Αὐτὸς εἶσθε, κύριε Σημίτη!

  ΣΥΝΙΣΤΟΥΝ μερικοὶ εἰς τὸν «Ὀρθόδοξον Τύπον» νὰ ἀσχολῆται ὀλιγώτερον μὲ τὰ «πολιτικά» καὶ νὰ ἐπιμείνῃ περισσότερον εἰς τὰ πνευματικὰ καὶ ψυχωφελῆ. Τυπικῶς ἔχουν δίκαιον. Ἂς μὴ λησμονῆται, ὅμως, ὅτι ἔχομεν «πόλεμον», τὸν ὁποῖον ἀφρόνως ἐκήρυξαν οἱ κρατοῦντες κατὰ τῆς Διοικούσης Ἐκκλησίας καὶ τοῦ χριστεπωνύμου πληρώματός της. Καὶ ἡ Ἱεραρχία ἐχαρακτήρισεν αὐτὸν τὸν πόλεμον ὡς «ἀνένδοτον» καὶ «ἀσυμβίβαστον». Γνωρίζομεν πλέον ὅλοι τὸ περιεχόμενον καὶ τὰς προεκτάσεις τῆς ἐπιβουλῆς. Ἀποτελεῖ στοιχειῶδες χρέος ἀμύνης νὰ γνωρίζωμεν καὶ νὰ ἀναγνωρίζωμεν τὴν βέβηλον χεῖρα, ἡ ὁποία ἁπλοῦται, διὰ νὰ σταυρώση τὴν Ἐκκλησίαν, τὴν Πίστιν καὶ τὰς Παραδόσεις μας. ῞Υστερα, πῶς νὰ μὴ «πολιτικολογοῦμεν» ἡμεῖς, ὅταν αἱ ἀντίμαχοι δυνάμεις «θεολογοῦν» καὶ «ἐκκλησιολογοῦν» ὑποκριτικῶς; Οἱ ἐμπνευσταὶ καὶ διεκπεραιωταὶ τῆς ἐν ἐξελίξει ἐπιβουλῆς ἔχουν ὄνομα καὶ συγκεκριμένας θέσεις, αἱ ὁποῖαι ἐπιβάλλεται νὰ ἐπισημαίνωνται καὶ νὰ καταγγέλλωνται.

Συναφῶς πρὸς τὰ ἀνωτέρω, θέλομεν νὰ εἴπωμεν ὅτι δὲν ἐκτρέπονται καὶ δὲν «πολιτικολογοῦν» ἀθεμίτως, ὁ Ἀρχιεπίσκοπος καὶ οἱ Μητροπολῖται, ὅταν καταγγέλλουν, εἰς ποικίλλοντας τόνους ἀλλὰ συνεχῶς, τοὺς κυβερνῶντας ὡς κηρύξαντας ἐν ψυχρῷ τὸν παρόντα «πόλεμον». Τὴν 5ην τρέχοντος μηνός, ὁ Μακαριώτατος κατήγγειλεν ἀπὸ ραδιοφώνου τὴν Κυβέρνησιν ὅτι ἔχει ὡς στόχον, πέραν τῆς ἀλλαγῆς τῶν ταυτοτήτων, τὴν λῆψιν σειρᾶς ἄλλων μέτρων, ὅπως ὁ πλήρης ἐξοστρακισμὸς τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν ἀπὸ τὰ σχολεῖα καὶ ἡ ἀπάλειψις τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν Σημαίαν. Μέτρα τὰ ὁποῖα, ὅπως προσέθεσεν, ἔχουν προαναγγελθῆ καὶ δὲν ἔχουν διαψευσθῆ.

