Ξέσπασε με μανία απερίγραπτη. Άρπαξε τον Παύλο και τους συνταξιδιώτες του, σύνολο 276, έκανε το πλοίο τους καρυδότσουφλο και επί 14 μερόνυχτα τους βασάνιζε φριχτά στη Μεσόγειο. Ήταν τυφώνας! Ο φοβερός τυφώνας Ευροκλύδων. Η λέξη είναι σύνθετη: εύρος και κλύδων. Εύρος ονομάζεται ο ανατολικός άνεμος. Ευροκλύδων, ο ανατολικός άνεμος που επιφέρει βίαιο κλυδωνισμό.
Αυτά τότε, πριν από δύο χιλιάδες χρόνια!
Σήμερα στη χώρα μας έχει ξεσπάσει ένας ιδιαίτερος, σαρωτικός των πάντων άνεμος. Ευρωκλύδων και αυτός. Με μιά διαφορά. Το όμικρον στο μέσο της λέξεως είναι τώρα ωμέγα.
Έτσι λοιπόν, σαν άνεμος τυφωνικός, επέπεσε σαρωτικό το αντίθεο πνεύμα της Ευρώπης, ως βίαιος Ευρωκλύδων, στην Πατρίδα μας. Πάνω από πέντε δεκαετίες τώρα το μικρό σκάφος της Ελλάδος βασανίζεται από την Ευρωπαϊκή θύελλα. Έχει αυτή ισοπεδώσει τα πάντα.
Γιά να είμαστε δίκαιοι πρέπει να ομολογήσουμε ότι η επιχείρηση είχε αρχίσει από τα πρώτα κιόλας βήματα του νεοελληνικού κρατιδίου. Όταν, γιά παράδειγμα, κατακτήθηκε το πρώτο Σύνταγμα με την επανάσταση του Μακρυγιάννη, οργανώθηκε συστηματική προσπάθεια να εξαρθρωθεί η πατροπαράδοτη πίστη από αυτό. Ο Μακρυγιάννης περιγράφει με πολύ πόνο την κατά της παραδόσεως επίθεση των και τότε ξενοκίνητων πολιτικών. Είχαν βάλει στόχο να καταργήσουν τα άρθρα 1 και 2 του νεοαποκτηθέντος Συντάγματος, τα αναφερόμενα στη σχέση του νέου κράτους με την Εκκλησία. Γράφει: “Ενέργησαν πρώτα με το κεφάλαιον της θρησκείας – εκόπηκαν όλοι οι οπαδοί των ξένων. Του κάκου κοπίασαν. Ύστερα από μεγάλες συζήτησες λέγει ο Μεταξάς να το βάλωμεν εις ψηφοφορίαν. Τότε οι ευλογημένοι πληρεξούσιοι είπαν παμψηφεί” (Απομνημονεύματα, εκδ. “Καραβία”, σελ. 464).
Άντεξαν τότε. Όλοι! “Είπαν παμψηφεί” όχι! Έμειναν ασυμβίβαστοι. “Πράμα τζιβαϊρικόν πολυτίμητο, όπου το βαστήσαμεν εις την τυραγνίαν του Τούρκου, δεν το δίνομεν τώρα ούτε το καταφρονούμεν οι Έλληνες” (σελ. 432), διαμήνυσε ο ίδιος ο πολυτραυματισμένος στρατηγός στον Γάλλο περιηγητή Μαλέρμπ, που επέκρινε την αφοσίωση των Ελλήνων στην Ορθόδοξη πίστη.
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, οι κατά της παραδόσεως επιθέσεις συνεχίσθησαν με ποικίλους –εμφανείς ή αφανείς– τρόπους. Όλες όμως ωχριούν μπροστά στην παρούσα κατάσταση, στη μεθοδευμένη και συστηματική επίθεση που οργανώθηκε και εξελίσσεται σαρωτική από την ημέρα που η χώρα παραδόθηκε στο πολυκέφαλο τέρας των Βρυξελλών.
Ήδη θρηνούμε πάνω σε ερείπια και στάχτες. Τα καίρια χτυπήματα καταφέρθηκαν βίαια στην οικογένεια και την Πατρίδα. Θ' αφήσουμε επί του παρόντος το μεγάλο θέμα της Παιδείας. Ας δούμε την τραγωδία του γάμου, της οικογένειας.
Πρώτα ενεργήθηκε ο καυτηριασμός των συνειδήσεων με τη νομιμοποίηση του εγκλήματος των εκτρώσεων. Από κοντά η αποποινικοποίηση της μοιχείας και τα διαδοχικά νομοθετικά χτυπήματα κατά του γάμου με τη διευκόλυνση εκδόσεως διαζυγίου. Έπειτα ήρθε το “Σύμφωνο Συμβίωσης”. Στη συνέχεια αυτό επεκτάθηκε και στα ομοφυλόφιλα ζευγάρια.
Τελευταίο καίριο χτύπημα ήταν η νομοθέτηση γάμου των ομοφυλόφιλων. Αυτή τη φορά το δολοφονικό μαχαίρι χτύπησε κατευθείαν την καρδιά της παραδόσεως, την οικογένεια και το μυστήριο του Γάμου.
Τώρα η Κυβέρνηση και ο υπόλοιπος πολιτικός κόσμος παρατηρούν αποσβολωμένοι τις καταστροφικές επιπτώσεις των έργων τους. Τους τρομάζει η δραματική μείωση των γεννήσεων, η καλπάζουσα νεανική εγκληματικότητα, η αυξανόμενη ενδοοικογενειακή βία και τόσα άλλα.
Όμως ας γίνουμε και εδώ δίκαιοι. Οι εκάστοτε κυβερνώντες έχουν ασφαλώς πολύ μεγάλη ευθύνη γιά τη σημερινή διάλυση. Αλλά και όλοι μας ευθυνόμαστε. Διότι όλοι, λίγο ως πολύ, έχουμε ξεφύγει.
Γι' αυτό και όλοι είναι ανάγκη να συνέλθουμε, να μετανοήσουμε και ν' αλλάξουμε πορεία.
Πριν επέλθει το τέλος! Πριν ο Ευρωκλύδων βυθίσει το βασανιζόμενο στα κύματα της αθεΐας και της καλπάζουσας μανιακής ακολασίας σκάφος της πικρής Πατρίδας...
(Περιοδικό “Ο ΣΩΤΗΡ”, 1 Φεβρουαρίου 2025)
