Μοναχοῦ Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
ΑΣΜΑΤΙΚΗ ΑΚΟΛΟΥΘΙΑ
ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΗΣ,
ΤΗΣ ΙΕΡΑΣ ΜΟΝΗΣ ΠΑΝΤΟΚΡΑΤΟΡΟΣ ΑΓΙΟΥ ΟΡΟΥΣ
ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΟΣΙΟΥ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ
1981
ΕΝ ΤΩ ΜΙΚΡῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ
Ἱστῶμεν στίχους δ΄καί ψάλλομεν τά ἑφεξῆς προσόμοια.
Ἦχος Α. Τῶν οὐρανίων ταγμάτων…
Τῶν Ἀσωμάτων αἱ τάξεις, σήμερον γάννυνται, ἐπί τῆ θείᾳ μνήμῃ, τῆς Μητρός τοῦ Ὑψίστου, ἧς ἡ πανσεβάσμιος θεία Εἰκών, ἐπικληθεῖσα Γερόντισσα, ἐν Παντοκράτορος Μάνδρᾳ τῆ Ἱερᾶ, τεθησαύρισται ὁλόσωμος.
Δεῦτε χοροί μοναζόντων, πιστῶν ὁ σύλλογος, ἐρημιτῶν τά πλήθη, καί μιγάδων τό γένος, Μονῆ Παντροκράτορος περιχαρῶς, θείαν Εἰκόνα ἀσπάσασθαι, τῆς Γεροντίσσης προσάδοντες εὐλαβῶς, ἐν Αὐτῆ τά χαριστήρια.
Ἡ ἐξαστράπτουσα ὄψις, τοῦ θείου κάλλους σου, ἐκπλήττει θαυμασίως, τούς προστρέχοντας πόθῳ, καί πίστει προσκυνῆσαι τήν θαυμαστήν, Σεβασμίαν Εἰκόνα σου, ἐξ ἧς ἀρύονται πλοῦτον παντοδαπῶν, χαρισμάτων τῶν τοῦ Πνεύματος.
Πῶς ἐπαξίως ἐν ὕμνοις, πλέξωμεν στέφανον, τῆ παναγίᾳ σκέπῃ καί πιστῶν προστασίᾳ, ἡμεῖς οἱ ἐμπλησθέντες ζόφῳ παθῶν, καί ἀτόποις νοήμασιν, ἀλλά νικώμενοι πόθῳ πρός σέ Ἁγνή, εὐτολμῶμεν μεγαλύνειν σε.
Δόξα…καί νῦν…Ἦχος Α.
Χάριτας ὁμολογοῦμεν, τῶν σῶν ἀνυποίστων δωρεῶν, Γερόντισσα Παναγία, οἱ ἐν τῶ Πανσέπτῳ τούτῳ Σεμνείῳ ἐν ταπεινώσει ψυχῆς ἀσκούμενοι πατέρες. Ὅθεν ἐξ ἀναξίων χειλέων πρόσδεξαι ἡμῶν τόν χαριστήριον αἶνον, δεομένων σου ἀκλινῶς, ὅπως τῆ ἀφάτῳ σου ἐπιστασίᾳ ἅπαντες ρυσθῶμεν τῶν τοῦ δολίου σκανδάλων καί τῆς αἰωνίου τύχωμεν μακαριότητος, τῆ μεσιτείᾳ σου Πολυϋμνητε.
ΑΠΟΣΤΙΧΑ
Ἦχος Β. Οἶκος τοῦ Εὐφραθᾶ.
Πάλαι τε γάρ καί νῦν, προμήθεια καί σκέπη, ἐδείχθης Θεοτόκε, ἡμῶν τῶν εὐφημούντων, Μορφήν σου τήν πανίερον.
Στίχος: Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ…
Κλῖμαξ, ἦν Ἰακώβ, προεῖδε σε Παρθένε, γινώσκομεν βοῶντες: Ἀνύψωσον τούς νόας, ἰδεῖν σου τά θαυμάσια.
Στίχος: Μνησθήσομαι τοῦ Ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾶ καί γενεᾶ.
Φύλαξ τῶν μοναστῶν, ἐπαγρυπνοῦσα πέλεις, Γερόντισσα Παρθένε, διό εὐχαριστοῦντες, φαιδρῶς σέ μεγαλύνομεν.
Δόξα….Τριαδικόν.
Ἑνάς ἡ τρισοφεγγής, Πατήρ Υἱέ καί Πνεῦμα, λιταῖς τῆς Γεροντίσσης,Παρθένου Παναγίας, ἡμᾶς κακῶν ἀπάλλαξον.
Καί νῦν…Θεοτοκίον.
Στολαῖς γάρ πανευπρεπῶς, ἐνδεδυμένη Μῆτερ, σοφίας παρθενίας, ὑπακοῆς ἐδείχθης τῶν ἀρετῶν ἐκσφράγισμα.
ΕΝ ΤΩ ΜΕΓΑΛῼ ΕΣΠΕΡΙΝῼ
Μετά τον Προοιμιακόν, το Μακάριος ἀνήρ…Εἰς το Κύριε ἐκέκραξα ἱστῶμεν στίχους η΄ καί ψάλλομεν τά ἑξῆς τροπάρια τῆς Θεοτόκου.
Ἦχος Β. Ὅτε ἐκ τοῦ ξύλου…
Ὅτε φιλευσπλάγχνῳ σου ροπῆ, ἔσπευσας φωνῆσαι Παρθένε, ἱερουργοῦντα ποτέ, ἱερέα τάχιον ἐπιτελέσαι αὐτοῦ, Λειτουργίαν πρός μέθεξιν, θείων μυστηρίων, θνήσκοντος γάρ πάραυτα Καθηγουμένου πατρός. Τότε δή, προνοίας πελάγει, πέφηνας Γερόντισσα πάντων, ὄνομα τῆ κλήσει πανσεβάσμιον.
Δεῦτε οἱ τοῦ Ἄθωνος βλαστοί, ἐν ἱερωτάτῳ τεμένει, τοῦ Παντοκράτορος, χαρμοσύνοις ἄσμασι πανηγυρίσωμεν, χαρακτῆρα θεότευκτον, τῆς Μητροπαρθένου, ὅς ἐν πλείστοις ἔτεσιν ἔμεινεν ἄφθορος, ὄντως φρεατίῳ ὑπάρχων, ἕνεκεν ζοφώδους κακίας, τῶν ἀγαρηνῶν πρός σέ Πανύμνητε.
Νέμεις τοῖς λαοῖς πλησιφαῶς, χάριτας φωτί πρεσβειῶν σου, τῶ Πανοικτίρμονι, καί ὁδῶ θεώσεως ἐν πειρασμοῖς Ἀγαθή, τούς τελοῦντας ὁδήγησον, καί ἀπεγνωσμένους, φθόνῳ τοῦ ἀλάστορος, σύ ἐξανάστησον, ὅπως λυτρωθέντες ἐκ τούτου, ἄσμασιν ἐνθέοις τιμῶσι, σοῦ τό θεοβράβευτον ἐκτύπωμα.
Μήτηρ προσφυγή καί ἱλασμός, ἔκπαλαι καί νῦν ἐπεφάνης, ἡμῖν τοῖς δούλοις σου, διό κατά χρέος σέ χαριστηρίους ὠδάς, ἀναπέμπομεν ψάλλοντες: Ἀνάκτορον θεῖον, τοῦ Θεοῦ πανάγιον καί καθαρώτατον, δρόσῳ τοῦ ἐλέους σου πάντη, κάθαρον ψυχάς καί καρδίας, τῶν μακαριζόντων σε Γερόντισσα.
Ἕτερα Προσόμοια.
Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος. Ἦχος πλ. Δ.
Ὤ τοῦ παραδόξου θαύματος, πῶς ἀνευρέθη ἐν γῆ, τῆς Παρθένου ἐκτύπωμα, ἐπί χρόνον μήκιστον, συντηρούμενον ἄφθαρτον. Ὅθεν τιμῶντες, τούτου τήν εὕρεσιν, ἀγαλλομένῃ ψυχῆ κραυγάζομεν: Κρήνη προχέουσα, σωτηρίας νάματα, σῶσον ἡμᾶς, τῆ ἀγρύπνῳ σκέπῃ σου, ἐξ ὀλεθρίων παθῶν.
