ΙΕΡΑ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ
ΓΡΑΦΕΙΟ ΕΠΙ ΤΩΝ ΑΙΡΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΠΑΡΑΘΡΗΣΚΕΙΩΝ
Εν Πειραιεί τη 23η Ιουνίου 2025
Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΜΑΣ ΝΑ ΟΔΗΓΕΙ ΣΤΗΝ ΑΓΙΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΤΗ ΣΩΤΗΡΙΑ
Αλλά δεν ήταν μόνον οι άγευστοι της ορθοδόξου πίστεως δημοσιογράφοι, που «ιστόρησαν» της «αγιογραφία» του, αλλά δυστυχώς και πολλοί ορθόδοξοι και δυστυχώς πολλά υψηλά ιστάμενα εκκλησιαστικά πρόσωπα! Χαρακτηριστική υπήρξε η δήλωση υπεροχικού προσώπου της Εκκλησίας μας: «Σήμερα που συναντώμεθα στο Οικουμενικό Πατριαρχείο με όλους τους αγίους Αρχιερείς του Πανσέπτου Οικουμενικού Θρόνου για να ανταλλάξουμε τον εν Χριστώ Αναστάντι αδελφικό ασπασμό μημνησκόμεθα της προσφιλούς προσωπικότητος του μόλις κοιμηθέντος Πάπα Φραγκίσκου και δεόμεθα όλοι μαζί, “εν ἑνὶ στόματι καὶ μιᾷ καρδίᾳ”, για την ανάπαυση της ψυχής του εν χώρα ζώντων και εν σκηναίς δικαίων. Προσευχόμεθα να τον ανταμείψει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου για τους πολλούς κόπους του για την Εκκλησία και για τον άνθρωπο και να αναδείξει επί του Θρόνου του Αγίου Πέτρου ένα άξιο διάδοχό του, ο οποίο θα εγκολπωθεί, θα ενστερνιστεί τα οράματά του Πάπα Φραγκίσκου και θα συνεχίσει το πολύτιμο έργο του για όλη την ανθρωπότητα, ιδιαιτέρως για την Χριστιανοσύνη, και ακόμη ειδικότερα για την προσέγγιση των αδελφών Εκκλησιών μας με απώτερον στόχον την πλήρη εν τω κοινώ Ποτηρίω συνάντησή των. Αιωνία σου η μνήμη, αδελφέ Πάπα Φραγκίσκο»[1]! Σε άλλη δήλωση αποκάλεσε τον Πάπα «αδελφό», επισήμαναν τη συνάντηση που είχε προγραμματιστεί για τον μήνα Μάιο στη Νίκαια της Βιθυνίας, με την ευκαιρία της επετείου των 1.700 ετών από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο και τόνισαν σχετικά: «ο Θεός της ζωής και του θανάτου αποφάσισε διαφορετικά, να τον καλέσει πλησίον Του, και τώρα ο αδελφός Φραγκίσκος θα προσεύχεται από τον Παράδεισο για όλους μας και για την ενότητα των Εκκλησιών»[2]!
Ως «επόμενοι τοις αγίοις πατράσι», προσπαθούμε να τους μιμούμαστε στη στάση τους απέναντι στους πλανεμένους, στον έλεγχο, με βάση την αγάπη που έκαναν σ’ αυτούς, και ως εκ τούτου θεωρούμε ότι οφείλουμε να κάμουμε την κριτική μας για τα ανωτέρω, όχι φυσικά να θίξουμε πρόσωπα, αλλά να καταδείξουμε τα όσα άτοπα ειπώθηκαν. Κυρίως για την πληροφόρηση των αγαπητών αναγνωστών μας και των πιστών της Μητροπολιτικής μας περιφέρειας, οι οποίοι σκανδαλίστηκαν από όσα άκουσαν για την δήθεν «αγιότητα» του αποθανόντος «Πάπα» Φραγκίσκου. Να αποδείξουμε ότι η αγιότητα είναι δωρεά της χάριτος του Θεού, η οποία διαχέεται μέσα στην Αγία Εκκλησία μας και επισκιάζει και μεταμορφώνει τα συνειδητά μέλη της Εκκλησίας, τα οποία πιστεύουν ορθά, αγωνίζονται κατά της αμαρτίας και του κακού και ενώνονται οργανικά με τον Κύριο, διά των Ιερών Μυστηρίων.
