Γράφει ὁ κ. Παναγιώτης Κατραμάδος, θεολόγος
Τὰ σκάνδαλα αὐτά, τὰ ὁποῖα ἀκόμη δὲν ἔχουν διερευνηθῆ πλήρως, θέτουν καὶ τὴν πατρίδα μας εἰς τὸ ἐπίκεντρον τῶν συσσωρευμένων πλέον σκανδάλων τοῦ παγκοσμίου παπισμοῦ. Ἡ οἰκουμένη δὲν ἔχει παύσει νὰ συγκλονίζεται ἐπὶ δεκαετίαν ἀπὸ συνεχεῖς ὑποθέσεις, αἱ ὁποῖαι βλέπουν τὸ φῶς τῆς δημοσιότητος σχετικὰ μὲ παιδοφθορίας καὶ ἕτερα εἰδεχθῆ παραπτώματα, τὰ ὁποῖα ἀνάγονται εἰς βάθος δεκαετιῶν. Μόλις πρὸ μηνὸς κατέστη γνωστὸν ἀκόμη ἕνα, ὅταν ὁ Πάπας Φραγκίσκος ἀφώρισε παπικὸν Ἐπίσκοπον καὶ κληρικοὺς εἰς τὸ Περοὺ μέλη τῆς Sodalitium Christianae Vitae (Ἀδελφότητα τῆς Χριστιανικῆς Ζωῆς), οἱ ὁποῖοι ἐκακοποίουν σωματικὰ πιστοὺς μὲ ἀνείπωτον τρόπον. Ἕπεται προφανῶς καὶ συνέχεια, καθὼς ἡ κατάπαυσις τῶν σκανδάλων, ὡς διαβλέπουν γνῶσται τῶν καταστάσεων, δὲν πρόκειται νὰ ἐπέλθη οὔτε πρὶν οὔτε μετὰ ἀπὸ τὸ Πάσχα τοῦ 2025. Εἶναι ἀλήθεια διατεθειμένος ὁ Πατριάρχης Κων/λεως καὶ ὁ συνδράμων αὐτὸν Μητροπολίτης Περιστερίου νὰ ἀμαυρώσουν τὴν φήμην των, συνεορτάζοντες μετὰ τῆς ρωμαϊκῆς ἕδρας τῆς διαφθορᾶς;
Τὸ δριμὺ «κατηγορῶ» τοῦ Σεβ. Περιστερίου
Ἐντὸς αὐτοῦ τοῦ κυκεῶνος, διὰ νὰ ἐξηγήση κανεὶς τὰ πνευματικὰ αἴτια τῆς σηπτικῆς καταστάσεως, εἰς τὴν ὁποίαν εὑρίσκεται ὁ παπισμὸς ὀφείλει νὰ ἐξετάση ἀπὸ διαφόρους σκοπιὰς τὰ ἀνακύπτοντα ζητήματα. Μεταξὺ αὐτῶν εἶναι θεμιτὸν νὰ ἐπαναγνώση κανεὶς τὰ ὅσα γραπτῶς διετύπωσεν ὁ Σεβ. Περιστερίου κατὰ τῶν παπικῶν (καὶ βεβαίως ἀφοροῦν καὶ τοὺς ἐν Ἑλλάδι παπικοὺς) πρὸ μόλις δέκα μηνῶν. Παραθέτομεν ἀσποσπάσματα ἀπὸ τὸ βιβλίδιον αὐτοῦ «Ἡ λανθασμένη θεολογικὰ καὶ αὐθαίρετα μόνιμη τοποθέτηση τοῦ «Ἐσταυρωμένου τῆς Μ. Παρασκευῆς» μέσα στὸ Ἱερὸ Βῆμα καὶ πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα»:
«Ὁ χῶρος πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα δὲν εἶναι μαυσωλεῖο νεκροῦ Θεοῦ, ὅπως συμβαίνει μὲ τοὺς Ρ/Καθολικούς, ἀλλὰ εἶναι χῶρος ζωντανοῦ Τριαδικοῦ Θεοῦ… ἡ λανθασμένη αὐτὴ τοποθέτηση δίνει τὴν ἐντύπωση ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι μόνιμα νεκρὸς καὶ πεθαμένος, ὅπως προβάλλεται σὲ μόνιμη βάση ἀπὸ τὴν Δυτικὴ Χριστιανοσύνη… βρισκόμαστε στὴν συνέχεια μπροστὰ σὲ ἕνα Χριστὸ μόνιμα «Ἐσταυρωμένο» καὶ πεθαμένο…, καὶ μάλιστα πεθαμένο ἐκεῖ ὅλον τὸν χρόνο… Ἀπελπισία!