Ἀπάντηση στὸν π. Δημήτριο Ἀθανασίου γιὰ τὶς τοποθετήσεις του [1] περὶ τῶν ἀντιδρώντων πιστῶν γιὰ τὸ θέμα τοῦ Ἐσταυρωμένου/Σταυροῦ
π. Δημήτριε,
Μὲ μεγάλη λύπη βλέπουμε ἕναν ἱερέα/ποιμένα, ἕναν χριστιανό, ἕναν ἀγωνιστὴ στὰ θέματα πίστεως νὰ γράφει κείμενα μὲ τέτοιο ὕφος ἀπέναντι σὲ ἄλλους χριστιανούς, ἀδελφούς, πιστοὺς ποὺ ὁμολογοῦν, ἀγωνίζονται γιὰ τὴν ὀρθόδοξη πίστη καὶ γι’αυτό λοιδοροῦνται, χλευάζονται, δέχονται ποικιλόμορφο πόλεμο καθημερινὰ καὶ διὰ ζώσης (μὴ ξεχνᾶτε ὀτι διαμένουν, κινοῦνται καὶ ἐργάζονται στὴν περιοχὴ τοῦ προβλήματος σὲ μιὰ πόλη ποὺ διατηρεῖ ἀκόμα τὸ "περιβάλλον τῆς γειτονιᾶς").
Κάνετε, δυστυχῶς, πολλὲς ὑποθετικὲς ἐρωτήσεις καὶ εἰκασίες, ὅσον ἀφορᾶ τοὺς πιστοὺς ποὺ διαμαρτύρονται στὸ Περιστέρι, γιὰ νὰ ἐξυπηρετήσουν τὸ σκεπτικό σας. Ὅμως δὲν ἰσχύουν.
Οἱ πιστοὶ (αὐτοὶ ποὺ
γνωρίζουμε... δὲν ἀκούσαμε,
δὲ διαβάσαμε, οὔτε μᾶς εἶπαν, οὔτε ὑποθέτουμε,... ἀλλὰ γνωρίζουμε) δὲν «ἀγνοοῦν»,
δὲν «ἀδιαφοροῦν» γιὰ ὅλες τὶς κακοδοξίες τοῦ Ἐπισκόπου τους (καὶ γιὰ ὅλα τὰ
θέματα πίστεως ἐν γένει), ἀντιθέτως ἔχουν καὶ γιὰ αὐτὰ διαμαρτυρηθεῖ γραπτῶς καὶ
προφορικῶς καὶ μάλιστα ἔχουν ἐλέγξει κατὰ πρόσωπο(!).
Ἂς μὴν κρίνουμε μόνο ἀπὸ τὸ τί ἔχει πάρει ἔκταση σὲ ἐπίπεδο δημοσιεύσεων-διαδικτύου ἢ τὸ τί ἔχει πέσει στὴν ἀντίληψή μας.
Ἐνδεικτικὰ σᾶς ἀναφέρουμε ὅτι ἀπὸ τοὺς πιστοὺς αὐτοὺς ὁ Μητροπολίτης Περιστερίου:
- ἔχει ἐλεγχθεῖ στὴν ὁμιλία του στὸ ἐπισκοπεῖο γιὰ τὸ ὅτι ἔβαλε αἱρετικοὺς στὴν ἐπισκοπὴ (γιὰ ἕνα ἀπὸ τὰ συνέδρια ποὺ ἀναφέρεστε).
- ἔχει ἐλεγχθεῖ μὲ δημοσίευμα γιὰ συλλείτουργο/συμπροσευχὴ μὲ Λουθηρανοὺς στὸ Κάϊρο[2] .
- ἔχει ἐλεγχθεῖ διὰ ζώσης, πρόσωπο πρὸς πρόσωπο, καὶ δημοσίως σὲ ἱερὸ ναὸ γιὰ τὸ θέμα τῶν ὁμοφυλοφίλων.
- ἔχει ἐλεγχθεῖ γιὰ τὸ Οὐκρανικό, γιὰ τὰ συλλείτουργα καὶ τὶς συμπροσευχὲς ἀπὸ ἀδελφοὺς καὶ σὲ δημόσιο διάλογο ἐνώπιον τοῦ Δημάρχου Περιστερίου.
Ἐπίσης ἐνδεικτικὰ σᾶς ἀναφέρουμε ἄλλες ἐνέργειες τῶν πιστῶν αὐτῶν:
- ἔχουν ἐλέγξει σὲ ναοὺς πολιτικοὺς ποὺ ψήφισαν τὸν νόμο τῆς αἰσχύνης.
