(Ποίημα Ὁσίου Ἰωάννου τοῦ Χοζεβίτου)
Μιά εὐτυχία χωρίς Θεό
Ὦ πτωχέ ἄνθρωπε τῆς νέας ἐποχῆς,
«τοῦ πολιτισμένου αἰῶνος»
μέ τί καλπασμό τρέχεις στά ἴχνη
μιᾶς ἀπατηλῆς φαντασίας!
Ἡ χίμαιρα τῆς ζωῆς φαίνεται
σάν μιά φαντασία κι ἕνα ὄνειρο.
Ἡ ὡραιότης καί ἡ λαμπρότης,
σάν ἕνα δῶρο παραδεισένιο.
Μιά εὐτυχία ἀνθρώπινη,
θέλοντας γιά πάντα νά δημιουργήσης,
ἄρχισες χωρίς τόν Θεό
νά τήν ἐπιζητᾶς στήν ζωή σου.
Ἀνακάλυψες τόσα πράγματα
κι ἔχεις τόσες διευκολύνσεις
πιστεύοντας ὅτι θά φθάσης
στήν τελειότερη εὐτυχία!
Ἀλλ’ ὅμως τό ἐναντίον συνέβη,
ὅσο περισσότερο τήν ἐπεθύμησες
αὐτή τόσο μακριά σοῦ ἔφευγε
καί σύ τώρα παραμένης δυστυχής.
Βαδίζεις στόν βυθό τῆς θαλάσσης
καί μέχρι τούς αἰθέρες πετᾶς
στήν ἄκρη τοῦ κόσμου τήν σκέψι σου
μ’ἕνα καλώδιο μεταφέρεις.
Θά τελειώσης τά ἐπαγγέλματα,
τά ἀνθρώπινα καθήκοντα
καί θά πᾶς στόν ἄλλο κόσμο
νά δώσης τήν «διαθήκη σου».
Στό κεραυνοβόλο κυνήγι σου
γιά τήν «νῆσο τῆς εὐτυχίας»
ἔχεις πάντα τό σῶμα ἀχόρταστο
καί τήν ψυχή ἀνικανοποίητη.
Μ’ αὐτά πού προσφέρει ἡ γνῶσις,
ἀδιαφορώντας γιά τόν Χριστό,
4.000 χρόνια πίσω, στά ἴχνη τῶν τότε
ἀνθρώπων ἐπαναφέρει τόν σημερινό κόσμο.
Πάλι εἴμεθα στόν «πύργο τῆς Βαβέλ»,
διότι καί τώρα σχετίζονται ἔθνη
καί πάλι δέν καταλαβαίνουμε
τόν δρόμο πού βαδίζουμε.
Τώρα τό ἐκλεκτό τοῦ Θεοῦ πλάσμα,
σάν ἄγριο ζῶο ζῆ, στήν κακία
καί οὐδέποτε μέχρι σήμερα
δέν ἐφθάρη τόσο φοβερά!
Κύτταξε τόν άνθρώπινο κόπο σου
γιά τόν ὁποῖον ἀγωνίσθηκες
καί βλέπε σέ ποιά ἄραγε μέτρα
τῆς εὐτυχίας προώδευσες!
Κύτταξε πόσα κοιμητήρια
σέ λίγα χρόνια ἐγέμισαν
καί πόσα ἑκατομμύρια σήμερα
ἑστίες καί πατρίδα ἔχασαν.
Βλέπε τίς ἀτέλειωτες σειρές
ἀπό ἀναπήρους καί φουκαράδες
ἀπό σακάτηδες στά ἄσυλα
ἀπό χῆρες καί ὀρφανά.
Βλέπε τήν κοιλάδα τῶν στεναγμῶν
αὐτῶν πού σήμερα προώδευσαν,
ἄκουσε τόν γογγυσμό τοῦ λαοῦ
μέ πόνο καί κραυγές!
Καί πές μου ποῦ ἡ εὐτυχία σου
πού τήν ἐπεδίωκες πάντοτε,
σέ τί σημεῖο ἔφθασες χωρίς πίστι
στήν πρόνοια τοῦ Θεοῦ!
Ἐρεύνησες τό βάθος τῆς φύσεώς σου
καί τήν ψυχή σου λησμόνησες
ἀνέλυσες τήν φύσι τοῦ φωτός
ἐνῶ τό πνεῦμα σου ἐσκότισες.
Τήν ἀγριότητα τῆς φύσεως
ἐπί τό πλεῖστον ἐδάμασες,
ἐνῶ τά κακά σου πάθη
ἰσχυρότερα τά ἀγρίεψες.
Φτιάχνεις πόλεις εὐρύχωρες
καί ταξιδεύεις στίς θάλασσες
μέ ἱπτάμενα φρούρια
ἀπό μεταλλικά φτερά.