Τῆς παρθενίας κειμήλιον, τῶν ἀρετῶν ἡ κρηπίς, καί Ἀγγέλων ἀγλάϊσμα, τῶν πιστῶν διάσωσμα, μοναστῶν τό ἐντρύφημα, σύ ἀνεδείχθης Κόρη Θεόνυμφε, διά τό πλῆθος τῆς σῆς χρηστότητος. Ὅθεν δεδόξασαι παμφαῶς Γερόντισσα ἐν οὐρανοῖς, ὑπεράνω τάξεων, ἀγγελικῶν ἀληθῶς.
Πἰθος ἐλαίου ὁρώμενος, τοῖς προσκυνοῦσι πιστῶς, την ἁγίαν Εἰκόνα σου, ἐξιστᾶ καί θαύματος μαρτυρεῖ τό γενόμενον. Ὄντως προνοίας χάριτι ἔλυσας, τήν στερηθεῖσαν ἐλαίου Μάνδρα σου, ἥτις πανήγυριν, ἱεράν ἐστήσατο χαρμονικῶς, ἀνθ᾿ ὧν ἀπολέλαυκε τῶν δωρεῶν ἐσσαεί.
Τήν ἐκτακεῖσαν καρδίαν μου, τῆς ἁμαρτίας φλογμῶ, νῦν κατάρδευσον Δέσποινα, ὡς λαμπρῶς κατέχουσα μεσιτείας ὑψώματα, τούς δέ ἐκ πόθου προσπεφευγόντας σοι, πανσεβεστάτῳ Μορφῆ σου πλήρωσον, τούτων τά αἰτήματα, δαψιλῶς Γερόντισσα, ὅτι ἀεί, ὡς Μητέρα ἔγνων σε, καί παραμύθιον.
Δόξα…Καί νῦν…Ἦχος πλ. Α.
Φιλεόρτων συστήματα καί μοναζόντων τά στίφη ἀγαλλομένῳ ποδί, σήμερον συντρεχέτωσαν ἐν τῶ πανσέπτῳ Σεμνείῳ τοῦ Παντοκράτορος, μελωδικῶς ἐξαγγεῖλαι τά μεγαλεῖσα σου, Παναγία Γερόντισσα. Ἡ γάρ θεοδόξαστος Εἰκών σου, ἐν γενεαῖς γενεῶν, θαυμάτων ὑπερφυῶν αὐτουργός ἐγένετο. Τῆ εὐσπλάγχνῳ σου ἐπιστασίᾳ, ὡς φύλαξ καί προστάτις, ἐναργῶς περιφρουρεῖς, ἐνασκουμένων ἐνταῦθα, τήν θεοφύτευτον πληθύν. Τίς ἱκανῶς ἐξαριθμήσειεν τάς εὐεργεσίας σου Πανάμωμε, ἀνθ᾿ ὧν εὐγνωμόνως τελοῦντες, θεοπρεπῶς σέ δοξάζομεν.
Εἴσοδος…Φῶς Ἱλαρόν….Προκείμενον τῆς ἡμέρας. Ἀμναγνώσματα
Ἐξόδου τό ἀνάγνωσμα (40, )
Καί ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ τοῦ μηνὸς τοῦ πρώτου νουμηνίᾳ στήσεις τὴν σκηνὴν τοῦ μαρτυρίου καὶ θήσεις τὴν κιβωτὸν τοῦ μαρτυρίου καὶ σκεπάσεις τὴν κιβωτὸν τῷ καταπετάσματι καὶ εἰσοίσεις τὴν τράπεζαν καὶ προθήσεις τὴν πρόθεσιν αὐτῆς καὶ εἰσοίσεις τὴν λυχνίαν καὶ ἐπιθήσεις τοὺς λύχνους αὐτῆς. καὶ θήσεις τὸ θυσιαστήριον τὸ χρυσοῦν εἰς τὸ θυμιᾶν ἐναντίον τῆς κιβωτοῦ καὶ ἐπιθήσεις κάλυμμα καταπετάσματος ἐπὶ τὴν θύραν τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου 6 καὶ τὸ θυσιαστήριον τῶν καρπωμάτων θήσεις παρὰ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ περιθήσεις τὴν σκηνὴν καὶ πάντα τὰ αὐτῆς ἁγιάσεις κύκλῳ. καὶ λήψῃ τὸ ἔλαιον τοῦ χρίσματος καὶ χρίσεις τὴν σκηνὴν καὶ πάντα τὰ ἐν αὐτῇ καὶ ἁγιάσεις αὐτὴν καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτῆς καὶ ἔσται ἁγία. καὶ χρίσεις τὸ θυσιαστήριον τῶν καρπωμάτων καὶ πάντα τὰ σκεύη αὐτοῦ. καὶ ἁγιάσεις τὸ θυσιαστήριον, καὶ ἔσται τὸ θυσιαστήριον ἅγιον τῶν ἁγίων. καὶ προσάξεις ᾿Ααρὼν καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ ἐπὶ τὰς θύρας τῆς σκηνῆς τοῦ μαρτυρίου καὶ λούσεις αὐτοὺς ὕδατι καὶ ἐνδύσεις ᾿Ααρὼν τὰς στολὰς τὰς ἁγίας καὶ χρίσεις αὐτὸν καὶ ἁγιάσεις αὐτόν, καὶ ἱερατεύσει μοι· καὶ τοὺς υἱοὺς αὐτοῦ προσάξεις καὶ ἐνδύσεις αὐτοὺς χιτῶνας καὶ ἀλείψεις αὐτούς, ὃν τρόπον ἤλειψας τὸν πατέρα αὐτῶν, καὶ ἱερατεύσουσί μοι· καὶ ἔσται ὥστε εἶναι αὐτοῖς χρῖσμα ἱερατείας εἰς τὸν αἰῶνα, εἰς τὰς γενεὰς αὐτῶν. καὶ ἐποίησε Μωυσῆς πάντα, ὅσα ἐνετείλατο αὐτῷ Κύριος, οὕτως ἐποίησε.
Βασιλεῖων Γ. Το ἀνάγνωσμα. (1.1-13)
Καί ἐγένετο ὡς συνετέλεσε Σαλωμὼν τοῦ οἰκοδομῆσαι τὸν οἶκον Κυρίου καὶ τὸν οἶκον αὐτοῦ μετὰ εἴκοσιν ἔτη, τότε ἐξεκκλησίασεν ὁ βασιλεὺς Σαλωμὼν πάντας τοὺς πρεσβυτέρους ᾿Ισραὴλ ἐν Σιὼν τοῦ ἀνενεγκεῖν τὴν κιβωτὸν διαθήκης Κυρίου ἐκ πόλεως Δαυὶδ (αὕτη ἐστὶ Σιὼν) ἐν μηνὶ ᾿Αθανίν. καὶ ᾖραν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν καὶ τὸ σκήνωμα τοῦ μαρτυρίου καὶ τὰ σκεύη τὰ ἅγια τὰ ἐν τῷ σκηνώματι τοῦ μαρτυρίου, καὶ ὁ βασιλεὺς καὶ πᾶς ᾿Ισραὴλ ἔμπροσθεν τῆς κιβωτοῦ θύοντες πρόβατα καὶ βόας ἀναρίθμητα. καὶ εἰσφέρουσιν οἱ ἱερεῖς τὴν κιβωτὸν εἰς τὸν τόπον αὐτῆς εἰς τὸ δαβὶρ τοῦ οἴκου, εἰς τὰ ἅγια τῶν ἁγίων ὑπὸ τὰς πτέρυγας τῶν Χερουβίμ· ὅτι τὰ Χερουβὶμ διαπεπετασμένα ταῖς πτέρυξιν ἐπὶ τὸν τόπον τῆς κιβωτοῦ, καὶ περιεκάλυπτον τὰ Χερουβὶμ ἐπὶ τὴν κιβωτὸν καὶ ἐπὶ τὰ ἅγια αὐτῆς ἐπάνωθεν, καὶ ὑπερεῖχον τὰ ἡγιασμένα, καὶ ἐνεβλέποντο αἱ κεφαλαὶ τῶν ἡγιασμένων ἐκ τῶν ἁγίων εἰς πρόσωπον τοῦ δαβὶρ καὶ οὐκ ὠπτάνοντο ἔξω. οὐκ ἦν ἐν τῇ κιβωτῷ πλὴν δύο πλάκες λίθιναι, πλάκες τῆς διαθήκης, ἃς ἔθηκεν ἐκεῖ Μωυσῆς ἐν Χωρήβ, ἃς διέθετο Κύριος μετὰ τῶν υἱῶν ᾿Ισραὴλ ἐν τῷ ἐκπορεύεσθαι αὐτοὺς ἐκ γῆς Αἰγύπτου. καὶ ἐγένετο ὡς ἐξῆλθον οἱ ἱερεῖς ἐκ τοῦ ἁγίου, καὶ ἡ νεφέλη ἔπλησε τὸν οἶκον· καὶ οὐκ ἠδύναντο οἱ ἱερεῖς στήκειν λειτουργεῖν ἀπὸ προσώπου τῆς νεφέλης, ὅτι ἔπλησε δόξα Κυρίου τὸν οἶκον.