Να παρατηρήσουμε ότι δυστυχώς με τις ανωτέρω δηλώσεις τους οι ανωτέρω, δεν έμειναν στις στοιχειώδεις τυπικές αβρότητες, αλλά παρουσίασαν τον αποθανόντα αμετανόητο αιρεσιάρχη ως κάποιον κορυφαίο εκκλησιαστικό ηγέτη, ο οποίος δεν ήταν αιρετικός και ορθοτομούσε τον λόγο της αληθινής πίστεως! Το ότι προσευχήθηκε ο ανωτέρω Προθιεράρχης για την ανάπαυση της ψυχής του αποθανόντα «Πάπα», δεν αποτελεί ατόπημα. Όμως το να προσεύχεται «να τον ανταμείψει ο Κύριος της ζωής και του θανάτου για τους πολλούς κόπους του για την Εκκλησία και για τον άνθρωπο», αποτελεί σίγουρα ατόπημα, διότι α) αναγνωρίζει τον αιρετικό Παπισμό ως «εκκλησία» και β) θεωρεί σημαντικό το έργο του αποθανόντα «Πάπα», σε αυτή την «εκκλησία» και ζητά να τον ανταμείψει ο Θεός! Να τον ανταμείψει, γιατί; Ως πρόσωπο, απέβαλλε κάποια από τις δεκάδες παπικές πλάνες; Με την εμμονή του σε αυτές, δεν απέτρεψε πλήθος πιστών της «εκκλησίες» του, να ψάξουν και να βρουν την αληθινή Εκκλησία του Χριστού; Μπορούμε να χαιρόμαστε όταν ένας αιρεσιάρχης εμμένει σταθερά στις πλάνες της θρησκευτικής ομάδας που ηγείται, ότι κάνει καλά τη δουλειά του, όταν προοδεύει η αιρετική του κοινότητα, όταν περιφρουρεί τους οπαδούς του να μένουν εγκλωβισμένοι, να ζητάμε ανταμοιβή γι’ αυτόν από το Θεό;
Και όχι μόνον αυτό: Προχώρησε και σε άλλο σοβαρότατο ατόπημα, έκρινε άξιο τον αμετανόητο αποθανόντα αιρεσιάρχη «Πάπα» και του …Παραδείσου, με την δήλωσή του: «τώρα ο αδελφός Φραγκίσκος θα προσεύχεται από τον Παράδεισο για όλους μας και για την ενότητα των Εκκλησιών», προκαταλαμβάνοντας ακόμα και αυτή την κρίση του Θεού! Πως είναι δυνατόν να έχει πάει στον Παράδεισο και να «προσεύχεται» από εκεί για εμάς τους ορθοδόξους, και για την «ενότητα των εκκλησιών», όταν αυτός ο δυστυχής κατά την διάρκεια της παποσύνης του δεν έδειξε την παραμικρή διάθεση για μετάνοια και επιστροφή στην Μια και Αδιαίρετη Εκκλησία του Χριστού; Πως είναι δυνατόν να «έχει παρρησία» στο θρόνο του Θεού και να μπορούν να «εισακουστούν οι ικεσίες» του για την «ένωση των εκκλησιών», όταν δεν το έκανε εν ζωή και κράτησε και άφησε εκτός της Εκκλησίας και της δυνατότητας της σωτηρίας εκατομμύρια οπαδών της θρησκευτικής του κοινότητας;
Με βάση τις ως άνω απαράδεκτες κατά τη γνώμη μας δηλώσεις, τίθεται επίσης και το καίριο ερώτημα: υπάρχει αγιότητα εκτός της Μίας και αεί Αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού; Μπορούν οι αιρετικές κοινότητες να αναδείξουν αγίους; Έχουν πραγματικούς και γνησίους αγίους; Έχουμε την ίδια αντίληψη περί αγιότητας με τους αιρετικούς;
Σε αυτό το σοβαρό ζήτημα είχαμε αναφερθεί σε παλιότερη ανακοίνωσή μας, με θέμα: «ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΑΓΙΟΙ ΕΚΤΟΣ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ;»[3]. Με την παράθεση αγιογραφικών και πατερικών μαρτυριών, είχαμε αποδείξει ότι δεν υπάρχουν άγιοι εκτός της Μίας και Αδιαίρετης Εκκλησίας, διότι μόνον αυτή είναι το μοναδικό «εργαστήριο», το οποίο, με την ενέργεια του Αγίου Πνεύματος, ανακαινίζει τα ανθρώπινα πρόσωπα. Η Εκκλησία, ως το Σώμα του Χριστού, με κεφαλή τον Ίδιο προσλαμβάνει τα ανθρώπινα πρόσωπα και τα ενσωματώνει σε Αυτό. Ως οργανικά κύτταρα του Αγίου Σώματος, με τη δική τους θέληση, την ορθή πίστη