«Πνευματική φαρέτρα τοῦ Ὀρθοδόξου Χριστιανοῦ»
Πρέπει νά μάθουμε πρῶτα νά σιωποῦμε: «ὅποιος δέν ξέρει νά σιωπᾶ, δέν ξέρει οὔτε νά ὁμιλῆ».
Ὁ λόγος γιά τόν ὁποῖον πρέπει νά διακόψης τήν σιωπή πρέπει νά εἶναι πολύ οἰκοδομητικός γιά τήν ψυχή. Μόνον ἡ πνευματική συνομιλία εἶναι ὠφέλιμη, ἐνῶ ἡ σιωπή προτιμώτερη ἀπό ὅλα. Ἕνας καλός λόγος καί μόνο ὁ καλός ὁμοιάζει μέ τόν ἄργυρο, ἐνῶ ἡ σιωπή ὁμοιάζει μέ τόν καθαρό χρυσό.
Κάθε τι τό ἄδικο, κάθε τί τό ψεύτικο, θά χαθῆ ἐνωρίτερα παρά ἀργότερα.
Μόνον ἡ ἀλήθεια δέν ἐξαφανίζεται ἀπό τόν χρόνο, μόνον ἡ ἀλήθεια περνᾶ στόν αἰῶνα.
Πρέπει νά βλέπουμε τόν κόσμο σάν ἕνα μεγάλο κίνδυνο· μεταξύ τοῦ καλοῦ καί τοῦ κακοῦ, μεταξύ ἀληθείας καί πλάνης, μεταξύ ὑπομονῆς καί ἐλπίδος.
Εἶναι καλλίτερο νά ὑποφέρης μία στενοχώρια γιά τήν ἀλήθεια, παρά νά λέγης ἕνα ψέμμα. Ἕνας κακός λόγος, κάνει κακούς καί τούς καλούς, ἐνῶ ἕνας καλός λόγος καί τούς κακούς τούς κάνει καλούς.
Ἡ γλῶσσα εἶναι ἕνα μικρό μέλος, ἀλλά προκαλεῖ πολλές καί μεγάλες δυστυχίες. Αὐτή εἶναι περιφραγμένη μέ δύο φρουρούς, μέ τήν σειρά τῶν ὀδόντων καί μέ τά χείλη, ἀλλά εἶναι πολύ εὔκολο γι᾿ αὐτήν νά ξεφεύγη τούς φρουρούς της καί νά «τσακίζη κόκκαλα».
Σκέψου καλά, ἐάν ὁ λόγος πού λέγεις στόν κόσμο θά εἶναι γιά τό καλό σου καί γιά τό καλό τῶν ἄλλων. Ὁ λόγος, ὅσο μικρός καί ἀσήμαντος κι ἄν φαίνεται, θά ζήση μέχρι τήν Μέλλουσα Κρίσι τοῦ Θεοῦ, ὅπου θά ἀπολογηθῆ εἴτε ὑπέρ σοῦ, εἴτε ἐναντίον σου.
Μήν ἀνοίγης τό στόμα σου νά γελάσης· αὐτό εἶναι σημεῖο μιᾶς διασκορπισμένης καί ἀφρόντιστης ψυχῆς, πού εἶναι ξένη στόν φόβο τοῦ Θεοῦ. Διάλεξε τήν σιωπή, ἡ ὁποία θά σέ προφυλάξη ἀπό πολλά κακά.
Ἐάν ἀκόμη ὁ ἄνθρωπος ἠμπορέση νά μάθη ὁλόκληρη τήν Ἁγία Γραφή καί πάλι θά ἰσχύη τό χωρίο: «ἐκ τῶν λόγων σου θά δικαιωθῆς καί ἐκ τῶν λόγων σου θά κατακριθῆς». Τότε θά ἀποφασίσης ὅτι εἶναι προτιμώτερο νά σιωπᾶς.
Ἡ σιωπή εἶναι καλή στόν κατάλληλο καιρό της. Ἀκόμη εἶναι ἡ μητέρα τῶν σκέψεων τῆς σοφίας.
Οἱ συζητήσεις μας νά εἶναι τόσο φυσικές, ὥστε νά μή συναντήσουμε ἐξ αἰτίας τους στήν ἄλλη ζωή τά αἰώνια βάσανα. Ὁποιοσδήποτε λόγος δέν στηρίζεται στό ἔργο, δέν περνᾶ πέρα ἀπό τά αὐτιά, ἐνῶ, ὅταν στηρίζεται στό ἔργο, αὐτός δίνει ζωή καί εἰσέρχεται μέχρι τήν καρδιά.
Μάθε νά συνομιλῆς πολύ μέ τόν ἑαυτό σου καί μέ τόν Θεό καί ὀλιγώτερο μέ τούς ἀνθρώπους. Ὅσο ὀλιγώτερο ὁμιλεῖς μέ τούς ἀνθρώπους, τόσο περισσότερο θά ὁμιλῆς μέ τόν Θεό. Κἄπου-κἄπου νά συνομιλῆς μαζί Του στήν καρδιά σου.
ΓΕΡΟΝΤΟΣ ΑΡΣΕΝΙΟΥ ΜΠΟΚΑ ΡΟΥΜΑΝΟΥ ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΥ (1910-1989), ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΑ ΜΑΡΓΑΡΙΤΑΡΙΑ, ΜΕΤΑΦΡΑΣΙΣ-ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ Μ.Δ.Γ., 2003
Μέ τήν εὐλογία τοῦ πατρός Δαμασκηνοῦ Γρηγοριάτου