Δι᾿ ὅλα τὰ ἀναφερθέντα, τὰ ἤδη ἐν ἐξελίξει καὶ ὑπὸ ἐφαρμογήν, πρῶτος ὑπαίτιος εἶναι ὁ πρωθυπουργὸς κ. Κ. Σημίτης, ὁ ὁποῖος βεβαίως, ὑπὸ οὐδενὸς «παρεσύρθη» ἢ «παρεπλανήθη», κατὰ ἄστοχον ἐκκλησιαστικὴν ἐπισήμανσιν. Συν­επῶς, αὐτὸς προεχόντως πρέπει νὰ τίθεται εἰς τὰ στόχαστρά μας, ἐὰν ἐννοοῦμεν ἀσφαλῶς τὸν ἀγῶνα, τὸν ὁποῖον ἀνελάβομεν. Ὁ κ. Σημίτης ἔχει λίαν ἰδιοτύπους, ὅσον καὶ θολάς, ἀπόψεις ἐπὶ τῶν ἐθνικῶν, θρησκευτικῶν καὶ ἐκκλησιαστικῶν θεμάτων. Κατὰ τὸ παρελθὸν ἐκήρυττεν ὅτι δὲν ὑπάρχουν ἐθνικὰ θέματα, δὲν ὑφίσταται τουρκικὸς κίνδυνος, δὲν χρειάζεται νὰ ἔχωμεν Ἐνόπλους Δυνάμεις καὶ νὰ ἐγκρίνωμεν ἀμυντικὰς δαπάνας, ὅτι ἀποτελοῦν ἀναχρονισμόν, τόσον ὁ ἐκκλησιασμός, ὅσον καὶ ἡ ἔπαρσις τῆς Σημαίας κ.λπ. Κατηρᾶτο τὸν «ἐθνικισμὸν» ὡς γενεσιουργὸν παράγοντα τῶν προβλημάτων, διὰ τὴν λύσιν τῶν ὁποίων ἐθεώρει ἐπαρκεῖς τοὺς μηχανισμοὺς τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως…

* * *

ΤΑΣ ΑΠΟΣΤΡΟΦΑΣ του ὁ κ. Σημίτης ἐδείκνυεν ἐμπράκτως διὰ τῆς συστηματικῆς ἀπουσίας του ἀπὸ τὰς ἐθνικὰς ἐκδηλώσεις καὶ τὰς θρησκευτικὰς ἑορτάς, θεμελιώσας περίεργον πρωτοτυπίαν διὰ τὴν Ἑλλάδα. Ἂς ἀναδράμωμεν προχείρως εἰς τὰ τῆς τελευταίας διετίας·

• Αἱ ἐπίσημοι ἑορταστικαὶ ἐκδηλώσεις τοῦ Πάσχα 1998 (19 Ἀπριλίου) ἐπραγματοποιήθησαν ἀπόντος, διὰ μίαν ἀκόμη φοράν, τοῦ Πρωθυπουργοῦ, διὸ καὶ ἡ «Ἑστία» (21.4.98), εἰς σχόλιόν της ὑπὸ τὸν τίτλον «Μονίμως ἀπών!», ἐσημείωνε τὰ ἑξῆς· «Ὁ πρωθυπουργός μας δὲν ἐννοεῖ νὰ τιμήση διὰ τῆς παρουσίας του καμμία ἐπίσημη θρησκευτικὴ τελετή· Τὸν περίμενε ἡ Μητρόπολις γιὰ τὴν Ἀνάσταση, τὸν περίμεναν οἱ στρατευμένοι γιὰ τὸ καθιερωμένο τσούγκρισμα τῶν αὐγῶν, ἀλλὰ ματαίως. Ὁ κ. Σημίτης ἦταν πάλι ἀλλοῦ. Πρόπερσι τὸ Πάσχα προτίμησε τὴν Ἀμερική, πέρυσι τὴν Γερμανία, ἐφέτος τὴν Κέρκυρα, τοῦ χρόνου ἴσως νὰ ἔχη φθάσει μέχρι τὴν Λαμία. ῞Ωστε τὴν Ἀνάσταση τοῦ 2000 νὰ τὸν δοῦμε μὲ τὸ καλὸ καὶ στὴν Ἀθήνα!».

• Ἡ ἐνθρόνισις τοῦ νέου Ἀρχιεπισκόπου Ἀθηνῶν κ. Χριστοδούλου (9.5.98) ἐγένετο χωρὶς τὴν ἐπιβαλλομένην ἐπίσημον ἐκπροσώπησιν. Ἡ «Καθημερινή» (6.5.98) προανήγγελλεν εἰς τοὺς τίτλους της· «Ἐνθρόνιση χωρὶς Πρόεδρο καὶ Πρωθυπουργό», εἰς δὲ τὴν εἴδησίν της παρέθετε τὴν δήλωσιν ἀνωτέρου κυβερνητικοῦ παράγοντος, ὅτι «ἡ τελετὴ εἶναι θρησκευτικὴ καὶ δὲν πρόκειται γιὰ μία τελετουργία μὲ πρωτόκολλο, ποὺ νὰ προβλέπει τὴν παρουσία τοῦ πρωθυπουργοῦ».

