Η νομιμοποίηση της κυβέρνησης στην εξουσία είναι καθαρά θέμα καθεστωτικών νόμων που ασελγούν στη λαϊκή βούληση. Και με την συνέργεια της απάθειας και της αποχής του Έλληνα, φτάσαμε να έχουμε μια κυβέρνηση χωρίς κανένα – σχεδόν – λαϊκό έρεισμα.
Με εξαίρεση τις διαδηλώσεις για τη Μακεδονία, αυτό που με δέος παρακολουθήσαμε την Κυριακή δεν έχει προηγούμενο στη μεταπολίτευση, τουλάχιστον όσον αφορά τις μη κομματικές κινητοποιήσεις. Σε πάνω από 150 πόλεις σε όλη την Ελλάδα, αλλά και σε πολλές πόλεις του εξωτερικού, οι Έλληνες φώναξαν ότι τους σώθηκε το οξυγόνο, όχι μόνο για τη συγκάλυψη του εγκλήματος στα Τέμπη, αλλά και για όλες τις καταστροφικές πολιτικές που φέρνουν ανομία, ατιμωρησία, φτώχεια και παρακμή.
Είναι ασύλληπτο το πώς το σύστημα υποβάθμισε με τέτοια λύσσα, έναν – τέτοιου μεγέθους – ειρηνικό ξεσηκωμό. Εκατοντάδες χιλιάδες Έλληνες σε Σύνταγμα και Θεσσαλονίκη. Σίγουρα ξεπέρασε το μισό εκατομμύριο ο κόσμος που αθροιστικά βγήκε στους δρόμους να διαμαρτυρηθεί εντός και εκτός Ελλάδας. Ασύλληπτα νούμερα για τα σημερινά δεδομένα. Χωρίς οργάνωση από φορείς, χωρίς πόρους και με ενημέρωση μόλις 3 – 4 ημερών, ο λαός ξεχύθηκε σαν ποτάμι οργής από την πιο πολυσύχναστη πλατεία ως το απομακρυσμένο δρομάκι της επαρχίας.
Συγκινητικό και το πλήθος κόσμου που συγκεντρώθηκε στις Σέρρες, την εκλογική περιφέρεια του πρώην υπουργού εγκληματικών μεταφορών. Οι πολίτες των Σερρών έδωσαν ηχηρή απάντηση ότι τα κομματόσκυλα δεν μπορούν να διασύρουν την υπόληψη μιας ολόκληρης πόλης.
Κι όμως, τα καθεστωτικά ΜΜΕ αντιμετώπισαν αυτό το παλλαϊκό τσουνάμι σαν να ήταν μια κινητοποίηση 500 νοματαίων. Ούτε στη Βόρεια Κορέα δεν θα κατάφερναν να ρίξουν τέτοιο «μαύρο».
Αν δεν υπήρχαν τα social media και τα λιγοστά μέσα που τιμούν ακόμα τη δημοσιογραφία, θα μιλούσαμε για έναν λαό – φάντασμα. Που κάποιος είδε, κάποιος άκουσε, κάποιος έμαθε τη φήμη πώς πλημμύρησε τους δρόμους της Ελλάδας.
Ζούμε πρωτοφανείς καταστάσεις που τα λόγια δεν αρκούν να περιγράψουν. Οι εργαζόμενοι της δημόσιας συχνότητας της χώρας (που πληρώνουμε εμείς οι φορολογούμενοι), να βγάζουν ανακοίνωση καταγγέλλοντας ότι η διοίκηση της ΕΡΤ «έπνιξε» τα συλλαλητήρια σε ένα «προμελετημένο έγκλημα κατά της δημοσιογραφίας».
Όλα τα μιντιακά παραρτήματα της λίστας Πέτσα πρόβαλλαν τα φυτευτά επεισόδια του παρακράτους για να αμαυρώσουν τη λαϊκή κραυγή. Ο λαός ζητούσε οξυγόνο και εκείνοι απάντησαν με δακρυγόνα. Μόνο που η αποστολή των καθεστωτικών απέτυχε πλήρως. Το μήνυμα εστάλη και προκάλεσε μέγα σεισμό. Κινητοποιήσεις τέτοιου μεγέθους δεν μπορούν να κηλιδωθούν. Αποτελούν λαϊκό «δημοψήφισμα» με πολλούς αποδέκτες. Πολίτης προς πολίτη, πολίτης προς κυβέρνηση, πολίτης προς ξένα κέντρα εξουσίας που επηρεάζουν πρόσωπα και καταστάσεις στην Ελλάδα. Το… γράμμα έφυγε και κανείς δεν το εμποδίζει να φτάσει στους προορισμούς του.
