Νέα Εποχή - Αποκρυφισμός

Ι.Ν.ΑΓΙΩΝ ΤΑΞΙΑΡΧΩΝ ΙΣΤΙΑΙΑΣ

ΟΙ ΟΡΙΣΜΟΙ  «ΣΕΛΗΝΙΑΚΗ» ΚΑΙ  «ΗΛΙΑΚΗ»

ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΣΤΟΝ ΑΠΟΚΡΥΦΙΣΜΟ

    Σε πολλά ρεύματα της θεοσοφίας, του αποκρυφισμού και της Νέας Εποχής, γίνεται συχνή αναφορά σε όρους όπως «σεληνιακή συνείδηση» και «ηλιακή συνείδηση», οι οποίοι παρουσιάζονται ως «επίπεδα εξέλιξης» ή «καταστάσεις του ανθρώπινου νου». Πρόκειται για έννοιες που στερούνται θεολογικής και επιστημονικής βάσης και εντάσσονται σε ένα σύστημα εσωτεριστικής κοσμοαντίληψης, που αλλοιώνει την αλήθεια περί Θεού, ανθρώπου και σωτηρίας, όπως αυτή αποκαλύφθηκε στην Εκκλησία.

Τι σημαίνει «σεληνιακή συνείδηση»

Ο όρος «σεληνιακή συνείδηση» υπάρχει στη αποκρυφιστική βιβλιογραφία ως συμβολική αναφορά σε μια παθητική, ονειρική, φαντασιακή κατάσταση του ανθρώπου. Συνδέεται με το υποσυνείδητο, τις ψευδαισθήσεις, τον κόσμο των σκιών, τα πάθη και την κατώτερη ψυχική φύση, που κατά τη διδασκαλία των αποκρυφιστών οφείλει να υπερβεί ο άνθρωπος για να εξελιχθεί πνευματικά.

Στη θεοσοφία, η Σελήνη δεν είναι απλώς ουράνιο σώμα, αλλά πνευματικός συμβολισμός ενός παλιότερου εξελικτικού σταδίου της ανθρωπότητας, ενός κόσμου που ανήκει στο παρελθόν και φέρει τις δυνάμεις της πλάνης, της ύλης και της μορφής. Το σεληνιακό στοιχείο θεωρείται πηγή πνευματικής σύγχυσης και εμποδίζει την «ανάληψη» της ψυχής προς πιο φωτεινά πεδία ύπαρξης.

Στη Νέα Εποχή, η σεληνιακή συνείδηση σχετίζεται επίσης με τη γυναικεία ενέργεια, με τη «μαγική» φύση, με την ευαισθησία, αλλά και με την αυταπάτη του εγώ. Πολλές πρακτικές διαλογισμού και ασκήσεις στοχεύουν στη «διάσπαση του σεληνιακού φακού» της ανθρώπινης αντίληψης, ώστε ο άνθρωπος να δει τον εαυτό του και τον κόσμο «καθαρά».

Τι σημαίνει «ηλιακή συνείδηση»

Σε αντίθεση με την «σεληνιακή», η λεγόμενη «ηλιακή συνείδηση» εμφανίζεται ως το ιδανικό των αποκρυφιστικών και νεοεποχίτικων ρευμάτων. Είναι η κατάσταση της πνευματικής διαύγειας, της ενόρασης, της ένωσης με τον ηλιακό Λόγο, που θεωρείται η «πηγή της ζωής και της σοφίας» στο σύμπαν.

Η «ηλιακή» κατάσταση είναι ενεργητική, νοητική, λογική, φωτεινή, συνειδητή. Κατά τους θεοσοφιστές, αντιπροσωπεύει το εξελικτικό μέλλον του ανθρώπου και είναι το στάδιο όπου ο «κατώτερος εαυτός» υπερβαίνεται και ο άνθρωπος «συντονίζεται» με το ανώτερο πεπρωμένο του – όχι με τη Χάρη του Θεού, αλλά μέσω εσωτερικής μύησης, ενεργειακής καθοδήγησης, ή αυτογνωσίας.

Ο Ήλιος στην εσωτερική μυθολογία θεωρείται ως κέντρο συνειδητότητας, η εικόνα του «Θεού» που ενεργεί μέσα στο κοσμικό σύνολο. Πολλές ομάδες της Νέας Εποχής αναφέρονται σε ηλιακή αφύπνιση, σε ενεργοποίηση του ηλιακού πλέγματος, σε «πύλες φωτός» και πνευματική ανάβαση προς το ηλιακό πεδίο. Σε αυτή τη λογική, η «σωτηρία» ταυτίζεται με μια αυτολύτρωση μέσω ενέργειας, με θεοποίηση του ανθρώπου όχι ως εικόνα Θεού, αλλά ως μέρος ενός κοσμικού δυναμικού.

Οι δύο αυτοί όροι, «σεληνιακή» και «ηλιακή» συνείδηση, εντάσσονται σε μια διδασκαλία, όπου το σύμπαν θεωρείται μια σπειροειδής ενεργειακή πορεία, και ο άνθρωπος καλείται να ανέλθει μέσω σταδίων, τα οποία παραπέμπουν σε αρχαίες παγανιστικές και νεογνωστικές θεωρίες.

Ο άνθρωπος, σύμφωνα με αυτή τη διδασκαλία είναι μια σπίθα θεότητας, που έχει ξεχάσει την ουσία της και καλείται να επανασυνδεθεί με το σύμπαν.

Η ορθόδοξη θεώρηση

Από την ορθόδοξη χριστιανική σκοπιά, οι παραπάνω έννοιες είναι εσφαλμένες και πνευματικά επικίνδυνες. Ο άνθρωπος δεν σώζεται μέσω «ηλιακής ενέργειας» ή εξόδου από τη «σεληνιακή αυταπάτη», αλλά μέσω της Χάριτος του Αγίου Πνεύματος, της πίστης στον Ιησού Χριστό, της μετάνοιας, της εξομολόγησης και της συμμετοχής στα Μυστήρια της Εκκλησίας.

Δεν υπάρχουν «στάδια» συνείδησης που ταυτίζονται με ουράνια σώματα και δεν υπάρχει «σεληνιακή φυλή» ή «ηλιακός Λόγος» ανεξάρτητα από τον Θεό Λόγο, Ιησού Χριστό. Όλες αυτές οι αντιλήψεις συγχέουν την αλήθεια με μυθολογικές καταστάσεις, και όσο κι αν προβάλλονται ως «φωτεινές» οδηγούν στην αυτοθέωση του εγώ, που αποτελεί την ουσία της αρχαίας πλάνης του Εωσφόρου.

Ο Χριστός είναι το μόνο αληθινό Φως: «ἐγώ εἰμι τὸ φῶς τοῦ κόσμου» (Ιω. 8,12). Δεν υπάρχει άλλη φώτιση, δεν υπάρχει άλλη συνείδηση πέρα από τη φώτιση της καρδιάς διά της Χάριτος, που δίνεται σε όσους αγαπούν τον Χριστό και αγωνίζονται να ζήσουν σύμφωνα με το θέλημά Του.

 

 

ΠΗΓΕΣ-ΒΟΗΘΗΜΑΤΑ:

https://www.entaksis.gr/nea-epochi-syneidisi/

https://www.entaksis.gr/apokryfismos-theosofia/

https://lonerwolf.com/divine-masculine-feminine/

https://www.spiritlibrary.com

https://www.gaia.com/