• Οἱ διήμεροι ἑορτασμοὶ (14 καὶ 15.8.98) εἰς τὴν Παναγίαν Σουμελᾶ ἐγένοντο χωρὶς τὴν παρουσίαν τοῦ Πρωθυπουργοῦ, ὁ ὁποῖος, καίτοι προσκληθείς, ἠρνήθη νὰ παραστῆ, παρὰ τὸ ὅτι παρέστη ὁ Πρόεδρος τῆς Δημοκρατίας καὶ κορυφαῖοι πολιτικοὶ παράγοντες.

• Ἡ Ἑορτὴ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων (15.8. 98), παρ᾿ ὅτι πονηρῶς μετατεθεῖσα ὑπὸ τοῦ ΠΑΣΟΚ, διὰ νὰ μὴ ἐνθυμίζη τὴν συντριβεῖσαν εἰς τὸν Γράμμον καὶ τὸ Βίτσι κομμουνιστικὴν ἐπιβουλήν, δὲν ἐτιμήθη πάλιν ὑπὸ τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Ἡ «Καθημερινή» (14.8.98) εἰσῆγε τὸ σχετικὸν ἄρθρον της διὰ τῶν ἀκολούθων· «Οἱ πληροφορίες περὶ τῆς πιθανολογουμένης ἀπουσίας τοῦ πρωθυπουργοῦ, κ. Κ. Σημίτη, καὶ ἀπὸ τὴν αὐριανὴ ἑορτὴ τῶν Ἐνόπλων Δυνάμεων καταδεικνύουν πόσο ἡ σημερινὴ κυβέρνηση ὑποβαθμίζει τὴ συμβολικὴ σημασία ὁρισμένων ἐκδηλώσεων, σὲ ἀντίθεση μὲ τὸν ἱδρυτὴ τοῦ κόμματος, ποὺ σήμερα ἀσκεῖ τὴν ἐξουσία».

• Ὁ ἑορτασμὸς τοῦ «῎Οχι» (28.10.98) ἐγένετο χωρὶς τὴν παρουσίαν τοῦ Πρωθυπουργοῦ. Ἡ «Ἑστία» (30.10.98), εἰς σχόλιόν της ἐτόνιζε καὶ τὰ ἀκόλουθα· «Ὁ κ. Σημίτης ἀποφεύγει συστηματικὰ νὰ παρίσταται στὸν ἑορτασμὸ τῆς Ἐθνικῆς Ἐπετείου τοῦ «῎Οχι», ἀλλὰ καὶ τῆς Ἐθνικῆς Ἑορτῆς τῆς 25ης Μαρτίου. Τὸ φαινόμενο εἶναι μοναδικὸ καὶ φυσικὰ δὲν τιμᾶ τὸν φορέα τοῦ πρώτου πολιτικοῦ ἀξιώματος τῆς Χώρας. Δὲν θὰ ἐλέγετο ὁτιδήποτε, ἂν ἡ ἀπουσία συνέβαινεν ἅπαξ καὶ γιὰ λόγους ἀνωτέρας βίας. Ἀλλὰ νὰ μὴ πηγαίνη ὁ κ. Σημίτης στὴ Θεσσαλονίκη καὶ νὰ προτιμᾶ τοὺς ῾Αγίους Θεοδώρους εἶναι ἀκατανόητο!».

* * *

ΑΥΤΑ τὰ ὀλίγα, τὰ δειγματοληπτικῶς ἀναφερθέντα, ἀποδεικνύουν ὅτι ὁ κ. Σημίτης, ἀποστασιούμενος προκλητικῶς ἀπὸ ὅσα προθύμως ἔπραττον Βασιλεῖς, Πρόεδροι καὶ Πρωθυπουργοί, εἶναι ἀποκομμένος ἀπὸ τὴν ψυχὴν τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ. ῞Οτι παραμένει ξένος πρὸς τοὺς Ἕλληνας.