Μέ τήν ἐκτυφλωτική λαμπρότητα
τῶν κοσμικῶν ἐφευρέσεων
κυριαρχεῖ στίς ἀνθρώπινες ψυχές
τό ζοφερό σκοτάδι.
Τά ἐργοστάσια ἐργάζονται
καί ρυπαίνουν μέ τούς καπνούς τόν αἰθέρα·
ἀθλιότης ἀνυπόφορος
μιᾶς ζωῆς χωρίς πνεῦμα.
Ξεφυσοῦν, στενάζουν τ’ αὐτοκίνητα
κι ὁ φουκαρᾶς ὁ ὁδηγός
μέ ὀργή καί κουρασμένο πρόσωπο
βρωμάει ὅλος ἀπό κάπνα.
Ἔλπιζες ὅτι οἱ χημικοί
μέ τίς ποικίλες θεωρίες
θά σοῦ ἔδιναν μιά εὐτυχία
μέ ἄλλο τρόπο λειτουργίας.
Ἀλλά τά ἰσχυρότερα ἔθνη
μέ τίς ἐφευρέσεις των καταστρέφονται
καί σέ σένα ἑτοιμάζει ἡ μόδα
τό ἀθλιώτατο φέρετρό σου.
Μέ τόν ζωώδη ἐγωϊσμό
θέλοντας τήν πρόοδο νά πετύχης
ἰδού μέ δάκρυα καί μέ βάσανα
ὁ πτωχός κόσμος σέ τρέφει.
Τώρα διψᾶς γιά εἰρήνη
καί βλέπω ὅτι ἀναγκάζεσαι πάντοτε
νά δημιουργήσης μέ συνδιασκέψεις
μιά εἰρήνη χωρίς Θεό!
Ἀλλά ἡ εἰρήνη ἔρχεται ἀπό τόν Κύριο,
Αὐτός εἶναι τῆς εἰρήνης χορηγός.
Ἐάν δέν τρέξης σ’ Αὐτόν
μάταια τρέχεις γιά τήν πρόοδό σου.
Εἰρήνευσε πρῶτα μέ τόν Θεό,
κάνοντας τήν ζωή σου πνευματική
κι ἄν δέν κάνης αὐτά,
σκορπίζεσαι τό ἔργο σου στόν ἀέρα.
Τήν καθαρή ἀπόκτησε ἀγάπη
πού δέν ξέρει ἀπό ὑποκρισίες,
διότι χωρίς τόν στολισμό της
δέν σέ βοηθᾶ ὁ πλοῦτος.
Ἀγάπα τήν ζωή τῆς ἐγκρατείας
καί ἄφησε τήν ἔξαλλη ζωή
καί ἄν δέν καταλαβαίνης αὐτό
μάταια ἐκπολιτίσθηκες.
Στρέψε τήν νοερή ματιά σου
στούς περασμένους αἰῶνες
καί στό καρποφόρο πνεῦμα τῆς πίστης
θά βρῆς ὅ,τι τώρα ἔχασες.
Ὅπως δέν μπορεῖς νά πιάσης μέ τό χέρι
τήν σελήνη στό νερό,
ἔτσι δέν μπορεῖς τήν παροδικότητα τῆς ζωῆς
νά κρατήσης στόν παρόντα αἰῶνα.
Ὁ μοντέρνος πολιτισμός
ἕνα ξένο πνεῦμα σοῦ ἔδωσε
καί ἀπό τό φῶς τῆς σωτηρίας
μέ ἀηδία σέ ἀπομάκρυνε!
Καθώς τρέχουν οἱ δορυφόροι
γύρω ἀπό τήν τροχιά των πάντοτε,
ἔτσι καί ἡ «χίμαιρα» σήμερα
τρέχει λησμονώντας τόν Θεό!
Τρέχεις μέ τούς χιλιάδες ἐργάτες
μέ μιά ἀστραπιαῖα ταχύτητα
πού σέ ὁδηγεῖ στήν ἀπώλεια,
διότι ἄφησες τόν δρόμο τοῦ Ἰησοῦ!
* * *
-Ἀκούω νά λέγουν μερικοί:
«Ὁ κόσμος σήμερα προοδεύει
μόνο τό ράσο καί τό σκουφί
δέν ἀφήνουν τίς συνήθειές των»!
-«Ὁ κόσμος τώρα προοδεύει
μέ τά μέσα τῆς ζωῆς
ἐμείνατε πολύ πίσω παπούλη
σκεπτόμενος μόνο τόν Παράδεισο»!
Ἀπό τό βιβλίο τοῦ Ἀβραάμ Μοναχοῦ Ἁγιορείτου: "Οἱ Προφῆτες μᾶς ἀποκαλύπτουν... Τά ἀναμενόμενα παγκόσμια γεγονότα σύμφωνα μέ τίς προφητεῖες τῶν ἁγίων τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας", Ἐκδόσεις: «Ὁ Ποιμενικός Αὐλός», Ἅγιον Ὄρος
