Γράφει ο Βασίλειος Ξεσφίγγης
Την
Τετάρτη 30 Οκτωβρίου 2024 στον Ιερό Ναό Αγίου Αθανασίου Μεσολογγίου
τελέσθηκε υποδειγματική Θεία Λειτουργία παπικού τύπου για τους μαθητές
του 2ου Γυμνασίου Μεσολογγίου. Την Θεία Λειτουργία τέλεσε ο
Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός.
Εκτός από δογματικές διαφορές με την Παπική ομολογία έχουμε και διαφορές παράδοσης.
Η
παράδοση της Ορθόδοξης εκκλησίας ορίζει κατά την Θεία λειτουργία να
κοιτάζουμε ανατολικά και να προσευχόμαστε απευθείας στον Θεό χωρίς
μεσάζοντες.
Κοιτάζουμε
προς ανατολάς επειδή κατά την Δευτέρα Παρουσία Του ο Κύριος από την
ανατολή ως ένδοξο φως θα εμφανιστεί και θα κατέλθει στο όρος των ελαιών
ακριβώς στο σημείο που έγινε η Ανάληψη Του.
Στην Παπική εκκλησία τα πράγματα είναι διαφορετικά.
Αυτοί
προσεύχονται προς την δύση και με μεσάζοντα τον επίσκοπο ή τον ιερέα
και μέσω αυτού οι προσευχές τους πηγαίνουν προς τον ουρανό.
Γι αυτό ο ιερέας τους κοιτάζει προς το πλήθος ώστε να λαμβάνει τις προσευχές των πιστών.
Στην παραπάνω εικόνα βλέπουμε λειτουργία της Ελληνικής Παπικής Εκκλησίας στην Πάτρα.
Οι πιστοί προσεύχονται κοιτάζοντας κατά πρόσωπο τον ιερέα.
Αντίθετα βλέπουμε ότι οι Ορθόδοξοι προσεύχονται όλοι μαζί και ο ιερέας, κοιτάζοντας προς ανατολάς κατευθείαν προς τον Κύριο ημών Ιησού Χριστό χωρίς μεσάζοντες.
Απλά και κατανοητά προσπαθώ να τα πω.
Τελευταία
όμως έχουμε κάποιες λειτουργίες που γίνονται και σε Ορθόδοξους Ναούς
και τελούνται εκτός του Ιερού και ο ιερέας ή ο επίσκοπος κοιτάζουν προς
την δύση και κατά πρόσωπο τους πιστούς.
Μία τέτοια λειτουργία τέλεσε ο Μητροπολίτης Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνός και μάλιστα την ονόμασαν ως υποδειγματική.
Στην
προκειμένη περίπτωση αυτή η Θεία λειτουργία τελέστηκε στο Μεσολόγγι
προκειμένου να δουν οι μαθητές του Γυμνάσιου πως γίνεται αυτή.
Ακατανόητο παραμένει ωστόσο γιατί ο Μητροπολίτης κοίταζε Δυτικά και δεν κοίταζε Ανατολικά όπως ορίζει το Ορθόδοξο τυπικό.
"Κατά
πόσο το φοβερό αυτό και φρικτό μυστήριο μπορεί να τελείται με τέτοιο
τρόπο έστω και για μαθησιακούς λόγους απέναντι σε μαθητές που ούτε όλοι
απαραίτητα είναι ορθόδοξοι, ούτε όλοι ενδιαφέρονται και ενίοτε άλλοι
κάθονται ασεβώς με τα χέρια στις τσέπες, άλλοι μπορεί να χασκογελούν και
άλλοι πιθανόν να χλευάζουν και να υβρίζουν….
Ευτελίζεται ή όχι το Μυστήριο των Μυστηρίων για "μαθησιακούς -υποδειγματικούς λόγους";
Είναι
μαθητές ιερατικής σχολής; Πώς θα εμπνευσθούν αργότερα τα παιδιά αυτά
στην ευλαβή συμμετοχή στο Μυστήριο όταν ο επίσκοπος το παρουσίασε σαν να
είναι συνταγή μαγειρικής;
Δεν
ερμηνεύονται τα τελούμενα στη Θ.Λειτουργία ΕΝ ΩΡΑ ΘΕΙΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ !!
αλλά σε μάθημα εκτός του Μυστηρίου. Είναι δυνατόν να έχεις μπροστά σου
τον Χριστό σφαγιασμένο και συ να κάνεις πάυση και να λές τώρα κάνω έτσι,
κάνω αλλιώς, αυτό κοιτάξτε καλά τι είναι , πώς το κάνω , όχι το ένα,
ἐτσι το άλλο...
Επίσης
παρόμοια είναι και η Θεία λειτουργία του Αγίου Ιακώβου του αδελφόθεου
όπου και στην προκειμένη περίπτωση ο ιερέας κοιτάζει προς την δύση.
Όμως επειδή οι καιροί είναι πονηροί πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με ότι ανάποδο ή διαφορετικό βλέπουμε.
Πλέον έχουμε αρχίσει να βλέπουμε γάμους που στα ζευγάρια δίνεται βουτηγμένο ψωμάκι σε κρασί.
