Φάρες Νάφαλ
ΙΣΛΑΜ ΚΑΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ
Ο Φάρες Νάφαλ είναι Σύρος, ο οποίος έζησε πολλά χρόνια στη Σαουδική Αραβία. Τα Αραβικά είναι η μητρική του γλώσσα. Γνωρίζει το Ισλάμ από τις πρωτότυπες πηγές. Σας παρουσιάζουμε μια σειρά συνεντεύξεων αφιερωμένη στο Ισλάμ. Η συνέντευξη πραγματοποιήθηκε από τον Питанов В.Ю.
- Φάρες, πείτε μας λίγα λόγια για τον εαυτό σας.
Είμαι Σύρος, και η μητρική μου γλώσσα είναι τα Αραβικά. Θρησκευτικά, είμαι Ορθόδοξος Χριστιανός. Έζησα για μεγάλο διάστημα ανάμεσα σε μουσουλμάνους, και γι’ αυτό τους γνωρίζω πολύ καλά. Αναγκάστηκα να γνωρίσω το Ισλάμ όχι μόνο μέσω της προσωπικής επικοινωνίας με μουσουλμάνους, αλλά και μέσω των βιβλίων τους, καθώς όλες οι πτυχές του ισλαμικού δόγματος – η δογματική θεολογία, το Κοράνι, η Σούννα, οι κανόνες της Σαρία (Ισλαμικό δίκαιο) – κατέχουν ξεχωριστή και κεντρική θέση στο εκπαιδευτικό σύστημα του Βασιλείου της Σαουδικής Αραβίας, όπου έζησα για περίπου 7 χρόνια.
Στη σουνιτική-ουαχαμπιτική Σαουδική Αραβία, μετακόμισα με την οικογένειά μου από τη Συρία, η οποία έχει ανομοιογενή μουσουλμανικό πληθυσμό, συνεπώς είχα την ευκαιρία να γνωρίσω διάφορες κατευθύνσεις του Σιισμού. Έτσι, σχεδόν όλη μου η ζωή πέρασε μέσα σε ισλαμική κοινωνία (τόσο πριν όσο και μετά τη βάπτισή μου). Τώρα ζω στην Ουκρανία.
- Πώς αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι τον προφήτη τους, τον Μωάμεθ; Τι είναι για αυτούς; Μπορούμε να πούμε ότι όλα τα ρεύματα του Ισλάμ έχουν την ίδια στάση απέναντι στον Μωάμεθ;
Θα ξεκινήσω από το τελευταίο. Για όλους τους μουσουλμάνους-σουνίτες και για την πλειονότητα των σιιτών, ο Μωάμεθ είναι ο απεσταλμένος του Αλλάχ και μια αναμφισβήτητη αυθεντία. Στο ίδιο το Κοράνι αναφέρεται ότι αν άλλαζε έστω και λίγο τα λόγια του Δημιουργού, θα τον έβρισκε άμεση τιμωρία – ο θάνατος (69:46-47). Συνεπώς, απολύτως όλα τα λόγια και οι πράξεις του έχουν θεία έμπνευση και αποτελούν την ισλαμική παράδοση, τη Σούννα, η οποία, μαζί με το Κοράνι, αποτελεί την πηγή όλων ανεξαιρέτως των πτυχών της ισλαμικής πίστης – την καθημερινή, τη νομική, τη θρησκευτική, και άλλες, συμπεριλαμβανομένων των λεπτομερειών (πώς ο προφήτης έκανε την ανάγκη του ή πώς έδινε συγχαρητήρια για κάποιο γεγονός).
Ωστόσο, υπάρχουν και, αν μπορούμε να το πούμε έτσι, «προτεστάντες στο Ισλάμ» – ορισμένα σιιτικά ρεύματα (όπως ορισμένες κατευθύνσεις των Δρούζων), οι οποίοι όχι μόνο δεν αναγνωρίζουν τον Μωάμεθ ως προφήτη, αλλά τον βλασφημούν ανοιχτά. Είναι, βέβαια, ολιγάριθμοι και είναι πιο κοντά στην ειδωλολατρία παρά στο αληθινό Ισλάμ.