Ἂς ἴδωμεν, ὅμως, καὶ τί ἐγγράφως φρονεῖ ὁ Πρωθυπουργός. Ποῖα, δηλαδή, εἶναι τὰ ὁράματα καὶ οἱ σχεδιασμοί του. Εἰς τὸ σύγγραμμά του «Ἐθνικιστικὸς Λαϊκισμὸς ἢ Ἐθνικὴ Στρατηγική;» (Ἐκδόσεις «Γνώση», Ἀθήνα, 1992, σελ. 75) γράφει· «Εἴμαστε ὅλοι ἐκτεθειμένοι σὲ ἀληθινὸ βομβαρδισμὸ πολιτιστικῶν προϊόντων, ποὺ διαμορφώνονται σύμφωνα μὲ τὴ διεθνῆ ζήτηση καὶ προωθοῦνται μὲ διεθνῆ διαφημιστικὴ προβολή. Τὰ κράτη – ἔθνη δὲν ἀνέκοψαν, ἀλλὰ ἀδιαφόρησαν γι᾿ αὐτὴ τὴν ἐξέλιξη. Ἡ Ἑλλάδα τὴν ἐνίσχυσε μάλιστα ἔμμεσα μὲ ἰδεολογικὸ προσανατολισμὸ σὲ μιὰ διαστρεβλωμένη καὶ γι᾿ αὐτὸ χωρὶς ἀπήχηση ἑλληνικὴ καὶ χριστιανικὴ παράδοση καὶ μὲ ἀδιαφορία πρὸς τὸν παραδοσιακὸ λαϊκὸ πολιτισμό. Ἡ ἀντιμετώπιση αὐτῆς τῆς ἐξέλιξης δὲν πραγματοποιεῖται μὲ προσήλωση στὶς ἐθνικές, θρησκευτικὲς ἢ ἄλλες ἰδιαιτερότητες, ποὺ δῆθεν κινδυνεύουν καὶ μὲ ἄρνηση τῆς συμμετοχῆς στὶς εὐρωπαϊκὲς ἐξελίξεις».

Ἀπὸ τὸ ἀνωτέρω συγγραφικὸ «ἀλαλούμ», ἂν ἐξάγεται κάτι ὡς ἁδρὸν συμπέρασμα, αὐτὸ εἶναι ἡ ὑστερικὴ ἀντίθεσις τοῦ συγγραφέως πρὸς τὴν Ἑλληνικὴν καὶ Χριστιανικὴν παράδοσιν. Προσ­ποιεῖται ὅτι κήδεται τοῦ «παραδοσιακοῦ λαϊκοῦ πολιτισμοῦ» μας, ἀλλά, ὅπως εἶναι ἀνιστόρητος καὶ ἀποκεκομμένος ἀπὸ αὐτόν, ἀγνοεῖ ὅτι κύριον συστατικὸν τούτου εἶναι ἀκριβῶς αἱ παραδεδομέναι ἑλληνικαὶ καὶ χριστιανικαὶ ἀξίαι μας. ῎Αλλωστε, εἰς ὁμιλίαν του («Χίλτον», 27.6.1995), ὁ κ. Σημίτης διεκήρυττεν ὅτι· «Ἡ νοοτροπία τοῦ ἡρωϊκοῦ ἀνάδελφου λαοῦ, τοῦ ἐθνοκεντρισμοῦ ὑπονομεύει τὴν ἐξέλιξη τῆς κοινωνίας μας. Ἐγκυμονεῖ τὸν κίνδυνο ἐξευτελισμῶν καὶ περιθωριοποίησης». Ἀργότερα, ὡς πρωθυπουργὸς πλέον, θὰ δώση τὸν ἰδικόν του ὁρισμὸν διὰ τὸ τί σημαίνει πατριωτισμός. Θὰ διακηρύξη· «Πατριωτισμὸς σημαίνει ἐκσυγχρονισμός»! Καὶ ἐνῶ κατεδίκαζε τὶς «πατριωτικὲς κορῶνες» καὶ «συνθηματολογίες», ὁ ἴδιος ἐπεδίδετο, πληκτικῶς καὶ ἀφορήτως, εἰς συνεχεῖς δημαγωγίας τοῦ τύπου· «Πρῶτα ἡ Ἑλλάδα!» ἢ «Ἐμπρὸς γιὰ τὴν ἰσχυρὴ Ἑλλάδα»! Εἰς μερικάς, μάλιστα, περιπτώσεις ἐσυνθηματολόγει ὑπὲρ «πανίσχυρης» καὶ «μεγάλης Ἑλλάδας»! Ἀλλά, βεβαίως, αὐτὴν τὴν Ἑλλάδα συνήρτα πρὸς τὴν ΟΝΕ καὶ μόνον καὶ τὰς εἰκονικὰς – λογιστικὰς συγκλίσεις πρὸς τοὺς δείκτας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως…