- ἔχουν κάνει δράση ἐνημέρωσης-εὐαισθητοποίησης γιὰ τὸ παραπάνω θέμα, μὲ μοίρασμα σχετικῶν φυλλαδίων σὲ γονεῖς/κηδεμόνες.
- ἔχουν μοιράσει φυλλάδια μὲ κατηχητικὸ περιεχόμενο.
- ἔχουν ἐλέγξει τὴν ἀπεικόνιση τοῦ ἱεροῦ προσώπου τῆς Παναγίας μὲ βιολί (!) σὲ ἑορταστικὴ ἐκδήλωση ποὺ ἔλαβε χώρα στὸ ἐπισκοπεῖο [3]
- ἔχουν διοργανώσει διαμαρτυρία πρὸς τὸν Οἰκουμενικὸ Πατριάρχη.
- ἔχουν ἐλέγξει, τὴν δυτικόφερτη διεξαγωγὴ συναυλιῶν μὲ ὕμνους στοὺς ναούς
- ἔχουν μοιράσει φυλλάδιο, τὸ ὁποῖο ἔχει
δημοσιευθεῖ καὶ ἔχει γίνει καὶ ὁμιλία[4], μὲ θέματα: Οὐκρανικό,
περίοδος πανδημίας, Ἑορτασμὸς Πάσχα 2025 κ.α., ἀπὸ τὸ καλοκαίρι τοῦ 2022.
Θὰ ἀρκεστοῦμε σὲ αὐτά, δειγματοληπτικά, χωρὶς νὰ πᾶμε περισσότερο, χρονικά, πίσω.
Οἱ πιστοί, οὔτε ἀκατήχητοι εἶναι οὔτε ἀγνοοῦν πράγματα (αὐτοὶ ποὺ ξέρουμε (!) ἐμεῖς).
Ἴσα ἴσα ἡ δογματικὴ συνείδηση τοῦ πιστοῦ λαοῦ, μὲ τὴ Χάρη τοῦ Θεοῦ, λειτούργησε.
Μποροῦμε νὰ μποῦμε στὴν ἐπιχειρηματολογία περὶ δυτικῆς
παράδοσης ἀλλὰ ἔχει γίνει ἀπὸ ἀδελφοὺς ἀναλυτικὰ[5] καὶ δὲ θὰ ἀφιερώσουμε ἐπὶ
τοῦ παρόντος χρόνο καὶ χῶρο, ἄλλωστε δὲν εἶναι σκοπός μας μιὰ ἐκτενὴς ἀπάντηση.
Δὲν μποροῦμε ὅμως νὰ μὴν ἀναφερθοῦμε σὲ αὐτὸ ποὺ εἶναι καὶ τὸ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΟ καὶ δὲν ἀναφέρετε στὰ δύο ἄρθρα σας ποὺ ἔχω ὑπόψιν μου (9/9/2024 καὶ 14/11/2024) ἀλλὰ καὶ γενικὰ ἔχει περάσει ἀπὸ πολλοὺς (οἱ ὁποῖοι ἔχουν πάρει καὶ δημόσια θέση) ἀπαρατήρητο.
Πουθενὰ δὲ γίνεται μνεία στὸ ὅτι αὐτὴ ἡ «διόρθωση» τοῦ «λάθους», μὲ τὸν Ἐσταυρωμένο πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγ.Τράπεζα, ἀπὸ τὸν Περιστερίου, ἔχει συνοδευτεῖ ἀπὸ μὴ ὀρθόδοξη διδασκαλία περὶ Ἐσχάτων. Μιὰ «ἐσχατολογία» ποὺ διαφαίνεται νὰ πηγάζει ἀπὸ τὶς διδασκαλίες τοῦ Περγάμου Ζηζιούλα (ἀπὸ τοῦ ὁποίου τὶς διδασκαλίες προέρχεται καὶ ἡ τάση τῶν τελευταίων δεκαετιῶν γιὰ πρωτεῖο καὶ στὴν Ὀρθοδοξία ὡς ἀπότοκο τοῦ ἐπισκοποκεντρισμοῦ καὶ τοῦ κληρικαλισμοῦ, ποὺ ἔχει παρεισφρήσει ἀπὸ τὴ Δύση ἐδῶ καὶ 60+ χρόνια). Αὐτή ἡ θεολογικὴ θέση τοῦ Ἐπισκόπου δὲν εἶχε καμία Πατερικὴ κατοχύρωση ἐνῷ ἔχει ἐλεγχθεῖ μὲ ἐργασία ἀπὸ πιστὸ θεολόγο, τὸν ἀδελφὸ κ. Τουλουμτσή[6].