Προφητείας Ἰεζεκιήλ το ἀνάγνωσμα (44, 1-4)
Καί ἐπέστρεψέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῶν ἁγίων τῆς ἐξωτέρας τῆς βλεπούσης κατὰ ἀνατολάς, καὶ αὕτη ἦν κεκλεισμένη. 2 καὶ εἶπε Κύριος πρός με· ἡ πύλη αὕτη κεκλεισμένη ἔσται, οὐκ ἀνοιχθήσεται, καὶ οὐδεὶς μὴ διέλθῃ δι’ αὐτῆς, ὅτι Κύριος ὁ Θεὸς ᾿Ισραὴλ εἰσελεύσεται δι’ αὐτῆς, καὶ ἔσται κεκλεισμένη· 3 διότι ὁ ἡγούμενος, οὗτος καθήσεται ἐν αὐτῇ τοῦ φαγεῖν ἄρτον ἐναντίον Κυρίου. κατὰ τὴν ὁδὸν αἰλὰμ τῆς πύλης εἰσελεύσεται καὶ κατὰ τὴν ὁδὸν αὐτοῦ ἐξελεύσεται. — 4 Καὶ εἰσήγαγέ με κατὰ τὴν ὁδὸν τῆς πύλης τῆς πρὸς βορρᾶν κατέναντι τοῦ οἴκου, καὶ εἶδον καὶ ἰδοὺ πλήρης δόξης ὁ οἶκος τοῦ Κυρίου, καὶ πίπτω ἐπὶ πρόσωπόν μου.
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΙΤΗΝ
Ἦχος Α.
Εὐφραίνου ἡ εὐαγής Μονή τοῦ Παντοκράτορος σήμερον, ὅτι ὡς Κιβωτός πάγχρυσος, ἡ θαυματόβρυτος Εἰκών τῆς Παναγίας Γεροντίσσης, σέ καταγλάΐζει λαμπροφανῶς. Διό ἐπί τῆ ταύτης εὑρέσει, παναρμονίοις ὠδαῖς πανηγυρίζομεν ἄδοντες: Χαῖρε παραμυθία ἡμῶν Θεοτόκε Γερόντισσα, χαροποιόν ἡμῶν καταφύγιον καί νέα τοῦ Πνεύματος μυροθήκη, μή παύσῃ δεόμεθα πρεσβεύουσα τῶ Σωτῆρι Θεῶ, ὑπέρ ἡμῶν τῶν ἀνυμνούντων σε.
Ἦχος Β.
Θρόνε ὑψηλέ καί ἐπηρμένε, ἐν ὧ ἀφράστως ἐκαθέσθη ὁ δρακί περιέχων τά σύμπαντα, χαριστήριον αἶνον ἐκ βαθέων πρόσδεξαι, ἡμῶν τῶν εὐτελῶν δούλων σου, τῶν εὐλαβῶς προσκυνούντων τόν ἀστραπόμορφον χαρακτῆρα Σου. Ὅθεν πάντας ἡμᾶς ἐν τῆ φρικτῆ τῆς Κρίσεως ἡμέρᾳ, τῆ πανσθενῆ σου ἱκεσίᾳ, διάσωσον ἀπαλλάττουσα τῶν αἰθερίων πνευμάτων τοῦ σκότους, καί ὁδήγησον ἡμᾶς ἐν τόπῳ ἀναψύξεως, ὅπου οἱ χοροί τῶν Δικαίων, Θεοτόκε Γερόντισσα.
Ἦχος Γ.
Πῶς κατ᾿ ἀξίαν ἐπαινέσωμεν, τάς σάς ἐν ἡμῖν θαυματουργίας, Θεονύμφευτε Κυρία καί Γερόντισσα. Οὐ γάρ ἐπιλανθανόμεθα τό τῆς σῆς κηδεμονίας καί ἐσχάτως ἄπειρον πέλαγος, καθ᾿ ὅ ἀναφθεῖσαν πυρκαϊάν θαυμαστῶς κατέσβεσας, καί ἀπέδειξας ἡμῖν ἡλίου φαεινότερον, τό μέγιστον ἔλεός σου. Οὕτω καί νῦν οἰκετῶν σου τόν δῆμον ἐκ πάσης δυσμενῶν ἐπιβουλῆς διαφύλαξον, καί δώρησαι αὐτοῖς κρειττόνων τήν εὔκλειαν.
Ἦχος δ.
Εἰς ὄρος ὑψηλόν τῆς ἀπαθείας κληθέντες, ἀδελφοί, βαθμηδόν ἀναβῆναι οἷον τε ἐστιν, ἐν ταῖς καρδίαις ἡμῶν, τό πῖον καί τετυρωμένον ὄρος, κατά τόν θεόμουσον Δαβίδ ἐν Χριστῶ Ἰησοῦ ὑποδεξώμεθα. Καί ταύτην ἐγκωμίων ἄνθεσιν καταστέψωμεν ὡς Βασίλισσαν καί Γερόντισσαν οὖσαν ἡμῶν τῶν ταπεινῶς ἐνασκουμένων Πατέρων, αἰτούμενοι συγχώρησιν ἁμαρτιῶν καί τό μέγα ἔλεος.
Δόξα..καί νῦν…Ἦχος πλ. Δ΄
Εὐφραινέσθω ὁ οὐρανός, καί ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ, ὅτι σήμερον ὡς θρυαλλίς φεγγοβολοῦσα, ἀνεδύθη ἐξ ὑδατίνου φρεατίου, ἡ πανυπερθαύμαστος Εἰκών τῆς Παναγίας Γεροντίσσης. Ὤ πλοῦτος περικαλλής καί παγκόσμιος! Ὤ δόξα τῆς Ἀειπαρθένου, ἡ τά σύμπαντα κατακοσμοῦσα! Τό τοῦ φωτός οἰκητήριον, ἡ Πάναγνος Μήτηρ, εἰς φῶς την ἱεράν Μορφήν της ἐπανάγει, καί θυμηδίας ἀφάτου πληροῖ τάς τῶν πατέρων καρδίας. Δεῦτε τοίνυν ἀδελφοί, τό χαριέστατον ταύτης Ὄνομα ὑπερδοξάσωμεν, ὅπως Αὐτῆς ταῖς μεσιτείαις, τῆς ἀθανάτου ἀξιωθῶμεν μακαριότητος.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΣΤΙΧΟΝ.
Ἦχος πλ. Α. Χαίροις ἀσκητικῶν.