Ἡ συμπλεγματικὴ ἀντίθεσις Σημίτη πρὸς τὴν Ἐκκλησίαν καὶ τὴν Θρησκείαν δὲν ἐξεδηλώθη ἐφέτος, μὲ τὸ θέμα τῶν ταυτοτήτων καὶ τοῦ μαθήματος τῶν Θρησκευτικῶν. Ἀποτελεῖ παλαιὰν ψυχικὴν στρέβλωσιν καὶ ροπήν, ἐκπεφρασμένην μάλιστα δημοσίως. Εἰς τὸ βιβλίον του «Γιὰ μιὰ κοινωνία ἰσχυρή, γιὰ μιὰ ἰσχυρὴ Ἑλλάδα», Ἐκδόσεις «Πλέθρον», Ἀθήνα 1995 (σελὶς 178), γράφει τὰ ἑξῆς· «Εἶναι καιρὸς τὸ κράτος καὶ οἱ πολίτες του νὰ διαχωριστοῦν ἀπὸ τὴ λειτουργία ἑνὸς πνευματικοῦ θεσμοῦ, ὅπως ἡ Ἐκκλησία καὶ νὰ περιορισθεῖ τὸ μὲν κράτος στὴν εὐθύνη τῆς προστασίας τῆς θρησκευτικῆς ἐλευθερίας τῶν πολιτῶν του, ἡ δὲ Ἐκκλησία στὴν ψυχικὴ καθοδήγησή τους, χωρὶς νὰ ἐπιζητεῖ ἀνάμιξη σὲ κοσμικὲς ἐξουσίες καὶ νὰ ἀσκεῖ πιέσεις στὴν ἐξέλιξη τῶν κοινωνικῶν σχέσεων τῶν Ἑλλήνων». Ἡ πρώϊμος αὐτὴ σημειολογία ἐμα­ρτύρει τὸ μένος κατὰ τῆς Ἐκκλησίας, ἀλλὰ καὶ τὴν σχεδιαζομένην πολεμικὴν ἐναντίον της. Εἶναι κρῖμα ὅτι, ἀντὶ νὰ συνειδητοποιηθοῦν ἐγκαίρως ὅλα αὐτά, ἐλέγετο κατὰ μὲν τὸ 1999, δι᾿ ἐκκλησιαστικῶν χειλέων ὅτι αἱ σχέσεις Ἐκκλησίας καὶ Πολιτείας βελτιοῦνται ἐν σχέσει πρὸς τὸ παρελθὸν καὶ βαίνουν ἐπὶ ἀψόγου γραμμῆς, κατὰ δὲ τὸ τρέχον ἔτος καὶ ἐπικειμένης τῆς ἐκλογικῆς ἀναμετρήσεως διετυποῦντο, διὰ τῶν ἰδίων χειλέων, εὐχαὶ ὅπως τὸ ΠΑΣΟΚ κερδίση τὰς ἐκλογάς, ὥστε —ὅπως προσ­ετίθετο— νὰ συνεχισθῆ ἡ μετ᾿ αὐτοῦ «ἀγαστὴ συν­εργασία» τῆς Ἐκκλησίας…

* * *

  ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΝ, ἀλλ᾿ ὄχι ἔσχατον εἰς σημασίαν, εἶναι τὸ θέμα τὸ ὁποῖον εὐστόχως κατήγγειλεν ὁ Προκαθήμενος τῆς Ἐκκλησίας μας, ὅπως ἀνεφέρθη ἐν ἀρχῇ. Δηλαδή, ἡ πρόθεσις ἀφαιρέσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ ἀπὸ τὴν Ἑλληνικὴν Σημαίαν. Φαίνεται, πράγματι, τερατῶδες αὐτὸ τὸ σχέδιον, ἀλλὰ ὅλα μπορεῖ κανεὶς νὰ τὰ ἀναμένη ἀπὸ τοὺς κυβερνῶντας σήμερον τὴν Ἑλλάδα. ῞Ολα! Τὸ δημοσιευθέν, ἄλλωστε, ριπίδιον τῶν θέσεων καὶ προθέσεων τοῦ ὑπουργοῦ Δικαιοσύνης κ. Μιχ. Σταθοπούλου —παρακλήτου τῶν ἐκσυγχρονιστῶν και «σκεύους ἐκλογῆς» τοῦ κ. Σημίτη— εἶναι ἐπαρκῶς ἀποκαλυπτικόν. ῞Ομως, καὶ ἐπ᾿ αὐτῆς τῆς πτυχῆς, ἔχει χαρακτηριστικὰς ἀπόψεις ὁ ἴδιος ὁ Πρωθυπουργός. Εἰς τὸ βιβλίον του «Προτάσεις γιὰ μία ἄλλη πολιτική», Ἀθήνα 1991 (σελὶς 64), στρεφόμενος κατὰ τῆς τότε κυβερνήσεως τῆς «Νέας Δημοκρατίας», ἀνέφερε· «Στὰ σχολεῖα ἐπανεισβάλλει ἡ διαπαιδαγώγηση τῆς νεολαίας μὲ βάση τὰ ἰδεώδη τοῦ συντηρητισμοῦ, ὅπως προδικάζει ἡ βιαστικὴ ἀντικατάσταση τῶν σχολικῶν βιβλίων καὶ ἀποδεικνύει ἡ ἐπαναφορὰ θεσμῶν, ποὺ εἶχε καταργήσει ἡ ἴδια ἡ συντηρητικὴ παράταξη πρὶν τὸ 1989, ὅπως ἡ ἔπαρση τῆς σημαίας, ἡ ὑποχρεωτικὴ προσευχή, ἡ “εὐπρεπὴς” ἐμφάνιση».