- Αν μελετήσει κανείς τη ζωή του προφήτη του Ισλάμ, Μωάμεθ, είναι εύκολο να παρατηρήσει ότι συχνά έκανε πράξεις αμφίβολες από ηθικής άποψης. Παντρεύτηκε ένα εξάχρονο κορίτσι όταν ήταν πενήντα, είχε ένα μεγάλο χαρέμι, σκότωνε, λήστευε, δωροδοκούσε ανθρώπους, ήταν αδιάλλακτος απέναντι στους επικριτές του, φτάνοντας μέχρι τη δολοφονία τους, και είχε μια ξεκάθαρη αδυναμία στα υλικά αγαθά. Πώς αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι όλα αυτά τα αμφίβολα «κατορθώματα» του προφήτη τους; Επιτρέπεται στο Ισλάμ η κριτική στον Μωάμεθ;
Καταλαβαίνετε, ένα τέτοιο ερώτημα δεν τίθεται για έναν μουσουλμάνο. Ο βασικός κανόνας του ισλαμικού δικαίου είναι ο εξής: επιτρέπεται ό,τι έχει επιτρέψει ο Αλλάχ μέσω του προφήτη, και απαγορεύεται το αντίθετο. Συνεπώς, όλες οι πράξεις του προφήτη έχουν το χαρακτηριστικό της «θείας έμπνευσης». Επιπλέον, αυτό το «επιτρεπόμενο» – είτε πρόκειται για τις παλλακίδες (“ma malakat aymanuhum”), οι οποίες μπορούν να είναι απεριόριστες, είτε για το εύκολο διαζύγιο, είτε για τη νομιμοποιημένη παιδοφιλία, είτε για πολλά άλλα – δεν προκαλεί καμία διαμαρτυρία, καθώς είναι πολύ «βολικό» για τους ίδιους.
- Το ιερό βιβλίο του Ισλάμ είναι το Κοράνι. Πώς αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι το Κοράνι; Μπορούμε να ισχυριστούμε ότι το κείμενο του σύγχρονου Κορανίου και η πρώτη του έκδοση είναι ταυτόσημα, ή υπάρχουν διαφορές, και αν ναι, ποιες είναι αυτές; Επιτρέπεται στο Ισλάμ μια κριτική προσέγγιση του Κορανίου;
Το Κοράνι είναι, αναμφίβολα, μια αναμφισβήτητη αυθεντία. Και ενώ ορισμένες πράξεις και λόγια του Μωάμεθ (για την ακρίβεια, οι πληροφορίες που έχουν διατηρηθεί γι’ αυτές) μπορούν να υποβληθούν σε ανάλυση, κριτική και να χαρακτηριστούν ως «μη αξιόπιστες», από το Κοράνι σίγουρα δεν μπορείς να αφαιρέσεις λέξεις. Ωστόσο, ούτε εδώ είναι όλα τόσο απλά όσο φαίνονται. Και ιδού γιατί.
Πρώτον, υπάρχουν και πραγματικές, εσωτερικές αντιφάσεις στο κείμενο. Για παράδειγμα, στο 50:37 αναφέρεται ότι η δημιουργία του ουρανού και της γης ολοκληρώθηκε σε έξι ημέρες, ενώ στο 41:8-11 γίνεται λόγος για 8 ημέρες. Επίσης, στο 32:5 αναφέρεται ότι η διάρκεια της Ημέρας της Κρίσης «διαρκεί χίλια χρόνια σύμφωνα με τον δικό σας υπολογισμό», ενώ στο 70:4 η διάρκεια αυτής της ημέρας, σύμφωνα με τη δική μας χρονολόγηση, είναι ήδη πενήντα χιλιάδες χρόνια. Η πλήρης αναντιστοιχία των πληροφοριών του Κορανίου για τις διδασκαλίες του Χριστιανισμού και του Ιουδαϊσμού με την πραγματικότητα αυτών των διδασκαλιών είναι αυτονόητη – για παράδειγμα, οι Εβραίοι φέρονται να απομακρύνθηκαν από τον Θεό, ξεκινώντας να λατρεύουν τον Ουζαΐρ ως Γιο του Θεού (9:30), ενώ, σύμφωνα με το 5:116, οι Χριστιανοί λατρεύουν ως θεούς, με ειδωλολατρική έννοια, τον Χριστό και τη Μαρία. Ουσιαστικά, το Κοράνι μεταφέρει ψευδώς τη διδασκαλία των Χριστιανών και των Εβραίων, μετατρέποντάς τους σε ειδωλολάτρες που απομακρύνθηκαν από τον Έναν Θεό.
