(ΗΛΙΟΥ ΠΡΟΦΗΤΟΥ)
ΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΜΗΝΑ
«…καί ἐδόξασαν τόν Θεόν τόν δόντα ἐξουσίαν». Ὁ Τριαδικός Θεός, ἀπέστειλε τόν Μεσσία «ἵνα σωθῇ ὁ κόσμος δι’ αὐτοῦ».
Ὁ Χριστός, ἔλαβε τήν ἐξουσία-τό χρῖσμα, ἅμᾳ τῇ ἑνώσει θείας καί ἀνθρωπίνης φύσεως, ἐν τῇ Δευτέρα Ὑποστάσει τῆς Παναγίας Τριάδος· ὄχι ὅπως, κατά Χάριν, ἔλαβαν οἱ Προφῆτες καί οἱ Ἀπόστολοι καί οἱ Ἅγιοι.
Ἐν τούτοις, μέ τρόπον θαυμαστόν, ὡς ἄσαρκος Λόγος πρίν, ἀλλά καί ἐν καιροῖς ἐσχάτοις κατά τήν θείαν Ἐνανθρώπησιν, ὁ Χριστός, ἔδωσε ἐξουσίαν ὥστε μέ φοβερά σημεῖα νά ἰατρεύονται ἀσθένειες, νεκροί νά ἀνασταίνονται καί ὁ οὐρανός νά κλείνει ἤ νά ἀνοίγει μέ μόνον τόν λόγον τῶν Ἁγίων, ὅπως συνέβη μέ τόν ἑορταζόμενο σήμερα ἅγιον Προφήτην Ἡλιοῦ τόν Θεσβίτη, στήν ἐποχή τῆς Π. Διαθήκης.
Ὁ ἅγιος Προφήτης μέ τή ζωή, τή διδασκαλία καί τά φοβερά θαυμαστά γεγονότα πού συνέβαιναν μέ μόνον τόν λόγον του, ἐδοξάζετο ὁ Τριαδικός Θεός, ὁ διδούς τοιαύτην ἐξουσίαν τοῖς ἀνθρώποις. Ἡ ἑορτή σήμερα τοῦ Ἁγίου, ἁγία γερόντισσα, ἀνάγει στό συμπέρασμα ὅτι ὁ ἄνθρωπος διά τῆς ὀρθῆς πίστεως ἀναπτύσσεται σέ χαρισματικό κατά χάριν, μικρόν θεάνθρωπον.
Ὄντως, στά ἐν πνεύματι ὕψη ὁ πιστός, μπορεῖ νά ἐξελιχθεῖ ἕως τόν Θεόν καί ὁ Κύριος νά τόν καταστήσει ἄρχοντα καί κύριον τῶν δωρεῶν Του, ὥστε καί αὐτός ὁ Θεός νά τόν ὑπακούει καί νά τόν παρακαλεῖ. Τό βλέπουμε αὐτό μέ τήν ζωή καί τόν ἔνθεο ζῆλο τοῦ Προφήτου, καθώς καί μέ τά θαυμαστά καί ἐξαίσια πού ἐπιτελεῖ ὁ Θεός διά τῶν ἁγίων Του ἕως ἄρτι· καί γνωρίζουμε τί ἐπιδιώκει ὁ Χριστός, μέ τήν θείαν Ἐνανθρώπησιν, σέ τοῦτον τόν κόσμο.
Ποιός εἶναι ὁ στόχος Του σ’ αὐτόν; Τί ζητάει ὁ Θεός μέ τό ἀνθρώπινο γένος; Γιατί δημιούργησε ἕναν τέτοιον κόσμον καί ἕνα τέτοιον ἄνθρωπο σέ αὐτόν; Αὐτό μπορεῖ νά τό μάθει καί τό ἔχει ὄντως γνωρίσει μόνον ἡ σοφία καί ἡ διάνοια πού ἔχει χαριτωθεῖ μέ τήν Χάριν τοῦ Χριστοῦ, σέ ἁγίους τοῦ Θεοῦ ἀνθρώπους.
