ΟΙ ΑΡΧΑΙΟΙ πρόγονοί μας ἔλεγαν «ὤδινεν ὄρος καὶ ἔτεκε μῦν», ὅταν ἤθελαν
νὰ σαρκάσουν ἕνα μεγαλοποιημένο γεγονός, τὸ ὁποῖο ἐν τέλει
ἀποδεικνύεται ἥσσονος σημασίας. «Μία ἀπὸ τὰ ἴδια», ὅπως λέμε σήμερα. Ὁ
λόγος γιὰ τὸν νέο «ἀλάθητο», ὁ ὁποῖος θὰ συνεχίσει νὰ εἶναι ὁ καταληψίας
τοῦ πάλαι ποτὲ σεβασμίου πατριαρχικοῦ θρόνου τῆς «Πρεσβυτέρας Ρώμης».
Παρὰ τὰ γεγονὸς τῆς ἀποθέωσής του, σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ἀπὸ τὰ
κατευθυνόμενα μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης (ἔτσι νὰ τὸ χωνέψουμε ὅτι θὰ εἶναι
ὁ μελλοντικὸς πνευματικὸς ταγὸς τῆς ἀνθρωπότητας), ἡ ἀπρόσμενη ἐκλογή
του, ἀλλὰ καὶ ὁ πρότερος βίος του, δὲν μᾶς ἀφήνουν πολλὰ περιθώρια νὰ
εἴμαστε αἰσιόδοξοι ὅτι θὰ λοξοδρομήσει ἀπὸ τὴν παπικὴ ἀτραπό, ἡ ὁποία
ὁδηγεῖ ἑκατομμύρια ὀπαδῶν τῆς παπικῆς «ἐκκλησίας» στὴν ἄβυσσο τῆς
ἀπώλειας.
Πρῶτ’ ἀπ’ ὅλα, κατηγορεῖται ὅτι συγκάλυπτε ἐγκληματίες
παιδεραστὲς φραγκοπαπάδες, ποὺ σημαίνει ὅτι εἶναι καὶ ὁ ἴδιος μέρος
αὐτοῦ τοῦ φρικιαστικοῦ προβλήματος καὶ δὲν θὰ ἔχει τὴν ἠθικὴ ἀντοχὴ νὰ
τὸ ἀντιμετωπίσει. Ἀνήκει στὴν «ὁμάδα» τῶν «Αὐγουστινιανῶν», ποὺ
σημαίνει ὅτι θὰ μείνει ἀπόλυτα προσηλωμένος στὶς παπικὲς πλάνες
(φιλιόκβε, κτιστὴ χάρις, παποκαισαρισμός, κ.λπ.), οἱ ὁποῖες στηρίζονται
στὶς πλάνες τοῦ Αὐγουστίνου. Ὡς εὐνοούμενος τοῦ ἀποθανόντος Φραγκίσκου
καί, ὅπως δήλωσε στὸ πρῶτο του μήνυμα, θὰ συνεχίσει τὸ «σπουδαῖο» ἔργο
του, ὅσον ἀφορᾶ τὴν παραπέρα ἐκκοσμίκευση τῆς παπικῆς «ἐκκλησίας». Ἐμεῖς
ὡς Ὀρθόδοξοι τί μποροῦμε νὰ περιμένουμε ἀπὸ αὐτόν; Τίποτε τὸ θετικό! Θὰ
συνεχίσει τὸ «θεάρεστο» ἔργο τῶν προκατόχων του, νὰ «καταπιεῖ» τὴν
Ἐκκλησία μας! Παρ’ ὅλα αὐτὰ εὐχόμαστε νὰ διαψευσθοῦν οἱ φόβοι μας καὶ
προσευχόμαστε ὁ Θεὸς νὰ τὸν φωτίσει νὰ ἀλλάξει πορεία, ὁδηγώντας τὸν
αἱρετικὸ Παπισμὸ στὴν ἐπανένωσή του μὲ τὴν ἀληθινὴ Μία καὶ Ἀδιαίρετη
Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ!