Δεύτερον, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τις ιδιαιτερότητες της αραβικής γλώσσας. Σε αυτή τη γλώσσα, εκτός από τα γράμματα, ο σχηματισμός των λέξεων ρυθμίζεται και από ένα σύστημα φωνηέντων (vowels). Συνολικά υπάρχουν δέκα τέτοια φωνήεντα, καθένα από τα οποία φέρει έναν συγκεκριμένο ήχο (“u”, “i”, “a”, “un”, “in”, “an”, σημεία τονισμού, κ.λπ.). Όταν τοποθετείται πάνω από ένα συγκεκριμένο γράμμα, αλλάζει τον ήχο του. Για παράδειγμα, το γράμμα “ν” μπορεί να έχει το φωνήεν “nu”, “ni”, “na”, “nun”, “nin”, κ.λπ., αλλάζοντας συχνά και την ίδια την έννοια της λέξης. Για παράδειγμα, με την ίδια δομή γραμμάτων της λέξης yaktlun (να σκοτώσει), με την τοποθέτηση των φωνηέντων, η έννοια – και, ουσιαστικά, η ίδια η λέξη – μπορεί να αλλάξει σε yaktulun («αυτοί σκοτώνουν»), ενώ με άλλη τοποθέτηση σε yuktalun («αυτοί σκοτώνονται»). Επίσης, πολλά γράμματα έχουν κοινή βάση στην γραφή τους, και διαφέρουν μόνο από τις τελείες πάνω ή κάτω από αυτά (για παράδειγμα, ث είναι ένα γράμμα, ب είναι άλλο, και ت είναι ένα τρίτο).
Το Κοράνι καταγράφηκε τόσο κατά τη διάρκεια της ζωής του Μωάμεθ σε μεμονωμένους παπύρους, περγαμηνές και δέρματα ζώων, όσο και μετά τον θάνατό του. Μόνο κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Οθμάν ιμπν Αφφάν (643-655) καταγράφηκε, συλλέχθηκε και διαμορφώθηκε στην τρέχουσα μορφή του. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, ούτε οι τελείες ούτε τα φωνήεντα (ογλασόβκι) ήταν ακόμη γνωστά, καθώς εισήχθησαν στη γλώσσα και τοποθετήθηκαν στο Κοράνι μόλις το 661-680 μ.Χ. από τον Άραβα λόγιο Αμπού Αλ-Άσουαντ Αλ-Ντουαλί, κατά τη διάρκεια της βασιλείας των Ουμαγιάδων. Μέχρι τότε, πολλοί από εκείνους που είχαν απομνημονεύσει το Κοράνι είχαν σκοτωθεί σε μάχες, και οι καταγραφές είχαν αντιγραφεί πολλές φορές (χωρίς τελείες, φυσικά). Για παράδειγμα, το 5ο εδάφιο της 47ης σούρας του Κορανίου — «Ο Θεός δεν θα επιτρέψει την αποτυχία στις πράξεις εκείνων που πολεμούν για τη δόξα Του». Το “katalu” με αλλαγή θέσης των φωνηέντων θα διαβάζεται “kutilu”, δηλαδή αντί για «εκείνοι που σκοτώνουν» – «εκείνοι που σκοτώθηκαν». Μετά τον Αμπού Αλ-Άσουαντ, τα φωνήεντα προστέθηκαν και τελειοποιήθηκαν, και διαμορφώθηκαν πλήρως στην τωρινή τους μορφή μόλις κατά την περίοδο της βασιλείας των Αββασιδών (750-850 μ.Χ.). Επομένως, στην πραγματικότητα, δεν μπορούμε να μιλάμε για πλήρη διατήρηση του αρχικού νοηματικού περιεχομένου του Κορανίου. Στο ίδιο το Ισλάμ υπάρχουν 7 είδη (παραδόσεις) ανάγνωσης του Κορανίου, στις οποίες αλλάζει η σειρά των λέξεων και των φωνηέντων. Ωστόσο, φυσικά, το νόημα είναι ένα, αλλά η γραφή στο Κοράνι είναι διαφορετική.