Δηλαδή, γιὰ νὰ τὸ κάνουμε πιὸ ξεκάθαρο, ὁ Περιστερίου ἔχει θεολογήσει ἐπὶ τῆς μὴ ὑπάρξεως τοῦ Ἐσταυρωμένου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγ.Τράπεζα καὶ κατὰ συνέπεια τὸ ἔχει δογματίσει, καθιστῶντας ὅσους ἔχουν Ἐσταυρωμένο/Σταυρὸ ἐκεῖ νὰ θεωροῦνται (κατὰ τὸν Περιστερίου) θεολογικά-δογματικὰ λάθος(!).
Ἄρα δὲν ἰσχύει αὐτὸ ποὺ λέτε ὅτι δὲν εἶναι δογματικὸ θέμα, πλέον.
Μπορεῖ ἡ θέση τοῦ Ἐσταυρωμένου νὰ μὴν ἦταν δογματικὸ θέμα ἀλλὰ δυστυχῶς ὁ Περιστερίου μὲ τὴ «θεολογία» ποὺ διατύπωσε, γιὰ νὰ ὑποστηρίξει (στὴν ὁμιλία του στὸ ἐπισκοπεῖο, 14.05.2023, καὶ ἔπειτα) τὴν κίνησή του, τὸ ἔχει ἀναγάγει σὲ δογματικὸ καὶ ἀντίστοιχα πρέπει νὰ ἀπαντηθεῖ καὶ ἀντιμετωπιστεῖ ἀπὸ τὴ θεολογία.
Τονίζουμε, ὅτι κανεὶς δὲν ἔχει δογματίσει ἐπὶ τῆς ὑποχρεωτικῆς τοποθέτησης τοῦ Ἐσταυρωμένου πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγ.Τράπεζα ἀλλὰ ἀντιθέτως τώρα ὁ Περιστερίου ἔχει δογματίσει γιὰ τὴν μὴ ὕπαρξή Του.
Ὅσα σᾶς ἀναφέρουμε ἔχουν
φιλτραριστεῖ ἀπὸ θεολόγους μὲ εἰδικότητα στὴν δογματική, ἀπὸ πνευματικοὺς
πατέρες μὲ ἐμπειρία σὲ θεολογικὰ ζητήματα, ἀκόμα καὶ ἐπισκόπους καὶ πολλοὺς ἄλλους.
Ἐξίσου σημαντικό, τὸ ὁποῖο δὲν σχολιάζετε, εἶναι τὸ γεγονὸς ὅτι ἔχει ἀφαιρεθεῖ γενικὰ ὁ Σταυρὸς/ Ἐσταυρωμένος πίσω ἀπὸ τὴν Ἁγ.Τράπεζα ὄχι μόνο αὐτὸς μὲ τὸ ἀποσπώμενο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ.
Οὐδέποτε τὸ θέμα μας ἦταν τὸ ἀποσπώμενο Σῶμα τοῦ Χριστοῦ, αὐτὸ κάθε αὐτό, ἀλλὰ ὁ Σταυρός/Ἐσταυρωμένος.
Καὶ μιὰ ἐπισήμανση ἐδῶ. Θεολογικὰ ὁ Σταυρὸς δὲν χωρίζεται ἀπὸ τὸν Ἐσταυρωμένο.
Συνεπῶς, ἐφόσον ἡ συζήτηση ἔχει περάσει σὲ θεολογικὸ ἐπίπεδο καὶ δὲν ἀποτελεῖ ἁπλῶς ἕνα «χωροταξικὸ» θέμα, δὲ μποροῦμε νὰ κάνουμε λόγο γιὰ ἕνα «ἀντικείμενο» καὶ ἔτσι νὰ λέγεται ὅτι εἶναι ἄλλο ὁ «Σταυρὸς» σκέτος καὶ ἄλλο ὁ «Ἐσταυρωμένος» (ὅπως γράφετε).
Ἡ Πατερικὴ θεολογικὴ θέση εἶναι ὅτι μὲ τὸν Σταυρὸ συνεπινοεῖται καὶ ὁ Ἐσταυρωμένος.
