«Πατέρα μου, ἄν εἶναι δυνατόν, ἄς μὴν πιῶ αὐτὸ τὸ ποτήρι· ὅμως ἄς μὴ γίνει τὸ δικό μου θέλημα ἀλλὰ τὸ δικό σου».
(Ματθ. κστ΄39)
Ἐπειδὴ ὁ Λόγος τοῦ Θεοῦ ἔγινε ἀληθινὰ ἄνθρωπος, ἀληθινὰ ἐκπλήρωσε ὅλα ὅσα ἀνήκουν στοὺς ἀνθρώπους. Ἔτσι, λοιπόν, καὶ κατὰ τὸν καιρὸ τοῦ πάθους ζητεῖ νὰ ἀποφύγῃ τὸ ποτήριο, δείχνοντας ὅτι δὲν πρέπει νὰ ὁρμοῦμε ἑκούσια στοὺς κινδύνους, ἀλλ΄ ὅταν ἔρχονται νὰ τοὺς ὑπομένουμε μὲ καρτερία. Γι΄ αὐτὸ, ὅταν σχεδιαζόταν ἡ σταύρωση, ζητοῦσε νὰ τὴν ἀποφύγῃ, ὅταν ὅμως ἀποφασίσθηκε, παίρνοντας τὸν σταυρὸ στοὺς ὤμους Του, προχώρησε μὲ τὴ θέλησή Του ὡς νικητής.
Ἁγίου Ἰσιδώρου τοῦ Πηλουσιώτου
