμου, τα οποία διεκτραγωδούν υπερβαλλόντως.
Μια από αυτές τις λίαν σφοδρές εκβιαστικές και κακόδοξες δοξασίες, που διδάσκουν, είναι και αυτή της λεγόμενης «Αρπαγής της Εκκλησίας», παρερμηνεύοντας τα ιερά κείμενα, με συχνά αφελείς και παιδαριώδεις ερμηνείες.
Αφορμή για την παρούσα ανακοίνωσή μας πήραμε από πρόσφατο δημοσίευμα, σύμφωνα με το οποίο, κάποιος προτεστάντης πάστορας – ψευδοπροφήτης, ονόματι Joshua Mhlakela, «ανακοίνωσε με ύφος βέβαιο πως γνωρίζει την ακριβή ημερομηνία της Δευτέρας Παρουσίας του Χριστού. Όχι, δεν πρόκειται για χιούμορ ούτε για σενάριο ταινίας επιστημονικής φαντασίας. Ο εν λόγω “προφήτης” μας ενημερώνει ότι στις 23 και 24 Σεπτεμβρίου 2025, με το ημερολόγιο στο χέρι και το ρολόι ρυθμισμένο, ο Χριστός θα επιστρέψει για την αρπαγή της Εκκλησίας»[1]. Μάλιστα για να γίνει πιστευτός ισχυρίστηκε πως αυτό του αποκαλύφτηκε από τον Ίδιο το Χριστό: « “Η αρπαγή είναι πάνω μας, είτε είστε έτοιμοι είτε όχι. Είδα τον Ιησού να κάθεται στο θρόνο του και τον άκουσα πολύ δυνατά και καθαρά να λέει, έρχομαι σύντομα”, είπε ο Mhlakela κατά τη διάρκεια της συνέντευξης στο CettwinzTV. “Μου είπε στις 23 και 24 Σεπτεμβρίου 2025, θα επιστρέψω στη Γη”»[2]. Και φυσικά η «αρπαγή» δε έγινε, αποδεικνύοντας τον ανωτέρω αιρετικό, ως ψευδοπροφήτη!
Και δεν είναι ο μόνος ψευδοπροφήτης στους ταραγμένους καιρούς μας, της πρωτοφανούς πνευματικής σύγχυσης, την οποία εκμεταλλεύονται οι διάφοροι επιτήδειοι «επαγγελματίες της θρησκείας», σχεδόν πάντα, προς ίδιον όφελος.
Αλλά ας δούμε τι είναι αυτή η, αρκετά διαδεδομένη αιρετική δοξασία, περί της «Αρπαγής της Εκκλησίας», η οποία, όπως θα δούμε, πέρα από την ποδηγέτηση των οπαδών των ομάδων, που την ακολουθούν και τη διδάσκουν, έχει και πολύ σοβαρές σωτηριολογικές παραμέτρους.
Όπως μας πληροφορεί ο αντιαιρετικός ερευνητής και συγγραφέας Πρωτ. π. Στέφανος Στεφόπουλος, η κακόδοξη αυτή θεωρία, «δεν είναι τόσο παλιά όσο νομίζουμε. Αντίθετα, οι ρίζες της βρίσκονται στον 19ο αιώνα, και ο «πατέρας» της είναι ένας Άγγλος ιεραπόστολος, ο John Nelson Darby»[3]. Και διευκρινίζει ο π. Στέφανος Στεφόπουλος: «Ο John Nelson Darby (1800-1882), ένας από τους ιδρυτές του κινήματος των Πλύμουθ Αδελφών (Plymouth Brethren), ήταν ο κύριος αρχιτέκτονας αυτού του δόγματος. Ο Darby, απογοητευμένος από την εκκλησιαστική ιεραρχία της εποχής του, ανέπτυξε μια θεολογία γνωστή ως Διανεμισμός ή Οικονομισμός (Dispensationalism). Η κίνηση των “Αδελφών”, εδραιώθηκε σε μια συγκεκριμένη θεολογική βάση. Ως μοναδική πηγή πίστης και ζωής αναγνωρίζουν την Αγία Γραφή, την οποία θεωρούν θεόπνευστη κατά λέξη—πιστεύουν δηλαδή ότι οι συγγραφείς της έγραψαν ακριβώς ό,τι τους υπαγόρευσε ο Θεός. Απορρίπτουν κάθε μορφή εκκλησιαστικής οργάνωσης, ιεραρχίας και ειδικής ιεροσύνης, βλέποντας την Εκκλησία ως ένα “αόρατο” σώμα που αποτελείται από τους “αναγεννημένους” πιστούς. Για αυτούς, η σωτηρία είναι αποτέλεσμα της χάρης του Θεού και της πίστης στον Χριστό ως Σωτήρα, και μόλις κάποιος σωθεί, δεν μπορεί να χάσει τη σωτηρία του. Διακρίνουν επίσης μεταξύ της Εκκλησίας (που αποτελεί τον “ουράνιο λαό του Θεού”) και του Ισραήλ (που θεωρείται ο “επίγειος λαός του Θεού”), μια διάκριση που αποτελεί τη βάση για τη διδασκαλία τους σχετικά με την Χιλιαστική εσχατολογία και την “Αρπαγή”»[4].
