Ὁ ἀστυνομικὸς Ἀνδρέας Βοσκοῦ, πνευματικὸ παιδὶ τοῦ Μητροπολίτου Μόρφου κ. Νεοφύτου, εἶχε βγάλει ἕνα σπυρὶ στὸ μέτωπο, τὸ ὁποῖο μάζευε πύον. Μὲ γιατρούς, φάρμακα δὲν ἐπέρχονταν ἴαση.
Διαβάζοντας τὸ βιβλίο του π. Ἰακώβου τὸν παρακάλεσε, δὲν τὸν εἶχε γνωρίσει, ἐν ζωῇ, καὶ τοῦ εἶπε:
«Γέροντα Ἰάκωβε ὅπως ὅταν ζοῦσες ἔτρεχες μὲ τὴν Ἁγία Κάρα καὶ πρόσφερες τὴν εὐλογία σου στοὺς πιστούς, ἔτσι ἔλα καὶ σὲ μένα μὲ τὴν Ἁγία Κάρα κι εὐλόγησέ με».
Ἕνα βράδυ ποὺ ἦταν ξαπλωμένος, πρὶν κοιμηθεῖ, βλέπει ὁλοζώντανο τὸν Γέροντα Ἰάκωβο μὲ ἕναν σταυρὸ στὸ χέρι.
Τὴν ὥρα ποὺ πάει νὰ τὸν σταυρώσει, δαίμονας ἐμφανίζεται καὶ λέει «ἄστον αὐτὸν μὴν τὸν σταυρώνεις εἶναι δικός μας.»
«Δὲν εἶναι δικός σας» λέει ὁ π. Ἰάκωβος.
«Εἶναι δικός μας γιατί ἔκανε αὐτές ... αὐτές... καὶ αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες»
«Μπορεῖ νὰ τὶς ἔκανε αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες» ἀπήντησε ὁ πατὴρ Ἰάκωβος «ἀλλὰ τὶς ἐξομολογήθηκε καὶ διεγράφησαν».
«Ναί, αὐτὲς τὶς ἐξομολογήθηκε» ἀπάντησε ὁ διάβολος, «ἀλλὰ ἔχει καὶ κάτι πιὸ μικρὲς ποὺ δὲν τὶς ἐξομολογήθηκε».
«Ἔ! Αὐτὲς εἶναι τέτοιας φύσεως ποὺ μὲ τὰ καλά του ἔργα τὶς ἐξαργύρωσε» ἀνταπάντησε ὁ Γέροντας Ἰάκωβος καὶ στὴ συνέχεια ἀπευθύνεται στὸν ἀστυνομικὸ καὶ τοῦ λέει:
«Πὲς στὸ δαίμονα ὅτι εἶσαι σεσωσμένος».
Ἐκεῖνος ὅμως φοβήθηκε, δείλιασε, ἔτρεμε ὁλόκληρος, δὲν μποροῦσε νὰ πεῖ τίποτα, «πὲς στοὺς δαίμονες ὅτι εἶμαι σεσωσμένος». Καὶ πάλι τίποτα.
Τρίτη φορὰ τὸν πιέζει πίσω στὴν πλάτη μὲ δύναμη, μὲ μεγάλη πίεση.
Συλλαβιστὰ εἶπε «εἶμαι σεσωσμένος» ὁ ἀστυνομικός, τέτοια τρομάρα εἶχε πάρει καὶ ὁ διάβολος ἔγινε ἄφαντος.
Τὸ πρωὶ σηκώθηκε πῆγε στὸν καθρέπτη, εἶδε ὅτι εἶχε σπάσει τὸ σπυρὶ κι ἔβγαζε πύον μεγέθους, μήκους καὶ πάχους ἑνὸς τσιγάρου.
Πῆγε διηγήθηκε τὸ ὅλο γεγονὸς στὴ γυναῖκα του καὶ τῆς εἶπε καὶ γιὰ τὴν πίεση πίσω στὴν πλάτη του ἀπὸ τὸ χέρι του π. Ἰακώβου.
Σήκωσε ἐκείνη τὴ φανέλα του καὶ βλέπει ἀποτυπωμένη στὴν πλάτη του, τὴν παλάμη τοῦ χεριοῦ του π. Ἰακώβου.!