και τον προσωπικό τους αγώνα, η Θεία Χάρις, τα καθαρίζει από τους ρύπους της αμαρτίας, τα αγιάζει και τα καθιστά θεούμενα. Είχαμε επισημάνει στην ως άνω ανακοίνωσή μας: «Σύμφωνα με τη διδασκαλία της Εκκλησίας μας η αγιότητα είναι η κατάσταση εκείνη, στην οποία ο άνθρωπος έχει φθάσει διά μέσου της τηρήσεως των θείων εντολών, της ασκητικής θεραπευτικής αγωγής που υποδεικνύει η Εκκλησία μας και με την δύναμη της ακτίστου θείας Χάριτος, στον φωτισμό και την θέωση, στην πλήρη δηλαδή και τελεία ένωσή τους με τον άγιο Τριαδικό Θεό. Κατά τον άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, τιμούμε τους άγιους “ως ενωθέντας Θεώ κατά προαίρεσιν και τούτον δεξαμένους ένοικον και τη τούτου μεθέξει γεγονότας Χάριτι, όπερ αυτός εστί φύσει”[4].. Κατά τον άγιο Μάξιμο τον ομολογητή “η υπερώνυμος θέωσις”, καθιστά τους μετέχοντας σ’ αυτήν “ακτίστους, ανάρχους και απεριγράπτους… καίτι διά την οικείαν φύσιν εξ’ ουκ όντων γεγονότας”[5]. Δηλαδή δεν παύει ο άγιος να είναι άνθρωπος και κτίσμα, αλλά “κατά Χάριν Θεού”, γίνεται άκτιστος και όλα τα άλλα, μεταμορφούμενος μέσα στο φως του Θεού»[6].
Η αγιότητα λοιπόν συντελείται μέσα στην Εκκλησία. Αυτό σημαίνει ότι εκτός Αυτής δεν υπάρχει αγιότητα, δεν αναδεικνύονται άγιοι, δεν έχουν αγίους, τόσο οι αιρέσεις, όσο και οι λοιπές θρησκείες του κόσμου. Και τούτο διότι η αναγεννητική και ανακαινιστική Χάρις του Θεού υπάρχει και λειτουργεί μέσα στην Εκκλησία. Αντίθετα, οι αιρέσεις και οι θρησκείες του κόσμου στερούνται της Θείας Χάριτος. Ουδέποτε στην ιστορία τη Εκκλησίας οι άγιοι και θεοφόροι Πατέρες θεώρησαν ως αγίους «αγίους» που ανέδειξαν αιρετικές ομάδες. Είναι γνωστή η ρήση του μεγάλου Πατέρα και οικουμενικού διδασκάλου της Εκκλησίας αγίου Κυπριανού Καρθαγένης: (+258): «Εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία», διότι ακριβώς δεν υπάρχει η Θεία Χάρις στις θρησκευτικές κοινότητες των αιρετικών, πολλώ δε μάλλον των αλλοθρήσκων. Γι’ αυτό και οι άγιοι Πατέρες αγωνίστηκαν σθεναρά και χωρίς την παραμικρή έκπτωση, έστω σε «επουσιώδη», για την Ορθόδοξη Πίστη. Η ιστορία της Εκκλησίας είναι ένας αδιάκοπος αγώνας για την διάσωση και οριοθέτηση της σώζουσας αλήθειας της, επειδή ακριβώς η αλήθεια είναι βασική προϋπόθεση της σωτηρίας και επειδή η σωτηρία βρίσκεται μόνο μέσα σ’ Αυτή!
Αλλά και η έννοια της αγιότητας στις αιρέσεις βρίσκεται σε ριζική αντίθεση με την ορθόδοξη πίστη μας. Στους αιρετικούς και κυρίως στους ετερόδοξους δυτικούς η έννοια της αγιότητας έχει νομικό και κοινωνιολογικό χαρακτήρα. Έτσι «άγιος» θεωρείται ο επιτελών με ακρίβεια τα «θρησκευτικά του καθήκοντα», ο έχων αλτρουιστικά αισθήματα, ο «καλός άνθρωπος» και φυσικά ο εμμένων πιστά στην θρησκευτική του κοινότητα. Αντίθετα για την Εκκλησία μας άγιος είναι ο πνευματικά ανακαινισμένος, αναγεννημένος άνθρωπος. Ο αγιασμένος με την άκτιστη Χάρη του Θεού. Ο ενωμένος οργανικά με τον Σωτήρα Χριστό, διά της ορθής πίστεως και δια των Ιερών Μυστηρίων, τα οποία υπάρχουν και λειτουργούν μόνο μέσα στην Εκκλησία, την Μία και Αδιαίρετη, την Ορθόδοξη Εκκλησία, την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία του Χριστού. Αέναος αγιάζων είναι ο Παράκλητος, το Πνεύμα της Αληθείας, ο πραγματικός τελετουργός των Ιερών Μυστηρίων.
