Δημοσιεύουμε τώρα τὸ τρίτο μέρος τῆς σειρᾶς.
Ἡ πρόθεση λοιπὸν τοῦ Σκοτεινοῦ Κόσμου ἔχει ἀπὸ αἰώνων τριπλῶς διατυπωθεῖ:
1. Νὰ περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία οἱ θρησκεῖες[1] – καὶ οἱ χριστιανικὲς «Ἐκκλησίες». Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία πρώτη!
2. Ἐν συνεχείᾳ νὰ καταρριφθοῦν – νὰ γκρεμισθοῦν – οἱ βωμοὶ τῶν ναῶν[2] καὶ τὰ ἱερὰ θυσιαστήρια τῶν ἐκκλησιῶν!
3. Νὰ ἔλθει ὁ «Ἄλλος» «Χριστός», ἕνας ἀντίχριστος ἢ ὁ προφητευμένος Ἀντίχριστος, ὡς ὁ Μεγάλος Ἐκπαιδευτὴς ἢ ὡς ὁ Ματρίγια ἢ μὲ ὁποιοδήποτε ἄλλο ὄνομα, χθεσινὸ ἢ προχθεσινὸ ἔρχεται. Διότι τὸν ἀναμένουν οἱ ἐνδιαφερόμενοι «μαθηταί» του.
Ἰδοὺ τί περὶ αὐτοῦ εἰς τὰ θεοσοφικὸ/ τεκτονικά, ἔντυπα διαβάζουμε. Γράφουν:
«Ἀναμένομεν τὴν ἔλευσιν ἑνὸς μεγάλου πνευματικοῦ ἐκπαιδευτοῦ (…), τοῦ ὑψίστου ἐκπαιδευτοῦ τοῦ κόσμου. Αὐτὸν ἀναμένομεν· διὰ τὴν ἔλευσίν Του προσπαθοῦμεν νὰ προετοιμάσωμεν τὴν νοοτροπίαν τῶν ἀνθρώπων… Βλέπομεν τὰ σημεῖα τῆς προσεχοῦς αὐγῆς. Εἶναι ἡ ἀπαρχὴ μιᾶς νέας Ἐποχῆς…
…Κατὰ τὴν σημερινὴν ἐποχήν μας ἡ ἀνάγκη ἑνὸς νέου Ἐκπαιδευτοῦ καθίσταται τὰ μάλιστα αἰσθητή. Πάντα τὰ συστήματα καταρρέουσι πέριξ ἡμῶν. Ὁ πολιτισμός μας δὲν ἀνταποκρίνεται πλέον εἰς τὰς σημερινάς ἀνάγκας… Πολλῶν ἡ ἀγαθὴ θέλησις προσφέρεται, ἀλλὰ ἀναγνωρίζεται ἀνίκανος. Διά τοῦτο, οὗτοι μετὰ χαρᾶς θὰ ὑποδεχθῶσι Ἐκεῖνον, ὅστις θὰ γνωρίζη νὰ διδάσκη καὶ νὰ κυβερνᾶ. Πολυάριθμοι θὰ εἶναι ἐκεῖνοι οἵτινες θ’ ἀκολουθήσωσι τὸν μέγαν Ἐκπαιδευτήν, ὅταν θὰ ἔλθη…
…Θὰ ἔλθη συντόμως – εὐθὺς ὡς ὁ κόσμος θὰ ἔχη προετοιμασθῆ διὰ τὴν ἔλευσίν Του… Ἀναμένει – μὴ τὸ λησμονῆτε – ὅπως ὁ κόσμος καταστῆ ἕτοιμος· ὅσο ταχυτέρα θὰ εἶναι ἡ προετοιμασία, τόσο ἐγγυτέρα ἡ ἔλευσίς Του… Εἰς τὴν Ἀνατολήν, εἶναι γνωστὸς ὑπὸ τὸ ὄνομα Βοδδισσάτβα, εἰς τὴν Δύσιν ἀποκαλοῦμεν αὐτὸν Χριστόν… Ποίαν σημασίαν ἔχει τὸ ὄνομα, ὅταν ὁ Κύριος εἶναι εἷς;…».
Ἰδοὺ ἡ φοβερὴ συνέχεια τοῦ ἰδίου κειμένου «…Ἀναμένομεν νὰ ἔλθη ὁ Χριστός, ἐν ἰσχύϊ Του καὶ τῇ δόξῃ Του, οὐχὶ ἐπὶ τῶν νεφελῶν τοῦ οὐρανοῦ ὡς κριτὴς ζώντων καὶ νεκρῶν, ἀλλ’ ὡς ἄνθρωπος. Οὗτος ἦλθε καὶ ἄλλοτε [στὴν πρώτη του ἔλευση], διά νὰ βοηθήση τὸν κόσμον..