Ὁ Προφήτης Ἡλίας εἶναι ὁ χαριτωμένος ἅγιος πού μέ τό βίο του καί τούς ἀγῶνες ὑπέρ τῆς ἀληθείας καί τοῦ ὀνόματος τοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ, ἔλαβε τήν δύναμιν ἐξ ὕψους νά ὁδηγήσει πλῆθος ἀνθρώπων σέ μετάνοια καί νά ἀπαλλάξει τόν κόσμο ἀπό τόν παγανισμό, τήν εἰδωλολατρεία, τόν διάβολο.
Ἔχοντας τό ἴδιο πνεῦμα, τήν ἴδια μαρτυρία, τόν ἴδιο ζῆλο, τήν ἴδια κλήσιν καί τιμιότητα ὅπως ἀργότερα ὁ Τίμιος Ἰωάννης ὁ Πρόδρομος, ἔχει μαρτυρηθεῖ ἀπό τόν ἴδιο τόν Μεσσία ὅτι αὐτός ὁ Ἡλίας, εἶναι ὁ ἐκλεκτός τοῦ Θεοῦ ὅπου θά μαρτυρήσει στούς ἐσχάτους καιρούς τόν ἐρχομό τοῦ Χριστοῦ, κατά τήν Δευτέρα παρουσία Του καί θά στεφθεῖ τό στεφάνι τῆς ὁμολογίας καί τοῦ μαρτυρίου γιά τό ὄνομά Του.
Γι’ αὐτό ὁ Θεός τόν ἀνέδειξε μάρτυρα ἀληθῆ, μαζί καί τόν Προφήτη Μωϋσῆ στό Θαβώριον Ὅρος καί ἐνώπιον τῶν κορυφαίων Ἀποστόλων, σαράντα ἡμέρες πρίν τή θυσία Του, στόν φριχτό Γολγοθᾶ ὑπέρ τῆς τοῦ κόσμου ζωῆς καί σωτηρίας.
Φρονοῦμε ἀδελφοί μου, δόθηκε στούς πιστούς καί εἰ δυνατόν σέ ὅλους τούς ἀνθρώπους ἕως τῆς Δευτέρας Παρουσίας, τίνι τρόπῳ, δηλαδή πῶς μᾶς ὑπηρετεῖ ὁ Θεός καί ὁ Χριστός μέσῳ τῶν ἁγίων Προφητῶν καί Ἀποστόλων, μαρτύρων, Πατέρων καί Ὁμολογητῶν, καθ’ ὅτι καλούμεθα καί ὀφείλουμε νά διαχειριστοῦμε τά θέματα τῆς προσωπικῆς μας σωτηρίας εὐχαριστιακά, δοξολογικά, κυρίως στούς ἐσχάτους καιρούς πού διανύουμε· σέ τί, ἀκριβῶς, συνίσταται «τό μυστήριον τοῦ θελήματος τοῦ Θεοῦ».
Θεωροῦμε, τόν ἀγιασμόν ἡμῶν· πῶς ἀπό τό κατ’ εἰκόνα, ἀφοῦ τό λαμπρύνουμε μέ τίς ἅγιες ἀρετές θά φτάσουμε στήν ὡραιότητα, στήν καλλονή, στή δόξα τοῦ καθ’ ὁμοίωσιν, (δικαιοσύνη, ἀγάπη, ἀλήθεια), στή θέωση. Ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός ἀνακεφαλαιώνει, ἑνώνει τά πάντα, στό πρόσωπό Του, στήν Ἐκκλησία. «Θέλει πάντας ἀνθρώπους σωθῆναι καί εἰς ἐπίγνωσιν ἀληθείας ἐλθεῖν».