… Σὰν αὐτὴν τὴν ἀπελπισία ποὺ διακρίνει τοὺς Δυτικοὺς Ἐσταυρωμενολάτρες χριστιανοὺς πού, ἐπικεντρωμένοι στὸν νεκρὸ «Ἐσταυρωμένο» καὶ ἔχοντας γι’ αὐτὸν ἀκριβῶς τὸν λόγο ἀπολέσει τὴν Ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, βρίσκονται σὲ μόνιμα ὑπαρξιακὰ ἀδιέξοδα ποὺ ἐμφανίζονται ὡς ψυχολογικὰ προβλήματα, καὶ καταφεύγουν στὶς λύσεις ποὺ προσφέρει ἡ Ψυχολογία… Ἡ ἐμμονικὴ προβολὴ τοῦ «Ἐσταυρωμένου τῆς Μ. Παρασκευῆς» αὐτονομημένα πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα μὲ τάσεις ἀπολυτοποίησης καὶ αὐτονομημένης λατρείας συνιστᾶ τὴν αἵρεση τοῦ Ἀρειανισμοῦ… Αὐτὸ ἀκριβῶς ὑπέστη ἀλλοιωτικὰ καὶ ἀλλοτριωικὰ ἡ Δυτικὴ Χριστιανοσύνη. Τὸ γεγονὸς αὐτὸ συνιστᾶ Ἀρειανισμό… «λατρεία τοῦ Ἐσταυρωμένου», τέτοια λατρεία ὑπάρχει στοὺς Δυτικοὺς Χριστιανούς, ὄχι στὴν καθ’ ἡμᾶς Ὀρθόδοξη παράδοση… Οἱ Ρ/Καθολικοὶ καὶ οἱ Προτεστάντες ἔχουν ἕνα «Ἐσταυρωμένο», τὸν ἀποκαλοῦν ἔτσι παντοῦ καὶ πάντοτε καὶ τὸν τοποθετοῦν πάντοτε πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγία Τράπεζα… Ἐδῶ ἔγκειται καὶ ὁ πειρασμὸς τῆς ἀπιστίας: τὸ «ὁρατὸ» νὰ δίδει συναισθηματικὴ σιγουριὰ καὶ ἐξασφάλιση… ὑπάρχει κίνδυνος νὰ συμβεῖ καὶ σὲ ἐμᾶς τὸ ἴδιο μὲ αὐτὸ ποὺ συνέβη στὴν Δυτικὴ Χριστιανοσύνη:… νὰ ἀπολεσθεῖ παντελῶς ἡ Ἀνάσταση».
Ὡς διαφαίνεται καὶ δύναται οἱοσδήποτε νὰ ἐπιβεβαιώση, μελετῶν μὲ προσοχὴν τὸ βιβλιάριον, τὸ ὁποῖον ἐξέδωσεν ἡ Ἱ. Μητρόπολις Περιστερίου καὶ συνέγραψεν ὁ οἰκεῖος Μητροπολίτης «ἰδίαις χερσίν», ὁ παπισμὸς ἐγκαλεῖται διὰ τὴν φοβερὰν καὶ καταδικασμένην αἵρεσιν τοῦ Ἀρειανισμοῦ, ἀλλὰ καὶ διὰ ἀπιστίαν, μέσῳ καταργήσεως τῆς πίστεως εἰς τὴν Ἀνάστασιν, συμφώνως πρός τὸν Ἀπ. Παῦλον «εἰ Χριστὸς οὐκ ἐγήγερται ματαία ἡ πίστις ἡμῶν».
Ἡ αἵρεσις καὶ ἡ ἀπιστία κατὰ τοὺς Ἁγίους Θεοφόρους Πατέρας τῆς Ἐκκλησίας συμβαδίζουν καὶ ὁδηγοῦν τὸν ἄνθρωπον εἰς τὴν ἀπώλειαν, καθὼς τὸν ἐγκλωβίζουν εἰς τὸν παρόντα κόσμον, ὅπου κανεὶς ἀναζητεῖ ψυχολογικὰ ὑποκατάστατα, ὁρατὰ καὶ χειροπιαστά, προκειμένου νὰ ἐναποθέση εἰς αὐτὰ τὴν ἐξασφάλισίν του. Τοιαῦτα εἶναι αἱ ἡδοναί, ἡ φιλαυτία, ἡ φιλαρχία, ἡ ἐξουσιαστικότης κ.ἄ. τὰ ὁποῖα εἰς τὴν σύγχρονον ἐποχὴν ἱκανοποιοῦνται μέσῳ τοῦ χρήματος, τῶν ροῶν τοῦ χοροῦ τῶν ἑκατομμυρίων μεταξὺ τῶν κατεχόντων καὶ ὑψηλὰ ἱσταμένων μὲ τὸν ὑπόκοσμον.
Παρατηρεῖ, ἑπομένως, κανεὶς ὅτι μὲ τὸν πλέον καταγγελτικὸν τρόπον ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου θέτει τὸν παπισμὸν (καὶ τὸν ἐν Ἑλλάδι) εἰς τὸ ἑδώλιον τοῦ κατηγορουμένου διὰ πνευματικὰ ζητήματα. Τοιοῦτον λίθον ἀναθέματος δυσκόλως θὰ ἀνεύρη κανεὶς μεταξὺ τῶν ἐντιμοτάτων εἰσαγγελέων τῆς χώρας διὰ τὰ πλέον βαρύτατα κακουργήματα.