Χαίροις Μήτηρ Χριστοῦ τοῦ Θεοῦ, ἡ ἀπειράνδρως ἐν γαστρί σου χωρήσασα, ὅν ἄγγελοι ἀνυμνοῦσι, τῆ Τρισαγίῳ φωνῆ, καί βροτῶν λατρεύουσι τά συστήματα. Αὐτόν ὡς φιλάνθρωπον, πρός υἱούς φιλοπάτορας, νῦν ἐκδυσώπει, τοῦ ρυσθῆναι ἐκ θλίψεων, καί κακώσεων, δυναστείαις τοῦ ὄφεως. Μή γάρ ἡμᾶς Γερόντισσα, ἐάσῃς τούς δούλους σου, τούς εὐσεβῶς προσκυνοῦντας, τήν σεβασμίαν Εἰκόνα σου. Παρέχει γάρ Αὕτη, οἰκτιρμῶν τάς ἐπιδόσεις, καί θείας χάριτας.
Στίχος: Μνησθήσομαι τοῦ Ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾶ καί γενεᾶ.
Χαίρει πανηγυρίζουσα νῦν, ἡ Παντοκράτορος Μονή καί περίβλεπτος, τιμῶσα εὐπρεπεστάτως, σύν τοῖς χοροῖς μοναστῶν, εὕρεσιν Εἰκόνος τῆς Θεόπαιδος. Διό συστησάμενοι, ἑορτήν πανευφρόσυνον, χαριστηρίοις εὐφημήσωμεν ἄσμασι, γόνυ κλίνοντες, εὐλαβῶς ἱκετεύσωμεν. Ὥσπερ τό πάλαι, Δέσποινα, Γερόντισσα Πάναγνε, ταῖς τῶν θαυμάτων ἀκτῖσι, παναληθῶς περιηύγασας, Μονήν σου καί ταύτην, νῦν ἀπήμαντον συντήρει, τῆ προστασίᾳ σου.
Στίχος: Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσι οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.
Χαῖρε, ὄργανον θείας χαρᾶς, δι᾿ οὗ ἐλύθη τῆς ἀρᾶς τό κατάκριμα, ἀνάκτορον Βασιλέως, καλλωπισμένον λαμπρῶς, θείαις λαμπηδόσι καί χαρίσμασι. Νυμφών θεοκόσμητε, δι᾿ οὗ Χριστός ἐνυμφεύσατο, τό τῶν ἀνθρώπων, εὐτελέστατον φύραμα, πρός ἀνύψωσιν, τῆς φθαρτῆς ἡμᾶς φύσεως. Θεῖον διαλλακτήριον, Θεοῦ πρός τόν ἄνθρωπον, καί Κιβωτέ σωτηρίας ἐν ὧ Χριστός συγκατώκησε, ὡς Νῶε τό πάλαι, διασῶσαι ἐκ τῆς πλάνης, γένος τό βρότειον.
Δόξα…καί νῦν…Ἦχος δ.
Τήν Βασιλίδα τῶν οὐρανίων Δυνάμεων, καί κατά φύσιν Μητέρα τοῦ Δημιουργοῦ, σήμερον ἑορτίοις μέλεσι δοξάσωμεν. Αὕτη γάρ, ὡς ἀξία τῆς χάριτος, εὗρεν ἄβυσσον εὐνοίας, ὡς ἀγεωργήτως γεωργήσασα καί δρεψαμένη τόν ἄσταχυν τῆς χάριτος Χριστόν τόν Θεόν ἡμῶν. Σπεύσωμεν οὖν, ἐν κατανύξει ψυχῆς, πρός τήν πηγήν τῶν ἰαμάτων, λυτρωθῆναι ἐκ ψυχικῶν καί σωματικῶν ἀλγηδόνων, προσάγοντες τόν δίκαιον ἔπαινον. Δέσποινα Γερόντισσα, δεδοξασμένη σύ ἐν γυναιξί, καί σέ μακαριοῦμεν ἐν γενεαῖς γενεῶν οἱ ἀχρεῖοι δοῦλοι σου.
Νῦν ἀπολύεις…Το Τρισάγιον…καί το Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ. Θείας πίστεως.
Ἄγει σήμερον λαμπρυνομένη, Παντοκράτορος Μονή τοῦ Ἄθω, Γεροντίσσης Εἰκόνος την εὕρεσιν, καί ἐν ὠδαῖς ἀνυμνοῦσα τάς χάριτας, Αὐτῆ προσάγει βοῶσα σύν δάκρυσι: Μήτηρ Πάναγνε, εὐχαῖς σου ἡμᾶς περίσωζε, ὡς οὖσα κηδεμών ἐν περιστάσεσιν.
Ἕτερον. Ἦχος πλ.Α. Τον Συνάναρχον Λόγον.
Χαριστήριον αἶνον τῆ Θεομήτορι, προσενεγκόντες δι᾿ ἅπερ εἰς σωτηρίαν ἡμῶν, ἐδαψίλευσε θερμῶς, δεῦτε τιμήσωμεν, ταύτης χρηστότητος κρουννούς οἰκτιρμῶν ἀπολαυάς, προνοίας τάς ἀντιδόσεις. Γέγονε γάρ Αὕτη τοῖς πᾶσιν, ὁ θησαυρός καί ἡ πηγή τῆς ζωῆς.
Ἀπόλυσις.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ.
Μετά την Α. Στιχολογίαν.
Ἦχος Α. Τον τάφον σου Σωτήρ
Ἀγάλλου παμφαῶς, Παντοκράτορος Μάνδρα, πλουτίσασα ἀεί, Γεροντίσσης Παρθένου, Εἰκόνα τήν Πανσέβαστον, ἥν ἀγγέλων τά τάγματα, μεγαλύνουσι, καί προσκυνοῦσιν ἐν πίστει, οἱ μονάζοντες καί εὐσεβούντων τά πλήθη, δεινῶς ἐκπληττόμενοι.
Δόξα…τό αὐτό.
Καί νῦν…ὅμοιον.
Μονή ἐν ἧ Σεμνή κατοικεῖ ἡ Μορφή σου, γεραίρει σέ φαιδρῶς, ἀνθ᾿ ὧν κέκμηκας αὖθις, ὡς ἔσβεσας Πανάχραντε, τοῦ πυρός τά φλογώματα, καί διέσωσας, ἡμᾶς θανάτου βεβαίου. Ὅθεν ἅπασι, τοῖς θαυμασίοις σου Μῆτερ, χρεῶσται ἐσόμεθα.
Μετά τήν Β. Στιχολογίαν. Ἦχος δ. Ὁ ὑψωθείς ἐν τῶ Σταυρῶ…
Ἡ προστασία σου, Γερόντισσα ζῶσα, καί ἡ πρεσβεία σου ἀκοίμητος ὄντως, τῆ δέ κηδεμονίᾳ σου ἐπίστασαι, ἅπαντα τόν Οἶκον σου σύν χορῶ μοναζόντων, δροσισμόν προχέουσα, ἀληθείας ναμάτων, καί θυμηδίας πάντοτε πληροῖς, τούς εὐσεβείᾳ καί πίστει ὑμνοῦντας σε.
Δόξα…τό αὐτό.
Καί νῦν….Ὅμοιον.
Ἡ φωτοφόρος σου Εἰκών Θεοτόκε, φθόνῳ βαρβάρων φρεατίῳ ἐρίφθη, καί πλείστοις χρόνοις ἔκειτο ἀπήμαντος. Σύ δέ Παντευλόγητε, μετανοίας χιτῶνα, βάρβαρον ἐνέδυσας, καί ἀπέστειλεν οὗτος, ἑτέρους δεῖξαι φρέαρ μονασταῖς, δι᾿ ὧν ἠνήχθης ἐν δόξῃ Γερόντισσα.
Μετά τόν Πολυέλεον.
Κάθισμα. Ἦχος Δ. Ταχύ προκατάλαβε.
Ταχύ δέξαι Δέσποινα τάς ἱκεσίας ἡμῶν, καί γῆθεν ἀνάγαγε τόν νοῦν ἡμῶν καθορᾶν, μελλόντων τήν εὔκλειαν, ἅπερ ἐπιποθοῦντες, σύν ἀγγέλων χορείαις, πάντοτε ἐντρυφῆσαι σοῦ δεόμεθα Μῆτερ. Ἔχεις γάρ παρρησίαν, Θεῶ τῶ Παντοκράτορι.