Δύο χρόνια μετά το έγκλημα, το καταπέτασμα της συγκάλυψης έχει παραμεριστεί πλήρως. Ο λαός γνωρίζει τι συνέβη στα Τέμπη, γνωρίζει ότι παίζεται θέατρο από τους αρμόδιους θεσμούς, γνωρίζει ότι η συγκάλυψη έγινε με πρακτικές μαφίας. Γνωρίζει ότι σε αυτό το ρημαδιασμένο βαγόνι που λέγεται ελληνικό κράτος, είμαστε σε πορεία μετωπικής σύγκρουσης με την ίδια μας την υπόσταση. Με κάθε απαξίωση μιας τόσο ηχηρής λαϊκής κραυγής, το σύστημα εξουσίας μεγαλώνει το βάθος του «λάκκου» του. Το χάσμα μεταξύ λαού και κυβέρνησης είναι μεγαλύτερο από ποτέ. Η λαϊκή «νομιμοποίηση» έχει μεταφερθεί πλήρως στις χαροκαμένες οικογένειες. Κανείς δεν συζητάει πια αν έγινε έγκλημα στα Τέμπη, αλλά μόνο γιατί δεν τιμωρείται.
Σε αντίθεση με τις κυβερνητικές αλητείες που έχουν ειπωθεί, τα συλλαλητήρια έδειξαν ότι κανείς δεν ξεχνά τα Τέμπη, κανείς δεν θεωρεί ότι «η ζωή συνεχίζεται», κανείς δεν εμπιστεύεται με τυφλά μάτια την ελληνική δικαιοσύνη. Το καθεστωτικό αφήγημα που λέει: «ξεχάστε τα Τέμπη και κοιτάξτε την προσωπική επιβίωσή σας», ισοπεδώθηκε. Τα Τέμπη ΕΙΝΑΙ η επιβίωσή μας. Είναι ύψιστο ζήτημα δημοκρατίας. Είναι αγώνας που εμπεριέχει όλα τα αιτήματα του λαού. Είναι εθνική υπόθεση. Είναι ο ακρογωνιαίος λίθος που ή θα μας καταπλακώσει ή θα χρησιμέψει ως θεμέλιο για μια νέα Ελλάδα.
Η εθνική μας κατήφεια, οδηγεί σε γνώμες ότι το πεζοδρόμιο δεν θα καταφέρει τίποτα. Δεν συμφωνώ καθόλου με αυτό. Ο αγώνας στον δρόμο έχει διαχρονική δύναμη και όποια εξουσία την υποτίμησε, το μετάνιωσε πικρά αργά ή γρήγορα.
Εκατομμύρια ευρώ που σπαταλιούνται για κυβερνητική προπαγάνδα, μπορούν σε λίγες ώρες να εξαερωθούν στα πεζοδρόμια. Αν δεν είχαν αξία οι κινητοποιήσεις, το σύστημα δεν θα έδινε μανιασμένο αγώνα για να τις καταστείλει και να τις υποβιβάσει. Το ζητούμενο είναι να μεταφραστεί η κινητοποίηση του δρόμου σε πολιτική κινητοποίηση. Να ξεπεράσουμε επιτέλους τον ύφαλο της αποχής που μας βουλιάζει συνεχώς στα ίδια πολιτικά ναυάγια.
Με τις τελευταίες εξελίξεις για την εκλογή Προέδρου της Δημοκρατίας και Προέδρου της Βουλής, ξεχώρισε η ήρα από το στάρι. Φάνηκε ποια αντιπολιτευόμενα κόμματα εργαλειοποίησαν τα Τέμπη και ποια όχι. Φάνηκε ποιοι βάζουν τα μικροκομματικά συμφέροντά τους πάνω από τη δικαίωση των 57 νεκρών.
Δεν θα πω ότι με την πανελλαδική συγκέντρωση για τα Τέμπη ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση της κυβέρνησης Μητσοτάκη, καθώς αυτή είχε ξεκινήσει έτσι κι αλλιώς εδώ και καιρό. Όμως τώρα το χρονόμετρο προχώρησε τάχιστα προς τον μηδενισμό του. Η λαϊκή κατακραυγή είναι ο πρωταγωνιστής του πολιτεύματος που κάποτε θύμιζε δημοκρατία. Όποιος πνίγεται από έλλειψη οξυγόνου, δεν μπορεί παρά να αναδυθεί στην επιφάνεια για να ανασάνει. Οι ίδιες οι αποκαλύψεις για τα Τέμπη θα φέρουν την κυβέρνηση σε αδιέξοδο που ούτε με… τανκς δεν θα μπορεί να προσπεραστεί.