Cui bono?
Ποῖος ὀφελεῖται ἀπὸ τὸν παπισμόν; Ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου ἔχει πολλάκις «εὐεργετηθῆ» ἀπὸ τοὺς παπικούς: συνέδρια, ἐκδηλώσεις, πρόεδρος ἑταιρειῶν κανονικοῦ δικαίου, ὅπου ὑπάγονται καὶ οὐνῖται κ.λπ. Μὲ αὐτὰ ἔκτισε τὸ βιογραφικόν του, κατέλαβε τὴν ἕδραν τοῦ ἀειμνήστου Μουρατίδου καὶ σήμερα ἀξιώνει καὶ μίαν θέσιν εἰς τὴν Ἀκαδημίαν Ἀθηνῶν. Ποῖος γνωρίζει αὔριον ποία ἄλλη ὑψηλὴ ἀποστολὴ θὰ ἀποτελέση μῆλον τῆς ἔριδος διὰ τὸν Σεβασμιώτατον;
Μήπως ὅμως καὶ ὁ Πατριάρχης Βαρθολομαῖος ὄχι μόνον δὲν συναγελάζεται μετὰ τοῦ Πάπα, διότι τὸ πολιτικῶς ὀρθὸν ὑπαγορεύει πλέον τὰς διαθρησκειακάς συναντήσεις προκειμένου κανεὶς νὰ διαθέτη ὑπόστασιν καὶ «ἐκτόπισμα» ἐντὸς τῶν κοσμικῶν κύκλων, ἀλλὰ καὶ ἐπιστηρίζεται εἰς τοὺς Οὐνίτας; Μήπως δὲν ἔγραψε τὸν πρόλογον βιβλίου τοῦ ἐπικεφαλῆς τῶν Οὐνιτῶν κ. Σεβτσοὺκ εἰς τὴν Οὐκρανίαν καὶ ἐδέχθη πρότριτα ἐπίσκεψιν «εὐγνωμοσύνης» ὑπ’ αὐτοῦ; Μήπως δὲν ἐκατηγορήθη ἀπὸ τὸν πρόεδρον τῆς Ρωσίας διὰ εἰσροάς χρημάτων ἀπὸ τὴν Οὐκρανίαν, διὰ νὰ ὑποσκελίση τὴν ἐκεῖ μόνην κανονικὴν Ἐκκλησίαν τοῦ Ὀνουφρίου; Μήπως δὲν θεωρεῖ κορυφαῖον γεγονὸς τὸν ἐπικείμενον συνεορτασμὸν τοῦ Πάσχα μὲ τοὺς παπικοὺς καὶ οὐνίτας;
Ἀλήθεια, πῶς θὰ συνεορτάσουν μὲ Ἀρειανούς; Πῶς θὰ συνεορτάσουν τὴν Ἀνάστασιν μὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι «ἔχουν ἀπολέσει τὴν Ἀνάσταση»; Πῶς θὰ συνεορτάσουν μὲ τοὺς σκανδαλίζοντας τὴν παγκοσμίαν κοινὴν γνώμην; Πῶς θὰ συνεορτάσουν μὲ ἐκείνους, οἱ ὁποῖοι εἶχαν συναλλαγάς μὲ ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι ἐξεβίαζον Ὀρθόδοξον Μητροπολίτην; (Εἶναι ἆραγε ὁ μόνος;…).
Ὡς λέγει καὶ ὁ Σαίξπηρ «ὑπάρχει κάτι σάπιο στὸ βασίλειο τῆς Δανιμαρκίας»… τόσον σεσηπός, ὥστε νὰ παραμένη ἀνεξήγητον πῶς ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου σιωπᾶ διὰ τὰ ὅσα καταμαρτυροῦν εἰς τοὺς παπικούς, ἀλλὰ νὰ ἐμμένη μόνον εἰς τὴν καταγγελίαν διὰ τὸν «Ἐσταυρωμένον»… Μήπως ὁ «Ἐσταυρωμένος», εἰς τὸν ὁποῖον ἀναφέρεται εἶναι ἐκεῖνος, διὰ τὸν ὁποῖον ὁ Μέγας Πρωτοσύγκελλος τοῦ Φαναρίου εἶπε κατὰ τὴν ἐφετινὴν Ἀποκαθήλωσιν:
«Ἐσταυρωμένε τῆς τοῦ Κωνσταντίνου Θρόνε, ἀεὶ ζῆθι… Σὺ δὲ Ἐσταυρωμένε ἐπὶ τοῦ χρέους τῆς διακονίας, σεπτὲ Ἀρχιποίμην καὶ Πατριάρχα, μένε μεθ’ ἡμῶν, μὴ ἀποκαθηλούμενος ἐκ τῆς σταυρικῆς θυσίας»;