…Ἡ χρησιμοποιουμένη διὰ τὴν ἐμφάνισίν Του μέθοδος εἶναι ἡ ἑξῆς· θὰ λάβη κατοχὴν ἑνὸς ἐκλεχθέντος ὑπ’ Αὐτοῦ σώματος, παρασκευασμένον πρὸς τὸν σκοπὸν τοῦτον, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ ἐκπληρώση τὸ ἔργον Του ἐν τῷ κόσμῳ…
…Δι’ ἡμᾶς [συνεχίζει τὸ κείμενο τῶν ὀργάνων τοῦ Ἑωσφόρου], ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶναι δύο πρόσωπα, οὐχὶ ἕν μόνον· ὁ μαθητὴς Ἰησοῦς, ὅστις ἐδάνεισε τὸ σῶμα του, καὶ ὁ Μέγας Ἐκπαιδευτής, ὁ Χριστός, ὅστις τὸ κατέλαβε καὶ τὸ ἐχρησιμοποίησε…».
Ποῖοι θὰ ὑποδεχθοῦν πρῶτοι
αὐτὸν τὸν ἀντίχριστον;
«…Ὅταν θὰ ἔλθη, τὸ τάγμα μας πρέπει νὰ εἶναι τὸ πρῶτον ὅπερ θὰ τὸν ὑποδεχθῆ καὶ ἕκαστος ἐξ’ ἡμῶν πρέπει νὰ εἶναι ἓν κέντρον, διὰ τοῦ ὁποίου θὰ δυνηθῆ νὰ δράση. Εἰς κάθε χώραν ποὺ θὰ ὑπάγη θὰ εὑρεθῶσιν ὁμάδες ἕτοιμοι νὰ τὸν ὑποδεχθῶσιν, ἕτοιμοι νὰ βοηθήσωσι…».
– Καί, ὢ τῆς φρίκης τῶν «σημείων» τῶν τωρινῶν ἡμερῶν μας, ὅπως συνεχίζουν νὰ γράφουν:
– «…ΦΡΟΝΤΙΣΑΤΕ ΠΡΟ ΠΑΝΤΟΣ ΝΑ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΗΤΕ ΤΗΝ ΝΕΟΤΗΤΑ· ἐκ τῶν ἀποτελούντων ταύτην θὰ εὑρεθῶσιν οἱ καλλίτεροι ἐργάται…»!
(Πηγὴ- ντοκουμέντο, τὸ μικρὸ βιβλιαράκι, τὸ σπάνιο καὶ μικρὸ κείμενο ὑπὸ τὸν τίτλο Η ΕΛΕΥΣΙΣ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΟΥ, Ἐργασία ἐκ τῶν ἔργων τῶν τεκτόνων καὶ θεοσοφιστῶν (W.L. καὶ τῆς Ἄννι Μπέζαντ. Ἔκδοσις τοῦ Τάγματος τοῦ Ἀστέρος τῆς Ἀνατολῆς, Ἀθῆναι, 1926, σελίδες 1-5).
Ποῖον εἶναι ἐδῶ τὸ σχόλιον τοῦ μοναχοῦ Ἀβερκίου;
Ναί, κατὰ τοὺς προηγούμενους ὀλίγους αἰῶνες οἱ Σκοτεινὲς Δυνάμεις «ἅρπαξαν» μέρος τῆς παγκόσμιας ἰθύνουσας τάξης. Τώρα «αἰχμαλωτίζουν» ὁμαδικῶς τὴν νεότητα, ἀφοῦ πρῶτα διατυμπάνισαν πολλάκις – οἱ τέκτονες καὶ τὰ παρατεκτονικὰ τάγματα – ὅτι ὑπῆρξαν στὶς τάξεις των μερικοὶ πατριάρχες μας!
Διερώτημα: Ἂν οἱ ποιμένες τῆς Πίνδου π.χ. δὲν χρησιμοποιοῦσαν τὶς μεγάλες μαγκοῦρες τους, τὴν δυνατή τους φωνὴ καὶ τὰ ὀλίγα ποιμενικά τους «σκυλιὰ» νὰ κράξουν τοὺς Λύκους, πόσα ἆραγε πρόβατα θὰ τοὺς ἔμεναν; Πόσα;
…Ἐκτὸς πιὰ καὶ ἂν μιλήσουν οἱ «λίθοι», κατὰ τὰς Γραφάς.