Η αγιότητα είναι η πορεία προς τον τελικό σκοπό που είναι η κατά χάριν θέωση, η οποία «δεν είναι μια κατάσταση, στην οποία έχουμε απλά μια βελτίωση του χαρακτήρα. Και κατ’ επέκταση η αγιότητα δεν μπορεί να ταυτιστεί με την ηθικολογία και την ουμανιστική αρετολογία, όπως συμβαίνει με τους παπικούς οι οποίοι υποβιβάζοντες την θεία Χάρη σε κτιστό επίπεδο, κατ’ ανάγκην υποβιβάζουν και την αγιότητα στο επίπεδο της ηθικής βελτιώσεως και της οικειώσεως των αρετών»[7]. Επίσης για την Εκκλησία μας, η έννοια της αγιότητας δεν είναι ένα αφηρημένο θεωρικό σχήμα, αλλά εκδηλώνεται με θαυμαστά γεγονότα, ήτοι: με θαύματα, με μυροβλησία των ιερών λειψάνων, με αφθαρσία πολλών αγίων, κλπ. Άλλωστε η αγιοκατάταξη γίνεται όταν η αγία ζωή συνοδεύεται και από τα ανωτέρω, ως απόδειξη ότι ο συγκεκριμένος άγιος είναι φορέας των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος και άρα γνήσιος άγιος. Ακόμα, όπως έγραψε ο μακαριστός καθηγητής Γ. Γαλίτης: «Η έννοια της Εκκλησίας δεν μπορεί να χωρισθεί από την έννοια της σωτηρίας και η σωτηρία δεν μπορεί να χωρισθεί από την έσχατολογική προοπτική της βασιλείας των ουρανών. Όταν λέμε σωτηρία, την ταυτίζουμε με την βασιλεία των ουρανών, με την απόλαυση της βασιλείας των ουρανών. Που θα τη βρούμε τη σωτηρία; Η σωτηρία βρίσκεται μόνον μέσα στην Εκκλησία. Αυτό το έλεγε επιγραμματικά ο Κυπριανός: Extra Ecclesia nulla salus, εκτός της Εκκλησίας δεν υπάρχει σωτηρία»[8].
Κατά συνέπεια η απόπειρα «αγιοποιήσεως» του αποθανόντος «Πάπα» Φραγκίσκου, αποτελεί σοβαρό λάθος, σημαντική απομείωση από της δισχιλιόχρονης εκκλησιαστικής μας παράδοσης. Ο Παπισμός δεν είναι Εκκλησία, διότι αφότου αποσχίστηκε από Αυτή μεταβλήθηκε σε ένα θρησκευτικό σύστημα, με καθαρά πολιτικοοικονομικό χαρακτήρα και ως εκ τούτου δεν έχει αγίους. Και όχι μόνον δεν μπορεί να αναδείξει νέους αγίους, αλλά έφτασε την κατάντια να θέτει συχνά υπό αμφισβήτηση και να διαγράφει αγίους. Ακόμη έχει υποβαθμίσει σε μεγάλο βαθμό τους μεγάλους Πατέρες της Ανατολής, δίνοντας βάρος στους Δυτικούς και κύρια στους «πατέρες» μετά το σχίσμα (Θωμά Ακινάτη, Άνσελμο, Μποναβεντούρα, κλπ). Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: ο «Πάπας» μπορεί να «κάνει αγίους» ακόμα και αμαρτωλούς, ως «διαχειριστής των περισσευούμενων καλών έργων των αγίων»! Σύμφωνα με αυτή την άκρως αντιχριστιανική και κωμική αντίληψη, οι άγιοι έπραξαν πολύ περισσότερες καλές πράξεις από αυτές που χρειάζονταν να γίνουν άγιοι. Τα περισσεύματα τα διαχειρίζεται ο «Πάπας», τα οποία μπορεί να πουλήσει (μέσω των «ιερών συγχωροχαρτιών») και κάποιος που θα τα αγοράσει να «γίνει άγιος» με τα χρήματά του! Έτσι εκατομμύρια άνθρωποι έπεσαν θύματα αυτής της αγυρτείας για πολλούς αιώνες, χάνοντας τα χρήματά τους και φυσικά τη σωτηρία τους! Αυτός είναι στην ουσία ο Παπισμός, ο οποίος δεν μετάνιωσε ποτέ για το φρικτό παρελθόν του, κι’ αυτό διότι να μην θίξει το αντίχριστο «δόγμα» του «παπικού αλαθήτου»!