Σε Ελληνικές εκκλησίες φυσικά.
Όπως είπαμε βλέπουμε όλο και ποιο συχνά Θείες λειτουργίες που το τυπικό τους ομοιάζει με αυτό της Παπικής Εκκλησίας.
Γίνονται
εκτός ιερού σε χώρο που απουσιάζει το τέμπλο, οι πιστοί να κοιτάζουν
κατα πρόσωπο τον ιερέα και αυτός να κοιτάζει προς την δύση.
Βλέπουμε θρόνους πίσω από την Αγία Τράπεζα όπως έχει και η παπική εκκλησία.
Βλέπουμε
την απομάκρυνση του Εσταυρωμένου ώστε οι πιστοί να μην προσεύχονται
προς αυτόν αλλά να έχουν ενδιάμεσο, όπως στην παπική εκκλησία.
Όλα αυτά αποτελούν τον δούρειο ίππο των Οικουμενιστών, και των Οικουμενιστικών σχεδίων περί μιας παγκόσμιας θρησκείας.
Και
μας το σερβίρουν με ωραίο περιτύλιγμα, μου θυμίζει γλυκό που το
ανοίγεις να το φας και να γλυκαθείς και μέσα βρίσκεις ινδοκάρυδο...
Υποδειγματική λειτουργία για τους μαθητές λέει.
Λες
και δεν μπορεί να βιντεοσκοπηθεί μια κανονική Θεία λειτουργία και να
παρουσιαστεί στους μαθητές αλλά πρέπει να τους την παρουσιάσουμε
ανάποδα.
Ή λες και τόσους αιώνες ήταν όλοι οι Ορθόδοξοι Ναοί λάθος που είχαν τον εσταυρωμένο στην θέση του.
Και τώρα πρέπει να τον αφαιρέσουμε και είτε να τον εξορίσουμε όπως γίνεται στην μητρόπολη Περιστερίου,
είτε πρέπει να τον καρφώσουμε στην κόγχη για να μην φαίνεται όπως
γίνεται στην μητρόπολη Αιτωλίας και Ακαρνανίας στις εκκλησίες της Αγίας Βαρβάρας Αγρινίου και Αγίου Γερασίμου Κεφαλοβρύσου Αιτωλικού.
Θέλουμε λένε την επαναφορά του επισκοπικού θρόνου πίσω από την Αγία Τράπεζα γιατί έτσι ήταν τα παλιά τα χρόνια.
Αλλά δεν βλέπω να θέλουμε την επαναφορά της Αρχιερατικής Στολής όπως ήταν τα παλιά τα χρόνια.
Γιατί
τα παλιά τα χρόνια οι μητροπολίτες δεν φορούσαν την κολοκύθα στο
κεφάλι, ούτε την στολή που προέρχεται από Πέρσες Αυτοκράτορες ούτε χρυσή
ποιμαντορική ράβδο.
Φορούσαν απλά λιτά άμφια, και είχαν ξύλινη ποιμαντορική ράβδο.
Τώρα την είδαν αυτοκράτορες και υπεράνω του Χριστού τρομάρα τους οι δύστυχοι.
Βέβαια τέτοιοι χριστιανοί που είμαστε, τέτοιοι ποιμένες μας αξίζουν.
Μετά σου λέει ότι κάνει καθημερινά σεισμούς στο Άγιο Όρος.
Μα δεν είναι σεισμοί ευλογημένοι, τα κόκαλα των κεκοιμημένων πατέρων είναι που χοροπηδάνε με αυτά που βλέπουν.
Να μας οδηγούν στην αίρεση και να μην αντιδράμε.
Να στέλνουν τον Χριστό στις αποθήκες και εμείς να τους φιλάμε το χέρι από ευγνωμοσύνη και σεβασμό.
Να μας βάζουν μπισκοτάκια στο στόμα και να τα γλείφουμε από ευχαρίστηση.
Όμως
και ΕΝΑΣ χριστιανός Ορθόδοξος να παραμείνει πιστός στην παράδοση και
στο δόγμα της Μιας Αγίας Καθολικής και Αποστολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας
να ξέρετε ότι το παιχνίδι το έχετε χάσει.
Όσο για τον μητροπολίτη μας τον Δαμασκηνό...
Δεν έχουμε παράπονο...
Ούτε μια ημέρα δεν μας αφήνει να πλήξουμε.
Μας έχει στην τσίτα συνέχεια ο άνθρωπος.
Κι εμείς τον έχουμε όμως.
Ως άνθρωπο δεν έχουμε τίποτα μαζί του το ξεκαθαρίζω αυτό.
Και αν κάποτε γίνει Ορθόδοξος θα πάω να του φιλήσω όχι μόνο το χέρι μα και τα πόδια και τα παπούτσια ακόμα.
Προς το παρόν η συνείδηση μου δεν μου το επιτρέπει αυτό επειδή βλέπω ότι θέλει να μας φέρει κοντά στην αίρεση του παπισμού.
Λυπάμαι πολύ που το λέω αυτό μα έτσι είναι.