Δόξα καί νῦν…το αὐτό.
Τό Α΄Ἀντίφωνον τοῦ δ΄ἤχου καί τό Προκείμενον.
Ἐκ νεότητός μου πολλά πολεμεῖ με πάθη, ἀλλ᾿ αὐτός ἀντιλαβοῦ, καί σῶσον Σωτήρ μου.
Οἱ μισοῦντες Σιών αἰσχύνθητε ἀπό τοῦ Κυρίου, ὡς χόρτος γάρ, πυρί ἔσεσθε ἀπεξηραμμένοι.
Δόξα Πατρί…
Ἁγίῳ Πνεύματι πᾶσα ψυχή ζωοῦται, καί καθάρσει ὑψοῦται λαμπρύνεται, τῆ Τριαδικῆ Μονάδι ἱεροκρυφίως..
Καί νῦν καί ἀεί…
Ἁγίῳ Πνεύματι ἀναβλύζει τά τῆς χάριτος ρεῖθρα, ἀρδεύοντα ἅπασαν τήν κτίσιν πρός ζωογονίαν.
Μνησθήσομαι τοῦ Ὀνόματός σου ἐν πάσῃ γενεᾶ καί γενεᾶ.
Στίχος: Τό πρόσωπόν σου λιτανεύσουσιν οἱ πλούσιοι τοῦ λαοῦ.
Εὐαγγέλιον κατά Λουκᾶν (1,39-48)
᾽Αναστᾶσα δὲ Μαριὰμ ἐν ταῖς ἡμέραις ταύταις ἐπορεύθη εἰς τὴν ὀρεινὴν μετὰ σπουδῆς εἰς πόλιν ᾽Ιούδα,καὶ εἰσῆλθεν εἰς τὸν οἶκον Ζαχαρίου καὶ ἠσπάσατο τὴν ᾽Ελισάβετ. Καὶ ἐγένετο ὡς ἤκουσεν τὸν ἀσπασμὸν τῆς Μαρίας ἡ ᾽Ελισάβετ, ἐσκίρτησεν τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ αὐτῆς, καὶ ἐπλήσθη πνεύματος ἁγίου ἡ ᾽Ελισάβετ, καὶ ἀνεφώνησεν κραυγῇ μεγάλῃ καὶ εἶπεν: Εὐλογημένη σὺ ἐν γυναιξίν, καὶ εὐλογημένος ὁ καρπὸς τῆς κοιλίας σου. Καὶ πόθεν μοι τοῦτο ἵνα ἔλθῃ ἡ μήτηρ τοῦ κυρίου μου πρὸς ἐμέ; Ἰδοὺ γὰρ ὡς ἐγένετο ἡ φωνὴ τοῦ ἀσπασμοῦ σου εἰς τὰ ὦτά μου, ἐσκίρτησεν ἐν ἀγαλλιάσει τὸ βρέφος ἐν τῇ κοιλίᾳ μου. Καὶ μακαρία ἡ πιστεύσασα ὅτι ἔσται τελείωσις τοῖς λελαλημένοις αὐτῇ παρὰ κυρίου. Καὶ εἶπεν Μαριάμ, Μεγαλύνει ἡ ψυχή μου τὸν κύριον, καὶ ἠγαλλίασεν τὸ πνεῦμά μου ἐπὶ τῷ θεῷ τῷ σωτῆρί μου, ὅτι ἐπέβλεψεν ἐπὶ τὴν ταπείνωσιν τῆς δούλης αὐτοῦ. ἰδοὺ γὰρ ἀπὸ τοῦ νῦν μακαριοῦσίν με πᾶσαι αἱ γενεαί.
Ὁ Ν΄(50) ψαλμός.
Δόξα…..Ἦχος β΄
Ταῖς τῆς Παναχράντου πρεβείαις, Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Καί νῦν καί ἀεί…
Ταῖς τῆς Θεοτόκου, πρεσβείαις Ἐλεῆμον, ἐξάλειψον τά πλήθη, τῶν ἐμῶν ἐγκλημάτων.
Ἰδιόμελον…Ἦχος πλ. Β.
Στίχος: Ἐλέησόν με ὁ Θεός κατά τό μέγα ἔλεός σου καί κατά τό πλῆθος τῶν οἰκτιρμῶν σου ἐξάλειψον τό ἀνόμημά μου.
Τήν πάμφωτον σκηνήν τοῦ Λόγου, καί τιμιώτατον ἆσμα τῶν Ἀσωμάτων, σήμερον πανεορτίως πανηγυρίζομεν κράζοντες: Χαίροις τῶν προφητῶν ἡ σφραγίς, καί Ἀποστόλων παγκόσμιον περιήχημα. Χαίροις τῶν Ὀρθοδόξων Προστάτις καί τοῦ Ἄθωνος περιφανές ἐγκαλλώπισμα, Ὑπεράγαθε Δέσποινα. Χαίροις καί αὖθις ἐκτενῶς ψάλλομεν, Μονῆς ἡμῶν περιτείχισμα, καί ἀσκουμένων ἀδελφῶν ἱλαρόν καταφύγιον, Γερόντισσα Παναγία. Μή παύσῃ πρεσβεύειν τῶ Σωτῆρι Θεῶ ὑπέρ τῆς ἐκλογάδος σου.
ΚΑΝΟΝΕΣ
Ψάλλεται ὁ Α΄ἤ ὁ Β΄Κανών τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου εἰς στ΄ καί ὁ παρών Κανών τῆς Παναγίας Γεροντίσσης εἰς στ.
ΚΑΝΩΝ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΗΣ
Ἦχος πλ. Δ. Ὑγράν διοδεύσας.
Την ὄντως Πανάμωμον προσκυνῶν, αἰτοῦμαι ὁ τάλας, λαμπηδόνας πνευματικάς, γνώσεως θείας καί σοφίας, τοῦ ἀνυμνῆσαι Αὐτῆς τά θαυμάσια.
Ἡλίου λαμπρότερον σοῦ Ἁγνή, Εἰκών ἡ Ἁγία, ἀπαστράπτει ταῖς καλλοναῖς, καθωραϊσμένη τῶν θαυμάτων, καί ταῖς αὐγαῖς ἀπορρήτων ἐλλάμψεων.
Μονή Παντοκράτορος ἑορτήν, τελεῖ χαρμοσύνως, εὐφημῆσαι ὡς δυνατόν, Εἰκόνος Γεροντίσσης μεγαλεῖα, καί τήν παράδοξον ταύτης ἀνεύρεσιν.
Αἱ Ἄνω Δυνάμεις περιχαρῶς, σύν ταῖς χοραρχίαις, εὐσεβούντων καί μοναστῶν, ἄσμασι τιμῶσι τήν Παρθένον, ἀγαλλιάσεως πάντες πληρούμενοι.
Ἐκ σοῦ ἀπορρήτως ὁ σός Υἱός, ἐλήλυθε φέρων, ἀνθρωπότητος τάς ἀρχάς, δίχα ἁμαρτίας διασῶσαι, τόν ἐκπεσόντα πολλοῖς παραπτώμασι.
Λιμήν γαληνότατος ἀληθῶς, τοῖς χειμαζομένοις, ἐν τοῖς κύμασι τῆς ζωῆς, ὤφθης ἐμβιβάζουσα Παρθένε, εἰς καταπαύσεως τόπον τόν ἄκλυστον.
Ὠδή Γ. Οὐρανίας ἁψίδος…
Σύ ὁλόφωτος κόσμος, ἀγγελικῶν τάξεων, αἵτινες προσπίπτουσι Κόρη, τήν σήν προσκύνησιν, δοῦναι Μητρί τοῦ Θεοῦ, καί τῶν ἀνθρώπων ἡ δόξα, ὄντως πέλεις Ἄχραντε. Διό τιμῶμεν σε.
