Μόνον ἀπὸ αὐθεντικὰ ντοκουμέντα!
Αἱ Παγκοσμίου Ἐμβελείας καταχθόνιοι «Διαταγαί» ἔχουν πρὸ πολλοῦ ἐξαπολυθῆ…
Εὐθὺς ἀμέσως προβάλλουν ἐδῶ τὰ ἐρωτήματα, τοῦ Κανδηλανάπτου, παραδείγματος χάριν:
– Ἀπὸ ποῦ ἔχουν ἐξαπολυθεῖ καὶ ποιὲς ἀκριβῶς εἶναι αὐτὲς οἱ σκοτεινὲς διαταγές;
Ἀπάντηση: Ἔχουν «ἐξαπολυθεῖ» ἀπὸ τὸ κρυφὸ παρασκήνιο τῆς κυρίαρχης χώρας τοῦ κόσμου.
Ἐρώτηση: Πῶς ὀνομάζεται τὸ κρυφὸ αὐτὸ παρασκήνιο καὶ ποία εἶναι «ἡ κυρίαρχη χώρα» τοῦ κόσμου;
Ἀπάντηση: Ὀνομάζεται «Ὕπατο Συμβούλιο» τῶν ὑψηλῶν βαθμῶν πάσης μασονίας!
– Κάνε τα λιανά, μοναχὲ Ἀβέρκιε, κάνε τα λιανά.
– Ἰδοὺ τὰ «λιανά».
Διαταγὴ πρώτη. Διά τῆς διαταγῆς αὐτῆς κατεδαφίζονται τὰ πνευματικὰ δικαιώματα – καὶ οἱ σχετικὲς ὑποχρεώσεις πρὸς τὸν λαὸ τοῦ Θεοῦ – τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας, μέσα στὴν ἴδια μας τὴν πατρίδα! Ἀλλὰ καὶ κατεδαφίζονται τὰ παρόμοια δικαιώματα πάσης θρησκείας καὶ παντὸς λαοῦ στὶς πατρίδες αὐτῶν σὲ ὅλο τὸν κόσμο!
Ἰδοὺ τὴν «Διαταγὴ» αὐτὴ ὡς αὐθεντικὸ ντοκουμέντο καὶ θὰ ἀπαντηθοῦν ἀμέσως ὅλα τὰ ἐρωτήματα. Τὴν διαβάζουμε, φρίττοντες, γιὰ τὰ παρακάτω πολλαπλῶς ἀπαράδεκτα:
«…Ἀπεφασίσαμεν [ἡμεῖς], τὸ Ὕπατον Συμβούλιον τοῦ Ἀρχαίου καὶ Ἀποδεδειγμένου Σκωτικοῦ Δόγματος [τῶν ὑψηλῶν βαθμῶν (4-33ο) πάσης Μασονίας] τῆς Νοτίου Δικαιοδοσίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν:
Ἀρνούμεθα νῦν, ὡς πάντοτε ἠρνήθημεν, τὸ δικαίωμα εἰς οἱανδήποτε ἐκκλησιαστικήν ἀρχήν, ξένην ἢ ἡμεδαπήν, νὰ ἐλέγχη ἢ ἐπιβλέπη τὸ ἐλεύθερον Δημόσιον Ἐκπαιδευτικὸν Σύστημα τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν, εἴτε τὸ Ἐκπαιδευτικὸν Σύστημα οἱουδήποτε κράτους ἢ ἔθνους ὁπουδήποτε τῆς γῆς εὑρισκομένου…».
Προσέξτε τὴν πρόταση: «…Οἱουδήποτε κράτους ἢ ἔθνους ὁπουδήποτε τῆς γῆς εὑρισκομένου…»!
Ἡ διαταγὴ ἔτσι αὐτή, ἡ ἐκπορευθεῖσα ἀπὸ τὸ Κογκλάβιο τῶν ὑψηλῶν βαθμῶν τῆς Μασονίας μὲ ἕδρα τὶς ΗΠΑ, ἔχει παγκόσμια ἀπαίτηση «ὑπακοῆς», ἰσχύος καὶ δύναμης, ἰδίως γιὰ τὶς μικρὲς «ψωροκώσταινες» ὅλου τοῦ κόσμου (Πηγή: Τεκτονικὸ Περιοδικὸ Πυθαγόρας, ἔτους 1931, τεῦχος 8, σελ. 306, 307 – στὸ ἄρθρο ὑπὸ τὸν τίτλο ἡ ἱστορία τοῦ Πρωταρχικοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου τῆς Νοτίου Δικαιοδοσίας τῶν Ἡνωμένων Πολιτειῶν).
Εἰσήγησις- Διαταγὴ δευτέρα, διπλῆ αὐτὴν τὴν φορὰν ἐξ Ἑσπερίας καὶ πάλιν δεινῶς προερχομένην…
Ἰδοὺ αὐτή. Διαβάστε την μετὰ βδελυγμίας:
«…Δὲν πρέπει εἰς τὰς δημοσίας σχολάς νὰ διδάσκηται οὐδεμία κατήχησις (…). Ἐκ τῆς ἀρχῆς ταύτης ἀναχωρῶν, ὑποστηρίζω ὅτι ὁ γάμος ἐν ταῖς σχέσεσιν αὐτοῦ μετὰ τοῦ λαϊκοῦ καθεστῶτος, οὐδὲν ἔδει νὰ περιβάληται θρησκευτικὸν κῦρος καὶ ὡς πόρισμα τῆς μεταρρυθμίσεως ταύτης (…), ὑπεστήριζα ὅτι ἔπρεπε νὰ καθιερωθῆ νομοθετικῶς ἡ ὑπεροχὴ τοῦ πολιτικοῦ ἀπέναντι τοῦ θρησκευτικοῦ γάμου καὶ τὸ διαζύγιον…»*.