Γνώρισε καί γνωρίζει ἀεί στόν κόσμο τό ἀποτέλεσμα τῶν εὐεργεσιῶν τῆς τήρησης τῶν ἐντολῶν τοῦ Θεοῦ καί τῆς ὑπομονῆς τοῦ Χριστοῦ. Ὅπως ἐπίσης κατήγγειλε καί καταγγέλει, μέσα ἀπό τίς ἅγιες Γραφές, τόν ψεύστη καί ἀνθρωποκτόνο διάβολο, καθώς καί τά τερατώδη ἀποτελέσματα τῶν σαρκικῶν ἐπιθυμιῶν καί βορβορωδῶν πράξεων, πού ἄρχοντες διεστραμμένοι τοῦ κόσμου τούτου τῆς Ν. Ἐποχῆς,(βλέπε παιδεραστές κλπ) παρέχουν ἀφειδῶς στούς ταλαίπωρους ἀνθρώπους. Ἡ θεία Ἀποκάλυψη μᾶς ὁμιλεῖ γιά τήν Πόρνη ἐκείνη πού μόλυνε καί μολύνει τά Ἔθνη μέ τά βδελύγματα, πού στανικά καί μέ δόλο προσπαθεῖ νά ἐπιβάλλει προσφέροντάς τα σέ χρυσό κύπελο, μέ τά ὁποῖα κερνάει τούς φιλήδονους, φιλόσαρκους καί ἀλαζόνες τοῦ κόσμου τούτου.
Οἱ Προφητεῖες λοιπόν ἀδελφοί καί τά σημεῖα τοῦ Προφήτου Ἡλιοῦ γιά νά καταστοῦν ἀποδεκτά ἀπό τή νόησή μας, χρειάζεται φώτιση Θεοῦ, καθαρή ἁγία ἀνώτερη ζωή, ἀντάξια τῶν Ἁγίων καί τῶν Ἀγγέλων. Γιατί οἱ Προφῆτες καί ὅλοι οἱ Ἅγιοι, ἔχοντας κάνει τόν ἑαυτό τους μέ τήν καθαρότητα, τήν ἁγνή ἄδολη πίστη, καταλλήλους πρός ἀγγελική ἕνωση καί ὄντας συνδεδεμένοι μέ τούς Ἀγγέλους, μέ τήν ἀνάτασή τους πρός τό θεῖο, καλλιεργοῦν μέσα τους τήν ἱερογνωσία· ὅταν δέ τούς ἐπιτραπεῖ ἀπό τόν Θεό, ἀποκαλύπτουν αὐτά τά ὁποῖα τούς ἔχουν παραχωρηθεῖ ἀπό τόν Κύριον τῆς Δόξης(βλέπε Ἅγιος Πορφύριος, Ἅγιος Παΐσιος κ.ἄλ.)
Ἐμεῖς, χριστιανοί μου, δέν βλέπουμε οὔτε τά βρισκόμενα μακριά, σάν νά βρίσκονται μπροστά στά μάτια μας, οὔτε τά μελλοντικά ὡς παρόντα καί δέν γνωρίζουμε οὔτε τό θέλημα τοῦ Θεοῦ γιά ἐμᾶς ἄν δέν πραγματοποιηθεῖ, ἐνῶ οἱ Προφῆτες γνωρίζουν καί τή θέληση τοῦ Θεοῦ πού ὑπάρχει προαιώνια, πρίν ἀκόμα πραγματοποιηθεῖ, ἕως τῆς συντελείας τοῦ κόσμου.
Ὀφείλουμε λοιπόν νά μιμηθοῦμε, τό βίο καί τόν ζῆλο τοῦ Τιμίου Προφήτου Ἡλιοῦ τοῦ Θεσβίτου, πού εἶναι πέρα ἀπ’ ὅλα θαυμαστός. Ὅλα ὅσα γεγονότα ἀναφέρονται σ’ Αὐτόν καί πού ψάλλαμε στόν Ἑσπερινό, στόν Ὄρθρο, στή θεία Λειτουργία, προξενοῦν πολλή χαρά καί ἐλπίδα· προαναγγέλοντας ὅτι καί ἐμεῖς θά συναντήσουμε τόν Κύριο, ἀρκεῖ τά σωτήρια μηνύματα τοῦ ἁγίου Προφήτου Ἡλιοῦ, νά καταστοῦν καί δικά μας βιώματα, ὥστε ὁ ἅγιος Ἡλίας νά πορεύεται πάντοτε ἐμπρός μας, γνώριμος καί συνοδοιπόρος τῆς ζωή μας.
Στόν ἅγιον Προφήτην Ἡλίαν, ἡ τιμητική προσκύνησις. Στόν Τριαδικόν Θεόν ἡ Λατρεία, ἡ Δόξα, τό Κράτος εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.