Ἐξιστᾶ τοῦ προσώπου σου, ἡ Μορφή Πάνσεμνε, πάντα προσερχόμενον ὦδε, καί κατακλίνοντα, γόνυ καρδίας πιστῶς, τήν σήν προσκύνησιν δοῦναι, καί βοᾶν ἐπείγεται: Χαίροις Γερόντισσα.
Ἐν νυκτί καί ἡμέρᾳ, ἀνθ᾿ ὧν Σεμνή δέδωκας, ὕμνοις εὐχαρίστοις τιμῶμεν, εὐεργεσίας σου, καί ἱκετεύομεν, ὀδμαῖς χαρίτων σου πλῆσον, νοῦν τε καί διάνοιαν, τῶν προστρεχόντων σοι.
Θεοβάστακτε θρόνε, καί μυστική Τράπεζα, τέτροφας τόν τρέφοντα πάντα καί θείῳ ἅλατι, Θεοχαρίτωτε, τῆς σῆς ἀγάπης ἐκτρέφεις, λυπουμένους βέλεσι τοῦ πολεμήτορος.
Φωταγώγησον Μήτηρ, τόν ζοφεροῖς πράξεσι, ὅλον με πεσόντα εἰς χάος καί πῶς σωθήσομαι. Ἐν ἀπορίᾳ τελῶ, καί ἐπί σε καταφεύγω, ρῦσαι με Γερόντισσα τῆ εὐσπλαγχνίᾳ σου.
Νῦν ἐπάκουσον Κόρη, τῶν ταπεινῶν δούλων σου, ἄσματα ὠδάς χαρμοσύνους, δι᾿ ἅ ἐποίησας, ἡμᾶς ἐξάγουσα, ἐκ χαλεπῆς δυσχερείας, πάλαι γάρ καί σήμερον, Μῆτερ Γερόντισσα.
Καταβασία: Τούς σούς ὑμνολόγους ἤ τῆς Κοιμήσεως τῆς Θεοτόκου.
ΚΑΘΙΣΜΑ. Ἦχος Γ. Την ὡραιότητα.
Τούς μεγαλύνοντας, Πανυπερθαύμαστε, θείαν Εἰκόνα σου, ἧς τήν ἀνεύρεσιν φαιδρῶς γεραίρομεν χορός, ἐν ἄσμασι μοναζόντων, σκέπε ἀντιλήψει σου, καί προστάτις ἐν θλίψεσι, φάνηθι Γερόντισσα, ἀπελαύνουσα ἔπαρσιν, δαιμόνων ρωστικῆ σου πρεσβείᾳ, ὡς ἔχουσα παρρησίαν Ἄχραντε.
Δόξα…Καί νῦν…Το αὐτό.
ὨδήΔ. Εἰσακήκοας Κύριε…
Πολλαπλάς σου τάς χάριτας, καταρδεύεις Μήτηρ ἀχρεῖοις δούλοις σου, διό γνόντες ἅ πεποίηκας, σέ εὐσεβοφρόνως μεγαλύνουσιν.
Ἡ Μονή Παντοκράτορος, γάννυται πλουτοῦσα Εἰκόνα πάντιμον, Γεροντίσσης τῆς Θεόπαιδος, ἧς πανηγυρίζει τά θαυμάσια.
Ἐν ἀνάγκαις ὑπάρξασαν, Μάνδρα ἧ οἰκεῖ ἡ Μορφή σου Δέσποινα, παραδόξως ἐχορήγησας, ἔλαιον ἀφθόνως τοῖς ἱκέταις σου.
Ταῖς ροαῖς ἰαμάτων σου, γέγονας πηγή ἀληθῶς πανάριστος, παρακλήσεως τοῖς δούλοις σου, καί τῶν ἀσκουμένων παραμύθιον
Νέκρωσόν μου τό φρόνημα, τό τῆς ἁμαρτίας καταφαιδρύνουσα, τήν ψυχήν μου Ἀειπάρθενε, αἴγλαις φανοτάταις σῶν δεήσεων.
Ἐρειδόμενοι πάντοτε, τῆ στερρᾶ Μητρόθεε βακτηρίᾳ σου, οὐκ ἠσχύνθημεν γάρ πώποτε, ἐκ τῆς φιλανθρώπου προμηθείας σου.
Ὠδή Ε. Φώτισον ἡμᾶς.
Ὅλῃ τῆ ψυχῆ, ἀναπέμποντες Γερόντισσα, ἑορτίους ὠδάς σοι ἑκάστοτε, τάς δωρεάς σου, τοῖς πᾶσιν ἡμῖν μηνύομεν.
Τήρησον ἡμῶν, τήν Μονήν ἡμῶν ἀσάλευτον, ἐκ ποικίλων συμφορῶν τοῦ δυσμενοῦς καί ἐν εἰρήνῃ, ἡμᾶς Ἀγαθή διαφύλαξον.
Ἔλλαμψον ἡμῖν, λαμπηδόνας τῆς σῆς χάριτος, καί ἀπέλασον τά νέφη τῶν παθῶν, καθοδηγοῦσα ἡμᾶς εἰς κρειττόνων τήν μέθεξιν.
Φέγγει τηλαυγῶς, ἡ πρεσβεία σου Γερόντισσα, σκοτισθεῖσαν την ψυχήν μου ὁλικῶς, διό σοί ψάλλω, Ἁγνή συμπαθείας τό μέγεθος.
Εὔφρανον ἡμᾶς, φωτεινῆ ἐπιστασίᾳ σου, καί χαρίτωσον τοῦ Πνεύματος αὐγαῖς, Θεογεννῆτορ, πιστῶν τό κλέος καί καύχημα.
Ὥρᾳ τῆ φρικτῆ, τῆς ἐτάσεως Γερόντισσα, ἐκ τοῦ δράκοντος διάσωσον στερρῶς, τούς ἀσκουμένους, ἐνταῦθα Μήτηρ τῆ σκέπῃ σου.
Καταβασία: Ἐξέστη τά σύμπαντα ἤ τῆς Κοιμήσεως…
Ὠδή Στ΄ Την δέησιν.
Ἀγάλλεται, οὐρανός Πανάμωμε, καί ἐξίστανται ἀγγέλων χορεῖαι, ἐπί τῆ σῆ παραδόξῳ κυήσει, τῶν δε βροτῶν σέ τά στίφη δοξάζουσι, ὡς κλίμακα ἔνθα Χριστός, τῆς αὐτῶν κεκοινώνηκε φύσεως.
Τό ἔλεος, τῆς πολλῆς χρηστότητος, σοῦ Γερόντισσα ἐκχέεται χύδην, ὡς μετανοίας πηγή ποτιοῦσα, τούς εὐλαβῶς προσκυνοῦντας τόν Τόκον σου, καί αἴγλαις νῦν ὑπερφυῶν, θαυμασίων σου κόσμος αὐγάζεται.
Προεῖδον σε, τῶν Προφητῶν αἱ διόπτραι, ὡς λυχνία Ζαχαρίας καί Βάτον, ὁ Μωϋσῆς καιομένην ἀλλ᾿ ὅμως, οὐ φλεγομένην Δαβίδ ὡς παλάτιον, ὡς πύλην Ἰεζεκιήλ, δι᾿ ἧς μόνον Χριστός εἰσελήλυθε.
Κατάπεμψον, ἐπικαλουμένοις σε, καί φαιδρῶς πανηγυρίζουσι Κόρη, ὡς γλυκασμόν τήν θεόβρυτον χάριν, τῶν οἰκτιρμῶν σου καί ἄφες ὡς εὔσπλαγχνος, ἀμπλακημάτων τήν πληθύν, ὡς Γερόντισαα οὖσα τῶν δούλων σου.
Ἀθροίσθητε, χριστωνύμου κλήσεως, θεοσύλλεκτος ὁμάς τῶν Πατέρων, καί τήν Μητέρα τοῦ Κτίστου ἐν ὕμνοις, ὑπερδοξάσατε χαίροντες ἅπαντες. Αὕτη γεγέννηκε Υἱόν, ὅς τόν κόσμον ἐκ πλάνης ἐλύτρωσε.