Ἔτσι, ὅσα λέτε περὶ λατινικῆς θεολογίας ποὺ ἀναπαράγονται, καταρρίπτονται στιγμιαίως, ἀπὸ τὸ γεγονὸς ὅτι ἡ ὅλη ἐπιχειρηματολογία τῶν πιστῶν, σὲ ἐπίπεδο θεολογίας δὲν ἔχει τὸ παραμικρὸ στοιχεῖο ἀπὸ τὴν λατινικὴ θεολογία περὶ Σταυρώσεως κ.λ.π., ἀλλὰ εἶναι ὀρθόδοξη-πατερική.
Σημειώνουμε, ὅτι στὴ Μητρόπολη πλέον δὲν ὑπάρχει οὔτε Ἐσταυρωμένος
μὲ ἁγιογράφηση, οὔτε Σταυρὸς μόνος του, οὔτε Σταυρὸς λιτανείας.
Ἀκόμη δὲν σχολιάζετε καθόλου, ὅσα βλάσφημα γράφονται στὴν ἐγκύκλιο τοῦ Περιστερίου, πάλι γιὰ νὰ τεκμηριώσει τὴν ὅλη «φιλοσοφία» καὶ τὸ ἐγχείρημά του. Ἀντίστοιχα ἀπὸ τοὺς πιστοὺς ἔχουν γίνει εἰδικὲς μελέτες ἀντιρρητικὲς ἐπὶ τῆς ἐγκυκλίου ἐνῷ ἔχουν κατατεθεῖ αἰτήματα (τηρῶντας τὶς προβλεπόμενες ἐκκλησιαστικὲς διαδικασίες) στὴν Συνοδικὴ Ἐπιτροπὴ ἐπὶ τῶν Νομοκανονικῶν καὶ δογματικῶν ζητημάτων.
Αὐτὸ ποὺ ἐπιχειρεῖ ὁ
Περιστερίου εἶναι νὰ μᾶς «δείξει» ὅτι δὲν εἶναι οἰκουμενιστὴς καθότι «διορθώνει
μιὰ παράδοση δυτικῶν». Και δεν υποστηρίζουν οι εὐσεβεῖς πιστοί, όπως τοὺς
καταλογίζετε στὸ ἕνα κείμενο σας, λατινικὴ θεολογία γιὰ νὰ κάνουν ἀντι-οἰκουμενιστικὸ
ἀγῶνα.
Ἐπίσης, στὰ δύο κείμενά σας δὲ γίνεται λόγος καθόλου γιὰ τὸν τρόπο ποὺ ἐφαρμόσθηκε ἡ ἀποβολὴ τοῦ Ἐσταυρωμένου. Τρόπος ποὺ ἐπιβεβαιώνει καὶ ὑπερθεματίζει τὸν ἐπικρατούμενο ἐπισκοποκεντρισμό, γιὰ τὸν ὁποῖον ἐγκαλεῖτε τοὺς πιστοὺς ὅτι δὲν τὸν ἔχουν ἐλέγξει!
Γεγονὸς ποὺ δὲν ἰσχύει, καθὼς τόσο ἄμεσα ὅσο καὶ ἔμμεσα ἔχει ἐλεγχθεῖ ὁ τρόπος ἐνεργείας τοῦ ἐπισκόπου καὶ τῶν ἱερέων, ἀφοῦ ἀποτελεῖ μιὰ βιούμενη πραγματικότητα γιὰ αὐτοὺς καὶ ὄχι ἁπλῶς μιὰ θεωρητικὴ θέση.
«Ὁ παραλογισμὸς σὲ ὅλο του τὸ μεγαλεῖο» (ἐπιτρέψτε μας τὸ λογοπαίγνιο δανειζόμενοι τη δική σας ἔκφραση).
Ἐπειδὴ θεωροῦμε ὅτι δὲν ἔχει νόημα νὰ ἀσχοληθοῦμε
περισσότερο μὲ τὰ φιλικὰ πυρὰ ποὺ δεχθήκαμε, θὰ κλείσουμε αὐτὴ τὴ σύντομη
τοποθέτηση ὅπως τὴν ξεκινήσαμε.
Ὑικὰ καὶ ἀδελφικὰ, σᾶς ἐκφράζουμε ὅτι μᾶς λυπεῖ ἕνας πατέρας/ποιμένας, ἕνας ἀδελφός, νὰ γράφει κείμενο/α μὲ τέτοιο ὕφος ἀπέναντι σὲ ἀδελφοὺς χριστιανούς/λογικὸ ποίμνιο, κάνοντας πολλὲς παρακινδυνευμένες ὑποθέσεις ἐργασίας ποὺ μποροῦν νὰ τὸν ὁδηγήσουν ὄχι μόνο σὲ ἐπισφαλῆ συμπεράσματα ἀλλὰ ἀκόμα καὶ στὸ νὰ ἀδικήσει ἀνθρώπους.
