Εἰς τὸ ἱστολόγιον «romfea.gr» τῆς 11ης Μαρτίου 2025 ὁ Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Πατρῶν Χρυσόστομος ἀπεκάλεσε τὰ αἰσχρὰ ἔργα τῆς ἐκθέσεως εἰς τὴν Ἐθνικὴν Πινακοθήκην ὡς ἔργα συγχρόνων εἰκονοκλαστῶν, σημειώνων τὰ ἑξῆς:
«Κατὰ τὶς ἡμέρες αὐτὲς πού ἡ Ἐκκλησία ἑόρτασε τὸν θρίαμβο τῆς Ὀρθοδοξίας καὶ τὴν ἀναστήλωση τῶν ἱερῶν Εἰκόνων, οἱ σύγχρονοι εἰκονοκλάστες, ἀνήρτησαν στὴν Ἐθνική, ναὶ στὴν Ἐθνικὴ πινακοθήκη, πίνακες μέσα ἀπὸ τοὺς ὁποίους, προδίδουν τὴν ἐσωτερικὴ πνευματική τους διάσπαση, καθυβρίζοντας οὐσιαστικὰ τὰ πανσεβάσμια πρόσωπα τῆς Κυρίας Θεοτόκου καὶ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἀλλὰ καὶ τὰ πρόσωπα τῶν Ἁγίων μας.
Λυπούμεθα βαθύτατα γι’ αὐτὸ τὸ ὀλίσθημα τῆς τέχνης καὶ τοῦ πολιτισμοῦ, μέσα ἀπὸ τὸ ὁποῖο φαίνεται πλέον ἡ εἰκονοκλαστικὴ θεώρηση τοῦ ἀνθρώπου καὶ τῆς ἐποχῆς μας καὶ ἀναδεικνύονται τὰ ἐσωτερικὰ σύνδρομα ἀνθρώπων καὶ ἡ κατάπτωσις τῆς κοινωνίας μας, ἡ ὁποία ὁδηγεῖται καὶ μέσα καὶ ἀπὸ τὸν ἐκφυλισμὸ τῆς τέχνης, ὄχι ἁπλῶς στὸν κατήφορο, ἀλλὰ στὸν ὄλεθρο.
Ἡ «ὕβρις» εἶναι τὸ ἴδιον τῆς ἐποχῆς μας, ἡ ὁποία δὲν μπορεῖ νὰ ἀντέξη τὴν φωτεινότητα τοῦ πνεύματος καὶ ἐπιχειρεῖ νὰ ἀμαυρώση τὴν Εἰκόνα καὶ «τὸ κατ’ εἰκόνα», ἀφοῦ ἔχει τὰ πάντα ἀπαξιώσει μέσα ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἄκρας ἀσυδοσίας, τοῦ λεγομένου δικαιωματισμοῦ καὶ τῆς ἀνεκτικότητος».
Ἐν συνεχείᾳ, ἐκφράζων τὴν πλήρη ἀντίθεσίν του πρὸς οἱανδήποτε μορφὴν βίας, τόσον πρὸς τὸν ἴδιον τὸν “καλλιτέχνην” ὡς καὶ τοὺς ὑπευθύνους τῆς ἐκθέσεως ἐπισημαίνει τὴν ἔλλειψιν σεβασμοῦ καὶ τὴν ἀπώλειαν τῶν ὁρίων τῆς τέχνης καὶ καταγράφει τὰ φαινόμενα αὐτὰ ὡς σημεῖα τῶν καιρῶν, διὰ τὰ ὁποῖα ὅλοι μας φέρομεν μερίδιον εὐθύνης.
Ἴσως τὸ πλέον ἐξοργιστικὸν εἰς αὐτὴν τὴν πολιτιστικὴν παρακμὴν εἶναι ἡ ὑπεράσπισίς της ἀπὸ αὐτὸ τὸ ὁποῖον ὀνομάζεται Κοινοβούλιον καὶ πολιτικὴ ἡγεσία τοῦ τόπου. Ὄντως ὁ ἄνθρωπος πρέπει νὰ ἔχη ἐκπέσει ἐξαιρετικὰ χαμηλά, ὅταν ὑπεραμύνεται μιᾶς στοχευμένης ἀπόπειρας διασυρμοῦ τῆς θρησκείας ἐκείνης, ἡ ὁποία ἀπὸ τὸ Σύνταγμα τῆς Χώρας χαρακτηρίζεται ὡς ἐπικρατοῦσα. Μάλιστα αὐτὸς ὁ διασυρμὸς ἀφορᾶ εἰς τὴν περίπτωσιν αὐτὴν μίαν τέχνην, ἡ ὁποία ἀσκεῖ τὸν ἄνθρωπον ἰδιαιτέρως εἰς τὴν αἰσθητικήν τῆς ὀμορφιᾶς, ἐπειδὴ ἐπικαλύπτει κάθε ἀσχήμιαν. Μόνον ἰδεολογικῶς τυφλωμένοι ἄνθρωποι, οἱ ὁποῖοι ταυτίζονται μὲ τὴν λαὶλαπα τῆς διαστροφῆς, δύνανται νὰ θεωροῦν τέτοια ἔργα ὡς τέχνην.