Όπως μας πληροφορεί ο π. Στέφανος Στεφόπουλος, η κακόδοξη αυτή θεωρία προκάλεσε σοβαρές διαμάχες στους κόλπους των Προτεσταντικών Ομολογιών, την οποία κάποιες απέρριψαν και πολλές την αποδέχτηκαν. Μεταξύ όσων την υιοθέτησαν είναι και οι πλείστοι των Πεντηκοστιανών, και στην Ελλάδα, οι οποίοι, μάλιστα όρισαν κατά καιρούς και τους χρόνους που θα γινόταν η «αρπαγή» και η οποία βεβαίως δεν έγινε!
Επ’ αυτού έγραψε τα εξής αποκαλυπτικά και διαφωτιστικά, ο π. Βασίλειος Γεωργόπουλος, Αν. Καθηγητής της Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ: «Βασικό γνώρισμα πολλών αιρετικών ομάδων είναι η ύπαρξη στη διδασκαλία τους και ψυχολογικών εκβιαστικών διλημμάτων, τα οποία μάλιστα τα παρουσιάζουν αγιογραφικές διδασκαλίες, μέσω των οποίων ασκούν μια μορφή πνευματικής τρομοκρατίας στα δυστυχή θύματα τους. Από την κατηγορία αύτη φυσικά δεν μπορούν να εξαιρεθούν οι Πεντηκοστιανοί. Το κατεξοχήν ψυχολογικό εκβιαστικό γεγονός και ταυτοχρόνως θεμελιώδης διδασκαλία κάθε αποχρώσεως Πεντηκοστιανής ομάδας είναι η λεγόμενη “Αρπαγή της Εκκλησίας”. Τι εννοούν όμως οι Πεντηκοστιανοί όταν αναφέρονται στην αρπαγή της Εκκλησίας; Σύμφωνα λοιπόν με τους ισχυρισμούς τους: “Ο ίδιος ο Ιησούς Χριστός θα κατέβει από τον ουρανό, θα ακουστεί μια φωνή αρχαγγέλου και θα σαλπίσει ο ίδιος, ο Θεός, με την “έσχατη σάλπιγγα”, θα αναστηθούν όλοι όσοι έχουν πεθάνει “εν Χριστώ” και εμείς πού θα ζούμε αυτή τη στιγμή θα αρπαχθούμε σε συνάντηση του Κυρίου. Η συνάντηση· αύτη θα γίνει στον αέρα. Ο Κύριος θα κατεβεί πριν από την μεγάλη καταστροφή του κόσμου, να συνάξει τους πιστούς Χριστιανούς για να αποφύγουν αυτήν την μεγάλη συμφορά».(Βλ. Λ.Φέγγου, Εμείς περιμένουμε “την μακαριά ελπίδα”, την αρπαγή της εκκλησίας, στο ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ άρ. φ.77, Μάριος 1991, σελ.1. Πρβλ. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ, άρ.φ.12, Δεκέμβρης 1986, σελ. 4. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ άρ.φ.32 Αύγουστος 1988, σελ.1. ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ άρ.φ 68, Νοέμβριος 1990. σελ.1, ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ αρ.φ 207, Φεβρουάριος 2001, σελ 1. Άλκ.Τζελέπη, Πολεμικές συγκρούσεις των εσχάτων καιρών, σελ 240-241.)[5].