Ποῦ, λοιπόν, ἀπὸ ποίους καὶ πότε ἐλέχθησαν οἱ φρικώδεις – γιὰ τὶς συνέπειές τους – ἐτοῦτοι λόγοι, οἱ ὁποῖο ἐφαρμόζονται ἤδη, ΤΩΡΑ, εἰς τὴν πατρίδα μας, μὲ χλιαρές, πολὺ χλιαρὲς τὶς ἀντιδράσεις τῆς ἡγεσίας τῆς Ἐκκλησίας μας;
– Ἐλέχθησαν στὴν Ἰταλία, τὸ 1893, ἀπὸ τὸν τότε Μεγάλο Διδάσκαλο τῆς Ἰταλικῆς Μασονίας ἐπὶ τῇ εὐκαιρίᾳ τεκτονικοῦ Συμποσίου καὶ ἐνώπιον τῆς ἰταλικῆς ἐπαναστατικῆς ἄρχουσας τάξης. Συμμετεῖχαν 300 ἐπίσημα πρόσωπα, μεταξὺ τῶν ὁποίων ἦσαν «γερουσιασταί, βουλευταί, ἀνώτατοι τοῦ Κράτους ὑπάλληλοι, δήμαρχοι, ἐπιστήμονες…» (Πηγή, τὸ τεκτονικὸ περιοδικὸ Ἀθηνᾶ, ἔτους 1893, μηνὸς Μαρτίου, σελ. 43, 44, στὸ ἄρθρο αὐτοῦ ὑπὸ τὸν τίτλο Ὁ Ἰταλικὸς Τεκτονισμός, σσ. 40- 48).
Γενικὴ Διαταγὴ Τρίτη:
«…Νὰ κάνουμε ὥστε νὰ περιπέσουν σὲ ἀνυποληψία οἱ θρησκεῖες…».
Ὅλες οἱ θρησκεῖες, δολίως, σὲ ἀνυποληψία! (Πηγή. Τεῦχος ἐξ 29 σελίδων ποὺ κυκλοφορήθηκε σὲ Τεκτονικὲς Στοές, περιέχον ὁμιλία τέκτονος, ὑπὸ τὸν τίτλο ILLUMINATI, Οἱ Πεφωτισμένοι, τὸ Τάγμα τῶν Πεφωτισμένων, σελ. 19, Ἀθῆναι Ἰούνιος 1979, ἀνατύπωση Ὀκτώβριος 2005).
Τὸ σχόλιον τοῦ μοναχοῦ Ἀβερκίου
Ναί, στὸν παρηκμασμένο – πλέον – Δυτικό, κυρίως, κόσμο ἐξαπολύθηκαν ἀπὸ χρόνων πολλῶν βίαιοι ἄνεμοι. Ἄνεμοι βίαιοι, ὑπὸ τὴν εὐλογοφανῆ ἀλλὰ προσχηματικὴ – στὸ βάθος της – ἐπιδίωξη, τῆς ἀπελευθέρωσης τῶν λαῶν ἀπὸ τὴν ὑπεροψία τοῦ παπισμοῦ, τῆς ποικίλης μορφῆς ἀνισότητες, τὴν βάναυση ἀποικιοκρατία, τὴν ἐκμετάλλευση λαῶν καὶ ἐθνῶν καὶ λοιπά. Εἴχαμε ἔτσι στὴν προμετωπίδα τοῦ ὅποιου πολιτισμοῦ μας τὰ δύο τρίπτυχα:
– Ἐλευθερία – Ἰσότης – Ἀδελφότης
– Σοφία – Ἰσχὺς – Κάλλος
Ἀπὸ τὶς 6 λέξεις τῶν δύο αὐτῶν ὡραίων τριπτύχων κυριάρχησε ΜΙΑ, ἡ Ἰσχύς: τῆς βαρβαρότητος! Ποῖον εἶναι, ἐντέλει, τὸ ἀποτέλεσμα; Εἶναι τὸ ἐλάχιστον τοῦ ἀναμενομένου. Γιατί; Μὰ διότι – κατὰ τάς Γραφάς – Ὅταν ὁ Κύριος δὲν Οἰκοδομήσει Οἶκον, εἰς μάτην κοπιάζουσιν οἱ Οἰκοδομοῦντες.
Ἔχουν λοιπὸν ἐξαπολυθεῖ ἄνεμοι. Τώρα θερίζουμε θύελλες.
…Ἕως πότε αὐτά; Ἕως τῆς ἐξουθενώσεως συμπάσης τῆς ἀνθρωπότητος;
– Ὄχι, διότι ὑπάρχει τὸ μυστήριο τῆς Μετανοίας, πάντων ἡμῶν.
Ναί, Χριστὸς γεννᾶται, δοξάσωμεν!
Μοναχὸς Ἀβέρκιος
Σημείωσις:
* Πῶς, διὰ ποίων στὴν πράξη δυνάμεων ἐπιτυγχάνει τοὺς στόχους του ὁ Τεκτονισμός; Ἰδοὺ πῶς: «…Διὰ τοῦ περισσεύματος τῶν χρημάτων, διὰ τῆς Πολιτικῆς Ἐπιρροῆς…». Αὐτὰ γράφουν στὸ Τυπικὸ αὐτῶν τοῦ 33ου βαθμοῦ, στὸ σπανιότατο δι’ ἡμᾶς Τεκτονικὸ Ἔντυπο.
