«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
ΘΑΥΜΑΣΤΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ
ὑπό Γέροντος Κλεόπα Ἠλίε, ρουμάνου
ΓΙΑ ΜΙΚΡΟΥΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΥΣ
Μετάφρασις ἀπό τά ρουμανικά
Μοναχός Δαμασκηνός Γρηγοριάτης. 2010
Σύντομος Βίος τοὺ ὁσίου Γέροντος Ἰωάννου τοῦ Ρουμάνου τοῦ Χοζεβίτου
(1913-1960)
Ὁ ὅσιος Ἰωάννης Ἰακώβου, προερχόμενος ἀπό τήν Ἱερά Μονή Νεάμτς τῆς βορείου Ρουμανίας, ἦταν ἕνας μεγάλος ἡσυχαστής τῶν ἡμερῶν μας, ὁ ὁποῖος ἀσκήτευσε στούς Ἁγίους Τόπους 24 χρόνια, τόσο στήν κοιλάδα τοῦ Ἰορδάνου, ὅσο καί στήν ἔρημο τοῦ Χοζεβᾶ. Αὐτός ὁ μακάριος καί θεοφόρος Πατήρ γεννήθηκε στίς 23 Ἰουλίου τοῦ 1913 στό χωριό Γκραϊνιτσένι, τῆς κοινότητος Παλτινίσι, τοῦ νομοῦ Μποτοσάνι ἀπό μία οἰκογένεια χωρικῶν εὐλαβῶν Χριστιανῶν, πού ὠνομάζοντο Μάξιμος καί Αἰκατερίνα. Στό βάπτισμά του ἐπῆρε τό ὄνομα Ἠλίας καί ἦταν τό μοναδικό τους παιδί. Στόν ἕκτο μῆνα τῆς ἡλικίας του, ἡ μητέρα του ἀρρώστησε καί ἀπέθανε. Τό μωρό παρέμεινε στήν φροντίδα τῆς γιαγιᾶς του Μαρίας Ἰακώβου, ἡ ὁποία τό μεγάλωσε σάν πραγματική του μητέρα μέχρι τήν ἡλικία τῶν δέκα ἐτῶν.
Τό ἔτος 1916, ὅταν ὁ μικρός Ἠλίας ἦταν τριῶν ἐτῶν, ὁ πατέρας του ἀπέθανε στόν πόλεμο. Τό 1923 ἀπέθανε καί ἡ γιαγιά του καί ἄφησε τόν μικρό Ἠλία πεντάρφανο, χωρίς γονεῖς καί παπποῦδες. Ἀπό τότε τό παιδάκι τό ἐπροστάτευσε ὁ θεῖος του Ἀλέξανδρος Ἰακώβου, ὁ ὁποῖος εἶχε στό σπίτι του καί τά ἕξι δικά του παιδιά. Μεταξύ τῶν ἐτῶν 1926-1932 ὁ νεαρός Ἠλίας ἐφοίτησε στό γυμνάσιο καί στό Λύκειο.
Τό καλοκαίρι τοῦ 1933 εἰσῆλθε σάν Δόκιμος στήν Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς Νεάμτς. Στίς 8 Ἀπριλίου 1936 ἐκάρη μοναχός λαμβάνοντας τό ὄνομα Ἰωάννης, ἐνῶ τόν Νοέμβριο τοῦ ἰδίου ἔτους ἔφυγε μέ δύο ἄλλους μοναχούς καί ἐπῆγε στήν Παλαιστίνη γιά νά προσκυνήση τούς Ἁγίους Τόπους καί τόν Τάφο τοῦ Κυρίου μας. Ἀπό τότε παρέμεινε ὁριστικά στήν Ἁγία Χώρα, ὅπου εἰσήχθη στήν Ἀδελφότητα τῆς Μονῆς τοῦ Ἁγίου Σάββα τοῦ ἡγιασμένου.
Στίς 14 Σεπτεμβρίου 1947 χειροτονήθηκε ἱερεύς στήν ἐκκλησία τοῦ Παναγίου Τάφου ἀπό τόν μητροπολίτη Εἰρήναρχο καί κατόπιν διωρίσθηκε ἡγούμενος στήν ρουμανική Σκήτη τοῦ ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου τοῦ Ἰορδάνου. Μετά ἀπό πέντε ἐκεῖ χρόνια διακονίας, ἀνεχώρησε μέ τόν μαθητή του, μοναχό Ἰωαννίκιο Πιριάλα γιά τήν ἔρημο τοῦ Χοζεβᾶ, πού εἶναι πλησίον τῆς Ἱεριχοῦς. Ἐδῶ ἀσκήθηκαν μαζί ὀκτώ χρόνια στήν σπηλιά τῆς Ἁγίας Ἄννης, πού εἶναι στήν κοιλάδα τοῦ ποταμοῦ Χοράτ.
Στίς 5 Αὐγούστου τοῦ 1960, μετά ἀπό 47 χρόνια ἐπιγείου ζωῆς, ὁ π.Ἰωάννης μετέβη στούς οὐρανίους τόπους καί ἐνταφιάσθηκε στήν σπηλιά στήν ὁποία καί ἀσκήτευσε. Μετά ἀπό 20 χρόνια, στίς 8 Αὐγούστου τοῦ 1980, εὑρέθηκε τό Λείψανό του ὁλόκληρο μέσα στόν τάφο του, διότι εὐηρέστησε τόν Θεό.
Στίς 15 Αὐγούστου τοῦ ἰδίου ἔτους, τό ἱερό του Σκήνωμα μεταφέρθηκε στό γειτονικό μοναστήρι τοῦ ἁγίου Γεωργίου τοῦ Χοζεβίτου μέ τήν εὐλογία τοῦ πατριάρχου Ἱεροσολύμων κ.κ. Βενεδίκτου καί διατηρεῖται σέ εἰδική λειψανοθήκη στήν ἐκκλησία, δίπλα σέ ἄλλα ἅγια Λείψανα.