Και φυσικά, όπως διευκρινίζει ο π. Βασίλειος Γεωργόπουλος, σύμφωνα με τους Πεντηκοστιανούς, αυτοί που θα «αρπαγούν», δεν θα είναι άλλοι, από αυτούς, καθότι «έχουν βαπτισθεί με Πνεύμα Άγιο και γλωσσολαλούν». Εκείνοι θα καλοπερνούν στον ουρανό και εμείς θα υποστούμε τα δεινά της τυραννίας του Αντιχρίστου! Με άλλα λόγια, ο τόσο «βολικός Χριστιανισμός», που ακολουθούν, θα τους «χαρίσει και ανέσεις» και κατά τη μεγάλη θλίψη!
Αλλά, όπως προαναφέραμε, η αιρετική αυτή δοξασία, αποτελεί μια σοβαρή στρέβλωση των αναφορών της Αγίας Γραφής στα μέλλοντα να συμβούν στα έσχατα, μια πλάνη εντελώς άγνωστη στην διδασκαλία και παράδοση της Εκκλησίας, η οποία ενέχει σοβαρές επιπτώσεις για την σωστή προετοιμασία μας. Επ’ αυτού επισημαίνει ο π. Στέφανος Στεφόπουλος: «Η “μυστική αρπαγή” που δίδασκε ο Darby δεν έχει προηγούμενο στην ιστορία του Χριστιανισμού. Οι Πατέρες διδάσκουν ότι η Εκκλησία θα περάσει δοκιμασίες πριν από τη Δευτέρα Παρουσία, και όχι ότι θα απομακρυνθεί για να γλιτώσει, όπως πρότεινε ο Darby. Σε αντίθεση με τα χολιγουντιανά σενάρια του Διανεμισμού, που ανακυκλώνουν την ίδια μυθοπλασία για “μυστικές αρπαγές” και “πολλαπλές παρουσίες”, η Ορθόδοξη Εκκλησία επιμένει σε έναν ρεαλιστικότερο, και πολύ λιγότερο θεατρικό, επίλογο, ο οποίος βασίζεται στην αδιάσπαστη διδασκαλία των Γραφών. Η Αγία Γραφή είναι σαφής και αρνείται τον θεατρικό διαμελισμό των εσχάτων γεγονότων. Η Ορθόδοξη θεολογία, βασισμένη στην ερμηνεία των Πατέρων της Εκκλησίας, υποστηρίζει ότι η Δευτέρα Παρουσία του Χριστού, η ανάσταση των νεκρών και η “αρπαγή” της Εκκλησίας αποτελούν ένα και μοναδικό, ενιαίο γεγονός. Δεν υπάρχουν ενδιάμεσα “αρπάγματα” πριν από τη Μεγάλη Θλίψη. Όπως αναφέρεται στο κατά Ματθαίον κδ΄30-31, ο Χριστός θα εμφανιστεί με δόξα και οι άγγελοί Του “μετά σάλπιγγος φωνής μεγάλης” θα συγκεντρώσουν τους εκλεκτούς Του από όλα τα σημεία της Γης. Αυτή η σάλπιγγα είναι η “εσχάτη σάλπιγξ” (Α΄ Κορινθίους ιε΄52), ο ήχος της οποίας θα σημάνει ταυτόχρονα την ανάσταση των νεκρών και την “αλλοίωση” των ζώντων πιστών. Όπως τονίζει ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ Θεσσαλονικείς δ΄17, “ἔπειτα ἡμεῖς οἱ ζῶντες οἱ περιλειπόμενοι ἅμα σὺν αὐτοῖς ἁρπαγησόμεθα ἐν νεφέλαις εἰς ἀπάντησιν τοῦ Κυρίου εἰς ἀέρα”. Αυτή η αρπαγή δεν είναι ένα μυστικό γεγονός, αλλά συμβαίνει την ίδια στιγμή με την πανηγυρική, ορατή επιστροφή του Κυρίου. Επιπλέον, ο Απόστολος Πέτρος στις Πράξεις των Αποστόλων γ΄21 δηλώνει ρητά πως τον Χριστό “δεῖ οὐρανὸν μὲν δέξασθαι ἄχρι χρόνων ἀποκαταστάσεως πάντων”. Αυτό σημαίνει ότι ο Χριστός θα παραμείνει στον ουρανό μέχρι να εκπληρωθούν όλα, χωρίς ενδιάμεσες “μυστικές” επισκέψεις ή ανεβοκατεβάσματα. Ενώ λοιπόν κάποιοι θολώνουν τον λόγο του Θεού για να τον προσαρμόσουν σε ένα φανταστικό χρονοδιάγραμμα, η Ορθοδοξία τονίζει την ενότητα των εσχατολογικών γεγονότων. Η μία σάλπιγγα, η μία ανάσταση, η μία αρπαγή και η μία κρίση δεν μπορούν να τεμαχιστούν σε επιμέρους γεγονότα, γιατί έτσι διαστρεβλώνεται πλήρως η αλήθεια του Ευαγγελίου»[6]!