  Λοιπόν, κατὰ τὸν κ. Σημίτην, ἀποτελεῖ συντηρητικὸν ἰδεῶδες ἡ ἔπαρσις τῆς Σημαίας καὶ ἡ προσ­ευχή! Καὶ θὰ πρέπει, κατὰ ἀβίαστον συμπερασμόν, νὰ καταργηθοῦν, σταδιακῶς καὶ ὑπὸ διάφορα προσχήματα. Ἐπιβάλλεται, ὅμως, νὰ ἀφήσωμεν τὴν θεωρίαν καὶ νὰ πᾶμε εἰς τὴν πραγματικότητα, ἐπὶ τοῦ θέματος τῆς Σημαίας, ἡ ἐπὶ τῆς ὁποίας βέβηλος λαθροχειρία ἴσως ἀποτελέση προσεχῆ αἰτίαν ἐκρηκτικῶν τριβῶν! Τὴν 30.1.1996, ὁ κ. Σημίτης διεβεβαίωνε δημοσίως ὅτι ἡ Ἑλληνικὴ Σημαία, ἡ ὁποία ἀνυψώθη καὶ ἐφρουρεῖτο ὑπὸ πεζοναυτῶν μας ἐπὶ τῆς ἑτέρας τῶν βραχονησίδων ῎Ιμια, δὲν ἐπρόκειτο νὰ ὑποσταλῆ ποτέ. Προειδοποίει δέ, σχετικῶς, ὅτι ἡ Ἑλλὰς ἔχει τὴν δύναμιν νὰ ὑπεραμυνθῆ τοῦ χώρου, δύναμιν —ὅπως προσέθετεν— ἡ ὁποία θὰ ἐχρησιμοποιεῖτο «δυνατὰ καὶ παντοῦ». Τὴν ἑπομένην ἐδέχετο τὴν ταπεινωτικὴν ὑποστολὴν τῆς Σημαίας, κατόπιν ἀποδοχῆς τοῦ τουρκικοῦ τελεσιγράφου! Ἀλλά, κατὰ τὴν θυελλώδη καὶ πολλαπλῶς ἐρεβώδη ἐκείνην νύκτα, προτοῦ «σπάση» τὸ νησιωτικὸν Μαντζικὲρτ τῆς Ἑλλάδος, συνέβησαν ἱλαροτραγικὰ πράγματα. Ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Χώρας καὶ ὁ ὑπουργὸς Ἐξωτερικῶν ἠρώτων ἀγωνιωδῶς τὸν τότε Ἀρχιστράτηγον, ἂν εἶναι φοβερὸν νὰ ὑποστείλωμεν τὸ ἐθνικὸν σύμβολον! Ἀμφότεροι μάλιστα προσηύχοντο, μεγαλοφώνως, νὰ φυσήξη ὀλίγον περισσότερον ὁ ἀέρας, ὥστε νὰ καταπέση ἡ Σημαία καὶ νὰ μὴ χρειασθῆ ἀνθρωπίνη αὐτουργία διὰ τὴν ὑποστολήν της!

