Καθισμένο τό μικρό αγοράκι στό πάτωμα, μέ τό ψαλίδι στό χέρι, έκοβε σέ μικρότερα κομμάτια ένα χάρτη παγκόσμιο. Σέ λίγο ετελείωσεν.
Έπειτα όμως θέλησε νά ξανακολλήση τά κομμένα χαρτιά. Αλλά δέν μπορούσε. Δέν ήξευρε Γεωγραφία. Καί έτσι τά κομμάτια δέν έπαιρναν τήν κανονική των θέσι.
Ό μικρός στενοχωρείται.
Πλάϊ του, ο πατέρας, παρακολουθεί τό παιδί του. Τό λυπάται. Παρατήρησεν ότι από τήν πίσω μεριά τού χάρτου είναι ζωγραφισμένος ένας άνθρωπος.
“Παιδί μου τού λέγει, γύρισε ανάποδα τά κομμάτια. Φτιάξε πρώτα τόν άνθρωπο. Καί όταν τά κομμάτια ενωθούν έτσι, ώστε νά σχηματισθή ό άνθρωπος, θά γίνη αμέσως καί ο παγκόσμιος χάρτης”.
Ό μικρός ήνωσε τά κομμάτια ανάλογα μέ τίς γραμμές τού άνθρωπίνου σώματος.
Όταν εγύρισεν από τήν άλλη μεριά τόν χάρτην, παρατήρησε μέ χαράν ότι η επιτυχία ήτο πλήρης. Ήταν τέλειος...
Φτιάξε πρώτα τόν άνθρωπον! Τί βαθύ νόημα κρύβει αυτή ή σκέψι!
Αυτός μάς χρειάζεται σήμερα. Ό άνθρωπος. Ό άξιος άνθρωπος.
Αυτός πού χωρίς νά παρασύρεται από τά ρεύματα τής κοινωνίας, θά σηκώση ηγεμονικά τόν σταυρόν τής αληθείας καί θά προχωρήση σταθερά στό δρόμο τού Χριστού.
Τότε ό κόσμος θά κερδίση τήν χαράν του. Καί θά γίνη η γή, μέ τούς συγχρόνους Αγίους της, ένα κομμάτι Παραδείσου...
Ναί! Ένα κομμάτι Παραδείσου!...
Έπειτα όμως θέλησε νά ξανακολλήση τά κομμένα χαρτιά. Αλλά δέν μπορούσε. Δέν ήξευρε Γεωγραφία. Καί έτσι τά κομμάτια δέν έπαιρναν τήν κανονική των θέσι.
Ό μικρός στενοχωρείται.
Πλάϊ του, ο πατέρας, παρακολουθεί τό παιδί του. Τό λυπάται. Παρατήρησεν ότι από τήν πίσω μεριά τού χάρτου είναι ζωγραφισμένος ένας άνθρωπος.
“Παιδί μου τού λέγει, γύρισε ανάποδα τά κομμάτια. Φτιάξε πρώτα τόν άνθρωπο. Καί όταν τά κομμάτια ενωθούν έτσι, ώστε νά σχηματισθή ό άνθρωπος, θά γίνη αμέσως καί ο παγκόσμιος χάρτης”.
Ό μικρός ήνωσε τά κομμάτια ανάλογα μέ τίς γραμμές τού άνθρωπίνου σώματος.
Όταν εγύρισεν από τήν άλλη μεριά τόν χάρτην, παρατήρησε μέ χαράν ότι η επιτυχία ήτο πλήρης. Ήταν τέλειος...
Φτιάξε πρώτα τόν άνθρωπον! Τί βαθύ νόημα κρύβει αυτή ή σκέψι!
Αυτός μάς χρειάζεται σήμερα. Ό άνθρωπος. Ό άξιος άνθρωπος.
Αυτός πού χωρίς νά παρασύρεται από τά ρεύματα τής κοινωνίας, θά σηκώση ηγεμονικά τόν σταυρόν τής αληθείας καί θά προχωρήση σταθερά στό δρόμο τού Χριστού.
Τότε ό κόσμος θά κερδίση τήν χαράν του. Καί θά γίνη η γή, μέ τούς συγχρόνους Αγίους της, ένα κομμάτι Παραδείσου...
Ναί! Ένα κομμάτι Παραδείσου!...
''ΛΎΧΝΟΣ ΤΟΊΣ ΠΟΣΊ ΜΟΥ''
ΕΠΙΣΚΌΠΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΠΑΥΛΊΔΟΥ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΊΤΟΥ ΝΙΚΑΊΑΣ
ΕΠΙΣΚΌΠΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΠΑΥΛΊΔΟΥ.ΜΗΤΡΟΠΟΛΊΤΟΥ ΝΙΚΑΊΑΣ