Ενδεικτικό επίσης είναι για το πώς βλέπει την αγιότητα ο αιρετικός Παπισμός, η a priori «αγιότητα» των «Παπών», παρά το γεγονός ότι οι περισσότεροι «Πάπες» μετά το σχίσμα, υπήρξαν μεγάλοι αμαρτωλοί, ακόλαστοι, φιλήδονοι, πόρνοι, εγκληματίες, κλπ! Επίσης σε πολλές περιπτώσεις έχει «αγιοποιήσει» αποδεδειγμένα εγκληματικά πρόσωπα, τα οποία ευνόησαν τον Παπισμό, εφαρμόζοντας το σατανικό παπικό «δόγμα»: «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα», όπως τον διαβόητο Ιγνάτιο Λογιόλα (ιδρυτή του εγκληματικού τάγματος των ιησουιτών), ο οποίος είχε οικτρό θάνατο[9] και τον διαβόητο εγκληματία «αρχιεπίσκοπο» Ζάγκρεμπ Α. Στέπινατς, ο οποίος ευθύνεται για το μαρτυρικό θάνατο 880.000 Ορθοδόξων Σέρβων, επειδή αρνήθηκαν να ασπασθούν τον αιρετικό Παπισμό!
Περαίνουμε την ανακοίνωσή μας εκφράζοντας την λύπη μας για την άμβλυνση του ορθοδόξου αισθητηρίου σε πολλούς, υψηλά ιστάμενους, εκκλησιαστικούς παράγοντες, οι οποίοι υποβαθμίζουν και απομειώνουν την αποκλειστικότητα της Μίας και αεί Αδιαίρετης Εκκλησίας του Χριστού, της Ορθοδοξίας μας, να ανακαινίζει, να αναγεννά, να αγιάζει και να σώζει τους πιστούς. Επηρεασμένοι από το περιρρέον πνεύμα του θρησκευτικού συγκρητισμού, του επάρατου Οικουμενισμού, και την εκδήλωση μιας σκιώδους και ανόητης «αγαπολογίας», έπαψαν να βλέπουν αιρέσεις στην εποχή μας, αλλά «διαφορετικές παραδόσεις», όχι κατ’ ανάγκην αιρετικές, οι οποίες «λειτουργούν» ως «κλάδοι» της «αόρατης» και κατακερματισμένης «εκκλησίας», προσφέροντας δήθεν «αναγέννηση, αγιότητα και σωτηρία»!
Καλούμε λοιπόν τους αγαπητούς αναγνώστες μας και τους πιστούς της Μητροπολιτικής μας περιφέρειας, να κλείσουν ερμητικά τα αφτιά τους σε αυτές τις κακόηχες σειρήνες, ως «πνεύματα πλάνης» και αποπροσανατολισμού από την σώζουσα πνευματικής μας πορεία. Και να μην λησμονούμε ότι δεν υπάρχουν πολλοί σωτήρες, παρά μόνο Ένας, ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός και δεν υπάρχουν πολλά πνευματικά θεραπευτήρια, «εργαστήρια» αγιότητας και οδοί σωτηρίας, παρά μονάχα Ένα, η Αγία μας Εκκλησία!
[1] https://ec-patr.org/%CE%BF%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CF%85%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82-%CF%80%CE%B1%CF%84%CF%81%CE%B9%CE%AC%CF%81%CF%87%CE%B7%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%B1%CE%B5%CE%AF%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CF%83/
[2] https://www.news247.gr/kosmos/vartholomaios-gia-papa-o-adelfos-fragkiskos-tha-prosefxetai-apo-ton-paradeiso-gia-olous-mas/
[3] https://imp.gr/%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BA/
[4] Έκθεσις ακριβής της Ορθοδόξου πίστεως, PG. 94,1164
[5] PG. 91,1144
[6] https://imp.gr/%CF%85%CF%80%CE%B1%CF%81%CF%87%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CE%B1%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CE%B9-%CE%B5%CE%BA%CF%84%CE%BF%CF%83-%CF%84%CE%B7%CF%83-%CE%BF%CF%81%CE%B8%CE%BF%CE%B4%CE%BF%CE%BE%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BA/
[7] Όπου ανωτέρω