Πρέπει να αναφερθούμε ξεχωριστά στην «Ποιητικότητα και τη λογοτεχνική τελειότητα» του Κορανίου, την οποία οι μουσουλμάνοι αρέσκονται να επαναλαμβάνουν. Οι φιλόλογοι έχουν καταγράψει πολλές γραμματικές ατέλειες στο Κοράνι, παραβιάσεις των βασικών κανόνων κλίσης, πτώσεων και πληθυντικού αριθμού (2:196, 5:69, 22:19, κ.ά.). Παραλείπω την περιγραφή τους.
- Το Ισλάμ είναι χωρισμένο σε πολλά ρεύματα. Πόσο πολύ διαφέρουν μεταξύ τους; Πώς αντιμετωπίζουν οι οπαδοί ενός ρεύματος του Ισλάμ τους άλλους;
Ναι, έχετε δίκιο. Το Ισλάμ χωρίζεται σε δύο κύρια ρεύματα – τον Σουνισμό και τον Σιισμό. Αυτά τα ρεύματα, με τη σειρά τους, χωρίζονται σε πολλές κατευθύνσεις. Μέσα στον Σουνισμό, οι διδασκαλίες και οι σχέσεις είναι πιο ομοιογενείς και κοντινές. Ο Σιισμός, ωστόσο, είναι πολύπλευρος – από τον Ισμαηλισμό, που είναι λίγο-πολύ κοντά στους Σουνίτες, μέχρι τον σχεδόν ειδωλολατρικό Δρουσισμό. Γενικά, ο Σιισμός είναι ένας μοντερνισμός σε σύγκριση με τον συντηρητικό Σουνισμό (περιλαμβάνει τη λατρεία των αγίων, των ιμάμηδων, και φυλαχτών, για να μην αναφέρουμε τις αποκλίσεις από την αρχική διδασκαλία του Κορανίου και της Σούννας). Εξαιτίας αυτού, οι Σουνίτες τους περιφρονούν, θεωρώντας τους ειδωλολάτρες και αποστάτες, και μερικές φορές εχθρεύονται ανοιχτά, φτάνοντας μέχρι τη δολοφονία. Το πιο γνωστό, λυπηρό παράδειγμα αυτού είναι οι συγκρούσεις στο Ιράκ.
- Πώς αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι τη λατρεία του μετεωρίτη στην Καάμπα; Δεν θεωρούν ότι μοιάζει έντονα με ειδωλολατρία;
Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα δόθηκε από τον χαλίφη Ομάρ ιμπν Χαττάμπ. Κατά τη διάρκεια του χατζ, βλέποντας τη μαύρη πέτρα, είπε: «Ξέρω ότι είσαι μόνο μια πέτρα, που δεν φέρνει ούτε κακό ούτε καλό. Αλλά σε φιλώ, γιατί είδα τον Προφήτη να σε φιλάει. Αν δεν το είχα δει – δεν θα το έκανα» (βλ. Σαχίχ αλ-Μπουχάρι, αρ. 1597). Επιπλέον: «όποιος τον φίλησε (έστρεψε το πρόσωπό του προς αυτόν), οι αμαρτίες του θα συγχωρεθούν» (Μεταδόθηκε από τον Αμπντ Αλλάχ ιμπν Ουμάρ. «Αλ ταργκίμπ ουα αλ ταργκίμπ», 2/184). Όπως ήδη αναφέρθηκε παραπάνω, ο Μωάμεθ είναι ο προφήτης του Αλλάχ. Επομένως, όλες οι πράξεις του ήταν «εγκεκριμένες» από ψηλά, και στον μουσουλμάνο δεν προκύπτουν καθόλου ερωτήματα. Οι πράξεις του προφήτη είναι ένα αξίωμα για τη ζωή ενός μουσουλμάνου. Σε όλα.