Προσπίπτομεν, ἱκετεύοντες Κόρη, εἰς αἰῶνας περιφρούρησον τοῦτο, τό μοναστήριον τῆς σωτηρίας, καί τούς μονάζοντας ἅπαντας εὔθυνον, εὑρεῖν ὁδόν εἰλικρινοῦς, μετανοίας καί χάριν ἀνώλεθρον.
Καταβασία: Την θείαν ταύτην…
ΚΟΝΤΑΚΙΟΝ. Ἦχος πλ.Δ. Τῆ ὑπερμάχῳ…
Τήν πολυώνυμον Μητέρα τοῦ Παντάνακτος
ἧς την Εἰκόνα ἀνευρόντες μεγαλύνομεν,
Παντοκράτορος Μονῆς ἀσκουμένων ὁ δῆμος.
Καί Γερόντισσαν κληθεῖσαν μετά πίστεως,
ἱκετεύομεν σωθῆναι πάσης θλίψεως,
οἱ βοῶντες σοι: Χαίροις Μήτηρ φιλεύσπλαγχνε.
ΟΙΚΟΣ
Ἄκουσον Παναγία, ὡς εὐΐλατος οὖσα, ἡμῶν τῶν κατά χάριν υἱῶν σου ψελλίσματα, δι᾿ ὧν ὡς χρεών ἐστι, εὐφημῆσαι καί νῦν εὐεργεσίας σου, ἅς πᾶσιν ἐδαψίλευσας, φαιδρῶς ἐκβοῶντας σοι ταῦτα:
Χαῖρε Μονῆς ἡμῶν προστασία.
Χαῖρε θερμή τοῦ κόσμου πρεσβεία.
Χαῖρε μοναζόντων ἐντρύφημα ἄπαυστον.
Χαῖρε εὐσεβούντων διάσωσμα τάχιστον.
Χαῖρε ὅτι καταφύγιον σέ γινώσκομεν Ἁγνή.
Χαῖρε ὅτι παραμύθιον πέλεις ὄντως τοῖς πιστοῖς.
Χαῖρε ἀπεγνωσμένων ἀπροσμάχητον τεῖχος.
Χαῖρε τῶν δυστηχούντων εὐσπλαγχνίας τό μῆκος.
Χαῖρε τῶν ἀγγέλων ἀγλάϊσμα πάντερπνον.
Χαῖρε τῶν ἀνθρώπων ὀχύρωμα ἄρρηκτον.
Χαῖρε Μονῆς Παντοκράτορος κῦδος.
Χαῖρε τοῦ Ἄθω ἀκαθαίρετος πύργος
Χαίροις Μήτηρ φιλεύσπλαγχνε.
ΣΥΝΑΞΑΡΙΟΝ.
Τῆ 23ῃ τοῦ μηνός Αὐγούστου μνήμην ἐπιτελοῦμεν τῆς εὑρέσεως τῆς θαυματουργοῦ καί χαριτοβρύτου Εἰκόνος τῆς Ὑπεραγίας Δεσποίνης ἡμῶν Θεοτόκου καί Ἀειπαρθένου Μαρίας, τῆς ἐπονομαζομένης Γεροντίσσης, ὡς καί τά πολλά αὐτῆς θαυμαστά τερατουργήματα, ἅτινα ἐποίησε φιλευσπλάγχνως καί ποιεῖ καθ᾿ ἡμέραν, ἐν τῆ καθ᾿ ἡμᾶς ἱερᾶ καί Σεβασμίᾳ Μονῆ τοῦ Παντοκράτορος.
Τιμῶντες σε Πάνσεμνε ὠδαῖς εὐρύθμοις εὕρεσιν Εἰκόνος τῆς σῆς εὐφημοῦμεν.
Εἰκάδι τριτάτῃ δωρεής Παρθένου μέλψοιμεν.
Ὠδή Ζ΄ Παῖδες ἑβραίων..
Ἔλαιον πίθος ἀναβλύσας, κατεφαίδρυνε καρδίας ἀσκουμένων, καί ὡσαύτως Σεμνή, ποικίλαις δωρεαῖς σου, μεταποιεῖς Γερόντισα, πένθος γάρ εἰς θυμηδίαν.
Ἔσωσας αὖθις τήν Μονήν σου, κινδυνεύουσαν ὁλοσχερῶς καυθῆναι, καί ἡμᾶς ἀληθῶς, τῆ πανσθενῆ σου σκέπῃ, ἐτήρησας Γερόντισσα, ἀσινεῖς ἐκ πάσης βλάβης.
Ὅτε ἐγγύς ἐστί ἡ Κρίσις, καί εἰς θάνατον δοθήσεται το σῶμα, δέομαί σου Ἁγνή, ἐκ βάθους τῆς καρδίας, ἐξ Ἄδου κατωτάτου με, ἀπολύτρωσαι εἰσάπαν.
Σύ προσφυγή καί εὐθυμία, καί περίπυστον κειμήλιον τοῦ κόσμου, ἀνεδείχθης τρανῶς, ὡς τέξασα ἀφράστως, τόν Ποιητήν τῆς κτίσεως, καί Σωτῆρα τῶν ἀνθρώπων.
Ἄνωθεν ἔχοντες τό ὄμμα, τῆς καρδίας ἱκετεύομεν Παρθένε, τόν σόν Κλῆρον ἀεί, καί τούς ἐνασκουμένους, εἰς ἀναβάσεις κρείττονας, καθοδήγησον φωτί σου.
Ἅγιον ὄρος ἀνενδότως, σέ ἐπίσταται φρουρόν καί ἡγουμένην, θεῖαν ὄντως πηγήν ἐκβλύζουσαν ἰάσεις, καταφυγήν ἀπρόσβλητον καί θερμήν παραμυθίαν.
Ὠδή Η. Τον Βασιλέα.
Τούς εὐσεβούντας, Γερόντισσα Παναγία, ἐκδιώκεις ἀρρήτῳ σου ἰσχύει, καί καταφρονοῦντας Εἰκόνος σου την δόξαν.
Κυρία πάντων, τῶν γηγενῶν καί ἀγγέλων, ἀγαλλίαμα μαρτύρων ὑπάρχεις, καί τῶν μοναζόντων ἀκρότης εὐφροσύνης.
Τούς εὐλαβείᾳ, Ἁγνή περιπτυσσομένους, ἱεράν σου Μορφήν μή ἐκλείπῃς, πολλαχῶς διδοῦσα, χαρίτων σου χειμάρρους.
Τοῖς ἀσθενοῦσι, τοῖς ἀοράτοις σου ὄμβροις, καταστάλαξον ἰάσεων χάριν, ἵνα κατά χρέος, ὑμνοῦσι σε ἐν βίῳ.
Τῆ ἀνεσπέρῳ, τῆς Βασιλείας ἡμέρᾳ, ἔνθα ἤθροισται δικαίων ὁ δῆμος, ἀπό τῶν ἐνθένδε, ἀρίθμησόν με Κόρη.
Τάς ἀντιδόσεις, τῆς μητρικῆς σου προνοίας, οὐ παυσόμεθα κηρύττειν ἀσμένως. Γέγονας γάρ ὄντως τοῖς πᾶσι σωτηρία.
Καταβασία: Παῖδας εὐαγεῖς ἤ τῆς Κοιμήσεως.
Ὠδή Θ. Κυρίως Θεοτόκον.
Κατάργησον δαιμόνων, τάς ἐπαναστάσεις, καί μεθοδείας αὐτῶν διασκέδασον, διαφυλάττουσα Κόρη, Μονήν σου ἄτρωτον.
Ἀπόδυσον χιτῶνα, τῶν ἁμαρτιῶν μου, καί ἔνδυσόν με Γερόντισσα Πάναγνε, τοῖς ἱματίοις εὐκλείας, Χριστοῦ ὡς εὔσπλαγχνος.
