Γράφει ὁ Ξενῆς Χ. Ξενοφῶντος, Δημοσιογράφος, πρόεδρος Ἰνστιτούτου Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ iep.org.cy
Γιορτάζουμε στὶς 14 Μαρτίου 2025 τὴν 87η ἐπέτειο μνήμης καὶ τιμῆς τοῦ ἥρωα-μαθητῆ Εὐαγόρα Παλληκαρίδη. Τονίζω τὴ λέξη γιορτάζουμε, γιατί στὴ σημερινὴ ζούγκλα τῆς παγκοσμιοποίησης καὶ τῆς καθυπόταξης τῶν λαῶν, ὁ κάθε ἐλεύθερος ἄνθρωπος ἔχει ἀπόλυτη ἀνάγκη θυσιαστηρίων, ἀπὸ τὰ ὁποῖα θὰ ἀντλήσει δύναμη προκειμένου νὰ κρατηθεῖ ὄρθιος.
Ὁ νεαρὸς Εὐαγόρας Παλληκαρίδης ἀπὸ τὸ χωριὸ Τσάδα τῆς Ἐπαρχίας Πάφου, σὲ ἡλικία μόλις 19 ἐτῶν, ἦταν ὁ τελευταῖος ἀγωνιστὴς τῆς κυπριακῆς ἐλευθερίας ποὺ κρεμάστηκε ἀπὸ τοὺς Ἄγγλους δυνάστες. Ὁ βίος καὶ ἡ πολιτεία του ἀποτελεῖ παγκόσμιο φαινόμενο μαθητικῆς λεβεντιᾶς καὶ πνευματικῆς ὡρίμανσης ποὺ σὲ συνδυασμὸ μὲ τὸν ποιητικὸ νεανικὸ λόγο καὶ τὸ ἀσυμβίβαστο ἀγωνιστικό του πνεῦμα, κατατάσσεται στὸ πάνθεο τῆς ἀθανασίας.
Γιατί ὅπως ἔλεγε καὶ ὁ λόγιος τῆς ἐπαναστατικῆς περιόδου, Κωστῆς Παλαμᾶς, «ἡ μεγαλοσύνη στοὺς λαοὺς δὲν μετριέται μὲ τὸ στρέμμα, μὲ τῆς καρδιᾶς τὸ πύρωμα μετριέται καὶ μὲ αἷμα».
Στὰ 15 του χρόνια ἀψηφᾶ τὴν πάνοπλη ἀγγλικὴ ἀστυνομία, κατεβάζει ἀπὸ τὸ στάδιο τῆς Πάφου τὴν ἀποικιοκρατικὴ σημαία ἐπιτυγχάνοντας ματαίωση τῶν ἑορτασμῶν γιὰ τὴ στέψη τῆς βασίλισσας, πράξη πρωτοφανὴς ποὺ δὲν ἀποτολμήθηκε σὲ καμία ἄλλη χώρα τῆς γηραιᾶς Ἀλβιώνας.
Μὲ τὴ δράση του ἀναδείχθηκε σὲ κορυφαία μορφὴ τοῦ ἀπελευθερωτικοῦ μας ἀγώνα. Ὅταν διακήρυττε μέσῳ τῶν ποιημάτων του ὅτι «θὰ ’παιρνε τὸ μονοπάτι ποὺ πάει στὴ λευτεριά», συνειδητοποιοῦσε, παρὰ τὸ νεαρὸν τῆς ἡλικίας του, πὼς ἡ λευτεριὰ κερδίζεται μόνο μὲ αἷμα.
Στὸ ἀποχαιρετιστήριο γράμμα του πρὸς τοὺς συμμαθητές του, λίγο πρὶν πάρει τὰ δύσβατα μονοπάτια τῆς λευτεριᾶς, τόνιζε ὅτι «μπορεῖ καὶ νὰ μὴ τὸν ξαναδοῦν παρὰ μόνο νεκρό». Αὐτὴ ἡ συνειδητὴ ἀντιμετώπιση τοῦ θανάτου στὰ χρόνια τῆς ἐφηβείας καὶ τῶν μύριων ὀνείρων, τὸν κατέστησαν παγκόσμια νεανικὴ μορφὴ καὶ πρότυπο τῶν λαῶν ποὺ παλεύουν γιὰ ἐλευθερία καὶ ἀνθρώπινη ἀξιοπρέπεια. Τὸ ἀπαράμιλλο θάρρος ποὺ ἐπέδειξε κατὰ τὴ διάρκεια τῆς δίκης-παρῳδίας, ὅπου κατηγορήθηκε γιὰ κατοχὴ ὅπλου, εἶναι ἄξιο θαυμασμοῦ.
Ἡ ἀπάντησή του ὅταν ρωτήθηκε, ἂν εἶχε ὁ,τιδήποτε νὰ πεῖ, γιὰ νὰ μὴ τοῦ ἐπιβληθεῖ ἡ ποινὴ τοῦ θανάτου, ἐνσαρκώθηκε σὲ παιάνα ἑλληνικῆς λεβεντιᾶς: «Ξέρω ὅτι θὰ μὲ κρεμάσετε. Ὅ,τι ἔκαμα τὸ ἔκαμα ὡς Ἕλλην Κύπριος, ὁ ὁποῖος ζητεῖ τὴν ἐλευθερία του», παραπέμποντας στὸ «Μολὼν Λαβὲ» τοῦ Λεωνίδα. Χρειάστηκαν ἐννέα δευτερόλεπτα ἀπὸ τὴ στιγμὴ ποὺ ἄνοιξε ἡ ξύλινη καταπακτή, γιὰ νὰ ξεψυχήσει ὁ Βαγορής, στὸ σχοινὶ τῆς ἀγχόνης. Πίσω του ὅμως ἄφησε μὲ τὴν ἡρωικὴ θυσία του παρακαταθήκη αἰώνων.
Σήμερα ποὺ ὁ νεοθωμανὸς Ἐρντογὰν μὲ τὴ βρώμικη συμπαιγνία τῆς πάλαι ποτὲ βρετανικῆς αὐτοκρατορίας θέλει νὰ καθυποτάξει ξανὰ τὴν Κύπρο καὶ τὴν Ἑλλάδα, τώρα ποὺ δοκιμάζεται ἡ ἀντοχὴ τοῦ ἔθνους, τώρα ποὺ διακυβεύεται ἡ ὕπαρξή μας σὲ τούτη τὴ γῆ τὴν ποτισμένη μὲ τὸ αἷμα τῶν ἡρῴων μας καὶ τὸν ἱδρῶτα τῶν προγόνων μας, ἡ θυσία τοῦ Βαγορῆ ἀποτελεῖ γιά μᾶς ἄσβεστο φάρο στὸν ἀγῶνα γιὰ ἐλευθερία κι ἐθνικὴ δικαίωση.
Γι’ αὐτό, κάθε 14η Μαρτίου δὲν κλαῖμε, ἀλλὰ γιορτάζουμε τὴν ἡμέρα τοῦ ἥρωα μαθητῆ ποὺ κρατᾶ ζωντανὴ τὴν ἐλπίδα γιὰ ἕνα ἐλεύθερο κι ἀξιοπρεπὲς αὔριο.
ΠΗΓΗ: philenews