Διαβάζοντας τὸ βιβλίο του π. Ἰακώβου τὸν παρακάλεσε, δὲν τὸν εἶχε γνωρίσει, ἐν ζωῇ, καὶ τοῦ εἶπε:
«Γέροντα Ἰάκωβε ὅπως ὅταν ζοῦσες ἔτρεχες μὲ τὴν Ἁγία Κάρα καὶ πρόσφερες τὴν εὐλογία σου στοὺς πιστούς, ἔτσι ἔλα καὶ σὲ μένα μὲ τὴν Ἁγία Κάρα κι εὐλόγησέ με».
Ἕνα βράδυ ποὺ ἦταν ξαπλωμένος, πρὶν κοιμηθεῖ, βλέπει ὁλοζώντανο τὸν Γέροντα Ἰάκωβο μὲ ἕναν σταυρὸ στὸ χέρι.
Τὴν ὥρα ποὺ πάει νὰ τὸν σταυρώσει, δαίμονας ἐμφανίζεται καὶ λέει «ἄστον αὐτὸν μὴν τὸν σταυρώνεις εἶναι δικός μας.»
«Δὲν εἶναι δικός σας» λέει ὁ π. Ἰάκωβος.
«Εἶναι δικός μας γιατί ἔκανε αὐτές ... αὐτές... καὶ αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες»
«Μπορεῖ νὰ τὶς ἔκανε αὐτὲς τὶς ἁμαρτίες» ἀπήντησε ὁ πατὴρ Ἰάκωβος «ἀλλὰ τὶς ἐξομολογήθηκε καὶ διεγράφησαν».
«Ναί, αὐτὲς τὶς ἐξομολογήθηκε» ἀπάντησε ὁ διάβολος, «ἀλλὰ ἔχει καὶ κάτι πιὸ μικρὲς ποὺ δὲν τὶς ἐξομολογήθηκε».
«Ἔ! Αὐτὲς εἶναι τέτοιας φύσεως ποὺ μὲ τὰ καλά του ἔργα τὶς ἐξαργύρωσε» ἀνταπάντησε ὁ Γέροντας Ἰάκωβος καὶ στὴ συνέχεια ἀπευθύνεται στὸν ἀστυνομικὸ καὶ τοῦ λέει:
«Πὲς στὸ δαίμονα ὅτι εἶσαι σεσωσμένος».
Ἐκεῖνος ὅμως φοβήθηκε, δείλιασε, ἔτρεμε ὁλόκληρος, δὲν μποροῦσε νὰ πεῖ τίποτα, «πὲς στοὺς δαίμονες ὅτι εἶμαι σεσωσμένος». Καὶ πάλι τίποτα.
Τρίτη φορὰ τὸν πιέζει πίσω στὴν πλάτη μὲ δύναμη, μὲ μεγάλη πίεση.
Συλλαβιστὰ εἶπε «εἶμαι σεσωσμένος» ὁ ἀστυνομικός, τέτοια τρομάρα εἶχε πάρει καὶ ὁ διάβολος ἔγινε ἄφαντος.
Τὸ πρωὶ σηκώθηκε πῆγε στὸν καθρέπτη, εἶδε ὅτι εἶχε σπάσει τὸ σπυρὶ κι ἔβγαζε πύον μεγέθους, μήκους καὶ πάχους ἑνὸς τσιγάρου.
Πῆγε διηγήθηκε τὸ ὅλο γεγονὸς στὴ γυναῖκα του καὶ τῆς εἶπε καὶ γιὰ τὴν πίεση πίσω στὴν πλάτη του ἀπὸ τὸ χέρι του π. Ἰακώβου.
Σήκωσε ἐκείνη τὴ φανέλα του καὶ βλέπει ἀποτυπωμένη στὴν πλάτη του, τὴν παλάμη τοῦ χεριοῦ του π. Ἰακώβου.!
Ἀπόσπασμα ἀπὸ ὁμιλία τοῦ Ἡγουμένου τῆς Ι.Μ. Ὁσίου Δαυίδ, Γέροντος Γαβριὴλ γιὰ τὸν Ἅγιο Ἰάκωβο