  Τὸν Νοέμβριον 1996 ὁ κ. Σημίτης ἐπεσκέφθη τὴν Κύπρον, προκειμένου νὰ τιμηθῆ ὑπὸ τοῦ ἐκεῖ Παν­επιστημίου. Τὴν εἶχεν ἐπισκεφθῆ καὶ τρεῖς μῆνας προηγουμένως, ἀμέσως μετὰ τὴν ἡρωϊκὴν θυσίαν τῶν παλληκαριῶν τῆς Μεγαλονήσου Ἀναστασίου ᾿Ισαὰκ καὶ Σολωμοῦ Σολωμοῦ —ὁποῖα ὀνόματα παραπέμποντα εἰς τὴν Βίβλον καὶ τὸν Ἐθνικὸν ῞Υμνον! Εἶχον πέσει εἰς τὴν προσπάθειάν των νὰ διαβοῦν τὸ «σύνορον» τῆς ἁρπαγείσης γῆς των καὶ νὰ ὑποστείλουν τὴν μυσαρὰν σημαίαν τῆς ἡμισελήνου, διὰ νὰ ἀνυψώσουν τὴν Κυανόλευκον. Ὁ κ. Σημίτης εἶχε μεταβῆ ἐκεῖ ὄχι ὡς τιμητὴς τῆς θυσίας τῶν δύο μαρτύρων, ἀλλὰ προφανῶς ὡς πυροσβέστης τοῦ πυροδοτηθέντος ἐθνικοῦ πάθους. Τὸν Νοέμβριον 1996, λοιπόν, κατὰ τὴν πρωθυπουργικὴν ἐπανάκαμψιν, ἐπικειμένης τῆς πρὸς αὐτὸν τιμητικῆς ἐκδηλώσεως τοῦ Πανεπιστημίου, ἑλληνόψυχοι φοιτηταὶ τοῦ Ἱδρύματος ἐσκέφθησαν ὅτι δὲν ἥρμοζε νὰ ἦτο ἀνηρτημένη ἡ ἐπίσημος σημαία τῆς Κυπριακῆς Δημοκρατίας, ἀλλὰ ἡ Ἑλληνική. Διὰ τοῦτο καὶ τὴν ἀνύψωσαν «παρανόμως». Καὶ ἠγέρθη μέγα θέμα συζητήσεων, ἐπὶ ἡμέρας, ἀφοῦ τὸ Πανεπιστήμιον εἶναι δικοινοτικόν, δυνάμει τῶν Νόμων. Ποῦ νὰ ἐγνώριζον οἱ ἐκεῖ ἀφελεῖς πατριῶται ὅτι ὁ πρωθυπουργὸς τῆς Ἑλλάδος μᾶλλον δυσηρεστήθη μὲ τὴν Ἑλληνικὴν Σημαίαν, ποὺ τὸν ὑπεδέχθη ἐπὶ ὑψηλοτάτου ἱστοῦ, ἀφοῦ θεωρεῖ τὴν ἔπαρσίν της ὡς «συντηρητικὸ ἰδεῶδες»!

* * *

  ΤΑ ΠΕΡΙ Σημαίας παρουσιάζουν καὶ ἄλλην εὐρύτητα, ἐξόχως ἐφιαλτικήν. Ἡ ἀσκουμένη, διαχρονικῶς καὶ ἀδιαλείπτως, ὑποχωρητικὴ πολιτικὴ ἔναντι τῶν Τούρκων, ὡδήγησε τὴν «Ἐλευθεροτυπίαν» (16.6.1992) νὰ γράψη ἐπιγραμματικῶς· «Ἡ Ἑλλάδα θὰ βάλει, ἀργὰ ἢ γρήγορα, τὸ ἄστρο καὶ τὸ μισοφέγγαρο στὴ σημαία της, ἂν δὲν ἀλλάξει πολιτική»! Ἂς προχωρήσωμεν καὶ εἰς ἀπώτερον χρονικὸν βάθος. Τὴν 20.5.1879, τὸ ἐν Ἀθήναις ἐκδιδόμενον «Ἐθνικὸν Πνεῦμα», εἰς ἄρθρον του, ἀναφερόμενον εἰς τὴν τότε ἐν Ἑλλάδι ἐπικρατοῦσαν κατάστασιν, ἀνέφερε καὶ ταῦτα· «Ἐσβέσθη πᾶσα ἑστία ἰδανικοῦ, ἀφηρέθη πᾶσα ἠθικὴ περιουσία, ἐκόπησαν τὰ νεῦρα τοῦ κοινωνικοῦ ἱστοῦ. Ἄθροισμα ἀτόμων ἄνευ ἰδανικοῦ, συρφετὸς συμφεροντολόγων. Τί νὰ συγκρίνωμεν πρὸς τὴν ἀθλιότητα τὴν σημερινήν; Καὶ τί νὰ εἴπωμεν; ΟΥΔΕΝ! Ἀλλὰ τί ζητοῦν; Τὴν ἡμισέληνον νὰ κυματίζῃ πάλιν ἐν θριαμβευτικῇ εἰρήνῃ ἐπὶ τοῦ Μαραθῶνος καὶ τῆς Σπάρτης καὶ ἐπὶ τῶν λευκῶν μαρμάρων τῆς Ἀκροπόλεως; Τί ἐγένοντο τόσαι ἐλπίδες καὶ ποῦ κατεδαπανήθησαν τόσαι ἐθνικαὶ δυνάμεις; Ἀπωλέσαμεν πᾶν ἐθνικὸν αἴσθημα…».