Σὲ ἄλλο θέμα, ἔχουμε δεῖ ὅτι ἔχετε κάνει ἐμπεριστατωμένη ἔρευνα καὶ ὀρθῶς δὲν βιαστήκατε νὰ πάρετε θέση, ἐδῶ βλέπουμε μιὰ ἐντελῶς ἄλλη ἀντιμετώπιση. Μᾶς προβληματίζει τόσο τὸ ὕφος ὅσο καὶ ἡ εὐκολία μὲ τὴν ὁποία χαρακτηρίζετε πιστοὺς χωρὶς νὰ βάζετε οὔτε ἕναν λογισμὸ ὅτι μπορεῖ νὰ μὴν ἔχετε σωστὴ εἰκόνα γιὰ νὰ κρίνετε.
Καὶ ἐν πάσῃ περιπτώσει, ἀναρωτιόμαστε ποιός εἶναι ὁ σκοπός τοῦ νὰ προβεῖτε σὲ αὐτὴ τὴν «ἐπίθεση» καὶ νὰ μὴ μείνετε μόνο στὰ ἐπιχειρήματα γιὰ τὸ θέμα; Προστίθεται ἄλλο ἕνα χτύπημα, καὶ μάλιστα ἀπὸ ρασοφόρο, σὲ αὐτὸ τὸ εὐσεβὲς συνειδητὸ ἐκκλησίασμα ποὺ χρόνια τώρα δίνει ἀγῶνες ὁλομόναχο.
Σεβαστὲ π.Δημήτριε, ἐμεῖς δὲν ἔχουμε νὰ ἀποδείξουμε κάτι στοὺς ἀνθρώπους, ὁ Κύριος οἶδε. Ἤδη μᾶς φέρατε στὴ δύσκολη θέση νὰ περιαυτολογήσουμε καὶ νὰ ἀποκαλύψουμε πράγματα, ἀλλὰ γιὰ χάρη τῶν ἀδελφῶν, ποὺ τοὺς γνωρίζουμε (!), εἴπαμε τὰ παραπάνω.
Ὅπως εἶναι κατανοητό δὲ
γίνεται νὰ ἀπαντᾶμε σὲ κάθε τι ποὺ γράφεται στὸ διαδίκτυο, ἀλλὰ ἐπειδὴ τυγχάνει
νὰ ξέρουμε χρόνια τὸ μπλὸκ θεωρήσαμε ὅτι ἔπρεπε νὰ δοθεῖ μιὰ ἀπάντηση μετὰ ἀπὸ
τὰ δύο, ὅμοιου ὕφους, ἄρθρα σας μὲ σχόλια πρὸς τοὺς ἀντιδρῶντες πιστούς.
Καλό καὶ εὐλογημένο ὑπόλοιπο Σαρακοστής
Μὲ ἐν Χριστῷ καὶ ἀδελφικὴ ἀγάπη
Παναγιώτης Σαρρὴς, Θεολόγος - Οἰκονομολόγος
[1] https://fdathanasiou.wordpress.com/2024/11/07/σχολιάζοντας-νέες-απόψεις-που-αφορού/.
https://fdathanasiou.wordpress.com/2024/09/09/ο-εσταυρωμενοσ-και-η-θεση-του-στο-ιερ/
[2] https://aktines.blogspot.com/search?q=ακριβός+στα+πίτουρα
[3] https://tasthyras.wordpress.com/2024/01/31/βλάσφημη-απεικόνιση-της-παναγίας-από/
[4] https://www.youtube.com/watch?v=EvXdDuILhB0&t=1222s
[5] Λίτινας Ι.(2023). Ο
Εσταυρωμένος στο Ιερό Βήμα: Μελέτημα περί της επιχειρούμενης αποβολής Του.
https://aktines.blogspot.com/2023/05/blog-post_379.html .
Λίτινας Ι.(2024). Νέα μορφή εικονομαχίας η αποβολή του Εσταυρωμένου και του
Σταυρού λιτανειών · https://tasthyras.wordpress.com/2024/03/24/λόγος-ἀπολογητικός-πρός-τούς-διαβάλλ/
·
[6] Τουλουμτσής Β. (2023). Η ενότητα Σταυρού και Ανάστασης στο «ενιαίον» της θείας Οικονομίας και στο «διαιρετικόν» της προτεσταντικής εσχατολογίας. https://orthodoxostypos.gr/η-ενότητα-σταυρού-και-ανάστασης-στο/.