Κατόπιν αυτών είναι ανάγκη να επισημάνουμε πως, ως ορθόδοξοι πιστοί, οφείλουμε να αποδεχόμαστε όλα, όσα διδάσκει η καθοδηγούμενη από το Άγιο Πνεύμα «εις πάσαν την αλήθειαν» (Ιωάν.16,18) Εκκλησία μας, διότι αυτή η αποδοχή είναι απαραίτητη προϋπόθεση για τη σωτηρία μας. Κάθε παρέκκλιση από το σύνολο των θείων αληθειών οδηγεί στις πλάνες, οι οποίες είναι «σπέρματα του διαβόλου» και ως εκ τούτου οδηγούν στην απώλεια της σωτηρίας. Εν προκειμένω η κακοδοξία της «Αρπαγής» αποτελεί καινοφανές προτεσταντικό μύθευμα, μια ακόμα κακοδοξία, η οποία, όπως προαναφέραμε, λειτουργεί ως ισχυρός μοχλός ψυχολογικής πίεσης των οπαδών των ομάδων του χώρου, να παραμένουν σ’ αυτές. Είναι γνωστή άλλωστε και μια άλλη φοβερή ψυχολογική πίεση από την ακραία προτεσταντική ομάδα «Σκοπιά» των «Μαρτύρων του Ιεχωβά», η οποία λανσάρει συχνά και ορίζοντας αυθαίρετες χρονολογίες, τον «Αρμαγεδδώνα», τη «φοβερή σφαγή» από την οποία θα «σωθούν» μόνον οι οπαδοί της Εταιρείας! Και βέβαια συνεχώς διαψεύδεται η ως άνω οργάνωση, η οποία είναι στην ουσία πολυεθνική εκδοτική εταιρεία, αποδεικνυόμενη ψευδοπροφήτης και όχι «αγωγός του θείου θελήματος», όπως ισχυρίζεται και επιβάλλεται στους οπαδούς της, μεταβάλλοντάς τους σε άμισθους προωθητές των εκδοτικών προϊόντων της και σταθερούς πελάτες της!
Κάτι ανάλογο γίνεται και στις προτεσταντικές ομάδες που δέχονται την πλάνη της «Αρπαγής» και κύρια στην χώρα μας, τους Πεντηκοστιανούς, οι οποίοι αποδείχτηκαν και αυτοί ψευδοπροφήτες, διότι δεν επαληθεύτηκαν οι «προφητείες» τους! Για την ιστορία να αναφέρουμε τις δεκάδες «προφητείες» τους κατά την δεκαετία του 1990, κατά την οποία όριζε την «αρπαγή» τους, τον «ερχομό του Αντιχρίστου» και την «συντέλεια του κόσμου» και που τελικά τίποτε από αυτά δεν έγινε, αποδεικνύοντας ότι οι «προφήτες» τους δεν είχαν την έμπνευση του Αγίου Πνεύματος, το Οποίο δίνει αληθινές προφητείες (Πράξ.1,16. 21, 11), αλλά έμπνευση άλλου πνεύματος, σαφώς μη θεϊκού, το οποίο υπαγορεύει ψεύδη! Ο Απόστολος Πέτρος αποκαλεί την ψευδοπροφητεία, «προφήτου παραφωνίαν» και χαρακτηρίζει τους ψευδοπροφήτες ότι είναι: «πηγαὶ ἄνυδροι, νεφέλαι ὑπὸ λαίλαπος ἐλαυνόμεναι, οἷς ὁ ζόφος τοῦ σκότους εἰς αἰῶνα τετήρηται. ὑπέρογκα γὰρ ματαιότητος φθεγγόμενοι δελεάζουσιν ἐν ἐπιθυμίαις σαρκὸς ἀσελγείαις τοὺς ὄντως ἀποφυγόντας τοὺς ἐν πλάνῃ ἀναστρεφομένους» (Α΄Πετρ.2,16-18).
