Κάποτε μία ήταν χρυσοχέρα και εκεί που κένταγε, βγήκε από μέσα της ένα »αχ!», για τα πολλά βάσανα που είχε.
Κάποιος την άκουσε και κατάλαβε ότι έχει μαυρίλα η ψυχή της και της λέει:
– Με συγχωρείτε, μπορώ να δω το κέντημά σας;
– Βεβαίως!
Το παίρνει αυτός το κέντημα από τη ανάποδη.
– Αχ!, γελάστηκα, είπε.. Είχα ακούσει ότι κεντάτε άριστα και ότι είστε χρυσοχέρα. Μα τώρα βλέπω..
– Α!, του λέει εκείνη, το έχετε ανάποδα το κέντημα. Το κοιτάτε ανάποδα, γι’ αυτό σας φαίνεται, ότι δεν είναι καλό.
– Ναι το κοιτάω ακριβώς, όπως κοιτάς και εσύ την ζωή σου, που την κοιτάς από την ανάποδη και παραπονιέσαι για τους κόμπους και τις στραβοβελονιές.
Δεν την βλέπεις από την σωστή πλευρά, όπως την κεντάει ο Καλλιτέχνης Θεός, ο οποίος ξέρει τι κάνει.
Στο εξής να θυμάσαι ότι όπως πίσω από τους κόμπους και τις κλωστές ενός κεντήματος κρύβεται το σχέδιο ενός καλλιτέχνη, έτσι και πίσω από κάθε παράδοξο και ανερμήνευτο της ζωής μας, κρύβεται πάντα ο Πάνσοφος Θεός, ο Οποίος εργάζεται το πανέμορφο κέντημα της αγιότητας και της σωτηρίας της ψυχής μας!
Γι’ αυτό, για ότι σου συμβαίνει στη ζωή σου εσύ πάντα να Τον εμπιστεύεσαι και να Τον δοξολογείς!
Να Του λες τακτικά:
«Δόξα τω Θεώ πάντων ένεκεν!»και για τα καλά και για τα κακά.
Σε δοξάζω Θεέ μου για ότι επιτρέπεις στη ζωή μου.
Και γι΄αυτά που εμένα μου φαίνονται καλά αλλά και για όσα μου φαίνονται κακά.
Γιατί όλα συντελούν στη σωτηρία της ψυχής μου..
