Με τον τρόπον αυτόν βοηθούμε τον λαό μας να αποκτά μία αθεοφοβία....

π.Αθανάσιος Μυτιληναίος

 Στο σύγχρονο κήρυγμα, στο σύγχρονο Ορθόδοξο κήρυγμα από τους πιο πολλούς ομιλητάς εμφανίζεται μόνον η αγάπη του Θεού και όχι η δικαιοσύνη του Θεού.

 Ξέρετε, πηγαίνουμε κατά πόδας με τους Αγγλικανούς, οι οποίοι προ πολλών πολλών ετών είπαν ότι δεν πρέπει οι ιεροκήρυκες να μιλούν περί του σατανά γιατί τρομάζει το ακροατήριον. Πρέπει να μιλάμε μόνο δια τον Θεόν και δια τον γλυκύν Ιησούν, ποτέ δε δια τον σατανά. Έτσι το ‘Ορθόδοξο’ κήρυγμα, φαίνεται μιμείται την περίπτωση αυτών των θέσεων της Αγγλικανικής «εκκλησίας» και δεν θέλει να ομιλεί για την δικαιοσύνη του Θεού αλλά μόνο για την αγάπη του Θεού.

  Αυτές οι θέσεις βρίσκονται σε θεολογικούς κύκλους και όπως σας είπα βγαίνουν και εις τον άμβωνα.

 Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ σοβαρό και θα πρέπει να το προσέξομε διότι με τον τρόπον αυτόν βοηθούμε τον λαό μας να αποκτά μίαν αθεοφοβίαν. Δηλαδή να μην καλλιεργείται ο φόβος του Θεού. Και όταν η Αγία Γραφή λέγει ότι ''αρχή σοφίας φόβος Κυρίου και ο φόβος του Κυρίου αγνός,'' όπως λέγει το Ψαλτήρι, αυτά δεν είχανε κάποια εποχικήν αξίαν, έχουνε πάντα αξία. Και δεν μπορούμε να πούμε ποτέ ότι σήμερα μένομε μόνο στον χώρο της αγάπης.[....]

[...]Όσο δε σε εκείνο το χωρίο που σταματούν, κακώς ερμηνεύοντες, δια το καλώς γραμμένον χωρίο του Ευαγγελιστού Ιωάννου, ότι ''η τελεία αγάπη έξω βάλλει τον φόβον''. Εκεί στέκονται. ..Να σας πω ότι δεν θα ήρχετο σε αντίφαση με εκείνο που λέγει ο Απόστολος ''μετά φόβου και τρόμου κατεργαζομενοι την υμών σωτηρίαν''.

Η τελεία αγάπη. Ποιά είναι αυτή η τελεία αγάπη; Δεν έχει καμμία σχέση με τον φόβον τον τιμωρητικόν. Έχομε τουλάχιστον δύο φόβους, όπως οι Πατέρες της Εκκλησίας μας βλέπουν. 

Είναι ο φόβος ο τιμωρητικός και ο φόβος ο γόνιμος και δημιουργικός. 

Η τελεία λοιπόν αγάπη, έξω βάλλει τον φόβον. Δηλαδή δεν φοβούμαι αν ο Πατέρας μου με αγαπά και Τον αγαπώ πολύ. Δεν φοβούμαι να με τιμωρήσει. Άρα λοιπόν η τελεία αγάπη, έξω βάλλει τον φόβον. Ποίον φόβον; Τον τιμωρητικόν; Αντίθετα. Μπορώ να καλλιεργώ όσο πιο πολύ αγαπώ τον Πατέρα μου, τόσο πιο πολύ να φοβάμαι μήν Τον χάσω σε κάποιο δυστύχημα. Εδώ είναι να μην χάσω τα κεκτημένα. Μήν χάσω την σωτηρία. Φοβούμαι να μήν χάσω τον Θεό.

Αυτός ο φόβος, λέει το Ψαλτήρι, είναι αγνός και είναι η αρχή της σοφίας. Είναι η αρχή της πνευματικής ζωής αυτός ο φόβος. Από κει θα αρχίσω. Όταν αρχίσω να φοβούμαι τον Θεό. Να αλλοιούται η καρδία μου. Βλέπετε λοιπόν ότι άλλος είναι ο τιμωρητικός φόβος και άλλος είναι ο φόβος να μην χάσω εκείνο το οποίον έχω.

Όταν λοιπόν οι θεολόγοι μας, οι ιεροκήρυκές μας κλπ μπερδεύουν αυτά τα πράγματα, τότε αντιλαμβάνεσθε σε τί λάθος μπορεί να πέφτουν και να παρασύρουν τον λαό στο να αποκτά μίαν αθεοφοβία. Αλλά αυτή η αθεοφοβία ρίχνει τους ανθρώπους κατόπιν στην αμαρτία. 

Σα να σου λέει, έ μπορείς να αμαρτήσεις, ο Θεός είναι αγαθός, θα σε συγχωρήσει. Καλά, θα σε συγχωρήσει ο Θεός αν όχι εξ υστεροβουλίας αμάρτησες. Και δεν μπορείς να λες, ας αμαρτάνω γιατί ο Θεός είναι καλός και μπορεί να με συγχωρεί. Εγώ το άκουσα από στόμα θεολόγου, και τρανού θεολόγου, αυτό κάποτε στην Αθήνα. Μου έκανε εντύπωση. Αγαπητοί μου προσοχή. Και που ξέρω εγώ αν την δεύτερη φορά εξαντλήσω -με την δεύτερη φορά ναι, ο Θεός είναι Εκείνος που ξέρει πώς θα κινηθεί- εξαντλήσω την μακροθυμία Του; Να μην ανεχθεί να αμαρτήσω και να με τιμωρήσει, δεν ξέρω με τί τρόπο και με θάνατον ακόμη;

Λοιπόν. Μην εξερεθίζομε τον Θεόν. Μην προκαλούμε την αγάπη του, κατά το ''ουκ εκπειράσεις Κύριον τον Θεόν σου''. Δεν θα βάλεις σε δοκιμασία Κυριον τον Θεόν σου λέγοντας, ''εγώ θα αμαρτάνω κι Εκείνος θα με συγχωρεί''[.....]

Ολόκληρο το απόσπασμα :
athanasiosamvonas.blogspot.com

proskynitis