«Γιατὶ μοῦ φωνάζεις;»
(Ἐξοδ. ιδ΄15)
Εἶπε ὁ Θεὸς στὸν Μωϋσή: "Γιατὶ μοῦ φωνάζεις;" Ἀλλὰ ὁ Μωϋσῆς δὲν ἔλεγε τίποτε. Ὁ Θεὸς ὅμως, ποὺ γνώριζε τὶς ἐνδόμυχες σκέψεις καὶ τὴν καρδιὰ τοῦ Μωϋσῆ, εἶναι σὰν νὰ τοῦ ἔλεγε: Εἶμαι Θεὸς καὶ δὲν ἀκούω μόνο ἐκεῖνα ποὺ λὲς μὲ τὸ στόμα, ἀλλὰ γνωρίζω καὶ ὅσα ἔχεις στὴν καρδιά σου. "Γιατὶ μοῦ φωνάζεις;" Γιατὶ τὰ χείλη του δὲν μιλοῦσαν βέβαια, ἀλλὰ ἡ καρδιά του φώναζε. Ὁ Θεὸς δηλαδὴ ζητεῖ προσευχὴ ποὺ προέρχεται ἀπὸ ἀγαθὴ καρδιὰ καὶ διάθεση καὶ ὄχι δυνατὲς φωνὲς καὶ κραυγές.
Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Χρυσοστόμου