  Δὲν ἀποκλείομεν νὰ τεθῆ θέμα ἀποψιλώσεως τῆς Σημαίας μας ἀπὸ τὸν Σταυρόν, ὥστε —κατὰ πιθανὴν γνωμοδότησιν κάποιας Ἀρχῆς— νὰ δύνανται ἀνέτως νὰ τὴν φέρουν Ἀλβανοί, Τοῦρκοι ἢ ἄλλοι ἐκ τῆς ἐνσκηψάσης πανσπερμίας, ὄχι βεβαίως, ὡς τιμήν, ἀλλὰ σαρκαστικῶς καὶ ἐν εἴδει λείας! Δὲν ἀποκλείομεν νὰ τεθῆ τοιοῦτο θέμα, καὶ διὰ τὸν πρόσθετον λόγον ὅτι οἱ κυβερνῶντες, ἔχοντες νὰ προλάβουν τὰ πραγματικὰ κομματικὰ ρήγματα ἢ τὰ κραυγαλέα σκάνδαλα τῆς πολυπλοκάμου «διαπλοκῆς», ἐπιχειροῦν παραπληροφορήσεις. Εἶναι δὲ ἐλάχιστα πειστικαὶ αἱ κίβδηλοι καὶ μικρᾶς χρονικῆς πνοῆς ἔριδες μεταξὺ τῶν κ.κ. Τσοχατζοπούλου καὶ Σημίτη, ἐνῶ ἡ Σημαία καὶ ὁ Σταυρὸς ἴσως κριθῆ ὅτι παρουσιάζουν μακρᾶς ἐμβελείας ἀποπροσανατολισμόν! Ἂς μὴ τὸ ἐπιχειρήση ἡ ἀθλία ὁμοχειρία τῶν ἐκθεμελιωτῶν. Διότι τότε, οὔτε ἡ μέχρι παρεξηγήσεως φερομένη ἠπίως Διοικοῦσα Ἐκκλησία μας θὰ ἀρκεσθῆ εἰς τὴν συλλογὴν ὑπογραφῶν, οὔτε οἱ Ἕλληνες θὰ περιορισθοῦν εἰς προσευχὰς καὶ διαβήματα. Θὰ προχωρήσουν, συνταγματικῶς καὶ νομίμως, εἰς τὴν ἀποκοπὴν τῶν χειρῶν, ποὺ ἐνδεχομένως θὰ ἁπλωθοῦν πρὸς τὸ Ἱερὸν Ἐθνικὸν Σύμβολον!

—Κύριε Πρωθυπουργέ, ἀκούσατε ὅσα σημειοῦνται ἀνωτέρω. Μὴ ὁδηγήσετε τὸν τόπον εἰς σπαραγμόν. Ὅσον διὰ τὰ ἐκτεθέντα ἐν σχέσει πρὸς τὰς θέσεις καὶ τὰς κοσμοθεωρίας σας, μὴ ὀργίζεσθε. Αὐτὸς εἶσθε, κύριε Σημίτη! Καὶ ἴσως μάλιστα νὰ εἶσθε καὶ χειρότερος ἀπὸ ὅσον σᾶς ἐμφανίζουν τὰ παρατεθέντα κείμενά σας!…

Υ.Σ.: Τὸ ἄρθρον ἐγράφη τὴν 24ην Νοεμβρίου 2000 ἀπὸ τὸν τότε Ἀρχισυντάκτην, μακαριστὸν Σπυρίδωνα Παπαγεωργίου.

https://orthodoxostypos.gr