Ὁ Ἰωσήφ καί ἡ Μαρία, συνεπεῖς στόν ἰουδαϊκό νόμο, ὁδηγοῦν τό βρέφος Ἰησοῦ στό ναό μαζί μέ τίς δωρεές τους γιά νά ἐκπληρώσουν τά διατεταγμένα τοῦ νόμου, διότι «κάθε πρωτότοκο ἀρσενικό παιδί πρέπει νά θεωρεῖται ἀφιερωμένο στό Θεό», λέει ὁ νόμος.Εἶναι ἡ εὐλογία πού δίνει ὁ Θεός στή γυναῖκα νά φέρει μιά ἄλλη ζωή στόν κόσμο καί ἡ γυναῖκα ἀντιπροσφέρει κατά τό ἀνθρώπινο, εὐχαριστεῖ καί ζητᾶ ἀνανέωση τῆς εὐλογίας γι' αὐτήν καί τό παιδί της.
Στήν περίπτωση ὅμως τοῦ Κυρίου μας ἔχουμε γιά ἄλλη μία φορά τή συγκατάβαση τοῦ Θεοῦ πού ἔγινε ἄνθρωπος. Διότι ὄχι μόνο καταδέχτηκε ὁ Θεός νά λάβει «δούλου μορφήν» κυοφορούμενος καί τικτόμενος σάν ἁπλός ἄνθρωπος, ἀλλά ὑπακούει καί εἰς τόν νόμο πού ὑπακούουν καί οἱ ἄλλοι ἄνθρωποι γι' αὐτό δέχεται τήν περιτομή τήν ὄγδοη ἡμέρα, καί ὁδηγεῖται στό ναό τήν τεσσαρακοστή.
Στό εὐαγγέλιο πού ἀκούσαμε, χριστιανοί μου, καί πού περιγράφει ὁ εὐαγγελιστής Λουκᾶς μέ πολύ παραστατικό τρόπο τό γεγονός τῆς Ὑπαπαντῆς, κεντρική θέση κατέχει καί ὁ γέροντας ἱερέας Συμεών ὁ ὁποῖος ὑποδέχθηκε τόν Ἰωσήφ καί τή Μαρία καί πῆρε στήν ἀγκαλιά του τό μικρό Ἰησοῦ. Ὁ Συμεών ὅλα αὐτά τά χρόνια τῆς ἱεροσύνης του παρακαλοῦσε τό Θεό νά τόν ἀξιώσει νά κρατήσει στά χέρια του τό Σωτῆρα τοῦ κόσμου. Γι' αὐτό ὅταν παρέλαβε τόν Ἰησοῦ στήν ἀγκαλιά του εἶπε : «Τώρα Κύριε μπορεῖς νά ἀφήσεις τό δοῦλο Σου νά πεθάνει εἰρηνικά, ὅπως τοῦ ὑποσχέθηκες, γιατί τά μάτια μου εἶδαν τό Σωτῆρα πού ἑτοίμασες γιά ὅλους τούς λαούς, φῶς πού θά φωτίσει τά ἔθνη καί θά δοξάσει τό λαό του τόν Ἰσραήλ». Ὁ Θεός λοιπόν ὄχι μόνο ἄκουσε τήν προσευχή τοῦ δίκαιου Συμεών, ἀλλά καί τοῦ ἔδωσε τό χάρισμα τῆς προφητείας λέγοντας ὅτι ὁ Ἰησοῦς θά εἶναι «εἰς πτῶσιν καί ἀνάστασιν πολλῶν καί εἰς σημεῖον ἀντιλεγόμενον». Οἱ ἀρνητές Του δηλαδή θά καταστραφοῦν, ἐνῶ αὐτοί πού θά Τόν πιστεύσουν θά σωθοῦν. Προετοίμασε ἀκόμα καί τή Μάνα - Παναγία γιά τόν πόνο τῆς σταυρώσεως τοῦ Υἱοῦ της: «Ὅσο γιά σένα ὁ πόνος γιά τό παιδί σου θά διαπεράσει τήν καρδιά σου σάν δίκοπο μαχαίρι».
Χριστιανοί μου, ἡ πραγματική ἡμέρα καί γιορτή τῆς μητέρας εἶναι αὐτή τῆς Ὑπαπαντῆς διότι φανερώνεται μέ τόν πιό παραστατικό τρόπο ἡ εὐλογία τοῦ Θεοῦ στή γυναῖκα - μητέρα.
Ἡ γυναῖκα καί ὁ ἄνδρας ἀφοῦ εὐλογηθοῦν μέ τό μυστήριο τοῦ γάμου γίνονται συνδημιουργοί τοῦ Δημιουργοῦ τοῦ σύμπαντος στό σχέδιό Του γιά τή διαιώνιση τοῦ ἀνθρωπίνου εἴδους. Γι'αὐτό καί ὁ ἄνθρωπος ὀφείλει μέ τή ζωή του νά δοξάζει τό Θεό. Ἡ χριστιανή γυναῖκα πού γεννάει, μέ σεβασμό δέχεται αὐτή τήν ὕψιστη τιμή, παραμένει στό σπίτι της πού εἶναι γι' αὐτήν ἡ κατ' οἶκον Ἐκκλησία, ἕως ὅτου ὁλοκληρωθεῖ ὁ καθαρισμός της μετά τόν τοκετό καί γιά νά μήν κινδυνεύει ἡ ὑγεία της. Στίς σαράντα ἡμέρες ὅπως ἡ Παναγία μας θά πάει στό ναό νά πάρει τήν εὐχή τοῦ ἱερέα, νά εὐχαριστήσει τό Θεό γι’ αὐτή τήν τιμή πού τῆς ἔκανε, νά ζητήσει τό ἔλεος καί τήν εὐλογία Του γι' αὐτήν καί τό παιδί της καί ἀργότερα νά κοινωνήσει τῶν ἀχράντων μυστηρίων.
Ἄς ἐπιστρέψουμε σ' αὐτήν τή γνήσια ζωή τῆς Ἐκκλησίας μας καί μήν ἐκβιάζουμε τό Θεό μας νά νομιμοποιεῖ παράνομες σχέσεις.