Ὅταν ὁ «Μεγάλος Ἐκπαιδευτὴς» ἔρχεται τώρα ὡς ὁ «Ματρίγια»
Ἀφοῦ καὶ αὐτὸς «ὁ διάβολος μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτὸς» – κατὰ τὴν Ἁγία Γραφή-, οἱ «ἀντίχριστοι» ἔτσι ποὺ κατὰ καιροὺς ἀναγγέλλονται, ὀνομάζονται μὲ ὀνόματα διαφορετικὰ κάθε τόσο. Νὰ τὸ δοῦμε ἀπὸ αὐθεντικὸ ντοκουμέντο.
«…Μαθητεία δὲν σημαίνει παρακολουθεῖ κάποιος διαλέξεις, μαθητεία σημαίνει: μένω ξάγρυπνος πνευματικά, ὥστε ν’ ἀνοίξει τὸ τρίτο μου μάτι [!] καὶ νὰ γίνω ἐνορατικός, νὰ ἀφυπνισθοῦν τὰ τσάκρας (κέντρα) καὶ νὰ ἀναπτύξω τὶς λανθάνουσές μου δυνάμεις, πρᾶγμα ποὺ ἀποτελεῖ καὶ τὸν τρίτο σκοπὸ τῆς θεοσοφικῆς ἑταιρείας. Λίγοι οἱ ἐκλεκτοὶ καὶ λιγότεροι οἱ Μύστες. Σὲ ἀναμονὴ τοῦ Ματρέγια…»!
(Πηγή, τὸ θεοσοφικὸ – τεκτονικὸ περιοδικὸ Ἰλισός, ἔτους 1993, τεῦχος 209, σελ. 475).
Ἔχει ἐδῶ σχόλιον ὁ Μ. Ἀβέρκιος;
Ἐκ πρώτης ἀναγνώσεως, αὐτὰ ποὺ μόλις τώρα διαβάσαμε φαίνονται ἀστεῖα… Ν’ ἀνοίξουν δηλαδὴ τὰ τσάκρας στὰ σώματα τῶν Μυστῶν, ν’ ἀνοίξει τὸ τρίτο μάτι στὰ κούτελά τους ὡς νὰ ἦσαν κύκλωπες, καὶ τὰ λοιπά. Ναί, φαίνονται ὡς ἀστεῖα. Φαίνονται, ἀλλὰ δὲν εἶναι! Δὲν εἶναι διότι ΑΥΤΟΙ οἱ κύκλοι εἶναι ποὺ ἀπὸ καιρὸ ἑτοιμάζουν καὶ ρεκλαμάρουν ἕναν παγκόσμιο Δικτάτορα θρησκειῶν καὶ λαῶν, ἕνα ἀντίχριστο, ἀφοῦ πρῶτα «πριονίσουν» – μὲ τοὺς τρόπους αὐτῶν – «βωμοὺς» καὶ «θρόνους», ὅπως ἐδήλωσαν.
Ἴδετε ἐν συνεχείᾳ νὰ γράφουν τὰ φοβερώτερα καὶ γελοιωδέστερα…
Ναί, οἱ δυνάμεις τοῦ σκότους «ξεσελώνουν», ὡς ἀκολούθως εἰς τὰ ἔντυπά τους:
«Ὅταν θὰ ἔλθη [ὁ ἀντίχριστος αὐτὸς ποὺ οἱ ἴδιοι ἑτοιμάζουν], θὰ εὕρη ἕνα κόσμον κατὰ μοναδικὸν τρόπον ἀπηλλαγμένον ἀπὸ τὴν ἁρπαγὴν καὶ τὴν ἐξουσίαν τῆς κληρικοκρατίας (…) Κατὰ τὸν παρελθόντι αἰῶνα [τὸν ΙΘ΄] ἐπῆλθε μία ὠφέλιμος καὶ ὑγιὴς ἀπομάκρυνσις ἀπὸ τὴν κληρικοκρατία καὶ ἀπὸ τὰς Ὀρθοδόξους θρησκείας, καὶ αὐτὸ θ’ ἀποτελέση εὐκαιρίαν μοναδικὴν διὰ τὴν ἀποκατάστασιν τῆς ἀληθοῦς θρησκείας…».
Ἔτσι: «…Μία νέα ἐκκλησία τοῦ Θεοῦ, βγαλμένη μέσα ἀπὸ ὅλες τὶς θρησκεῖες καὶ τοὺς πνευματικοὺς ὁμίλους θὰ τερματίσει ἑνωμένη τὴν μεγάλη αἵρεση τῆς χωριστικότητος…».