Περαίνοντας την ανακοίνωσή μας, επισημαίνουμε, πως σε μας απομένει να κλείνουμε ερμητικά τα αφτιά μας σε κάθε κακόδοξη πλάνη και εν προκειμένω, στην κακοδοξία της «Αρπαγής» και να προετοιμαζόμαστε, να είμαστε ανά πάσα στιγμή έτοιμοι, για το προσωπικό μας «έσχατο», την εν Χριστώ κοίμησή μας, η στιγμή θα κρίνει την θέση μας στην αιωνιότητα. Για το προσωπικό μας «έσχατο», μας σύστησε ο Κύριος να είμαστε έτοιμοι, όπως οι σώφρονες παρθένες (Ματθ.25,1-13), τονίζοντάς μας: «Έστωσαν υμών αι οσφύες περιζωσμέναι και οι λύχνοι καιόμενοι» (Λουκ.12, 35) και «γρηγορεῖτε οὖν, ὅτι οὐκ οἴδατε τὴν ἡμέραν οὐδὲ τὴν ὥραν ἐν ᾗ ὁ υἱὸς τοῦ ἀνθρώπου ἔρχεται» (Ματθ.25,13). Επίσης και ο Απόστολος Παύλος μας επισημαίνει πως, πλέον «η νυξ προέκοψεν, η δε ημέρα ήγγικεν. Αποθώμεθα ουν τα έργα του σκότους και ενδυσώμεθα τα όπλα του φωτός» (Ρωμ.13,12). Ως νύχτα χαρακτηρίζει την αμαρτωλή και άσωτη ζωή και ως ημέρα τον «ευπρόσδεκτον» καιρό (Β΄ Κορ.6,2), την εν Χριστώ σωτηρία. Ακόμα, προλέγοντας τα έσχατα, την παρέλευση «του σχήματος του κόσμου τούτου» (Α΄Κορ.7,31), τα οποία δεν την θεωρεί ως τρομακτικό γεγονός, όπως το παρουσιάζουν οι αιρεσιάρχες, αλλά ως «μακάρια ελπίδα», αναμένοντας την «έπιφάνειαν της δόξης του Μεγάλου Θεού καί σωτηρος ημών Ιησού Χριστού» (Τίτ.2,13).
Δεν θα πρέπει λοιπόν να αναμένουμε τα έσχατα, όσο δύσκολα και αν θα είναι, με φόβο και τρόμο, αλλά με βεβαία πίστη στον Λυτρωτή μας Χριστό, τον νικητή του κατά του διαβόλου, του κόσμου της αμαρτίας, της φθοράς και του θανάτου, λέγοντάς μας: «θαρσείτε, εγώ νενίκηκα τον κόσμον» (Ιω. 16,33). Να αναμένουμε τα έσχατα με την αδημονία των πρώτων χριστιανών, οι οποίοι εύχονταν αδιάκοπα το «μαράν αθά» (Α΄ Κορ.16, 22) που σημαίνει «ο Κύριος είναι κοντά» και «ἔρχου, Κύριε ᾿Ιησοῦ» και Εκείνος αποκρίνεται στις αδημονούσες καρδιές: «ναὶ ἔρχομαι ταχύ» (Αποκ.22,20)! Στην τρομολαγνεία τέλος των αιρετικών για τα έσχατα ο υψιπέτης συγγραφέας του βιβλίου της Αποκαλύψεως, Ευαγγελιστής Ιωάννης, αντιτάσσει την αισιοδοξία και την χαρά: «Χαίρωμεν και αγαλλιώμεθα και δώμεν την δόξαν αυτώ, ότι ήλθεν ο γάμος του αρνίου και η γυνή αυτού ητοίμασεν εαυτήν και εδόθη αυτή ίνα περιβάληται βύσσινον λαμπρόν καθαρόν» (Αποκ.19,7-8)!
Εκ του Γραφείου επί των Αιρέσεων και Παραθρησκειών