- Πώς αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι τους Χριστιανούς και τους Εβραίους; Αλλάζει η στάση τους απέναντί τους ανάλογα με το ρεύμα του Ισλάμ, ή σε αυτό το θέμα όλοι οι μουσουλμάνοι είναι ενωμένοι; Υπάρχουν νομικοί περιορισμοί για Χριστιανούς και Εβραίους στις ισλαμικές χώρες;
Από αυτή την άποψη, το Κοράνι και η Σούννα είναι κατηγορηματικά. Οι Εβραίοι και οι Χριστιανοί είναι καφίρ (άπιστοι), αποστάτες, διαστρεβλωτές του Λόγου του Θεού. Επομένως, δεν δικαιούνται τη ζακάτ – την ελεημοσύνη, ενώ τους επιβάλλεται από τη Σαρία ένας φόρος που υπερβαίνει το ετήσιο εισόδημά τους. Δεν έχουν δικαίωμα λόγου, κηρύγματος, θρησκευτικής ελευθερίας. Κατά την κατάκτηση χριστιανικών περιοχών της Συρίας και της Αιγύπτου, στους κατοίκους τους τέθηκαν οι εξής όροι: είτε να πληρώσουν φόρο και να αποδεχτούν όλους τους περιορισμούς, είτε να εγκαταλείψουν τα σπίτια και την περιουσία τους. Υπήρχε και μια τρίτη επιλογή – να αποδεχτούν τον θάνατο (είναι γελοίο να το πούμε – οι μουσουλμάνοι μέχρι σήμερα το θεωρούν εκδήλωση ελέους και παροχή ελευθερίας από το Ισλάμ).
Η στάση απέναντι στους Χριστιανούς διαφέρει ανάλογα με το κράτος και το ρεύμα. Οι Ουαχαμπίτες-Σουνίτες (αυτό ισχύει για τη Σαουδική Αραβία) είναι εξαιρετικά κατηγορηματικοί – το μίσος προς τους Χριστιανούς και τους Εβραίους καλλιεργείται πλήρως με βάση την καθαρή διδασκαλία του Ισλάμ, ενώ στην σοσιαλιστική και, κυρίως, σιιτική Συρία, οι μουσουλμάνοι μπορούν να κάνουν φιλίες και γάμους με Χριστιανούς. Όλα εξαρτώνται από την «καθαρότητα» της τήρησης του Κορανίου και της Σούννας. Όσο πιο «καθαρό» (πιο κοντά στο Κοράνι) είναι το Ισλάμ, τόσο περισσότερο οι μουσουλμάνοι μισούν τους Χριστιανούς και τους Εβραίους.
- Πώς αντιμετωπίζουν οι μουσουλμάνοι τη Βίβλο, πόσο καλά τη γνωρίζουν; Ενθαρρύνεται ή απαγορεύεται η μελέτη της Βίβλου στις ισλαμικές χώρες; Όταν οι μουσουλμάνοι απολογητές κάνουν κριτική ανάλυση της Βίβλου, σε τι βασίζονται στις έρευνές τους, πόσο καλά γνωρίζουν τις βιβλικές γλώσσες;
Το Ισλάμ ορίζει τη Βίβλο ως ένα διαστρεβλωμένο και αλλοιωμένο από ανθρώπους Βιβλίο του Θεού. Επομένως, είναι επικίνδυνο να την διαβάζει κανείς και να την πιστεύει, καθώς ο αληθινός και καθαρός Λόγος του Θεού είναι το Κοράνι. Ωστόσο, οι απολογητές του Ισλάμ επικαλούνται τη Βίβλο, ή πιο συγκεκριμένα, ευνοϊκά, όπως θεωρούν, αποσπάσματα που έχουν βγει από το πλαίσιο, για να αποδείξουν την αλήθεια του Ισλάμ και το ψεύδος του Χριστιανισμού. Ωστόσο, το κριτήριο για τη διάκριση του «αλλοιωμένου» κειμένου της Βίβλου από το μη αλλοιωμένο είναι μόνο ένα – αν το κείμενο αυτό ταιριάζει στις προσδοκίες του Ισλάμ ή όχι. Οι μουσουλμάνοι απολογητές δεν κάνουν καμία σοβαρή εργασία σύγκρισης αρχαίων κειμένων της Βίβλου για να ανακαλύψουν το αυθεντικό της κείμενο, όπως κάνουν οι επαγγελματίες βιβλικοί μελετητές. Το κύριο «επιστημονικό» τους κριτήριο είναι: «Εγώ έτσι το θεωρώ, άρα έτσι είναι». Επιπλέον, δεν γνωρίζουν τις βιβλικές γλώσσες, αν και αυτό δεν εμποδίζει πολλούς από αυτούς να δηλώνουν ότι είναι ειδικοί σε βιβλικά θέματα.