Ποία εἶναι ἡ ταυτότης τοῦ «θηρίου» αὐτοῦ, θὰ ἐπιχειρήση νὰ «κατεδαφίση» τὴν Ὀρθόδοξον Ἐκκλησίαν;
Ἰδέστε την, μετὰ βδελυγμίας, ἐν συνεχείᾳ.
Γράφουν: «…Ἐνδέχεται νὰ ἐμφανισθῆ κατὰ τρόπον ἐντελῶς ἀπροσδόκητον. Ποῖος εἶναι εἰς θέσιν νὰ εἴπη, ἐὰν θὰ ἔλθη ὡς πολιτικός, ὡς οἰκονομολόγος, ὡς ἡγέτης τοῦ λαοῦ, ὡς ἐπιστήμων ἢ ὡς καλλιτέχνης;
Κανεὶς δὲν γνωρίζει εἰς ποῖον ἔθνος θὰ ἔλθη· ἐνδέχεται νὰ ἐμφανισθῆ ὡς Ἄγγλος, ὡς Ρῶσος, ὡς Νέγρος, ὡς Λατῖνος, ὡς Τοῦρκος, ὡς Ἰνδὸς ἢ ὡς οἱασδήποτε ἄλλης ἐθνικότητος. Ποῖος μπορεῖ νὰ εἴπη ποίας; Ὑπὸ ἔποψιν θρησκείας μπορεῖ νὰ εἶναι Χριστιανός ἢ Βουδδιστὴς ἢ καὶ νὰ μὴ ἔχη καμίαν ἀπολύτως θρησκείαν…»!
(Πηγές: τὰ βιβλία τῆς σκληρῆς θεοσοφίστριας ὑπὸ τοὺς τίτλους «Ἡ ἐπανεμφάνισις τοῦ Χριστοῦ, ἔκδοση Lucis Prees Limited, Λονδίνο, Γενεύη, Κεϊπτάουν, Μόναχον- Ἀθήνα, ἀχρονολόγητο, πιθανῶς 1945, σελ. 19,21· Τὸ πεπρωμένο τῶν Ἐθνῶν, ὅ.π. σελ. 160).
Ἐπίλογος
Τὸ βλέπουν οἱ ἀναγνῶστες μας: Ἔρχεται.
Τὸν φέρνει τὸ Σκοτεινὸ Παρασκήνιο.
– Ἔκκληση – Παράκληση υἱϊκῶς:
Σεβασμιώτατοι, Μακαριώτατοι καὶ Παναγιώτατοι: «Βροντῆξτε», παρακαλοῦμε, μὲ δύναμη τὰς βαρείας ποιμαντορικάς ράβδους Σας, εἰς τὰ μάρμαρα τῶν Ἱερῶν μας Ναῶν.
Διατί;
Μὰ διὰ νὰ «τρομάξουν» – ἴσως – οἱ Λύκοι.
Οἱ βαρεῖς Λύκοι οἱ μὴ φειδόμενοι τοῦ ποιμνίου. Τώρα, πρὶν ἔλθει ὁ ἐπὶ τοῦ Λευκοῦ Ἵππου Καθήμενος, κατὰ τὰς Γραφάς. Διότι ὅταν ἔλθει Ἐκεῖνος, σίγουρα θὰ βάλει στὴ θέση του ὅλους τούς ἀντιχρίστους, μικροὺς καὶ μεγάλους, τοὺς βαρεῖς Λύκους καὶ ἴσως τοὺς ὀλίγους ἐκείνους ποιμένες…
…τοὺς ὀλίγους ἐκείνους ποιμένες, οἱ ὁποῖοι τώρα, εἰς τοὺς καιρούς μας ἴσως εἶναι κάπως βαρήκοοι, γιὰ νὰ μὴ ἀκούουν τάς βοάς ποὺ κυκλώνουν πανταχόθεν τὸν κόσμο. Τὸ ποίμνιο ΚΑΙ τοὺς ποιμένες.
Μετὰ τῆς δεούσης ὑπακοῆς καὶ τοῦ σεβασμοῦ
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημειώσεις:
[1]: Στὸ βιβλιάριο τοῦ τέκτονος Γεωργίου Χορτάτου ἀπὸ ὁμιλία αὐτοῦ σὲ μασονικὴ Στοά, ὑπὸ τὸν τίτλο ILLUMINATI – Οἱ πεφωτισμένοι – τὸ Τάγμα τῶν Πεφωτισμένων, Ἀθήνα, Ἰούνιος 1979, Ἀνατύπωση 2005, σελ. 19. [2] Στὸ τεκτ. περιοδικὸ Πυθαγόρας, Ἔτους 1882, τεῦχος 10, σελ. 291.