Θαυμάζομεν ὁρῶντες, κάλλος τῆς Μορφῆς σου, καί τῆ ὀσμῆ ἐκπλαγέντες τῶν μύρων σου, τόν Βασιλέα τῶν ὅλων ὑπερδοξάζομεν.
Ὡς ἔσωσας πλειστάκις, ἐχθρῶν μηχανουργίαις, φωτιστικαῖς σου αὐγαῖς, τό Ἅγιώνυμον Ὄρος Πανάχραντε, οὕτω καί νῦν εἰς αἰῶνας, Σεμνή στερέωσον.
Ὁδήγησόν με Νύμφη, θαλάμῳ μετανοίας, τῆς δραστικῆ σου ροπῆ, σύν ἐντεύξεσιν τῶν τῆς Μονῆς πολιούχων καί θεραπόντων Χριστοῦ.
Παλαίφατον Μονήν σου, εὐλόγησον πλουσίως, καί ἐνοικοῦντας Αὐτῆ περιφύλαττε, ἐκ πειρασμῶν καί κινδύνων Θεομακάριστε.
Καταβασία: Ἅπας γηγενής ἤ τῆς Κοιμήσεως…
ΕΞΑΠΟΣΤΕΙΛΑΡΙΟΝ
Ἦχος β. Γυναῖκες ἀκουτίσθητε…
Πηγάζεις Ἀπειρόγαμε, τοῖς ταπεινοῖς τήν χάριν σου, ἀβύσσους θείων ναμάτων, καί παραδόξων θαυμάτων. Διό γάρ ἐσυνάχθημεν οἱ δοῦλοι σου Γερόντισσα, ἀνευφημῆσαι ἄσμασι, τάς δωρεάς καί εἰκότως εὕρεσν σῆς Εἰκόνος.
Ἕτερον. Ἦχος Γ. Ὁ οὐρανόν τοῖς ἄστροις…
Ἀνευφημείσθω τοίνυν, ἐν Πᾳντοκράτορος Μονῆ, Γερόντισσα καί Κυρία, τῶν ἀσκουμένων ἀδελφῶν, ἥτις προνοίας τοῖς τρόποις, τούτους ἀεί περισκέπει.
ΕΙΣ ΤΟΥΣ ΑΙΝΟΥΣ.
Ἱστῶμεν στίχους δ. καί ψάλλομεν τά κάτωθι προσόμοια:
Ἦχος δ. Ὡς γενναῖον ἐν μάρτυσιν.
Χαριέστατον Ὄνομα, καί ἀγγέλοις αἰδέσιμον, ἀρετῆς πολύφωτον καταγώγιον, τῆς οἰκουμένης ἀγλάϊσμα, καί πιστῶν κραταίωμα, Ἐκκλησίας ἀληθῶς, τό παγκόσμιον ἔρεισμα, καί διάσωσμα, τῶν ἐν πίστει καί πόθῳ σε ὑμνούντων, ἀνεδείχθης Θεοτόκε, καί μοναστῶν ἀγαλλίαμα.
Χαρακτήρ τοῦ προσώπου σου, ὥσπερ ἥλιος πάμφωτος, φωταυγείαις χάριτος παμμακάριστε, καταφωτίζει τούς κλίνοντας, καρδίας καί γόνατα, καί αἰτοῦντας ἐκτενῶς, τήν ἀκήρατον μέθεξιν τῶν ἀρρήτων σου, ἐπιλάμψεων καί θησαυρισμάτων, οὕς Γερόντισσα τῆ δόξῃ, τῆς Βασιλείας εἰσάγαγε.
Παντοκράτορος τέμενος, γηθοσύνως ἀγάλλεται, καί μιγάδων τάγματα συντρεχέτωσαν, ἐπί τῆ μνήμῃ Θεόπαιδος, ἧς ἡ φωτοπάροχος καί φωτόμορφος Εἰκών, εὑρεθεῖσα εἰσάγεται, ἐν Ναῶ ἡμῶν. Ὅθεν ἅπαντες χαίροντες τιμῶμεν, τάς πολλάς εὐεργεσίας, ἅς περ ἡμῖν ἐχαρίσατο.
Σέ Γερόντισσα ἅπαντες, οἱ Προφῆται προήγγειλαν, ὡς παστάδα πάγχρυσον, στάμνον ράβδον τε, ὡς κιβωτόν ὄρος ἅγιον, τόπον ἁγιάσματος, πύλην γέφυραν, ναόν καί λυχνίαν ὁλόφωτον, θρόνον ἔμψυχον, ἀκατάφλεκτον Βάτον καί Παρθένον, ἥν ἐν ἄσμασι τιμῶσιν αἱ γενεαί καί δοξάζουσιν.
Δόξα…καί Νῦν…Ἦχος πλ. Β.
Τήν τόν Ἀχώρητον ἐν γαστρί ἀσπόρως χωρήσασαν, πᾶσαι γηγενῶν αἱ τάξεις, ἀξιοχρέως ἀνυμνοῦσι, δι᾿ ὅσα μεγάλα καί θαυμαστά, ἔνδοξά τε καί ἐξαίσια, ἐχαρίσατο ἡμῖν. Αὕτη γάρ διαφερόντως περιέπουσα, καί τήν ἡμετέραν Μονήν ἠπορημένην, καί πολλαχῶς κινδυνεύουσαν, ἐλυτρώσατο, καί τούς ἑκάστοτε Πατέρας, πολυτρόπως συνεργοῦσα, ὡς Μητέρα καί Γερόντισσα στοργικῶς ἐποίμανεν. Ὅθεν τήν ταύτης Εἰκόνα, ἐν κατανύξει ψυχῆς, ἀσπαζόμενοι ἀναβοήσωμεν: Θεοτόκε Γερόντισσα, τοῦ Ὀνόματός σου πάντοτε μεμνημένοι, ὁμολογοῦμεν τήν χάριν τῶν θαυμασίων σου, κηρύττομεν τό σόν ἔλεος καί γονυπετῶς ἱκετεύομέν σε: Μή διαλίπῃς διαφυλάττουσα τήν ἐκλογάδαν σου, ἐκ πάσης ἐναντίας προσβολῆς, ὡς ἔχουσα ἀνείκαστον τήν ἀγαθότητά σου, Θεοχαρίτωτε.
ΔΟΞΟΛΟΓΙΑ ΜΕΓΑΛΗ καί ΑΠΟΛΥΣΙΣ
ΕΙΣ ΤΗΝ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΝ
Τά Τυπικά, οἱ Μακαρισμοί καί ἐκ τῶν Κανόνων τῆς Θεοτόκου Γεροντίσσης αἱ Ὠδαί γ΄ καί στ. ΄
Ἀπόστολος καί Εὐαγγέλιον τῆς ἑορτῆς τῆς Κοιμήσεως.
Κοινωνικόν: Ποτήριον σωτηρίου λήψομαι…Εἴδομεν τό φῶς…καί Ἀπόλυσις.
ΜΕΓΑΛΥΝΑΡΙΑ.
Φύλαττε Γερόντισσα Μαριάμ, Μονήν ἥν ἐκτήσω, οἰκητήριον τῆς Σεπτῆς, θείας σου Εἰκόνος, ἐκ πάσης ἐπηρείας, βελῶν τοῦ βροτοκτόνοιυ, ρώμῃ τῆ κρείττονι.
Ἔχει Παντοκράτορος ἡ Μονή, ἀσύλητον πλοῦτον, καί θησαύρισμα ἱερόν, πάνσεπτον εἰκόνα, Παρθένου Γεροντίσσης, ἥν ἄσμασι τιμῶντες, πανηγυρίζομεν.
Ἴσθι Θεομῆτορ σύ κηδεμών, ἐπίκουρος σκέπη, καί προσφύγιον μοναστῶν, μέγιστος πρεσβεία, ἐν Κρίσει συμμαχία, ἐν λύπαις θυμηδία, σώζουσα ἅπαντας.
Δίστιχον: Μνήσθητε Παρθένε Γερόντισσα Μαρία
Δαμασκηνοῦ ὑμνοῦντος σοῦ ἄπειρα μεγαλεῖα.
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