Ένας μουσουλμάνος δεν καταβάλλει τον κόπο να αναζητήσει την αλήθεια μέσω κριτικής και πηγών. Γι’ αυτό και γίνεται θύμα όχι της μη κατανόησης του κειμένου, αλλά της άμεσης εξαπάτησης από τους απολογητές του Ισλάμ. Συγκεκριμένα, αυτή τη μέθοδο χρησιμοποίησε ο διάσημος Αχμέντ Ντίντατ. Συχνά, χωρίς να γνωρίζει Ελληνικά (κάτι που έχει αποδειχθεί επανειλημμένα), επικαλούμενος κάποιους ασαφείς «λόγιους», πρότεινε μια ψευδή μετάφραση λέξεων της Καινής Διαθήκης. Για παράδειγμα, ερμήνευσε τη λέξη «Παράκλητος» ως «Εκείνος που Εγκωμιάζεται, που στα Αραβικά σημαίνει Μωάμεθ», ενώ η πραγματική της σημασία είναι «Παρηγορητής». Παρόλα αυτά, η προσπάθεια να αντικατασταθεί η προφητεία για την έλευση του Αγίου Πνεύματος με μια πρόβλεψη για την έλευση του Μωάμεθ έχει ριζώσει βαθιά στη συνείδηση των μουσουλμάνων, και εδώ και πολλά χρόνια όλες οι προσπάθειες να αποδειχθεί το αντίθετο αποτυγχάνουν – τόσο υψηλή είναι η αυθεντία τέτοιων «λογίων» μεταξύ των μουσουλμάνων.
Γενικά, οι μουσουλμάνοι δεν γνωρίζουν τη Βίβλο, ενώ οι ισλαμιστές «λόγιοι» λένε παραμύθια στους μουσουλμάνους για το νοηματικό της περιεχόμενο.
- Προσπαθήστε να σκιαγραφήσετε την εικόνα που έχει για τον Χριστιανισμό ένας απλός μουσουλμάνος, κάτοικος της Σαουδικής Αραβίας.
Στη φαντασία ενός απλού μουσουλμάνου της Σαουδικής Αραβίας, ο Χριστιανισμός είναι μια «τριθεΐα». Οι Χριστιανοί έχουν τρεις Θεούς – τον ίδιο τον Θεό, τον Χριστό, και τη Θεοτόκο. Ο Σταυρός σημαίνει – «στο όνομα του Θεού, του Υιού, της γυναίκας του Θεού (της Θεοτόκου) και του αρχαγγέλου Γαβριήλ». Επίσης, οι Χριστιανοί είναι ειδωλολάτρες, καθώς λατρεύουν αγίους, τον Σταυρό και τις εικόνες. Είναι ακάθαρτοι και έκφυλοι, και ανάμεσά τους ανθίζει η πορνεία και η ναρκομανία. Ακούν τους ιερείς, οι οποίοι εσκεμμένα τους απομακρύνουν από την αλήθεια. Και αυτό είναι μόνο ένα μικρό μέρος του μύθου…
- Αν ένας μουσουλμάνος γίνει Χριστιανός, πώς αντιδρούν οι πρώην ομόθρησκοί του;
Μόνο αρνητικά. Επιπλέον – σύμφωνα με τους νόμους της Σαρία, του αξίζει θάνατος. Σε χώρες όπως τα ΗΑΕ ή η Σαουδική Αραβία, αυτό εκτελείται απαρέγκλιτα. Σε πιο εκσυγχρονισμένες χώρες, όπως η Αίγυπτος, όπου αυτή η διάταξη της Σαρία δεν αντικατοπτρίζεται στην κρατική νομοθεσία, οι ίδιοι οι συγγενείς προσπαθούν να αποδώσουν δικαιοσύνη με τα χέρια τους. Γνωστό σε όλη την Αίγυπτο είναι το περιστατικό με τον Μωάμεθ Χιτζάζι, ο πατέρας του οποίου υποσχέθηκε στα κρατικά μέσα ενημέρωσης να βρει τον γιο του και να τον σκοτώσει με τα ίδια του τα χέρια. Ωστόσο, συχνά αυτό γίνεται μυστικά και μακριά από την προσοχή των μέσων ενημέρωσης και της κοινής γνώμης. Γι’ αυτό οι Χριστιανοί αυτών των χωρών προτιμούν να κρύβουν την πίστη τους από όλους, ακόμη και από τους κοντινούς τους ανθρώπους.
Μετάφραση με την άδεια του συγγραφέα, του άρθρου: Ислам: факты, анализ, наблюдения (интервью)
Copyright © pitanov.info 2016. Με την επιφύλαξη παντός δικαιώματος.
